18-05-2013, 11:56 AM
...de huidige wijnbijlagen van onze 'kwaliteitskranten'.
In een periode waar de interesse in wijn alsmaar toeneemt lijkt het alsof de kwaliteitsmedia de wijnliefhebber niet meer au sérieux nemen.
Een tiental jaren geleden kon ik nog met enthousiasme de weekendbijlages doorzoeken naar relevante info of leuke artikels over wijn. Het was de tijd van, jawel, Gerd Braband en Frank vd Auwera in De Morgen en Bruno Van Spauwen in De Standaard. Deze laatste publiceert nog steeds elke week een artikel, maar de kwaliteit en originaliteit van zijn vroegere stukjes zijn ingeruild voor banale, clichématige wetenswaardigheden of zelfs voor schaamteloze promopraatjes voor zijn eigen WMW (website met winstoogmerk).
De Morgen heeft nu een nieuwe "wijnschrijver". Nu ja, een sommelier die tracht artikels te schrijven over wijn. Alle respect voor Andy de Brouwer, waarschijnlijk een toffe gast en subliem sommelier, maar van boeiend wijnschrijven heeft hij geen kaas gegeten. Komt daarbij dat hij zich bijna uitsluitend focust op een bepaalde niche in de wijnwereld, namelijk de natuurlijke wijnen. Geen kwaad woord over deze wijnen uiteraard
maar wanneer in zowat élke beschrijving de wijn geroemd wordt om zijn vlotte drinkbaarheid, zijn fruitige sappigheid, zijn 'drinkt makkelijk weg' gehalte, dan vraagt een mens zich af waarom Andy gewoon geen fruitsapje vraagt bij zijn kalfsblanquette.
Toevallig heeft hij het deze week over een 'gewone' wijn, hoewel ook weer niet zo gewoon want het gaat om de Israelische Gamla, een koosjere riesling die we hier op t forum via Jazzper leerden kennen. "Het is een zilte delicate neus met maritiem mediterraan karakter en een herkenbare identiteit van de rieslingdruif." Ik zou het niet uit mijn strot krijgen.
De andere wijn die Andy bespreekt is een witte nero d Avola, op zich wel interessant. Hij eindigt zijn beschrijving (én het artikel over Mondevino in Borgloon) met volgende volzinnen:
" Een rokerige aardse vuursteentoon refereert naar wierook. ... In de mond is hij bevestigend ten opzichte van de neus met een sterk minerale expressie. De smaak is zuiver onder het mom van een haast sulfietloze vinificatie. Het fruit is er eerder onder gedroogde vorm als noten en krenten zonder zoet te zijn. Een pompelmoes-eindbittertje komt er pas na het doorslikken."
Einde artikel.
Enfin, niet kwaad bedoeld allemaal, maar de tijd dat ik snel doorbladerde naar de wijnbijdragen van deze kranten is jammer genoeg eh... voltooid verleden tijd.
In een periode waar de interesse in wijn alsmaar toeneemt lijkt het alsof de kwaliteitsmedia de wijnliefhebber niet meer au sérieux nemen.
Een tiental jaren geleden kon ik nog met enthousiasme de weekendbijlages doorzoeken naar relevante info of leuke artikels over wijn. Het was de tijd van, jawel, Gerd Braband en Frank vd Auwera in De Morgen en Bruno Van Spauwen in De Standaard. Deze laatste publiceert nog steeds elke week een artikel, maar de kwaliteit en originaliteit van zijn vroegere stukjes zijn ingeruild voor banale, clichématige wetenswaardigheden of zelfs voor schaamteloze promopraatjes voor zijn eigen WMW (website met winstoogmerk).
De Morgen heeft nu een nieuwe "wijnschrijver". Nu ja, een sommelier die tracht artikels te schrijven over wijn. Alle respect voor Andy de Brouwer, waarschijnlijk een toffe gast en subliem sommelier, maar van boeiend wijnschrijven heeft hij geen kaas gegeten. Komt daarbij dat hij zich bijna uitsluitend focust op een bepaalde niche in de wijnwereld, namelijk de natuurlijke wijnen. Geen kwaad woord over deze wijnen uiteraard
maar wanneer in zowat élke beschrijving de wijn geroemd wordt om zijn vlotte drinkbaarheid, zijn fruitige sappigheid, zijn 'drinkt makkelijk weg' gehalte, dan vraagt een mens zich af waarom Andy gewoon geen fruitsapje vraagt bij zijn kalfsblanquette. Toevallig heeft hij het deze week over een 'gewone' wijn, hoewel ook weer niet zo gewoon want het gaat om de Israelische Gamla, een koosjere riesling die we hier op t forum via Jazzper leerden kennen. "Het is een zilte delicate neus met maritiem mediterraan karakter en een herkenbare identiteit van de rieslingdruif." Ik zou het niet uit mijn strot krijgen.
De andere wijn die Andy bespreekt is een witte nero d Avola, op zich wel interessant. Hij eindigt zijn beschrijving (én het artikel over Mondevino in Borgloon) met volgende volzinnen:
" Een rokerige aardse vuursteentoon refereert naar wierook. ... In de mond is hij bevestigend ten opzichte van de neus met een sterk minerale expressie. De smaak is zuiver onder het mom van een haast sulfietloze vinificatie. Het fruit is er eerder onder gedroogde vorm als noten en krenten zonder zoet te zijn. Een pompelmoes-eindbittertje komt er pas na het doorslikken."
Einde artikel.
Enfin, niet kwaad bedoeld allemaal, maar de tijd dat ik snel doorbladerde naar de wijnbijdragen van deze kranten is jammer genoeg eh... voltooid verleden tijd.
). Wijnhandelaars, maar ook wijnboeren, bloggers zijn zéér voorzichtig. Ze zijn angstig voor benadeling in de pers (slechte of afwezige reclame) of flagrante wraakneming. Zelfs als er duidelijk belangenvermenging in het spel is, dan nog wordt gezwegen. Macht is echter niet iets dat iemand heeft, het wordt hem ook gegeven.
