06-05-2015, 06:50 PM
Lekker blond hoppig bier uit het Doornikse(Ellezelles)
Romig en fris.
Om dit banale berichtje wat op te luisteren plaats ik hier graag een fragment uit het boek dat Stefan Zweig schreef in 1941, De wereld van gisteren. De Oostenrijkse Jood Zweig ontvluchtte ontgoocheld zijn land naar Brazilië en pleegde daar samen met zijn vrouw zelfmoord. Maar niet alvorens zijn relaas te geven over de tijd die hij beleefde tussen 1880 en 1941.
Hij vertelt uit eerste hand uit de periode van eind 19de en begin 20ste eeuw met een fantastisch zuivere en beeldende pen. Het is alsof je zelf naar die tijd wordt getransporteerd.
Over de massahysterie, euforie en propaganda bij het begin van WO I schrijft hij:
" Bijna alle Duitse dichters dachten dat ze verplicht waren als barden in oer-Germaanse tijden de oprukkende strijders met liederen en runen aan te vuren tot begeestering voor de dood.
...
Naast hen traden de artsen voor het voetlicht, die hun prothesen zo luidkeels prezen dat je bijna zin kreeg je een been te laten afzetten om het gezonde te laten vervangen door zo' n kunstvoorziening."
Prachtig toch...
Eerder las ik al een roman van deze schitterende schrijver, "Ongeduld", ook zéér de moeite. Ook over dit boek kon ik niet zweigen (sic).
http://wijnliefhebbers.skynetblogs.be/tag/stefan+zweig
Enfin, en t biertje ging daar perfect bij
Romig en fris.
Om dit banale berichtje wat op te luisteren plaats ik hier graag een fragment uit het boek dat Stefan Zweig schreef in 1941, De wereld van gisteren. De Oostenrijkse Jood Zweig ontvluchtte ontgoocheld zijn land naar Brazilië en pleegde daar samen met zijn vrouw zelfmoord. Maar niet alvorens zijn relaas te geven over de tijd die hij beleefde tussen 1880 en 1941.
Hij vertelt uit eerste hand uit de periode van eind 19de en begin 20ste eeuw met een fantastisch zuivere en beeldende pen. Het is alsof je zelf naar die tijd wordt getransporteerd.
Over de massahysterie, euforie en propaganda bij het begin van WO I schrijft hij:
" Bijna alle Duitse dichters dachten dat ze verplicht waren als barden in oer-Germaanse tijden de oprukkende strijders met liederen en runen aan te vuren tot begeestering voor de dood.
...
Naast hen traden de artsen voor het voetlicht, die hun prothesen zo luidkeels prezen dat je bijna zin kreeg je een been te laten afzetten om het gezonde te laten vervangen door zo' n kunstvoorziening."
Prachtig toch...
Eerder las ik al een roman van deze schitterende schrijver, "Ongeduld", ook zéér de moeite. Ook over dit boek kon ik niet zweigen (sic).
http://wijnliefhebbers.skynetblogs.be/tag/stefan+zweig
Enfin, en t biertje ging daar perfect bij