20-08-2012, 08:45 AM
De aop Cornas heeft 80 eigenaars voor 120 ha wijngaarden. Guillaume Gilles heeft er daarvan enkele, maar gebruikt de installatie en kelders van zijn grote voorbeeld, Robert Michel.
De bodem bestaat vooral uit graniet (meer koele wijnen) en kalk, löss en klei (krachtigere, warme wijnen). De syrah houdt niet zo erg van kalk, aldus Gilles. Wél van de typische "gore", gepulveriseerd graniet.
Alle wijnen van Gilles rijpen in betonnen cuves, zijn lagering dient enkel om de wijnen af te werken, zeker niet om een houtsmaak toe te voegen.
We kregen heel wat vatstalen te proeven.:
Cotes du Rhone Les Peyrousses 2011 - 100 jaar oude stokken, bodem van 30 cm klei, daaronder stenig.
Floraal, rood fruit, mooie structuur, droogtrekkend. Wordt mooi.
Cornas La Combe 2011: Wijnstokken aan de voet van de berg, sedert 2009 worden deze apart gebotteld. Graniet.
Rare neus, lijkt wel reductie, iets zwavelachtig, petrol. Vuil neuske. In de mond daarentegen zacht en charmant. Goed maar afwachten.
Cornas Les Grands murs: graniet, klei en kalk.
Medicinale toets, garrigues, krachtig maar fijn.
Cornas Les Terasses: Gedroogde bloempjes in de neus, zeer fijn en zacht in de mond, WAW.
Van bovenstaande twee cuvées maakt Gilles zijn Cornas. Zijn Cornas zonder perceelaanduiding is dus zijn beste cuvée, een blend van Les Grands Murs en Les Terasses.
Uit fles:
Cotes du Rhone 2010: Fris, medicinaal, munt. Roosjes, licht droogtrekkend. 90
La Combe 2010: Ook hier een animale neus, aards. Fruit is er wel degelijk in de mond, toch nog steeds niet echt onder de indruk van deze cuvée. 89
Cornas 2010: Neus iets meer gesloten dan beide cuves van de 2011. Na opschudden een Provençaals winkeltje van parfum en zeepjes. De mond is (ik schrijf letterlijk over van mijn bladje) FABULEUS. Zacht en gracieus, blauwe bes, kruiden, op t einde wat tannines maar nu al bijzonder evenwichtig. Topwijn. 94 (29 euro)
Ik schonk deze wijn ( Cornas Guillaume Gilles 2010) onlangs aan Kempie en voor mij bevestigde hij al het moois wat ik erover schreef in de kelders van Robert Michel...
De bodem bestaat vooral uit graniet (meer koele wijnen) en kalk, löss en klei (krachtigere, warme wijnen). De syrah houdt niet zo erg van kalk, aldus Gilles. Wél van de typische "gore", gepulveriseerd graniet.
Alle wijnen van Gilles rijpen in betonnen cuves, zijn lagering dient enkel om de wijnen af te werken, zeker niet om een houtsmaak toe te voegen.
We kregen heel wat vatstalen te proeven.:
Cotes du Rhone Les Peyrousses 2011 - 100 jaar oude stokken, bodem van 30 cm klei, daaronder stenig.
Floraal, rood fruit, mooie structuur, droogtrekkend. Wordt mooi.
Cornas La Combe 2011: Wijnstokken aan de voet van de berg, sedert 2009 worden deze apart gebotteld. Graniet.
Rare neus, lijkt wel reductie, iets zwavelachtig, petrol. Vuil neuske. In de mond daarentegen zacht en charmant. Goed maar afwachten.
Cornas Les Grands murs: graniet, klei en kalk.
Medicinale toets, garrigues, krachtig maar fijn.
Cornas Les Terasses: Gedroogde bloempjes in de neus, zeer fijn en zacht in de mond, WAW.
Van bovenstaande twee cuvées maakt Gilles zijn Cornas. Zijn Cornas zonder perceelaanduiding is dus zijn beste cuvée, een blend van Les Grands Murs en Les Terasses.
Uit fles:
Cotes du Rhone 2010: Fris, medicinaal, munt. Roosjes, licht droogtrekkend. 90
La Combe 2010: Ook hier een animale neus, aards. Fruit is er wel degelijk in de mond, toch nog steeds niet echt onder de indruk van deze cuvée. 89
Cornas 2010: Neus iets meer gesloten dan beide cuves van de 2011. Na opschudden een Provençaals winkeltje van parfum en zeepjes. De mond is (ik schrijf letterlijk over van mijn bladje) FABULEUS. Zacht en gracieus, blauwe bes, kruiden, op t einde wat tannines maar nu al bijzonder evenwichtig. Topwijn. 94 (29 euro)
Ik schonk deze wijn ( Cornas Guillaume Gilles 2010) onlangs aan Kempie en voor mij bevestigde hij al het moois wat ik erover schreef in de kelders van Robert Michel...