Nero d'Avola "Lamuri" IGT 2009
Net voor bij de lasagne nog eens een budgetvriendelijke (9,50- bij Superiore) Italiaan met hoge scores opgetrokken... en zoals doorgaans frons je dan toch de wenkbrauwen. Van ontgoocheling kan je inmiddels niet meer spreken.
De zoeten kersen swingen meteen uit het glas. In de mond opnieuw kersen, bessen, zoete pruimen, wat kaneel, iets van drop,... heel zachte tannines en vrij droog.
Deze Nero d'Avola is "ça va" maar ook niet meer dan dat. Gelukkig staat de lasagne in de oven want dergelijke gerechten kan hij wel gebruiken vermoed ik.
Hoe men bij RP aan een score van 91 komt is mij een raadsel, zelfs de 2 glaasjes van de GR lijken mij iets teveel van het goede. Op dit moment zou ik hem zeker niet hoger dan 85 quoteren.
Voor zij die een budgetvriendelijke Nero d'Avola zoeken zou ik eerder Marabino of Morgante, weliswaar twee verschillende stijlen, aanraden.
P.S. De lasagne is achter de kiezen en... onze vriend deed het in samenspel met een hartige pastaschotel toch een stuk beter dan solo.
De 2010 "Lamuri" in het glas. Kan me niet helemaal bekoren, sluit me aan bij Johan. Morgen nog 'ns proberen bij eten.
Geen slechte wijn hoor, maar nodigt momenteel niet uit om nog een glas te nemen.
4de rode Siciliaanse budgetwijn in korte tijd hier. Syrah van Cusumano was ok voor de prijs, Etna Rosso van Firriato stelde licht teleur, maar aan die prijs wel ok. Qua prijs / kwaliteit in Sicilië blijft de Etna Rosso van Tenuta delle Terre Nere echter mijn numero uno, op eenzame hoogte.
@ 33s Heb jij ervaring met de Nero's van Cusumano?
Zelf dronk ik anderhalf jaar geleden enkel eens de Sagana ("grote broer" Nero heb ik me laten vertellen) maar dat was in een restaurant setting en in professionele sfeer, dus niet echt volledig kunnen focussen.
Vond die toen wel ok, maar kwam me wel zeer modern over, en ik weet niet hoe het zit met P/K, want die scoort zeer dikwijls wel 3 bicchieri blijkbaar.
(04-05-2013 02:31 PM)Vinogan(s) schreef: [ -> ]@ 33s Heb jij ervaring met de Nero's van Cusumano?
Zelf dronk ik anderhalf jaar geleden enkel eens de Sagana ("grote broer" Nero heb ik me laten vertellen) maar dat was in een restaurant setting en in professionele sfeer, dus niet echt volledig kunnen focussen.
Vond die toen wel ok, maar kwam me wel zeer modern over, en ik weet niet hoe het zit met P/K, want die scoort zeer dikwijls wel 3 bicchieri blijkbaar.
Ik bestelde ooit eens een aantal prijsvriendelijke Nero's bij Superiore om te proberen.
Die instapper van Cusumano die her en der zoveel lof oogst vond ik persoonlijk drie keer niks. Ook de witte wijnen die ik van Cusumano dronk waren voor mij allesbehalve boeiend. Je kan net zo goed iets uit het schap in de Colruyt of Delhaize mee graaien.
De Lamuri 2009 dronk ik al en ik kan weinig toevoegen aan de bevindingen hierboven. Technisch correct maar ook niet meer dan dat.
Planeta is de laatste jaren wat mij betreft dezelfde weg opgegaan.
Marabino en Terre Nere zijn een stuk authentieker en van een heel ander niveau. De Nero d'Avola van Morgante blijf ik aan de "juiste" prijs gewoon waar voor zijn geld vinden.
Dringend nog eens wat uit Sicilië (Palari en COS) proberen...
Misschien ook eens overwegen om Feudi Maccari te proberen. De "gewone" Nero d'Avola kost bij Superiore 9,50 euro. Lijkt me ook een interessant domein.
Wat die quoteringen in de GR betreft, die zou ik in sommige gevallen met een serieuze korrel zeezout nemen.
Palari is redelijk prijzig, niet?
Onlangs de Pithos 2010 gedronken van Cos, was een interessante wijn, maar niet helemaal mijn ding.
Ik heb de gewone Nero d'Avola van Cusumano liggen, maar daar verwacht ik niet veel van. Aan 5 euro zal die wel ok zijn, maar dat zijn sommige wijnen in de Colruyt ook, zoals hierboven aangehaald. Voor de rest niet veel ervaring met Nero d'Avola. Ooit wel 'ns de instapwijnen van Morgante en Terre di Ginestra gedronken, maar zijn me niet bijgebleven.
Het herproeven van de Lamuri zal voor morgen zijn, want er stonden groene asperges en gebakken zalm op 't menu vandaag (met de Sauvignon Vigneti Sant'Helena 2011 van Fantinel uit Friuli, best goed aan 10 euro).
