wijnliefhebbers

Net zoals 2 jaar geleden, deed ik eind september weer een 4 daagse wijntrip naar Portugal. De reis was, zoals 2 jaar geleden, georganiseerd door Kris Jeuris van het gelijknamige wijnhuis. We waren in totaal met 14 personen, een zeer leuke groep van particuliere klanten en restauranthouders.

DAG 1

3h30 en de wekker loopt af. Normaal heb ik de grootste moeite om op te staan, maar niet vandaag! Ik moet immers mijn vlucht van 6h15 naar Lisboa halen! Eens daar aangekomen en je drinkt nog op de luchthaven je eerste koffie in de ochtendzon, vergeet je direct dat je zo vroeg bent opgestaan.

We rijden direct door naar het eerste domein in Estremoz (hoog gelegen in de Noordelijke Alentejo, nabij de Spaanse grens): Quinta do Mouro. Het is het wijnproject van Miguel Louro en zijn zonen (Miguel is eigenlijk tandarts van beroep, nog steeds oefent hij dat beroep uit). Miguel is een specialleke en heeft wel wat tijdig nodig om te ontdooien. Eens zover, blijkt hij een supersympathieke kerel te zijn, maar eigenlijk nog altijd van binnen een kwajongen. Verwacht bij hem geen supermooie/moderne kelder, alles is eerder rudimentair, de lagars (open inoxe gistingscuves) staan gewoon buiten....

We kregen op het domein ook een zeer uitgebreide lunch aangeboden. Uitgebreid is eigenlijk nog niet het juiste woord, er bleven gewoon schotels komen: kazen, tomaten, eigerechtjes, speenvarken, gerijpte kazen (Miguel houdt ervan om zelf zijn kazen te rijpen, tot meer dan 2 jaar), allemaal superlekker. Tijdens de lunch dronken we zijn wijnen. Topwijn is Quinta do Mouro (vooral Aragonez, wat Allicante Bouschet en 10% CS): een wijn met veel structuur maar ook finesse, die zeer mooi bewaart. 2005 was zeer lekker. 2de wijn (Casa dos Zagalos, met meer Trincadeira) en 3de wijn (Vinha do Mouro, jonge stokken) zijn allebei P/Q zeer mooi.
Topdomein om mee te starten, de toon was gezet.

We reden in de late namiddag door naar Portalegre (Noordelijk Alentejo, ook hooggelegen aan de voet van de Serre de Sao Mamede) voor een bezoek aan Rui Reguinga en Richard Mayson. Richard Mayson kan bij sommige mensen toevallig een belletje laten rinkelen want hij schrijft ook artikelen voor Decanter en draagt bij aan Jancis Robinson's Wine Encyclopedia. Daarnaast heeft hij zich ook gespecialiseerd in Port en Madeira.

In Portalegre heeft hij echter ook zijn eigen wijnproject samen Rui Reguinga: Sonho Lusitano vinhos. Ze hebben er een oude wijngaard gekocht waar ze als voornaamste wijnen “Pedro Basta” (Portugees voor: genoeg stenen) en topwijn “Pedro e Alma” (Steen en Ziel) maken.
Het toeval wil dat ik jaren geleden Richard Mayson’s blog volgde. Hij was toen volop bezig met de aankoop van het domein, met het verkrijgen van de nodige vergunningen, … etc. Het was zeer leuk om hem en zijn project nu eens in real life te zien!

In dezelfde quinta (Quinta do Centro) worden ook de wijnen geproduceerd van Rui Reguinga’s eigen project: Terrenus. De wijn is gemaakt van druiven van een zeer oude wijngaard nabij de Serra de Sao Mamede. De Quinta zelf is, vergeleken met Quinta do Mouro, veel moderner en nieuwer en ook prachtig geïntegreerd in de rotswand (in de kelder zie je nog de prachtige rotswand). Je ziet ook dat Rui, die eigenlijk de wijnmaker is en nog vele andere domeinen consulteert, constant op zoek is naar nieuwe methodes. Zo kwamen we een eivormige cuve tegen (die hij vooral gebruikt voor de fermentatie van zijn witte Terenus wijnen) en ook amforen. De eerste amfoorwijn van Rui is in de nabije toekomst exclusief te proeven/drinken/kopen bij Jeuris.

