11-03-2012, 11:54 AM
Stara Brajda (wit), 2008.
Scurek is een zeer plezant domein op de grens met Italië in de Brda regio. Produceren zo'n 80.000 flessen per jaar, wit en rood. De Stara Brajda is hun top cuvee, een blend van lokale druiven zoals pika, glera en malvazija. 12 maanden houtrijping en dan nog eens 8 maand op fles laten rusten. Gisteren nog eens een fles witte hiervan open getrokken (de rode heb ik helaas niet in bezit, maar wordt wel hoger aangeschreven dan de witte - de enige fles die ik ooit eens bij een met Scurek bevriende Sloveense wijnboer mocht drinken had jammer genoeg kurk...). De duidelijke houtgeur valt meteen op, maar dit keer minder dan anders vreemd genoeg (misschien door het karaferen?). Duidelijke mineraliteit in de neus en zeer licht oxidatief. Beetje honing. Qua fruit wat niet al te rijpe peer. Hm, de vorige keren rook ik precies toch een andere wijn... In de mond poeierdroog en weinig overweldigend. Eerder subtiel maar toch wat schraal. En die licht oxidatieve toets stoorde mij. Niet omdat ik er niet van hou, maar omdat ik deze wijn volledig anders in gedachten had. Ik herinner mij deze wijn als een krachtbom, maar daar was gisteren weinig van te merken. (84)
Scurek is een zeer plezant domein op de grens met Italië in de Brda regio. Produceren zo'n 80.000 flessen per jaar, wit en rood. De Stara Brajda is hun top cuvee, een blend van lokale druiven zoals pika, glera en malvazija. 12 maanden houtrijping en dan nog eens 8 maand op fles laten rusten. Gisteren nog eens een fles witte hiervan open getrokken (de rode heb ik helaas niet in bezit, maar wordt wel hoger aangeschreven dan de witte - de enige fles die ik ooit eens bij een met Scurek bevriende Sloveense wijnboer mocht drinken had jammer genoeg kurk...). De duidelijke houtgeur valt meteen op, maar dit keer minder dan anders vreemd genoeg (misschien door het karaferen?). Duidelijke mineraliteit in de neus en zeer licht oxidatief. Beetje honing. Qua fruit wat niet al te rijpe peer. Hm, de vorige keren rook ik precies toch een andere wijn... In de mond poeierdroog en weinig overweldigend. Eerder subtiel maar toch wat schraal. En die licht oxidatieve toets stoorde mij. Niet omdat ik er niet van hou, maar omdat ik deze wijn volledig anders in gedachten had. Ik herinner mij deze wijn als een krachtbom, maar daar was gisteren weinig van te merken. (84)
