18-10-2012, 05:13 PM
Domein De Wijngaardsberg Auxerrois 2011, Limburgse landwijn (Nederland)
Mooie geel-grijze kleur, neus: zeer floraal (witte bloemen), mineraal (natte kiezel), verfrissend citrustoetsje (citroen-pompelmoes, zelfs duidelijk mandarijntjes), mengeling van perzik en appel, geen aromatische neus, meer subtiele fijne geuren door elkaar, neus die mij in de cave onmiddellijk al boeide (nu thuis aan het herproeven). In de mond: ronde aanzet, sappig (mond volgt neus: perzik-appel) , weer die minerale toetsen, voldoende spanning, nooit naakte zuren, bloemig tot in de finale, zéér zachte bitters (licht pompelmoes) die de wijn beet geven, het zijn die bitters precies die dat "minerale" karakter wat meegeven. Gemiddelde afdronk, zuren trillen na, dat heb ik graag. De neus is voor mij écht genuanceerd en gevarieerd (heb ik daar een beetje asperge ook?). Loepzuiver en prachtig evenwicht van begin tot einde. Eerder een lichte wijn natuurlijk qua body, ik begrijp dat dit inderdaad perfect past bij asperges, maar niet met botersaus (denk ik), eerder gebakken in wat olijfolie. Een stijl van wijn die mij herinnert aan typische Savoiewijnen, de betere Jacquères en Altesse. Alle miskende druiven omdat ze eerder gaan naar finesse, subtiliteit dan naar smaakvolume.
Auxerrois (natuurlijke kruising Gouais Blanc-Pinot) is dé druif waarmee Nederlands Limburg zich wil profileren en ik begrijp volledig waarom. Jules Nijst, wijnbouwer van Domein De Wijngaardsberg, is écht een kei in zijn vak. Ook zijn Chardonnay is goed, zijn Pinot Noir, gerijpt op barriques, is gewoon uitzonderlijk goed (en dit zegt een niet PN-liefhebber, op de rand van overtuigd te worden, door, bij God, een Nederlandse wijn).
Mooie geel-grijze kleur, neus: zeer floraal (witte bloemen), mineraal (natte kiezel), verfrissend citrustoetsje (citroen-pompelmoes, zelfs duidelijk mandarijntjes), mengeling van perzik en appel, geen aromatische neus, meer subtiele fijne geuren door elkaar, neus die mij in de cave onmiddellijk al boeide (nu thuis aan het herproeven). In de mond: ronde aanzet, sappig (mond volgt neus: perzik-appel) , weer die minerale toetsen, voldoende spanning, nooit naakte zuren, bloemig tot in de finale, zéér zachte bitters (licht pompelmoes) die de wijn beet geven, het zijn die bitters precies die dat "minerale" karakter wat meegeven. Gemiddelde afdronk, zuren trillen na, dat heb ik graag. De neus is voor mij écht genuanceerd en gevarieerd (heb ik daar een beetje asperge ook?). Loepzuiver en prachtig evenwicht van begin tot einde. Eerder een lichte wijn natuurlijk qua body, ik begrijp dat dit inderdaad perfect past bij asperges, maar niet met botersaus (denk ik), eerder gebakken in wat olijfolie. Een stijl van wijn die mij herinnert aan typische Savoiewijnen, de betere Jacquères en Altesse. Alle miskende druiven omdat ze eerder gaan naar finesse, subtiliteit dan naar smaakvolume.
Auxerrois (natuurlijke kruising Gouais Blanc-Pinot) is dé druif waarmee Nederlands Limburg zich wil profileren en ik begrijp volledig waarom. Jules Nijst, wijnbouwer van Domein De Wijngaardsberg, is écht een kei in zijn vak. Ook zijn Chardonnay is goed, zijn Pinot Noir, gerijpt op barriques, is gewoon uitzonderlijk goed (en dit zegt een niet PN-liefhebber, op de rand van overtuigd te worden, door, bij God, een Nederlandse wijn).