We bezochten de oude Terrenus wijngaard (700 meter hoogte) met stokken van meer dan honderd jaren: het was één van de mooiste wijngaarden die ik ooit zag. Prachtige vergezichten op de bergen en Marvao, steile helling, kranige oude wijnstokken, avondlicht, genieten! De wijngaard zelf is een field blend van meer dan 115 verschillende soorten, wat het oogsten er niet simpeler op maakt. We dronken er de Terrenus Serre de Sao Mamede Branco 2013. Op die plaats proeft zowat alles heel lekker denk ik, maar dit was een zeer geslaagde complexe witte wijn. De naam Terrenus is ook niet zomaar gekozen, dit is echte terroir wijn. Top!

De dag werd afgesloten met een diner in het hotel (aan de voet van Marvao) en in aanwezigheid van Rui en Richard (en hun wijnen). Persoonlijk gaat mijn voorkeur uit naar de Terrenus wijnen: zowel de “gewone” witte en rode vind ik zeer lekker, zeker als ze een paar jaartjes op de teller hebben. De Reserva is gemaakt van de oudste stokken en is een geconcentreerdere versie. Maar veel meer kan ik me er niet meer van herinneren, de lange dag begon nu toch zijn tol te eisen …

Leuk tripke. Bedankt voor het verslag

Tof om zien dat er restauranthouders meegaan trouwens. Na de recentste restoreviews en bijhorende wijnen...

Klinkt niet verkeerd, ik kijk uit naar de rest van je verslag!

Je vorig verslag met veel plezier gelezen en van genoten .
Bedankt ook om nu dit te posten , kijk uit naar de rest !

Zeer interessante lectuur. De volgende keer als ik wat flesjes bij wijnhuis Jeuris bestel, zal ik aan je verslag denken en wat proefflesjes bestellen (Zagalos, Terrenus).

@Olivier: Ik denk dat Kris minstens 5 a 6 keer per jaar naar Portugal trekt. Deze keer waren het merendeel van de deelnemers particulieren (zoals mezelf), ik heb echter begrepen dat het meestal echter horecamensen (sommeliers) zijn die meegaan
@Corto: nog niet te snel naar de winkel rennen, dag 2-3-4 komen ook nog en daar zaten ook nog heel wat lekkere dingen tussen
@Gertjeuh & Monique:

---

Foto's DAG 1

[attachment=1611][attachment=1612][attachment=1613][attachment=1614][attachment=1615]

---

En nog eentje

[attachment=1616]

DAG 2

Dag 2 begon met een ongepland bezoek aan Castelo de Vide (buurdorpje van Marvao). Niet gepland, en dus niks met wijn te maken ?. We bezochten de knappe kerk (overdadig versierd) en de burcht met prachtig panoramisch uitzicht. Dat uitzicht was ook zeer interessant want je kon mooi de klimatologische breuklijn (omwille van gebergtes) zien tussen de Alentejo in het zuiden en de meer Noordelijk gelegen wijngebieden (zoals Dao, Bairrada en Douro).

De reis bracht ons op dag 2 dwars door Portugal: van de Noordelijke Alentejo aan de Spaanse grens tot in Porto aan de Atlantische Oceaan. Onderweg maakten we echter een tussenstop in het mythische Bucaco Palace .

Het Bucaco Palace ligt een beetje in de middle of nowhere (nabij Luso, in de Dao) in een prachtig park. Het diende oorspronkelijk als buitenverblijfje van de Portugese koningen, het huisvest nu echter een 5* hotel. Het gebouw is weeldering versierd aan de buitenkant, en ook de binnenkant straalt de grandeur van weleer uit. Ook de typische azulejo’s vind je er overvloedig terug.

Wat dit hotel nog interessanter maakt (voor wijnliefhebbers toch), is dat zij al decennia lang hun eigen gelijknamige wijn maken. Ze werken daarvoor samen met lokale Dao boeren (de wijn zelf wordt trouwens op een andere plaats gemaakt). We bezochten ter plaatste de prachtige, oude kelder waar tal van oude, stoffige flessen op ons lagen te wachten. We proefden er 4 wijnen: een oude en jonge witte, en een oude en jonge rode. De oude wijnen waren mindblowing. De oude witte, van 1967, was voor een oudje van bijna 50, nog verbazingwekkend fris en lekker complex (de neus was initieel zeer tertiair, maar verbeterde met het openstaan). De oude rode (100% baga) , van 1983, kwam veel jonger over dan zijn leeftijd. Dit was een prachtig glas wijn, complex, mooie structuur, lengte, gewoon WOW!

