Via een gunstige wind waaide er een heel mooi triootje binnen ten huize mezelf. Neen, niet afkomstig van een escortbureau, wel van Thierry, de wijngekke papa van Vince, die sedert tientallen jaren een speciale band heeft met Yves Raymond, de minzame wijnbouwer van dit Chateau.
Ik mocht de 18, 19 en 20 aan een kritische degustatie onderwerpen.
“Hmm, wanneer ga ik daar eens tijd voor maken.”
Lang heeft het niet geduurd.
Makkelijk als je onverwachts bezoek krijgt van een andere wijnzot.
Donderdagavond ging de bel, Fre kwam zijn (door mij bestelde) spuwbakjes oppikken.
“Zin in een glaasje…?”
“Bwa ja.”
“…of drie?”
“Haha, oké dan.”
De volgende dagen bleef ik de wijnen opvolgen, hier een kort verslagje van mijn perfect onwetenschappelijke bevindingen.( besproken in de volgorde waarin ik ze schonk)
Dag 1 (met Fre)
Saransot Dupré 2019
Vers gesneden zwart fruit in de neus, grafiet en tabak, klassieke Bordeauxneus, heel fris. Elegant in de mond, met een mooie lengte en knap afgelijnde tannine.
Fre vond dit (blind) zalig en 25 euro waard.
Saransot Dupré 2018
Gelijkaardige aroma s in de neus, mss wat meer merlot met fruitgebak en blauwe bes. Hier ook wat boter.
In de mond iets ernstiger, tannines iets minder toegankelijk. Voorspelbaarder Bordeaux.
Deze wijn zou Fre eerder niet kopen.
Saransot Dupré 2020
Cassis in de neus, mineraliteit ook. Minder afgelijnde tannines dan de 2019 maar ook wel enorm drinkbaar aan die jeugdige leeftijd. 20 euro waard volgens mijn (blind proevende) wijnkompaan.
Fre scoorde hier bijzonder hoog, hij prefereerde (blind) de 2019, vond de 2018 iets warmer en de 2019 een mix van de 18 en 19.
Echt wel waar deze jaargangen voor staan.
Dag twee en drie
2019
Eerder rood fruit nu in de neus, floraal, kandijsuiker. Medium body, een zacht en fris mondgevoel, knappe afdronk (wat kruidig) met bescheiden koffiebittertje. Op dag drie was deze wijn enorm fluwelig maar toonde tegelijkertijd wel minder materie en rijpheid dan de twee andere jaargangen. Genieten nu en de komende 15 jaar. 92
2018
Het aroma is minder open dan de 2019, kersen en leder, ijzer ook.
In de mond zit dit heel mooi in elkaar, tannines geven structuur maar zijn nu mooi gepolijst, alles in balans.
Dag drie weer iets drogere tannines. Een krachtige wijn die gewapend is tegen de tand des tijds. 90+
2020
Aromatisch gaat dit meer naar de 2019, met rood fruit, specerijen en mineraliteit. Veel materie in de mond, een wijn met diepgang, zit perfect in elkaar maar nog geknoopt, cabernetbittertje. 91+
Slotsom
Chateau Saransot Dupré lijkt me dé hidden gem in de Listrac, zelfs in de hele Medoc. Er worden bijzonder fijne wijnen gemaakt, met veel bewaarplicht en elegantie. Wellicht draagt het grote aandeel petit verdot (elk jaar meer, tot meer dan 20%) bij aan de complexiteit van de wijnen.
Deze Cru Bourgeois Superieur kreeg de laatste jaren enorm lovende commentaren maar blijft in Vlaanderen zeer onder de radar, mede te wijten aan de commercialisatie (of het gebrek eraan).
Toch is de wijn makkelijk verkrijgbaar via het Chateau, verzending kost heel weinig, vanaf 60 flessen is dit gratis. Ik vermoed dat de prijs voor een fles ongeveer een goede 12 euro is. Twaalf euro, jawel.
Ik kan dit Chateau vandaag de dag enkel warm aanbevelen. Een moderne Medoc die in zijn jeugd al zeer veel drinkgenot geeft maar tegelijkertijd een groot bewaarpotentieel bezit. Een wijn die zowel de geoefende wijnliefhebber als de gelegenheidsdrinker enorm zal bekoren. Een Cru Bourgeois die met menige Grand Cru Classés kan wedijveren.
Enige minpunt blijft het etiket, blijkbaar al meer dan 100 jaar niet aangepast. En in tegenstelling tot voor zijn wijnen blijft Yves Raymond hier, uit nostalgie, de vooruitgang tegenhouden.
Maar, zei de boomer, hoeveel fantastische elpees zijn er niet gemaakt met een mottige hoes..?
[
attachment=6368]
[
attachment=6369]
) ;millesime 2014 versus 2015