(04-05-2013 09:05 PM)33S schreef: [ -> ]Palari is redelijk prijzig, niet?
Onlangs de Pithos 2010 gedronken van Cos, was een interessante wijn, maar niet helemaal mijn ding.
Ik heb de gewone Nero d'Avola van Cusumano liggen, maar daar verwacht ik niet veel van. Aan 5 euro zal die wel ok zijn, maar dat zijn sommige wijnen in de Colruyt ook, zoals hierboven aangehaald. Voor de rest niet veel ervaring met Nero d'Avola. Ooit wel 'ns de instapwijnen van Morgante en Terre di Ginestra gedronken, maar zijn me niet bijgebleven.
Het herproeven van de Lamuri zal voor morgen zijn, want er stonden groene asperges en gebakken zalm op 't menu vandaag (met de Sauvignon Vigneti Sant'Helena 2011 van Fantinel uit Friuli, best goed aan 10 euro).
De Rosso del Soprano gaat richting 20 euro denk ik. Heb hier nog twee flesjes van maar nog niet geprobeerd. Is ook geen Nero d'Avola. De 'Faro' en ''Santa.Ne' zijn inderdaad allesbehalve goedkoop.
Innesto
Terre Nere is natuurlijk geen nero d'avola hè. Die nerello mascalese vind ik niet echt mijn ding jammer genoeg.
(06-05-2013 10:35 AM)Vinogan(s) schreef: [ -> ] Innesto
Terre Nere is natuurlijk geen nero d'avola hè. Die nerello mascalese vind ik niet echt mijn ding jammer genoeg.
Klopt, en was aanvankelijk ook niet weg van Nerello Mascalese. Is zo'n druif die je volgens mij stilaan moet "leren" drinken. Ik drink dergelijke wijnen eens graag in de lente en zomer.
Citaat:Is zo'n druif die je volgens mij stilaan moet "leren" drinken
heb ook dat gevoel met nerello mascalese. Geen gemakkelijke druif. Het minerale karakter dat typisch is voor etna DOC, voegt nog eens toe aan het "ongewone" karakter van die wijnen.
Ik dronk de basis etna rosso 2011 van Terre Nere een paar weken geleden en die vond ik gewoon correct maar niet echt vlue for money, in geen enkel opzicht vergelijkbaar met hunne Calderara sottana 2008 die ik schitterend vond. Te jong misschien, zowel qua oogstjaar als qua wijnstokken ... ?
Ik kocht onlangs in promotie bij Superiore de Rosso del Conte 2007 van Tasca d'almerita, de topwijn van het domein. Volgens wat ik er over las kan die makkelijk nog tien jaar in de kelder (
http://www.independent-wine-review.com/2...-nero.html ). Iemand ervaring met deze wijn?
Ik heb ook nog de Cygnus 2009 van hen liggen, een blend van Nero d'avola en cabernet sauvignon, maar heb geen idee hoe die het er nu al vanaf brengt.
(28-08-2013 09:39 AM)KoenVT schreef: [ -> ]Ik kocht onlangs in promotie bij Superiore de Rosso del Conte 2007 van Tasca d'almerita, de topwijn van het domein. Volgens wat ik er over las kan die makkelijk nog tien jaar in de kelder ( http://www.independent-wine-review.com/2...-nero.html ). Iemand ervaring met deze wijn?
Rosso del Conte is één van mijn favoriete wijnen uit het zuiden van Italië. Kun je gerust nog 10/15 jaar laten liggen, maar iets eerder drinken is ook geen probleem. Dronk begin dit jaar een 2004 en die was beslist drinkklaar.
Cygnus 2010 - Superiore aankoop, altijd al schot in de roos geweest. Nu ook?
Blend van CS en Nero D'Avola
Even de karaf in na openen en dat mocht wel.
Donkere, geconcentreerde kleur
In de neus cassis, koffie, tabak, zelfs iets aards.
Rijke smaak, mooie afdronk. En vooral: hij blijft boeiend. Fles wat zo leeg...
Andermaal aangenaam verrast door Superiore maar vooral andermaal aangenaam verrast door Sicilië. Zuid-Italiaanse wijnen zijn toch echt interessant.
Heb gezien dat die ook bij Klassewijnen te koop is tegenwoordig aan 14,5 euro. Onlangs in promo aan 12 euro, aan die rode prijs zeker niet twijfelen!
De Lamùri Nero d'Avola 2013 staat tegenwoordig bij Colruyt gewoon in het rek. Laatst in rode prijs aan 8,75 euro een flesje meegepakt. Kon mij niet overtuigen. In deze prijsvork prefereer ik Morgante.
Tascante 2014, Etna Rosso
We beginnen ons weekend met een Bourgondisch gekleurde wijn.
