wijnliefhebbers

Marsannay rouge, Longeroies, 2021
vorige week op restaurant (in Marsannay!) gedronken: fruitig, rond, lekkere wijn maar weinig complexiteit of diepgang. 2021 is geen groot millésime, maar op basis van deze fles dacht ik niet een toekomstige 1 cru te drinken.

(06-06-2024 08:10 AM)Vince schreef: [ -> ]Marsannay rouge, Longeroies, 2021
vorige week op restaurant (in Marsannay!) gedronken: fruitig, rond, lekkere wijn maar weinig complexiteit of diepgang. 2021 is geen groot millésime, maar op basis van deze fles dacht ik niet een toekomstige 1 cru te drinken.

Inderdaad. Mooi maar zeker geen 1er cru. Qua niveau eerder Chorey of Savigny.

Waren jullie even inkopen doen? Waar is de reis langs geweest?

Klopt wel, de 2021 zijn wat lichter dan gewoonlijk, maar ik vind ze wel heel zuiver en mooi gebalanceerd.
Op onze degustatie 2 weken terug, vond ik hem ook wat terughoudend op vrijdag, maar tot ook mijn verbazing, waren de drie rode Fournier's die open waren op zondag echt heel mooi en voor mij dan vooral de lichtste, de Chapître. Maar akkoord, deze heeft in 2021 niet de densiteit die je van een 1e cru verwacht. Waar ik die densiteit wel proefde, bij andere wijnbouwers, vond ik ze dikwijls niet in evenwicht en met te fel geëxtraheerde tannines. Het was keuzes maken in dat jaar denk ik. Nu, 2022 is een totaal ander geval...
Dit vindt Jasper:
Dense purple. Like Clos du Roy, the terroir speaks louder than the vinification. It is a little earthier than the Clos du Roy, with more tannins, which is typical these days. The Longeroies might go well with game or pressed duck. Fair finish. Drink from 2025-2029.

Marsannay Les Longeroies, 2018
Een nieuwe poging na de nogal tegenvallende 2021. Ik vreesde initieel dat hij nog te jong ging zijn, want de meeste 2018 moeten nog wat rusten. Maar mijn vrees bleek ongegrond. In de neus al mooi zwart en rood bosfruit en ook in de mond is de wijn al evenwichtig en smooth. Zoals te verwachten had deze wijn nog iets meer volume dan de 2021 maar was niet per sé complexer of langer. Lekker maar voor een toekomstige premier cru mag je toch meer verwachten. Ik blijf op mijn honger zitten...

Ik zal mijn geheugen ivm de 2018's van Fournier eens terug moeten opfrissen blijkbaar. Ik vond ze indertijd eigenlijk bijzonder geslaagd in dit warme jaar, waar ik nogal wat excessen proefde bij andere domeinen, o.a. wijnen met 15%...! Daar vond ik bij Fournier niets van en met mij ook diverse recensenten niet.
Ik denk gewoon dat de stijl van dit huis (of deze AOP?) je niet ligt en daar is weinig aan te doen.
Ter info:
Jasper Morris MW: "Rich deep purple with a heady dark fruit nose, but fresher than Clos du Roy. Plenty of energy here. Bilberries with a little bit of blood orange, this is interesting complex wine with excellent length. Still a way to go in its elevage, but extremely promising. " 89-92
Neal Martin (Vinous): "The 2018 Marsannay Les Longeroies has darker fruit on the nose compared to the Clos du Roy, offering blackberry, hints of tar and a touch of menthol that emerges with time. The palate is medium-bodied with supple tannins and a fine bead of acidity, and pure in style as it fans out toward the fresh and energetic finish. This is a lovely Marsannay that will give heaps of pleasure. 91-93