Ondertussen was het al 2 uur geworden en hadden we nog niet geluncht. We stopten bij het eerste het beste “restaurant” en bestelden een aantal gerechtjes die we deelden onder de ganse groep. Niet gepland, maar wel zeer lekker gegeten (simpele, echte keuken, ik herinner me nog het lekkere stoofpotje van …. geit) voor geen geld.

In de vroege vooravond kwamen we dan tenslotte aan in Porto. Veel tijd om te rusten was er echter niet want we werden om 7 uur verwacht in de oude Port kelder van Niepoort in Villa Nova de Gaia.

Aan de buitenzijde doet niks vermoeden dat je daadwerkelijk bij een Port kelder staat. Geen bordjes, reclame,…. Gewoon een hangar met een grote deur. Eenmaal binnen is dit een hangar met schaarse verlichting, die zeer vochtig is en een aarden vloer heeft. De ruimte staat vol met grote vaten gevuld met Port. Impressionant, je had het gevoel dat je tientallen jaren terug in de tijd bent gekatapulteerd. Ergens halverwege de ruimte is er een kleine ruimte die vol staat met flessen Port. Dit is de blending room, hier worden de Porto’s geproefd en geblend. Zeer interessant om weten, is dat dit al vijf generaties door dezelfde familie gedaan wordt: telkens is dit van vader op zoon verder gegaan. De huidige blender heeft nog niet zo lang een zoon gekregen en de bedoeling is dat ook deze zoon weer wordt opgeleid in de komende jaren…
Op het einde van de hangar staan er een grote hoop kartonnen dozen gevuld met flessen. Dit blijkt (een deel van) de privé wijn kelder te zijn van de familie Niepoort zelf. Op dat moment dacht ik dat we alles gezien hadden… Dat bleek niet zo te zijn. Er was nog een trap die een verdieping lager leidde naar een tasting room op zijn “Middeleeuws”: er stond een grote houten tafel onder een oude luchter met spinnenwebben en hier gingen we op het einde van het bezoek de wijnen van Niepoort en een aantal Porto’s proeven.

Eerst gingen we echter nog een verdiepinkje lager naar een oude zaal waar oude flessen Port lagen opgeslagen. Zo vond je er onder andere flessen van het eerste gebottelde jaar ( 1863). Ook staan er veel grote glazen amforen gevuld met Port. Dit is iets typisch voor Niepoort en enkel de echt goede jaren worden in dergelijke amforen gebotteld (het idee hierachter is min of meer hetzelfde als voor magnum of andere grote flessen, nl betere rijping in grotere flessen).
Terug aangekomen in de tasting kelder proefden we een 10 tal wijnen (van het Morgadio da Calcada gamma en de Niepoort Projectos) en 2 porto’s (een LBV van 2011 en Colheita van 2000). Uitschieters waren voor mij de Ladredo 2012 (een Spaanse Ribeira Sacra, gemaakt door Niepoort met Raul Perez), de DoDa 2011 (een partnership met Alvaro Castro uit de Dao) en de Colheita 2000 Port.

Van de oude Port kelder gingen we met taxis rechtstreeks verder naar het zeer lekkere visrestaurant “O Gaveto” aan de Atlantische oceaan. Ook hier werden we vergezeld door 2 wijnmakers (en hun wijnen ?): Anselmo Mendes, een van de grote namen uit de Vinho Verde en befaamd voor zijn excellente Alvarinho’s, en Luis Seabra, voormalig wijnmaker bij Niepoort maar sinds een paar jaar huurt hij zelf een wijngaard in de Douro waar hij nu op beperkte schaal wijn maakt onder de “Granito Cru” naam.

Het eten was voortreffelijk: van meer voor de hand liggende seafood (grote garnalen, venusschelpjes, zeebaars in zoutkorst, soort van rouget, …) tot iets minder voor de hand liggende dingen (toch niet in onze contreien) zoals eendenmosselen. Het ziet er niet uit (google maar eens), het roept allerlei andere connotaties op maar het is daadwerkelijk zeer lekker!
De wijnen waren dat ook. Zoals gewoonlijk waren Anselmo’s wijnen top: hoge kwaliteit van de instapwijnen (oa een zeer mooie wijn gedronken op basis van de Avesso druif) over de middenklasse (Muros de Melgaco Alvarinho) tot de topper (Parcel Unica, single vineyard Alvarinho).

Ook de wijnen van Luis Seabra konden me zeer bekoren. Zijn wijnen noemen “Cru” (Cru is Portugees voor rauw) omdat hij vooral het terroir wil laten spreken (geen additieven, pesticiden, …) en zo weinig mogelijk wil interveniëren. Zeer kleine productie op zeer steile hellingen en dus zijn de wijnen niet goedkoop, maar het loont echt wel de moeite om zijn wijnen eens te proberen.

