Gisterenavond heb ik MUNJEBEL Bianco 2011 van Frank Cornelissen proberen te drinken, een oranje wijn, wijn dus van witte druiven (Carricante, Grecanico Dorato, Coda di Volpe) die gegist zijn op de schillen, zoals een rode wijn. In amforen by the way. De bedoeling is aldus de website van het Siciliaanse domein om via lang schilcontact de lokale identiteit van de streek te extraheren.
Mijn bevindingen. Zeer troebele kleur die doet denken aan vers geperste appelsap of, minder charmant, aan urine van iemand met nierproblemen. Een zeer vreemde neus van overrijpe peren gemengd met een serieuze dosis velpon, mazout, stal en biergist. Bijzonder onaangename neus maar wel es interessant. De aanzet in mijn mond wordt grondig verstoord door een aanzet om over te geven. De vorige keer dat iets mij deed kokhalzen was een gezond hapje koninginnenbrij van de bijtjes. Onmogelijk om de wijn in mijn mond te walsen want dat wekt de verdedigingsreflex opnieuw op. Inslikken is onmogelijk, zelfs onmenselijk. In tegenstelling met de 11 andere leden van onze wijnclub die de wijn met een weinig aan de verbeelding overlatende grimas weggoten, bleef ik ermee vechten, dapper en avontuurlijk. Tijdens mijn smaakavontuur kwam ik nog een serieuse lading stront tegen en de gistsmaak van een pintrestje de dag nadien. Het aroma doet qua smaaktype en in de verte wat denken aan een geuze, gemengd met een scheut natuurlijk gevinifieerde cider. Oude geuze drink ik graag, ook niet gemakkelijk, maar dit, dit zal ik van mijn leven nooit graag drinken.
Ik ben ervan overtuigd dat weinig mensen de Munjebel bianco in een blind geproefde reeks dranken als wijn zouden thuiswijzen. Dit kost een euro of 23, hmmm. Moet ge dit ooit in uw leven gedronken hebben: NEEN, NIET PER SE. Op basis van een aantal fijne proefervaringen was ik positiever geworden over natuurlijke wijnen (bijvoorbeeld: mooie Chardonnay en Pinot Noir in Meldert bij Jacques Masy). Proefervaringen de laatste week doen mijn appreciatie weer wankelen. Te beginnen met een proeverij van een 20-tal natuurlijke wijnen die telkens een "ja, maar..." of "neen!"-reactie uitlokten door storende off flavours (die de wijnen op elkaar deden gelijken, het tegendeel van "terroirexpressie"). En te eindigen met de Munjebel gisterenavond. Nu is het voorlopig genoeg geweest!
Misschien ken ik de authentieke en natuurlijke smaak van wijn niet meer en moet ik die dringend leren herwaarderen. Ik neig meer naar de tweede visie, namelijk dat de Munjebel bianco een serieus probleem heeft. Deze wijn zet alle off flavours, die men nog te vaak in natuurlijke wijn aantreft, op een genadeloze wijze in de verf. Misschien is dit een foute fles maar ik denk het niet. Ook de rode Munjebel deed mij in het verleden net te veel aan gerijpte stront denken. Hoeveel lof deze Cornelissen-wijnen in de pers ook krijgen, ik heb grote problemen om er de kwaliteiten van in te zien, toch van deze witte cuvée alleszins. En ik heb moeite gedaan! Het intrigeert me dat een aantal wijnbouwers en wijnliefhebbers iets als dit als een hoogwaardig product beschouwen. Zot zijn doet geen zeer zeker? De mens is een raar wezen dat in rare dingen zijn plezier vindt. Zolang consumenten op een transparante manier geïnformeerd worden over de speciale smaken van dit product, is er in principe geen probleem. Ik kick er alvast niet op, maar wie ben ik?
(20-03-2013 09:48 PM)de populist schreef: [ -> ]Gisterenavond heb ik MUNJEBEL Bianco 2011 van Frank Cornelissen proberen te drinken, een oranje wijn, wijn dus van witte druiven (Carricante, Grecanico Dorato, Coda di Volpe) die gegist zijn op de schillen, zoals een rode wijn. In amforen by the way. De bedoeling is aldus de website van het Siciliaanse domein om via lang schilcontact de lokale identiteit van de streek te extraheren.
