In Juliénas, één van de 10 cru' s uit de Beaujolais, maakt men (volgens de auteur van de Wijnatlas Benoit France) over het algemaan vrij robuuste wijnen met een stevige structuur die enkele jaren kelderrust kunnen gebruiken, vooral als ze van de meest kleiachtige zone (op de granietondergrond) voortkomen.
Deze Domaine de la vieille église 2010 lijkt me daar een mooi voorbeeld van. Het blijft een Beaujolais, dus robuust in de zin van 'blockbuster' is ie geenszins. Maar de wijn heeft wel een verbazende structuur, en is pas op zijn mooist op de vierde (!) dag. Direct na openen was nochtans al duidelijk dat ie wat lucht nodig had, de zuren domineerden de eerste 30 minuten zoals de Serven gisteren de Belgen.
Maar gisteren hebben we ook geleerd dat we nooit een ploeg mogen afschrijven op basis van een eerste indruk, dit geldt evenzeer voor een wijn.
Het tweede glas was al veel drinkbaarder, de inbreng van O2 was even heilzaam als die van Mertens op de groene mat.
Groenheid hebben we niet overdreven in de wijn, maar hij vertoont wel eerder minerale toetsen dan het typische rode fruit. De laatste slokken deden me zelfs aan een mooie Bourgogne Villages denken. Niet met dezelfde afdronk of complexiteit, maar wel met finesse en fraicheur.
8,65 euro in Colruyt, het proberen waard (zeker met je 10% code)!
ps: leuk weetje: deze wijn zou gevinifieerd worden in de oude kerk van Juliénas, vandaar de naam.
top op vierde dag, denk dat goed gemaakte bojo's ook beter wat jaartjes in de kelder verblijven?
(13-10-2012 10:49 PM)Venne schreef: [ -> ]top op vierde dag, denk dat goed gemaakte bojo's ook beter wat jaartjes in de kelder verblijven?
Geen twijfel, zeker 10 jaar voor de cru's als Morgon of Moulin...
(14-10-2012 12:09 AM)doc schreef: [ -> ] (13-10-2012 10:49 PM)Venne schreef: [ -> ]top op vierde dag, denk dat goed gemaakte bojo's ook beter wat jaartjes in de kelder verblijven?
Geen twijfel, zeker 10 jaar voor de cru's als Morgon of Moulin...
Heb ook die ervaring.
Haalde na 20 jaar eens een verloren Moulin à Vent uit mijn kelder.
Een wijn die me altijd bij is gebleven; hij was getransformeerd in een godendrank.
(13-10-2012 09:12 AM)vinejo schreef: [ -> ]In Juliénas, één van de 10 cru' s uit de Beaujolais, maakt men (volgens de auteur van de Wijnatlas Benoit France) over het algemaan vrij robuuste wijnen met een stevige structuur die enkele jaren kelderrust kunnen gebruiken, vooral als ze van de meest kleiachtige zone (op de granietondergrond) voortkomen.
Deze Domaine de la vieille église 2010 lijkt me daar een mooi voorbeeld van. Het blijft een Beaujolais, dus robuust in de zin van 'blockbuster' is ie geenszins. Maar de wijn heeft wel een verbazende structuur, en is pas op zijn mooist op de vierde (!) dag. Direct na openen was nochtans al duidelijk dat ie wat lucht nodig had, de zuren domineerden de eerste 30 minuten zoals de Serven gisteren de Belgen.
Maar gisteren hebben we ook geleerd dat we nooit een ploeg mogen afschrijven op basis van een eerste indruk, dit geldt evenzeer voor een wijn.
Het tweede glas was al veel drinkbaarder, de inbreng van O2 was even heilzaam als die van Mertens op de groene mat.
Groenheid hebben we niet overdreven in de wijn, maar hij vertoont wel eerder minerale toetsen dan het typische rode fruit. De laatste slokken deden me zelfs aan een mooie Bourgogne Villages denken. Niet met dezelfde afdronk of complexiteit, maar wel met finesse en fraicheur.
8,65 euro in Colruyt, het proberen waard (zeker met je 10% code)!
ps: leuk weetje: deze wijn zou gevinifieerd worden in de oude kerk van Juliénas, vandaar de naam.
Heb die al dikwijls willen kopen maar nog nooit niet gedaan (wegens weinig van terug te vinden en hier ook nog niet getipt). Da's dus bij deze veranderd :-)
Diep moeten graven om iets over deze wijn te vinden...