Na het restaurantbezoek, het was al na middernacht, waren we nog niet voldaan. Om de dag op gepaste wijze af te sluiten hebben we samen met Luis nog een wijnbar bezocht in hartje Porto. Om 3 uur was het uiteindelijk toch een blij weerzien met ons bed.

Next: dag 3 met onder andere een bezoek aan Filipa Pato & William Wouters in Bairrada.

---

Nog wat extra foto's

Waw, zalig!!
Precies alsof we erbij zijn...
om dit met ons te delen, Nico!

Jawadde datte, super!

Leuk te lezen dat jullie ook bij Niepoort zijn geweest. Wist je dat het van oorsprong Nederlanders zijn?
Ik ben erg gecharmeerd van hun port, zowel de vintage port als de colheita's zijn erg goed. Ook maken ze mooie rode wijnen, maar die zijn wel aan de prijs.

(16-10-2015 05:43 PM)Monique schreef: [ -> ]Leuk te lezen dat jullie ook bij Niepoort zijn geweest. Wist je dat het van oorsprong Nederlanders zijn?
Ik ben erg gecharmeerd van hun port, zowel de vintage port als de colheita's zijn erg goed. Ook maken ze mooie rode wijnen, maar die zijn wel aan de prijs.

Yep, wist ik. Wat ik niet wist, is dat zij een kleine vis zijn op de Porto markt. Ze hebben slechts een marktaandeel van 1%... Zij maken idd ook zeer mooie rode en ook witte wijnen, en spijtig genoeg idd niet zo goedkoop. Ze hebben nu wel een gamma dat wat goedkoper is en toch ook wel de moeite, Morgadio da Calcado (ook in port).

Ook de moeite is zijn quinta in de Douro: Quinta de Napoles. Als je ooit in de buurt bent, zeker eens een afspraak maken en bezoeken, zeer impressionant (zie ook mijn reisverslag van 2 jaar geleden op dit forum toen ik de Quinta bezocht en Niepoort ontmoette)

(19-10-2015 11:09 PM)nco schreef: [ -> ]

(16-10-2015 05:43 PM)Monique schreef: [ -> ]Leuk te lezen dat jullie ook bij Niepoort zijn geweest. Wist je dat het van oorsprong Nederlanders zijn?
Ik ben erg gecharmeerd van hun port, zowel de vintage port als de colheita's zijn erg goed. Ook maken ze mooie rode wijnen, maar die zijn wel aan de prijs.

Yep, wist ik. Wat ik niet wist, is dat zij een kleine vis zijn op de Porto markt. Ze hebben slechts een marktaandeel van 1%... Zij maken idd ook zeer mooie rode en ook witte wijnen, en spijtig genoeg idd niet zo goedkoop. Ze hebben nu wel een gamma dat wat goedkoper is en toch ook wel de moeite, Morgadio da Calcado (ook in port).

Ook de moeite is zijn quinta in de Douro: Quinta de Napoles. Als je ooit in de buurt bent, zeker eens een afspraak maken en bezoeken, zeer impressionant (zie ook mijn reisverslag van 2 jaar geleden op dit forum toen ik de Quinta bezocht en Niepoort ontmoette)

Ik ga je verslag eens opzoeken, bedankt voor de tip!

Topverslagen! De drang om op een vliegtuig te stappen is groot . De Projectos wijnen van Niepoort vind ik heel mooi, prijzig maar top qua elegantie en identiteit.

Nu pas gelezen Nico, zalig verslag ... volgende keer wil ik mee!

Hier nog een toffe link mbt tastings in het Bussaco Hotel http://thewinedetective.co.uk/blog/portu...lace-hotel

Het heeft een tijdje geduurd, maar hier is eindelijk dag 3.

DAG 3
Op dag 3 gingen we weer een stukje naar het zuiden voor een bezoek aan Filipa Pato en haar Belgische man William Wouters (sommelier, ex-eigenaar restaurant Pazzo in Antwerpen, kok van de Rode Duivels en nu dus ook mede wijnmaker). We brachten samen met William eerst een bezoekje aan één van zijn oudste wijngaarden. Het was geen grote wijngaard en het viel op dat ze omringd was door tal van andere wijngaarden die telkens in het bezit was van andere wijnboeren. William vertelde dat Filipa en zij constant op zoek waren naar nieuwe wijngaarden en dat het frustrerend was om te zien dat vele wijngaarden, met een excellente ligging, niet ten volle benut werden. In vele gevallen was men vooral bezig met kwantiteit, in andere gevallen waren ze beplant met niet inheemse rassen zoals Merlot waar uiteindelijk niemand zit op te wachten (Merlot from Bairrada, anyone?).