(06-08-2024 01:01 PM)wvd schreef: [ -> ]Ik zal mijn geheugen ivm de 2018's van Fournier eens terug moeten opfrissen blijkbaar. Ik vond ze indertijd eigenlijk bijzonder geslaagd in dit warme jaar, waar ik nogal wat excessen proefde bij andere domeinen, o.a. wijnen met 15%...! Daar vond ik bij Fournier niets van en met mij ook diverse recensenten niet.
Ik denk gewoon dat de stijl van dit huis (of deze AOP?) je niet ligt en daar is weinig aan te doen.
Ter info:
Jasper Morris MW: "Rich deep purple with a heady dark fruit nose, but fresher than Clos du Roy. Plenty of energy here. Bilberries with a little bit of blood orange, this is interesting complex wine with excellent length. Still a way to go in its elevage, but extremely promising. " 89-92
Neal Martin (Vinous): "The 2018 Marsannay Les Longeroies has darker fruit on the nose compared to the Clos du Roy, offering blackberry, hints of tar and a touch of menthol that emerges with time. The palate is medium-bodied with supple tannins and a fine bead of acidity, and pure in style as it fans out toward the fresh and energetic finish. This is a lovely Marsannay that will give heaps of pleasure. 91-93

Wat ik dus niet wilde zeggen is dat de wijn me niet lag. De wijn kenmerkte zich door zijn toegankelijkheid en inderdaad zijn fraicheur wat voor een 2018 opmerkelijk is.
Het punt dat ik wilde maken is dat ik de promotie van een aantal percelen in Marsannay naar 1er cru echt niet kan begrijpen. Dit wordt straks verkocht als premier cru uit de Côte de Nuits en zal dus op het schap naast de NSG, Vosne, Chambolle, Morey en Gevrey 1er cru staan. Met inflaterende prijzen tot gevolg waarschijnlijk. De Longeroies 2018 kost bij jou Werner 46,61EUR. Als daar straks nog een schep bij komt, wordt deze wijn ook voor de gewone wijnliefhebber onbetaalbaar en dat is jammer. Ik kocht de 2010 destijds in Overijse aan 18 of 19EUR.

De scores van beide heren zijn inderdaad stevig - misschien houden ze rekening met het potentieel dat te halen is uit de AOP? Ik zou dit rond de 90-91 scoren.
Nu, ik heb nog flesjes liggen. Ook van hun Gevrey 1er cru trouwens. Ooit komt deze blind (naast de Marsannay) op de proeftafel. Men weze gewaarschuwd

(07-08-2024 07:55 AM)Fre schreef: [ -> ]

(06-08-2024 01:01 PM)wvd schreef: [ -> ]Ik zal mijn geheugen ivm de 2018's van Fournier eens terug moeten opfrissen blijkbaar. Ik vond ze indertijd eigenlijk bijzonder geslaagd in dit warme jaar, waar ik nogal wat excessen proefde bij andere domeinen, o.a. wijnen met 15%...! Daar vond ik bij Fournier niets van en met mij ook diverse recensenten niet.
Ik denk gewoon dat de stijl van dit huis (of deze AOP?) je niet ligt en daar is weinig aan te doen.
Ter info:
Jasper Morris MW: "Rich deep purple with a heady dark fruit nose, but fresher than Clos du Roy. Plenty of energy here. Bilberries with a little bit of blood orange, this is interesting complex wine with excellent length. Still a way to go in its elevage, but extremely promising. " 89-92
Neal Martin (Vinous): "The 2018 Marsannay Les Longeroies has darker fruit on the nose compared to the Clos du Roy, offering blackberry, hints of tar and a touch of menthol that emerges with time. The palate is medium-bodied with supple tannins and a fine bead of acidity, and pure in style as it fans out toward the fresh and energetic finish. This is a lovely Marsannay that will give heaps of pleasure. 91-93

Wat ik dus niet wilde zeggen is dat de wijn me niet lag. De wijn kenmerkte zich door zijn toegankelijkheid en inderdaad zijn fraicheur wat voor een 2018 opmerkelijk is.
Het punt dat ik wilde maken is dat ik de promotie van een aantal percelen in Marsannay naar 1er cru echt niet kan begrijpen. Dit wordt straks verkocht als premier cru uit de Côte de Nuits en zal dus op het schap naast de NSG, Vosne, Chambolle, Morey en Gevrey 1er cru staan. Met inflaterende prijzen tot gevolg waarschijnlijk. De Longeroies 2018 kost bij jou Werner 46,61EUR. Als daar straks nog een schep bij komt, wordt deze wijn ook voor de gewone wijnliefhebber onbetaalbaar en dat is jammer. Ik kocht de 2010 destijds in Overijse aan 18 of 19EUR.

