28-10-2012, 03:33 PM
Laat ons eens even doordenken. Een grootschalig onderzoek waaraan verschillende universiteiten meewerkten, kwam in 2008 tot het besluit dat er geen enkel verband is tussen subjectieve beoordeling van een wijn en zijn prijs. Het verband bij "gewone" wijndrinkers is zelfs licht negatief, bij wijnprofessionelen is er geen duidelijk positief verband. Dit is onderzoek op BLINDPROEVERIJEN (cf http://bitly.com/TNMDwn voor meer details).
Dat er prachtige dure wijnen bestaan die onmogelijk goedkoop kunnen zijn, dat is de discussie niet. De discussie is dat teveel dure wijnen weinig extra's blijken op te leveren in de persoonlijke smaak van wijndrinkers. Soms integendeel. De hoge concentratie aan materie, tannine, eik-aroma's, eventueel zuren, doen sommige mensen terugdeinzen (vooral de zogenaamde "supertasters" denk ik, mensen met meer smaakgevoeligheid). Dat het opdrijven van de POWER van een wijn noodzakelijkerwijs leidt tot een meer kwalitatieve wijn, dat is zeer de vraag. Vele van die dure wijnen zijn in hun jeugd weinig gebalanceerd, nauwelijks versmolten, opdringerig en wie bewaart wijnen tegenwoordig nog meer dan 10 jaar? Ik wel, maar de meeste wijndrinkers niet.
Nog een lagere oogstopbrengst, nog rijpere druiven, nog langere lagering op de schilletjes (en nog es koude maceratie ervoor of omgekeerde osmose om water te onttrekken) en flink wat hout, zo denken nogal wat wijnbouwers een dure wijn te kunnen maken, een topwijn. Het maken van een echte topwijn, dat is volgens mij echter maar weinigen gegeven. En het kenmerk van die topwijn is niet per se power maar subtiliteit, persoonlijkheid (ook: zich onderscheidend van de andere wijnen), verrassing, meergelaagd zijn, verfijnd door mooie zuren en gedragen maar niet gedomineerd door alcohol, gebalanceerd vooral, alle elementen in de juiste proportie, perfect op elkaar ingespeeld. Topwijnen hebben voor mij een interessante smaakdiepte en structuur door in de wijn geïntegreerde rijpe tannine en fruitige zuren (vaak door een langzaam rijpingsproces van de druif). Zonder topdruiven kan je deze soort topwijnen niet maken.
Gisteren was ik op de proeverij van Vinomundo (Lovenjoel, bio- en fairtrade wijnen). Ik zat samen met de zaakvoerder Vincent De Coninck aan de bar te slurpen aan een P. Humbrecht Sylvaner 2005 die in kelderrestjes stond aan nog geen 5 euro (normaal iets van 11 euro). Biodynamische wijn. Dit is geen bom van een wijn maar ik heb er erg van genoten (en vanavond nog):
"Citroengeel met blauw-groene tinten, geen spoor van evolutie, walsen is niet nodig, de wijn komt je spontaan tegemoet. Uitgesproken minerale geuren, natte kiezel, iets notig, zéér fijne citroen- en limoengeuren, witte bloemen, kamille, lindebloesem, bij walsen voller fruit, vooral peer, alles zeer subtiel en bescheiden. In de mond rijke wijn, voldoende kracht en sappigheid met mooi gedoseerde zuren die de wijn lichtvoetig maken, honingtoetsje van de flessenrijping, eindigt op een prachtige florale toon, mooie subtiliteit, zuiverheid, tintelende zuren tot op het einde, ook wat kruiden, een snuifje witte peper. Eerder licht tot gemiddeld qua body, middelmatige afdronk. Zalig strak."