Als er dan eens een wijngaard te koop staat, stelt er zich meestal een ander probleem. Van zodra men hoort dat Filipa Pato geïnteresseerd is, schiet de prijs de hoogte. De reden hiervoor is haar vader, Luis Pato. Luis Pato is zowat de godfather van de Bairrada wijnen en maakt al jaren schitterende wijnen op basis van inheemse druiven zoals Baga (rood) en Bical (wit). Men gaat er dus vanuit dat er geld te rapen valt… Vandaar dat men meestal moet werken met tussenpersonen indien men een wijngaard wilt aankopen.
Na de wijngaard bezochten we de “kelder” van Filipa Pato. Eigenlijk is dit de oude kelder van Luis Pato (en zelfs een deel van het ouderlijk huis), die Filipa mag gebruiken om haar eigen wijn te maken. Dit in afwachting van haar nieuwe kelder die er komt in de toekomstige nieuwe woning van William en Filipa. Die nieuwe woning hebben we trouwens ook even bezocht: ik was vooral onder de indruk van Williams nieuwe keuken (ik vermoed dat zelfs veel restaurants hier jaloers op zijn).

Als je in Bairrada bent, moet je natuurlijk de specialiteit van de streek eten: leitao (gegrild speenvarken). Dit zijn zeer jonge varkentjes (een paar weken oud) die een aantal uren gegrild worden in de oven. Gemiddeld zouden er zo’n 3000 varkens per dag gegeten worden in Bairrada. En ik moet zeggen, het is inderdaad zeer lekker, zeker in combinatie met de spicy peper-looksaus die je er bij krijgt.

Tijdens de lunch dronken we de wijnen van Filipa & William. Ik ben persoonlijk een grote fan van hun wijnen. Zowel hun Espumante (“3B”, staat hier geregeld op tafel) als hun instapwijnen “FP” (elegante, frisse wijnen) vind ik P/Q zeer mooi. Hun toppers, “Nossa” zowel in rood als wit, zijn een stuk duurder maar zijn dan ook wel echte klasbakken. Sinds kort hebben ze ook een witte en rode wijn die gemaakt worden op amforen (“Post Quercus”). Zeer kleine productie, en dat is zeer spijtig want deze vind ik echt wel schitterend. We dronken ook een primeur: de eerste wijn die William alleen maakte. Het is een witte wijn (“Rolleta Russa”) gemaakt met zeer weinig interventie, en direct een zeer lekkere. Zeer kleine productie (ik dacht slechts één vat) en enkel te verkrijgen bij Jeuris.

Na de uitgebreide en vooral late lunch was het de moment om terug naar Lissabon af te zakken. We maakten echter wel nog een stop bij wijnmaakster Marta Soares. Ik bezocht Marta 2 jaar geleden ook (zie mijn vorige reisverslag) maar het blijft toch een sterke, intrigerende en inspirerende vrouw. Met een minimum aan middelen maakt zij een zeer mooie wijn (“Antonio”) op basis van de vital druif. De bedoeling was om er een kort bezoek van te maken maar dat is niet gelukt ?: zo proefden we o.a. nog een aantal oudere wijnen die wijlen haar man Antonio heeft gemaakt.

En zo kwamen we omstreeks half negen in Lissabon aan. Snel even omkleden en op naar het diner en het obligate stapje in de wereld!

Coming up: dag 4 met een bezoek aan Quinta da Murta, fenomenaal mooi gelegen in de heuvels rond Lissabon!

Alweer een heerlijk (en informatief) verslag, Nico, bedankt!
Ik krijg niet enkel zin in de beschreven wijnen, ook dat schandalig jong varkentje lijkt me wel wat

(04-12-2015 12:06 AM)vinejo schreef: [ -> ]Ik krijg niet enkel zin in de beschreven wijnen, ook dat schandalig jong varkentje lijkt me wel wat

Merci!
Zeker dat varkentje eens proberen als je daar bent! Op de vroegere hoofdweg tussen Lissabon en Porto is er een stuk in de Bairrada streek waar het ene grote restaurant naast het andere ligt, allemaal gespecialiseerd in het speenvarkentje.