19-12-2012, 10:05 PM
Mogen wijnschrijvers zich laten betalen door wijndomeinen, wijnhandelaars of wijnorganisaties voor navenante vermeldingen of kritieken?
Daarbij, waarvan moeten professionele wijnschrijvers leven als dit moreel ontoelaatbaar wordt geacht? Dit artikel van Jamie Goode raakt het thema aan maar blijft voorzichtig: "Pay-to-play and wine writer ethics" op http://www.wineanorak.com/wineblog/. Moet het antwoord genuanceerd zijn of categoriek?
Volg de discussie op mijn pagina on.fb.me/V7s5PF of laat er ons op dit forum wat discussiëren. Dit zijn antwoorden die ik al kreeg:
'Eigenlijk is het één corrupte bende. Het rare is dat omdat ik wijn verkoop (maar alleen die waar ik achter sta en dus zelf koop) mijn mening vaak niet als objectief gezien wordt, terwijl de zogenaamde wijnschrijvers zich massaal laten omkopen en hun mening hoger gewaardeerd wordt. Consumenten willen gewoon besodemieterd worden.' (een wijnhandelaar)
'Het poneren van stellingen (dogma's) als: "één corrupte bende" is onnodig, ongefundeerd, tendentieus en nodeloos kwetsend voor diegenen die wel open en eerlijk werken.... Ook al zijn er gevallen bekend van incompetentie, belangenverstrengelingen, vriendjespolitiek en zelfs corruptie, het is een minderheid. De waarheid komt altijd aan het licht (zie de kwestie rond Pancho Campo en Jay Miller van The Wine Advocate) en heeft een corrigerend effect. Noem man en paard als je twijfelachtig of fout gedrag ziet en respecteer tegelijkertijd de oprechtheid van anderen." (een wijnconsulent)
"Waarom denk je worden er bijna alleen maar wijnen uit warenhuizen en van grote importeurs besproken worden in de kranten? Meestal is de kwaliteit maar zozo en worden de klanten gelokt door de goedkope prijs. Hou je vast als ze bvb. cava bespreken van minder dan vier euro."
"Transparantie naar de lezer is zeker deel van de oplossing, en voor bewuste vriendjespolitiek of "verkochte" kritieken is er geen verantwoording (tenzij duidelijk vermeld staat dat het gaat om reclame, wat zelden gebeurt). Ook niet voor geld vragen voor een vermelding op een website, tijdschrift of boek (tenzij, weer es, als het expliciet reclame is). De lijn tussen neutralie kritiek en sluikreclame is echter niet zo duidelijk. Er is zoiets als min of meer "onbewuste" beinvloeding: een kritiek schrijven op een Bordeauxwijn van een huis die de wijnschrijver een heel weekend lang in de watten heeft gelegd, het vervoer en het restaurant heeft betaald, kan dat nog objectief (in de zin van niet door die omstandigheden beinvloed, wijnkritiek is nooit objectief)? Of objectief schrijven over bijvoorbeeld Maderawijnen als de organisatie je een reis en verblijf op Madera heeft geschonken? Of objectief schrijven over een wijn van een bevriende wijnbouwer die een jaargang heeft gerateerd? Een wijncriticus kan zich toch niet opsluiten in een cel om al die invloeden uit de weg te gaan?"
"Er zijn volgens mij ook integere wijnschrijvers en wijnjournalisten die de factoren van beinvloeding pogen te minimaliseren (bv blindproeven, in groep proeven), al zal dat zeker niet gemakkelijk zijn zelfs als je de goeie intenties hebt. Ben ik naief? Ik ben ook al geschrokken van bepaalde praktijken. Ik merk ook dat er schrik is om mistoestanden aan te klagen."
"Het lastige is het "grijze" gebied tussen goed en fout. Als jij mij zou aanbieden positief te schrijven over mijn wijn tegen betaling, dan zou ik je de deur uitschoppen. Als ik het van mijn kant aan jou zou vragen, dan zou jij hetzelfde doen. Maar, als ik jou na een bezoek een flesje wijn meegeef of een lunch aanbied, dan zal iedereen inzien dat dit normaal menselijk verkeer is. Tussen die twee extremen zit een lange glijdende schaal en zijn er situaties die de een nog oirbaar vindt en de ander niet meer. Blijf fatsoenlijk, dat duurt het langst. Of zoals mijn moeder altijd zei, in het Limburgs: "Alles kump oet, al bringen ut de raove."