Ook het aroma doet aan Bourgogne denken, klein rood fruit, mineraliteit, floraal, specerijen. In de mond verandert de wijn gedurende het half uur dat we hem in het glas hebben. Bij aanvang waren de eerste 10 seconden heel mooi maar daarna verdronk het evenwicht totaal in de tannines en alcohol. Geen echte droogtrekking maar wel bitterheid. Jammer, dachten we, dit was zeer veelbelovend.
Maar kijk, hoe een wijn zelfs op korte tijd enorm kan evolueren. Plots komt er wél een evenwicht en is de wijn heerlijk drinkbaar. De alcohol is er nog maar is nu veel minder opdringerig.
Benieuwd hie dit verder evolueert, intrigererende wijn toch.
En weer een bewijs dat Etna Rosso echt wel voer is voor Bourgognefreaks.
(12-01-2018 10:04 PM)vinejo schreef: [ -> ]Tascante 2014, Etna Rosso
We beginnen ons weekend met een Bourgondisch gekleurde wijn.
Ook het aroma doet aan Bourgogne denken, klein rood fruit, mineraliteit, floraal, specerijen. In de mond verandert de wijn gedurende het half uur dat we hem in het glas hebben. Bij aanvang waren de eerste 10 seconden heel mooi maar daarna verdronk het evenwicht totaal in de tannines en alcohol. Geen echte droogtrekking maar wel bitterheid. Jammer, dachten we, dit was zeer veelbelovend.
Maar kijk, hoe een wijn zelfs op korte tijd enorm kan evolueren. Plots komt er wél een evenwicht en is de wijn heerlijk drinkbaar. De alcohol is er nog maar is nu veel minder opdringerig.
Benieuwd hie dit verder evolueert, intrigererende wijn toch.
En weer een bewijs dat Etna Rosso echt wel voer is voor Bourgognefreaks.
Nog een klikske in de fles en even naproeven. Iets meer fruit in de neus dan gisteren, maar ik benadruk « iets »... De neus is nog altijd vrij bescheiden. De alcohol is gelukkig naar de achtergrond. Ietsje meer volume in de mond ook. Maar toch geen gemakkelijke wijn. Dit heeft volgens mijn véél tijd nodig!
Voor de anekdote : de derde neus (aroma’s die in het glas blijven hangen) is eigenlijk de mooiste... Bourgondisch kleinrood fruit. Als dit de voorbode is van wat nog komt, dan komt het goed.
(13-01-2018 05:55 PM)Olivier schreef: [ -> ] (12-01-2018 10:04 PM)vinejo schreef: [ -> ]Tascante 2014, Etna Rosso
We beginnen ons weekend met een Bourgondisch gekleurde wijn.
Ook het aroma doet aan Bourgogne denken, klein rood fruit, mineraliteit, floraal, specerijen. In de mond verandert de wijn gedurende het half uur dat we hem in het glas hebben. Bij aanvang waren de eerste 10 seconden heel mooi maar daarna verdronk het evenwicht totaal in de tannines en alcohol. Geen echte droogtrekking maar wel bitterheid. Jammer, dachten we, dit was zeer veelbelovend.
Maar kijk, hoe een wijn zelfs op korte tijd enorm kan evolueren. Plots komt er wél een evenwicht en is de wijn heerlijk drinkbaar. De alcohol is er nog maar is nu veel minder opdringerig.
Benieuwd hie dit verder evolueert, intrigererende wijn toch.
En weer een bewijs dat Etna Rosso echt wel voer is voor Bourgognefreaks.
Nog een klikske in de fles en even naproeven. Iets meer fruit in de neus dan gisteren, maar ik benadruk « iets »... De neus is nog altijd vrij bescheiden. De alcohol is gelukkig naar de achtergrond. Ietsje meer volume in de mond ook. Maar toch geen gemakkelijke wijn. Dit heeft volgens mijn véél tijd nodig!
Voor de anekdote : de derde neus (aroma’s die in het glas blijven hangen) is eigenlijk de mooiste... Bourgondisch kleinrood fruit. Als dit de voorbode is van wat nog komt, dan komt het goed.
Bingo Bourgogne om het weekend af te trappen. Of toch niet. Want in de mond toch redelijk warm. Ik dacht aan een 2015 in de Beaune. Maar we zaten een paar duizend km zuidelijker. Goed gemaakt maar moet nog wat liggen. Nog niet 100% in evenwicht.
Tascante 2014, Etna Rosso
Twee flesjes gescoord in de uitverkoop bij Klassewijnen in navolging van een testfles eerder dit jaar.
Dit lijkt me ondertussen wel mooi op dronk te komen en heeft nog overschot.
Rood fruit, kruidigheid en een florale toets in de neus.
Mooi mondvullend met het rode fruit dat zich doorzet, een lichte alcoholtoets (mag wat koel staan) en nog wat beet op de tannines, maar zeker niet storend.
Vrij lange afdronk met een bittertje in de finale.
Mooi glas wijn uit een regio die P/K interessant blijft.