wijnliefhebbers

Nero Di Lupo 2008 (nero d avola)

Ik opende deze wijn na een Bandol Gaussen 2002, omdat ik het gevoel had dat deze wel eens in dezelfde lijn zou kunnen liggen.

En inderdaad, Gerten en ik spraken na de eerste neus in het glas bijna synchroon hetzelfde woord uit: animaliteit.
Beetje stal en leder dus, maar daarnaast ook gedroogd fruit, rozijnenbrood, kaneel, tabak, zwarte besjes en frambozen. De wijn is zacht in de mond met voldoende zuren als ruggengraat. Na opening was dit me niet opgevallen, ik vond dit zelfs het grootste verschil met de Gaussen: de Bandol behield 100% zijn spanning tot het einde, terwijl de Cos in de finale wat vlak was, bijna naar het zoetige zelfs.
Derde dag (gisteren niet herproefd) blijkt dus toch dat de wijn een hele mooie structuur heeft dankzij de zuurtjes, maar toch wat warmer blijft aanvoelen dan de Bandol.
In de (behoorlijk lange!) afdronk komen de rozijntjes terug piepen.
89/100

Deze wijn staat op de kaart bij het zeer voortreffelijke La Buvette in Brussel. Ik heb er alleszins niets dan goede herinneringen aan!

Cos was een van mijn eerste kennismakingen met natuurlijke wijn, zonder het te weten zelfs, tijdens een vakantie op Sicilië. In een zoektocht naar ietwat interessante wijnen kwamen er drie namen steeds terug, Arianna Occhipinti, Frank Cornelissen en Cos. We hebben alle drie de domeinen bezocht en terwijl Frank Cornelissen toch in een ietwat extremere categorie zit, vond ik Cos ook een prachtige ontdekking. Mooie wijnen, zeer gegrond in hun filosofie ook waaraan je merkt dat ze niet gewoonweg mee gaan met de waan van de dag die natuurlijke wijnbouw voor veel domeinen vaak is, en een duidelijk verhaal. Vandaag trok ik het laatste flesje in mijn kelder open, en wat ik hiervan vond vind je via onderstaande link!

Week 27 - Cos, Pithos Rosso 2009

COS - Frappato 2014

Een wat lichtere rode wijn die je best niet te warm drinkt. Zeer fris en gewoon erg lekker. Je valt er niet van achterover, maar je zou het elke dag kunnen drinken. Gaat heel vlot binnen.