Mijn bevindingen. Zeer troebele kleur die doet denken aan vers geperste appelsap of, minder charmant, aan urine van iemand met nierproblemen. Een zeer vreemde neus van overrijpe peren gemengd met een serieuze dosis velpon, mazout, stal en biergist. Bijzonder onaangename neus maar wel es interessant. De aanzet in mijn mond wordt grondig verstoord door een aanzet om over te geven. De vorige keer dat iets mij deed kokhalzen was een gezond hapje koninginnenbrij van de bijtjes. Onmogelijk om de wijn in mijn mond te walsen want dat wekt de verdedigingsreflex opnieuw op. Inslikken is onmogelijk, zelfs onmenselijk. In tegenstelling met de 11 andere leden van onze wijnclub die de wijn met een weinig aan de verbeelding overlatende grimas weggoten, bleef ik ermee vechten, dapper en avontuurlijk. Tijdens mijn smaakavontuur kwam ik nog een serieuse lading stront tegen en de gistsmaak van een pintrestje de dag nadien. Het aroma doet qua smaaktype en in de verte wat denken aan een geuze, gemengd met een scheut natuurlijk gevinifieerde cider. Oude geuze drink ik graag, ook niet gemakkelijk, maar dit, dit zal ik van mijn leven nooit graag drinken.
Ik ben ervan overtuigd dat weinig mensen de Munjebel bianco in een blind geproefde reeks dranken als wijn zouden thuiswijzen. Dit kost een euro of 23, hmmm. Moet ge dit ooit in uw leven gedronken hebben: NEEN, NIET PER SE. Op basis van een aantal fijne proefervaringen was ik positiever geworden over natuurlijke wijnen (bijvoorbeeld: mooie Chardonnay en Pinot Noir in Meldert bij Jacques Masy). Proefervaringen de laatste week doen mijn appreciatie weer wankelen. Te beginnen met een proeverij van een 20-tal natuurlijke wijnen die telkens een "ja, maar..." of "neen!"-reactie uitlokten door storende off flavours (die de wijnen op elkaar deden gelijken, het tegendeel van "terroirexpressie"). En te eindigen met de Munjebel gisterenavond. Nu is het voorlopig genoeg geweest!
Misschien ken ik de authentieke en natuurlijke smaak van wijn niet meer en moet ik die dringend leren herwaarderen. Ik neig meer naar de tweede visie, namelijk dat de Munjebel bianco een serieus probleem heeft. Deze wijn zet alle off flavours, die men nog te vaak in natuurlijke wijn aantreft, op een genadeloze wijze in de verf. Misschien is dit een foute fles maar ik denk het niet. Ook de rode Munjebel deed mij in het verleden net te veel aan gerijpte stront denken. Hoeveel lof deze Cornelissen-wijnen in de pers ook krijgen, ik heb grote problemen om er de kwaliteiten van in te zien, toch van deze witte cuvée alleszins. En ik heb moeite gedaan! Het intrigeert me dat een aantal wijnbouwers en wijnliefhebbers iets als dit als een hoogwaardig product beschouwen. Zot zijn doet geen zeer zeker? De mens is een raar wezen dat in rare dingen zijn plezier vindt. Zolang consumenten op een transparante manier geïnformeerd worden over de speciale smaken van dit product, is er in principe geen probleem. Ik kick er alvast niet op, maar wie ben ik?
Prachtig verwoord!
Er waren in de tijd ook rabiate fans van Nina Hagen hé, dat stond toen ook goed en alternatief
Van waar kwamen die 20 tal Natuurlijke wijnen ?
Kan je volledig volgen maar hier ben je ook wel bezig met de "extreme" nat wijnen :-)
(21-03-2013 12:45 AM)Venne schreef: [ -> ]Van waar kwamen die 20 tal Natuurlijke wijnen ?
Kan je volledig volgen maar hier ben je ook wel bezig met de "extreme" nat wijnen :-)
Venne,
Ik vind dat er over het algemeen, en zeker bij Jacques Massy, een positieve evolutie is in de kwaliteit van deze natuurlijke wijnen, al blijven ze natuurlijk geriskeerd (altijd proeven natuurlijk en hopen dat ze niet kwalijk evolueren op fles). Je volgt deze soort wijnen misschien van dichter bij dan ik. Hoe zie jij die evolutie?
The must is then placed into plastic containers in his backyard (no temperature control here) which are then covered with a tent-like plastic material to keep the rain out. Of course only indigenous yeast here. The wine is left to spontaneously ferment and macerate with the skins for about 4 months giving the wine it’s apricot-hued glow.
Wanneer ik dat zo lees dan is die man gewoonweg alle veiligheidsvoorschriften aan zijn laars aan het lappen. Wat valt er daar niet allemaal in tijdens die fermentatie in open lucht
? Ik weet niet of je alleen stront proefde...
