11-03-2011, 11:52 AM
Onlangs las ik op La Passion des Vins over een degustatie van een tiental Chateauneufs 2001 (grote kleppers zoals Beaucastel, Charvin, Clos de Papes,...) waar men gewoon ALLE wijnen slecht proefde. Geen enkele wijn werd écht goed bevonden, dit tot grote verrassing van de aanwezigen na het zien van de etiketten.
Men vond dit zo eigenaardig dat allerlei theorieën werden opgeworpen om dit te verklaren. Immers, de wijnen hadden zich bij andere gelegenheden wél al laten opmerken als toppers in hun appellatie.
Zou het kunnen dat er momenten zijn waarop het niet is aangewezen om (bepaalde) wijn(en) te drinken, afhankelijk van de zon, de maan, de sterren, de wind, de aardstraling, het humeur van Bart de Wever?
Of is het mogelijk dat élke wijn van die appellatie op dat moment in een mindere fase was van zijn evolutie op fles? Dit lijkt me weinig waarschijnlijk, gezien de verschillende manieren van vinifiëren, de verschillende blends, de verschillende wijze waarop de flessen werden bewaard...
Enfin, om maar te zeggen, gisterenavond moest ik aan die merkwaardige degustatie terugdenken toen geen enkele van de drie geschonken wijnen mij en mijn proefgezel écht smaakte.
De eerste was de Shelter Spatburgunder 2006, mooie neus wel maar in de mond na de aanvankelijke zachte verwelkoming behoorlijk hoge zuren en een licht storend bittertje in de afdronk.
De tweede was een Pomerol uit 2002, Prieurs de la Commanderie, met alweer een mooie, complexe neus van zwart fruit en grafiet, maar in de mond een onevenwichtig gevoel met een opvallende... bitterheid.
Oké, hier kan het jaartal meespelen.
Derde wijn was Les Aphillantes 1999 die zich eerste heel verleidelijk openbaarde (zoet rood fruit, kruidig) maar na een tijdje wat uiteenviel in het glas en... eindigde in een lichte bitterheid.
Niet zo opvallend dan de degustatie waarvan eerder sprake, maar toch, het zet me aan om deze vraag te stellen:
Heeft iemand van jullie al ooit iets gelijkaardigs meegemaakt of gewaar geworden?
Doet me eraan denken: De wijnbouwer van Le Cazal zei me ooit dat je zijn wijnen best niet in augustus drinkt (ongeacht oogstjaar). Dan smaken ze altijd minder goed...
Men vond dit zo eigenaardig dat allerlei theorieën werden opgeworpen om dit te verklaren. Immers, de wijnen hadden zich bij andere gelegenheden wél al laten opmerken als toppers in hun appellatie.
Zou het kunnen dat er momenten zijn waarop het niet is aangewezen om (bepaalde) wijn(en) te drinken, afhankelijk van de zon, de maan, de sterren, de wind, de aardstraling, het humeur van Bart de Wever?
Of is het mogelijk dat élke wijn van die appellatie op dat moment in een mindere fase was van zijn evolutie op fles? Dit lijkt me weinig waarschijnlijk, gezien de verschillende manieren van vinifiëren, de verschillende blends, de verschillende wijze waarop de flessen werden bewaard...
Enfin, om maar te zeggen, gisterenavond moest ik aan die merkwaardige degustatie terugdenken toen geen enkele van de drie geschonken wijnen mij en mijn proefgezel écht smaakte.
De eerste was de Shelter Spatburgunder 2006, mooie neus wel maar in de mond na de aanvankelijke zachte verwelkoming behoorlijk hoge zuren en een licht storend bittertje in de afdronk.
De tweede was een Pomerol uit 2002, Prieurs de la Commanderie, met alweer een mooie, complexe neus van zwart fruit en grafiet, maar in de mond een onevenwichtig gevoel met een opvallende... bitterheid.
Oké, hier kan het jaartal meespelen.
Derde wijn was Les Aphillantes 1999 die zich eerste heel verleidelijk openbaarde (zoet rood fruit, kruidig) maar na een tijdje wat uiteenviel in het glas en... eindigde in een lichte bitterheid.
Niet zo opvallend dan de degustatie waarvan eerder sprake, maar toch, het zet me aan om deze vraag te stellen:
Heeft iemand van jullie al ooit iets gelijkaardigs meegemaakt of gewaar geworden?
Doet me eraan denken: De wijnbouwer van Le Cazal zei me ooit dat je zijn wijnen best niet in augustus drinkt (ongeacht oogstjaar). Dan smaken ze altijd minder goed...