Destieux 2004
Neus van donkere rijpe kersen. Geconcentreerde smaak, mooi rijp fruit (rijper en minder koel dan de 2004 die ik tot nu dronk?). Lange afdronk, eindigt toch wat droog. Zeer lekkere krachtige wijn, maar later nog beter, denk ik.
Toch zeker al een kennismaking waardig.
Recommended. (90)
Long time no see, gelukkig terug...:-) Nu nog maar bekomen van de West Vlaamse ?
'K Was er zo erg niet aan toe, maar ik ben wel klaar voor de volgende.
Destieux 1986
Ondertussen GCC. Tertiaire toetsen, fruitig genoeg om te bekoren. Gedroogde vijgen, champignons, gekookte boontjes, salami, een licht droogtrekkend bittertje in de finale, maar drinkt vlot weg door z'n fraicheur...Op dag 2 zelfs nog te genieten. Gerijpte Bordeaux, je houdt er van of niet...blijft voer voor discussie, altijd... ! Ik schonk in elk geval goed bij ...
[
attachment=5987]
Dit was alweer even geleden, vond hem toen nog wat jong en (te)veel tannine. Deze fles was een voltreffer, een echt heerlijk lekkere "boeren" Saint-Emilion met veel smaak en rondeur en mooie versmolten tannines en aanvaardbare afdronk. Niet de meest complexe noch intrigerende wijn, maar wel bevredigend lekker en redelijk rap op. Rebuy? welja, waarom niet? Maar dan geen recente jaren want nog eens 15 jaar wachten, daar reken ik liever niet op. Wel geruststellend na al dat gedoe over 2006 dat niet goed ging komen, dit is "klassieke" Saint-Emilion.
[
attachment=6746]
Deze was opnieuw donker, hard, zuur, ruwe tannine, rustiek, niet de minste verfijning. Iets beter aan tafel, "maar ge drinkt dat niet voor uw plezier hé..."
Een mindere fles Liu' 2020 die we vorig weekend openden (en niet gebruikten), was eigenlijk stukken beter dan deze. En let wel, die stond dus al 4 dagen open en vertoonde nog steeds niet het minste spoor van oxidatie! Rampolla hé....