(21-03-2013 06:13 PM)bowmore schreef: [ -> ]The must is then placed into plastic containers in his backyard (no temperature control here) which are then covered with a tent-like plastic material to keep the rain out. Of course only indigenous yeast here. The wine is left to spontaneously ferment and macerate with the skins for about 4 months giving the wine it’s apricot-hued glow.
Wanneer ik dat zo lees dan is die man gewoonweg alle veiligheidsvoorschriften aan zijn laars aan het lappen. Wat valt er daar niet allemaal in tijdens die fermentatie in open lucht? Ik weet niet of je alleen stront proefde...
Ah, is 't in plastiek containers, las op website van Divino dat het amforen waren. Enfin, daar zal wel wat leven in de brouwerij zijn geweest in die fermentatieruimte, fuifje voor allerlei ongespuis vier maanden lang.
(21-03-2013 06:41 PM)de populist schreef: [ -> ] (21-03-2013 06:13 PM)bowmore schreef: [ -> ]The must is then placed into plastic containers in his backyard (no temperature control here) which are then covered with a tent-like plastic material to keep the rain out. Of course only indigenous yeast here. The wine is left to spontaneously ferment and macerate with the skins for about 4 months giving the wine it’s apricot-hued glow.
Wanneer ik dat zo lees dan is die man gewoonweg alle veiligheidsvoorschriften aan zijn laars aan het lappen. Wat valt er daar niet allemaal in tijdens die fermentatie in open lucht? Ik weet niet of je alleen stront proefde...
Ah, is 't in plastiek containers, las op website van Divino dat het amforen waren. Enfin, daar zal wel wat leven in de brouwerij zijn geweest in die fermentatieruimte, fuifje voor allerlei ongespuis vier maanden lang.
Maar kan dat dan allemaal zomaar
?
Edit: na wat zoekwerk is mijn eigen antwoord: blijkbaar wel. Die Munjebel valt dan nog onder de DOC Etna; een gvd DOC! Blijkbaar stellen die productiecodes op het vlak van hygiëne dus geen eisen... Toch wel een schok.
(22-03-2013 10:12 AM)Vinogan(s) schreef: [ -> ]Maar kan dat dan allemaal zomaar ?
Edit: na wat zoekwerk is mijn eigen antwoord: blijkbaar wel. Die Munjebel valt dan nog onder de DOC Etna; een gvd DOC! Blijkbaar stellen die productiecodes op het vlak van hygiëne dus geen eisen... Toch wel een schok.
Hoe geraakt dat door de microbiologische testen? Waarschijnlijk wordt dat nooit uitgevoerd en enkel op klacht.
(22-03-2013 11:40 AM)bowmore schreef: [ -> ] (22-03-2013 10:12 AM)Vinogan(s) schreef: [ -> ]Maar kan dat dan allemaal zomaar ?
Edit: na wat zoekwerk is mijn eigen antwoord: blijkbaar wel. Die Munjebel valt dan nog onder de DOC Etna; een gvd DOC! Blijkbaar stellen die productiecodes op het vlak van hygiëne dus geen eisen... Toch wel een schok.
Hoe geraakt dat door de microbiologische testen? Waarschijnlijk wordt dat nooit uitgevoerd en enkel op klacht.
Inderdaad, er zal toch wel een max. staan op bv vluchtige zuren. Ik weet niet hoe dat in Italië gaat.
Als ik de proefnotitie lees, rijst ook de vraag: zou hij zelf zijn eigen wijn proeven? En vindt hij die dan ook echt goed, of zlefs maar drinkbaar?
(22-03-2013 01:40 PM)Vinogan(s) schreef: [ -> ]Als ik de proefnotitie lees, rijst ook de vraag: zou hij zelf zijn eigen wijn proeven? En vindt hij die dan ook echt goed, of zlefs maar drinkbaar?
Ik ben er bijna van overtuigd dat hij deze wijn wel degelijk lekker vindt, lekkerder dan al die andere 'onnatuurlijke en commerciële brol'. Zoals gezegd, ieder diertje zijn pleziertje.
't is ook een leer- of beter gezegd gewenningsproces (of gehecht geraken aan iets) om zo'n wijnen graag te drinken. Mensen kunnen soms van vieze dingen beginnen houden. Elk zal daar wel voorbeelden van kunnen vinden. In sommige landen eten ze levende wormen en wat is het allemaal, een lekkernij.
[/quote]
't is ook een leer- of beter gezegd gewenningsproces (of gehecht geraken aan iets) om zo'n wijnen graag te drinken. Mensen kunnen soms van vieze dingen beginnen houden. Elk zal daar wel voorbeelden van kunnen vinden. In sommige landen eten ze levende wormen en wat is het allemaal, een lekkernij.