De scores van beide heren zijn inderdaad stevig - misschien houden ze rekening met het potentieel dat te halen is uit de AOP? Ik zou dit rond de 90-91 scoren.
Nu, ik heb nog flesjes liggen. Ook van hun Gevrey 1er cru trouwens. Ooit komt deze blind (naast de Marsannay) op de proeftafel. Men weze gewaarschuwd

Ik twijfel niet aan het potentieel en de kwaliteit van de terroirs in Marsannay. Ik schreef het hier al: Clos du Roy heeft een ondergrond die je terug vindt in Le Musigny, dus daar ligt het niet aan.
Ik begrijp ook goed dat ze op basis daarvan willen meedoen met de andere gemeenten in de Côte de Nuits. Maar zelf ben ik ook helemaal geen fan van premier cru's in Marsannay, want je raakt daar uiteraard het cruciale punt: de prijzen gaan stijgen en daar zit ik zelf echt niet op te wachten. Naar mijn nooit bescheiden mening lopen ze het risico in eigen voet te schieten daarmee. De aantrekkingskracht van Marsannay ligt hem nu net in de uitstekende rqp in Bourgogne. Anderzijds, ik heb ook nooit zo goed begrepen waarom er zoveel moet "geklasseerd" worden. Voor mij zit de waarheid in het glas, de rest is tralala. Je hebt ongetwijfeld zelf al wel ergens een Grand Cru in het glas gehad die amper het niveau van een landwijntje oversteeg en omgekeerd.

[attachment=7007]
We hebben er afgelopen zondag met het gezin van genoten. Ik koos deze Champagne omdat ik hem voor het eerst ontdekte via Laurent Fournier, die een fles voor ons opende tijdens ons laatste bezoek. Ik vond hem toen heerlijk, en deze was net zo heerlijk als ik me herinnerde: hij heeft die klassieke “echte” Champagne vibe - elegant maar niet te scherp (met bijna geen dosering), rijk zonder overdreven te zijn, met precies de juiste hint van brioche. Kortom, mijn perfecte “familie” Champagne - en zoals verwacht was iedereen er dol op.
Ik heb een zwak voor 2014 (alleen Fournier...) omdat ik deel uitmaakte van zijn crew en een perfecte “controle” uitvoerde bij de oogst...
Beide werden geopend en 4 uur voor het serveren gedecanteerd. Natuurlijk namen mijn vrouw en ik allebei een slokje om te zien of ze drinkbaar waren. Beide hadden vrij donkere kleuren, zeker voor een 10 jaar oude Bourgogne uit een minder oogstjaar.
Marsannay Trois Terres 2014: geen spoor van een boeket, helemaal gesloten, het had heel wat wervelen nodig om donkerder fruit en wat kruiden te onthullen. In de mond vond ik voldoende zuren, deed me denken aan de 2013 maar voelde veel jonger aan, dus ik was blij dat ik hem ver van tevoren had geopend en gedecanteerd.
CdNV Croix Violette 2014: nog minder geur in het begin, maar was “rustiger”, een beetje breder in de mond, misschien ook een beetje dichter, maar misschien kwam dat gevoel door minder zuur. Natuurlijk hadden mijn vrouw en ik verschillende voorkeuren: zij zei TT, ik gaf de voorkeur aan CV.....
Hoe dan ook, tegen de tijd dat we gingen eten (we aten kalfsstoofpot met dragon) waren de wijnen opener en werden de verschillen duidelijker met TT iets meer roodfruitig en slechts een vleugje donkerder fruit, levendiger in de mond waar CV iets meer aan de donkere kant was met hints van leer, inderdaad breder en ook een vleugje meer mineraal. Wat me misschien nog het meest verraste is dat ze allebei aanvoelden alsof ze nog ver van hun hoogtepunt waren. Ik wil maar zeggen, ik heb natuurlijk veel van zijn wijnen uit jongere jaren en er zitten er tussen die, hoewel ze ouder zijn, de indruk geven al veel toegankelijker te zijn.
Er zat nog een bodempje in beide karaffen voor maandag. Ik vreesde voor totale oxidatie, maar tot onze wederzijdse verbazing was daar nog geen spoor van te bekennen, maar beide waren zelfs iets opener, wat mij sterkt in mijn voornemen om er nog een paar verder te laten rijpen.