Vanmorgen haalde ik bij wijnhandel Dulst wat duurdere wijnen af, een witte Pic Saint Loup Lancyre Grande Cuvée 2010 (echt magnifiek!, iets van 16 euro) en een rode Priorat 2006 (Domini de la Cartoixa - Galena Artists, 21 euro; wat een fraîcheur!), maar ik moet zeggen, ik ben even content met mijn Sylvaner 2005 aan nog geen 5 euro.
Dat er prachtige dure wijnen bestaan die onmogelijk goedkoop kunnen zijn, dat is de discussie niet. De discussie is dat teveel dure wijnen weinig extra's blijken op te leveren in de persoonlijke smaak van wijndrinkers. Soms integendeel. De hoge concentratie aan materie, tannine, eik-aroma's, eventueel zuren, doen sommige mensen terugdeinzen (vooral de zogenaamde "supertasters" denk ik, mensen met meer smaakgevoeligheid). Dat het opdrijven van de POWER van een wijn noodzakelijkerwijs leidt tot een meer kwalitatieve wijn, dat is zeer de vraag. Vele van die dure wijnen zijn in hun jeugd weinig gebalanceerd, nauwelijks versmolten, opdringerig en wie bewaart wijnen tegenwoordig nog meer dan 10 jaar? Ik wel, maar de meeste wijndrinkers niet.
Nog een lagere oogstopbrengst, nog rijpere druiven, nog langere lagering op de schilletjes (en nog es koude maceratie ervoor of omgekeerde osmose om water te onttrekken) en flink wat hout, zo denken nogal wat wijnbouwers een dure wijn te kunnen maken, een topwijn. Het maken van een echte topwijn, dat is volgens mij echter maar weinigen gegeven. En het kenmerk van die topwijn is niet per se power maar subtiliteit, persoonlijkheid (ook: zich onderscheidend van de andere wijnen), verrassing, meergelaagd zijn, verfijnd door mooie zuren en gedragen maar niet gedomineerd door alcohol, gebalanceerd vooral, alle elementen in de juiste proportie, perfect op elkaar ingespeeld. Topwijnen hebben voor mij een interessante smaakdiepte en structuur door in de wijn geïntegreerde rijpe tannine en fruitige zuren (vaak door een langzaam rijpingsproces van de druif). Zonder topdruiven kan je deze soort topwijnen niet maken.
Gisteren was ik op de proeverij van Vinomundo (Lovenjoel, bio- en fairtrade wijnen). Ik zat samen met de zaakvoerder Vincent De Coninck aan de bar te slurpen aan een P. Humbrecht Sylvaner 2005 die in kelderrestjes stond aan nog geen 5 euro (normaal iets van 11 euro). Biodynamische wijn. Dit is geen bom van een wijn maar ik heb er erg van genoten (en vanavond nog):
"Citroengeel met blauw-groene tinten, geen spoor van evolutie, walsen is niet nodig, de wijn komt je spontaan tegemoet. Uitgesproken minerale geuren, natte kiezel, iets notig, zéér fijne citroen- en limoengeuren, witte bloemen, kamille, lindebloesem, bij walsen voller fruit, vooral peer, alles zeer subtiel en bescheiden. In de mond rijke wijn, voldoende kracht en sappigheid met mooi gedoseerde zuren die de wijn lichtvoetig maken, honingtoetsje van de flessenrijping, eindigt op een prachtige florale toon, mooie subtiliteit, zuiverheid, tintelende zuren tot op het einde, ook wat kruiden, een snuifje witte peper. Eerder licht tot gemiddeld qua body, middelmatige afdronk. Zalig strak."
Vanmorgen haalde ik bij wijnhandel Dulst wat duurdere wijnen af, een witte Pic Saint Loup Lancyre Grande Cuvée 2010 (echt magnifiek!, iets van 16 euro) en een rode Priorat 2006 (Domini de la Cartoixa - Galena Artists, 21 euro; wat een fraîcheur!), maar ik moet zeggen, ik ben even content met mijn Sylvaner 2005 aan nog geen 5 euro.