Daarbij, waarvan moeten professionele wijnschrijvers leven als dit moreel ontoelaatbaar wordt geacht? Dit artikel van Jamie Goode raakt het thema aan maar blijft voorzichtig: "Pay-to-play and wine writer ethics" op http://www.wineanorak.com/wineblog/. Moet het antwoord genuanceerd zijn of categoriek?
Volg de discussie op mijn pagina on.fb.me/V7s5PF of laat er ons op dit forum wat discussiëren. Dit zijn antwoorden die ik al kreeg:
'Eigenlijk is het één corrupte bende. Het rare is dat omdat ik wijn verkoop (maar alleen die waar ik achter sta en dus zelf koop) mijn mening vaak niet als objectief gezien wordt, terwijl de zogenaamde wijnschrijvers zich massaal laten omkopen en hun mening hoger gewaardeerd wordt. Consumenten willen gewoon besodemieterd worden.' (een wijnhandelaar)
'Het poneren van stellingen (dogma's) als: "één corrupte bende" is onnodig, ongefundeerd, tendentieus en nodeloos kwetsend voor diegenen die wel open en eerlijk werken.... Ook al zijn er gevallen bekend van incompetentie, belangenverstrengelingen, vriendjespolitiek en zelfs corruptie, het is een minderheid. De waarheid komt altijd aan het licht (zie de kwestie rond Pancho Campo en Jay Miller van The Wine Advocate) en heeft een corrigerend effect. Noem man en paard als je twijfelachtig of fout gedrag ziet en respecteer tegelijkertijd de oprechtheid van anderen." (een wijnconsulent)
"Waarom denk je worden er bijna alleen maar wijnen uit warenhuizen en van grote importeurs besproken worden in de kranten? Meestal is de kwaliteit maar zozo en worden de klanten gelokt door de goedkope prijs. Hou je vast als ze bvb. cava bespreken van minder dan vier euro."
"Transparantie naar de lezer is zeker deel van de oplossing, en voor bewuste vriendjespolitiek of "verkochte" kritieken is er geen verantwoording (tenzij duidelijk vermeld staat dat het gaat om reclame, wat zelden gebeurt). Ook niet voor geld vragen voor een vermelding op een website, tijdschrift of boek (tenzij, weer es, als het expliciet reclame is). De lijn tussen neutralie kritiek en sluikreclame is echter niet zo duidelijk. Er is zoiets als min of meer "onbewuste" beinvloeding: een kritiek schrijven op een Bordeauxwijn van een huis die de wijnschrijver een heel weekend lang in de watten heeft gelegd, het vervoer en het restaurant heeft betaald, kan dat nog objectief (in de zin van niet door die omstandigheden beinvloed, wijnkritiek is nooit objectief)? Of objectief schrijven over bijvoorbeeld Maderawijnen als de organisatie je een reis en verblijf op Madera heeft geschonken? Of objectief schrijven over een wijn van een bevriende wijnbouwer die een jaargang heeft gerateerd? Een wijncriticus kan zich toch niet opsluiten in een cel om al die invloeden uit de weg te gaan?"
"Er zijn volgens mij ook integere wijnschrijvers en wijnjournalisten die de factoren van beinvloeding pogen te minimaliseren (bv blindproeven, in groep proeven), al zal dat zeker niet gemakkelijk zijn zelfs als je de goeie intenties hebt. Ben ik naief? Ik ben ook al geschrokken van bepaalde praktijken. Ik merk ook dat er schrik is om mistoestanden aan te klagen."
"Het lastige is het "grijze" gebied tussen goed en fout. Als jij mij zou aanbieden positief te schrijven over mijn wijn tegen betaling, dan zou ik je de deur uitschoppen. Als ik het van mijn kant aan jou zou vragen, dan zou jij hetzelfde doen. Maar, als ik jou na een bezoek een flesje wijn meegeef of een lunch aanbied, dan zal iedereen inzien dat dit normaal menselijk verkeer is. Tussen die twee extremen zit een lange glijdende schaal en zijn er situaties die de een nog oirbaar vindt en de ander niet meer. Blijf fatsoenlijk, dat duurt het langst. Of zoals mijn moeder altijd zei, in het Limburgs: "Alles kump oet, al bringen ut de raove."
Ik blijf er ook sterk van overtuigd dat een forum nog altijd first hand, eerlijke informatie geeft...dus mannen blijven of beginnen posten 