[/quote]
Ge kunt ook altijd uw eigen urine beginnen drinken, daar wordt ook soms van beweerd dat het gezond is... :-)
In alle geval, mij niet gezien. Da's goed om na een glaasje Munjebel (als je't al binnen krijgt) een week aan de dunne te zitten. Los van de smaak zit er volgens mij immers ook altijd een component (gebrek aan) hygiëne in. Als dat de traditionele methode is, kies ik op dat vlak toch voor iets meer moderniteit ;-)
(22-03-2013 02:11 PM)Vinogan(s) schreef: [ -> ]Ge kunt ook altijd uw eigen urine beginnen drinken, daar wordt ook soms van beweerd dat het gezond is... :-)
In alle geval, mij niet gezien. Da's goed om na een glaasje Munjebel (als je't al binnen krijgt) een week aan de dunne te zitten. Los van de smaak zit er volgens mij immers ook altijd een component (gebrek aan) hygiëne in. Als dat de traditionele methode is, kies ik op dat vlak toch voor iets meer moderniteit ;-)
Ik vrees dat met doorgedreven hygiëne veel wijnen in Frankrijk hun terroirsmaak zullen verliezen
(22-03-2013 01:52 PM)de populist schreef: [ -> ] (22-03-2013 01:40 PM)Vinogan(s) schreef: [ -> ]Als ik de proefnotitie lees, rijst ook de vraag: zou hij zelf zijn eigen wijn proeven? En vindt hij die dan ook echt goed, of zlefs maar drinkbaar?
Ik ben er bijna van overtuigd dat hij deze wijn wel degelijk lekker vindt, lekkerder dan al die andere 'onnatuurlijke en commerciële brol'. Zoals gezegd, ieder diertje zijn pleziertje.
't is ook een leer- of beter gezegd gewenningsproces (of gehecht geraken aan iets) om zo'n wijnen graag te drinken. Mensen kunnen soms van vieze dingen beginnen houden. Elk zal daar wel voorbeelden van kunnen vinden. In sommige landen eten ze levende wormen en wat is het allemaal, een lekkernij.
Citaat:Zoals gezegd, ieder diertje zijn pleziertje.
Dat klopt.
Zo zijn er wijnen die me niet kunnen begeesteren en die ik wellicht nooit goed zal vinden.
Zo is er muziek of zijn er muziekstijlen waar ik nooit van zal houden.
Zo is er kunst of zijn er schilders die mijn wenkbrauwen doen fronsen.
Zo zijn er .........
Ik heb over de jaren heen wel een evolutie meegemaakt in mijn persoonlijke smaak maar dingen die ik vroeger echt niet kon appreciëren kunnen nu ook nog niet mijn goedkeuring krijgen.
Dat wil niet zeggen dat ik deze wijn; muziek of kunst als slecht beoordeel.
Ik deel wel nog altijd de uitspraak of "quote" van Mark Twain.
Ik deel wel nog altijd de uitspraak of "quote" van Mark Twain.
[/quote]
Don, maar toch is er zoiets als slechte muziek of slechte wijn hé. Of moeten we het begrip kwaliteit gewoonweg dumpen en zeggen dat het van ieders persoonlijke smaak afhangt of iets kwaliteit heeft of niet.
(22-03-2013 05:46 PM)de populist schreef: [ -> ]Don, maar toch is er zoiets als slechte muziek of slechte wijn hé.
Bwa nee, ik denk het niet. Er is wel valse muziek, en er is foutieve wijn, maar als iets muziek kan genoemd worden kan niemand objectief oordelen of ze slecht is of niet. Net zoals wijn die correct gemaakt is en geen fouten vertoont ook niet objectief als goed of slecht kan beoordeeld worden. Maar dan is de vraag natuurlijk: wat is een correct gemaakte wijn, en wanneer is een wijn fout...? ;-)
(22-03-2013 05:58 PM)vinejo schreef: [ -> ] (22-03-2013 05:46 PM)de populist schreef: [ -> ]Don, maar toch is er zoiets als slechte muziek of slechte wijn hé.
Bwa nee, ik denk het niet. Er is wel valse muziek, en er is foutieve wijn, maar als iets muziek kan genoemd worden kan niemand objectief oordelen of ze slecht is of niet. Net zoals wijn die correct gemaakt is en geen fouten vertoont ook niet objectief als goed of slecht kan beoordeeld worden. Maar dan is de vraag natuurlijk: wat is een correct gemaakte wijn, en wanneer is een wijn fout...? ;-)
yep, vraag verschuift alleen maar zo , gewoon anders geforrmuleerd.