Rode prijs bij die supermarkt met een afhaalpunt bij ons in de straat. En geen slechte selectie, dat moet gezegd zijn.
Had al een tijdje zin in beaujolais en dan is eigenlijk Morgon wel de favoriet, maar O.K. deze juliénas bleef onder de 10 euro en Loron is toch een naam in die buurt.
Alles wat hierboven geschreven staat klopt nog wel ongeveer. Al ga ik dit geen tien jaar laten liggen (doe ik overigens nauwelijks of nooit met wijn, dat is een kwestie van smaak).
De kleur is net niet meer blauwachtig en met een mooie spanning. De geur heeft alle vereiste rode fruit, maar met een sterke bovenlaag van tabak en mineralen. Vermits we weten dat de ondergrond graniet is, zullen we maar stellen, dat de wijn ook wat naar graniet ruikt... Voor interpretatie vatbaar, want is het natte graniet of droge graniet?
Dat van dat eerste glas klopt ook. Het is ronduit bitter. Het tweede glas wordt een stuk toegankelijker, het fruit wint veld, met voornoemde mineraliteit, het bitter wordt plots verfrissend. Prettig, bovendien noodt beaujolais zelden tot sabbelen en suckeren, je drinkt een glas en vult eens bij. Dit krijgt hier ten huize geen tweede, laat staan een vierde dag. Tenzij met een tweede fles.
Bij mij krijgt zo'n beaujolais toch ook iets nostalgisch. De vinificatie heeft natuurlijk een hoge vlucht genomen, maar toch zit er ergens nog een echo in van die eerste kampeervakanties in de Sud-Ouest of de Ardèche met een fles gros rouge op middagtemperatuur in een emmertje water onder het buitenzeil... Een belediging, ik geef het toe, het is dan ook maar een gevoel.
(11-06-2021 07:39 PM)Rik Martens schreef: [ -> ]Diep moeten graven om iets over deze wijn te vinden...
Rode prijs bij die supermarkt met een afhaalpunt bij ons in de straat. En geen slechte selectie, dat moet gezegd zijn.
Had al een tijdje zin in beaujolais en dan is eigenlijk Morgon wel de favoriet, maar O.K. deze juliénas bleef onder de 10 euro en Loron is toch een naam in die buurt.
Alles wat hierboven geschreven staat klopt nog wel ongeveer. Al ga ik dit geen tien jaar laten liggen (doe ik overigens nauwelijks of nooit met wijn, dat is een kwestie van smaak).
De kleur is net niet meer blauwachtig en met een mooie spanning. De geur heeft alle vereiste rode fruit, maar met een sterke bovenlaag van tabak en mineralen. Vermits we weten dat de ondergrond graniet is, zullen we maar stellen, dat de wijn ook wat naar graniet ruikt... Voor interpretatie vatbaar, want is het natte graniet of droge graniet?
Dat van dat eerste glas klopt ook. Het is ronduit bitter. Het tweede glas wordt een stuk toegankelijker, het fruit wint veld, met voornoemde mineraliteit, het bitter wordt plots verfrissend. Prettig, bovendien noodt beaujolais zelden tot sabbelen en suckeren, je drinkt een glas en vult eens bij. Dit krijgt hier ten huize geen tweede, laat staan een vierde dag. Tenzij met een tweede fles.
Bij mij krijgt zo'n beaujolais toch ook iets nostalgisch. De vinificatie heeft natuurlijk een hoge vlucht genomen, maar toch zit er ergens nog een echo in van die eerste kampeervakanties in de Sud-Ouest of de Ardèche met een fles gros rouge op middagtemperatuur in een emmertje water onder het buitenzeil... Een belediging, ik geef het toe, het is dan ook maar een gevoel.
Ik gok maar even, 2017?
Sorry, had ik er moeten bijzetten:2018.
Vermits Mady besloot om Pouilly Fumé te drinken, was er plots toch een tweede dag. En inderdaad, de wijn is veel ronder nu, vriendelijker en easier drinking. Iets minder spannend ook wel. En er is zelfs nog een klutske voor straks...
We gingen dit geen tien jaar bijhouden. En inderdaad: gisteren de laatste fles met veel plezier uitgedronken.
Die drie jaar kelder hebben deze Juliénas 2018 veel goed gedaan. Bijna zoet, de kleur nog steeds knaldonkerrood, veel fruit maar al een beetje wereldsigheid. Een plezier.