Hier dan het vervolg van de proeverij vorige zondag.
Wie meer interesse heeft in leven en werken van Michel Roland stuurt maar een mailtje naar Don.
Na de de glorieuze passage van de Chambolle van Barthod dachten we dat de WOTN gepasseerd was.
Thierry kennende hadden we beter moeten weten...
Roosjes, mandarijn, agrume, Pim's koekjes, een ultiem edel aroma. In de mond heel fijn, heel lang, heel complex, pure Bourgondische finesse die me nochtans even aan een niet-Bourgogne deed denken: de Brune et Blonde Cote Rotie die ik mocht proeven bij Bowmore en die toen alle proevers betoverde. Maar we hadden een Grand Cru in het glas.
Deze
Charmes Chambertin van
Stephane Magnien gaf ons fantastisch genot maar stemde ons tegelijkertijd een beetje droef. Was het weemoed om de mooie jaren die achter de rug zijn? Was het verdriet om de vervlogen fraîcheur van onze levers? Een bevlieging van hedendaagse weltschmerz?
Neen.
We waren er ons allen plots heel erg van bewust dat deze wijnen in de toekomst (nu al eigenlijk) totaal onbereikbaar worden voor de modale wijnliefhebber.
96
Vooraleer het hier te serieus wordt geef ik nog even dit mopje van Thierry mee.
Een Franse wijnbouwer vertelde dat sommige activiteiten bij het ouder worden toch wel wat in frequentie minderen.
Het ging niet over het degusteren, doch over het in praktijk brengen van vleselijke geneugtes.
De wijnbouwer ging uit van volgend schema:
MMS aan 20, 30, 50 en 70 jaar.
wat dit betekent leest u aan het einde van dit verslag.
Eerst stilstaan bij de witte wijn die we dronken bij quenelles de brochet (snoek). We dachten aan een chenin, of een geouderde chardonnay (door de honingtoetsen) maar we kregen een prachtige... savagnin in het glas.
Domaine Labet, Cotes de Jura 2002.
Bij de volgende wijn
was het duidelijk:
Zijn profiel
was zuidelijk
Tot hier dit streepje poëzie voor de meerwaardezoeker.
Mineraal, kruidig, lichte animaliteit (rubber), cacao.
Krachtig mondgevoel, we dachten even aan Chateauneuf, mede door de alcohol in de finale.
Het bleek de betere cuvee van Sperino te zijn. De Lessona 2010 kon ons bekoren, maar we verkozen toch de lichtvoetigere Uvaggio.
92
Tijd voor nog een Bordootje. Te pejoratief, want deze knappe wijn had een zeer frisse neus met blauwe bes maar ook rijp rood fruit, een enorm sappig mondgevoel met perfect rijpe tannines en heel mooi evenwicht.
We hebben een gezamenlijk verleden met de heer De Ligneris, we herinneren ons zijn tranen toen hij vertelde over de verkoop van zijn geliefde Chateau te st Emilion. Lees er meer over op de blog:
https://wijnliefhebbers.wordpress.com/20...t-emilion/
Deze Soutard 2000 was een pracht eerbetoon aan "le con contraire”..
91
We hoorden van ver al trein en bus claxonneren, dus we waren toe aan de laatste rode wijn.
Tiens, schenkt Thierry ons hier een Cahors? Dat zou een primeur zijn.
Zoethout, drop, dode bladeren, munt, iets chemisch. In de mond wat ruw, veel materie, hoge zuren, weinig balans, te hoge extractie. Een Roland-wijn, quoi.

Het bleek
Pavie Maquin 2011 te zijn. Beetje karikaturaal vandaag, maar binnen een jaar of 20 kan dit even goed top zijn.
We namen afscheid tijdens het degusteren van een heerlijk glaasje Sauternes waarvan bleek dat de druiven geoogst werden toen schrijver dezes nog geen wijnen maar de inhoud van de papfles evalueerde.
Dank aan de gastheer en zijn vliegende assistent voor een hedonistische zondagnamiddag...
20 MMS (Matin, Midi, Soir)
30 MMS (Mardi, Mercredi, Samedi)
50 MMS (Mars, Mai, Septembre)
70 MMS ( Mes Meillleures Souvenirs)