08-11-2015, 06:41 PM
Net terug van een weekendje Ahr.
Drie uur rijden en je vertoeft in een andere wereld.
Authentieke Duitse dorpjes en majestueuze steile hellingen, voor de gelegenheid gehuld in fantastisch mooie herfst kleuren.
Het was een reisje met de familie dus ik beperkte de wijnbezoeken tot het hoogst noodzakelijke.
Ik koos voor een domein dat tot de grote zes behoort (allen VDP-> Kreuzberg, Mayer-Nackel,
Nelles, Adeneuer, Deutzerhof, Stodden) en een kleiner domein met licht andere accenten (eerder zoekend naar de Bourgognestijl).
In Deutzerhof reserveerde ik een kleine tasting voor de hele familie (11 personen) om vanaf daar dan een deel van de Rotweinwandelweg aan te vatten.
Leuk idee, prachtige ontvangst, maar men had niet aangekondigd dat het ons.. 20 euro per persoon ging kosten. Nu is dit niet echt een probleem voor de wijnliefhebber, maar hadden we dit op voorhand geweten dan hadden een paar van de adolescenten (die nog niet echt wine-minded zijn) deze degustatie geskipt. We kregen weliswaar heel mooie wijnen te proeven met zeer gedegen en vriendelijke uitleg, maar toch was de afrekening (200 euro voor de wijnen+ 200 euro voor de degustatie) een beetje een afknapper.
Later bleek dat dit de geplogenheden zijn bij de grote zes van de streek.
Alle wijnen van Deutzerhof haalden een meer dan behoorlijk niveau, van de riesling via de rosé (gemaakt volgens saignée-methode) tot de fruhburginder en de Grosse Gewachs.
De fruhburginder (in de streek pinot madeleine genoemd) is trouwens een beetje de specialiteit van de streek, en onderscheidt zich door zijn fluwelen toets en vrouwelijk karakter. Constant hoge kwaliteit dus, net als de prijzen jammer genoeg.
Daarna deden we dus een stukje van de wonderlijke wandelroute langs de Ahr. Zeer de moeite, mede omdat de weergoden ons uitermate gunstig gezind waren. Bij het aanschouwen van de wijngaarden zie je ook de reden waarom vele goede Ahr-wijnen zo hoge toppen (sic) scheren qua prijs. Hellingen waar je amper kan op blijven rechtstaan, en dan heb je nog geen druif geplukt.
In Dernau bezochten we het plaatselijke ambachtelijke marktje, waarna we de trein opstapten richting Ahrweiler (Hotel Shutzenhof, aangeraden).
s Avonds aten we in restaurant de Eifelstube, correct maar niet meer. De dag ervoor hadden we veel meer genoten van de eenvoudige maar joviale en superlekkere ontvangst bij Italiaan La Perla.
Op restaurant dronken we ondermeer een heerlijke Mayer-Nackel S, puntige Spatburgunder, bijzonder gunstig geprijsd ook.
Mijn andere wijnbezoekje koos ik uit omdat de wijnbouwer nogal francofiel is en zoekt naar de subtiliteit, fraicheur en frisheid van Bourgogne. Niet dat spatburgunders niet fris kunnen zijn (zeker die van de Ahr!) maar nu en dan miste ik toch de fonkeling van een Franse pinot.
Die vond ik echter in zekere mate terug in de wijnen van Paul Schumacher.
Sommige van de wijnen (de carpe diem ondermeer) zouden volgens mij in een blindproeverij nooit als Spatburgunder herkend worden. Topper was de Krauterberg: een redelijk gewoon aroma (discreet) maar veruit de langste wijn van de hele reis, ik denk dat het een minuut duurde vooraleer ik hem volledig had doorgeslikt (neen, uitspuwen kon ik niet). Ik kocht er ook een flesje cabernet-merlot, als curiositeit voor in dezelfde blindproeverij. Toekomstige blindproevers weze gewaarschuwd ;-)
We eindigden onze reis op het terras van weingut Kriegel, genietend van het oogstrelende bruin-geel-rood, groen, oranje en paarse decor.
Laat me afsluiten met deze ondubbelzinnige (sic) slogan:
Ongeacht z'n geaardheid kan elkeen ongebreideld genieten van de Ahrstreek!
Drie uur rijden en je vertoeft in een andere wereld.
Authentieke Duitse dorpjes en majestueuze steile hellingen, voor de gelegenheid gehuld in fantastisch mooie herfst kleuren.
Het was een reisje met de familie dus ik beperkte de wijnbezoeken tot het hoogst noodzakelijke.
Ik koos voor een domein dat tot de grote zes behoort (allen VDP-> Kreuzberg, Mayer-Nackel,
Nelles, Adeneuer, Deutzerhof, Stodden) en een kleiner domein met licht andere accenten (eerder zoekend naar de Bourgognestijl).
In Deutzerhof reserveerde ik een kleine tasting voor de hele familie (11 personen) om vanaf daar dan een deel van de Rotweinwandelweg aan te vatten.
Leuk idee, prachtige ontvangst, maar men had niet aangekondigd dat het ons.. 20 euro per persoon ging kosten. Nu is dit niet echt een probleem voor de wijnliefhebber, maar hadden we dit op voorhand geweten dan hadden een paar van de adolescenten (die nog niet echt wine-minded zijn) deze degustatie geskipt. We kregen weliswaar heel mooie wijnen te proeven met zeer gedegen en vriendelijke uitleg, maar toch was de afrekening (200 euro voor de wijnen+ 200 euro voor de degustatie) een beetje een afknapper.
Later bleek dat dit de geplogenheden zijn bij de grote zes van de streek.
Alle wijnen van Deutzerhof haalden een meer dan behoorlijk niveau, van de riesling via de rosé (gemaakt volgens saignée-methode) tot de fruhburginder en de Grosse Gewachs.
De fruhburginder (in de streek pinot madeleine genoemd) is trouwens een beetje de specialiteit van de streek, en onderscheidt zich door zijn fluwelen toets en vrouwelijk karakter. Constant hoge kwaliteit dus, net als de prijzen jammer genoeg.
Daarna deden we dus een stukje van de wonderlijke wandelroute langs de Ahr. Zeer de moeite, mede omdat de weergoden ons uitermate gunstig gezind waren. Bij het aanschouwen van de wijngaarden zie je ook de reden waarom vele goede Ahr-wijnen zo hoge toppen (sic) scheren qua prijs. Hellingen waar je amper kan op blijven rechtstaan, en dan heb je nog geen druif geplukt.
In Dernau bezochten we het plaatselijke ambachtelijke marktje, waarna we de trein opstapten richting Ahrweiler (Hotel Shutzenhof, aangeraden).
s Avonds aten we in restaurant de Eifelstube, correct maar niet meer. De dag ervoor hadden we veel meer genoten van de eenvoudige maar joviale en superlekkere ontvangst bij Italiaan La Perla.
Op restaurant dronken we ondermeer een heerlijke Mayer-Nackel S, puntige Spatburgunder, bijzonder gunstig geprijsd ook.
Mijn andere wijnbezoekje koos ik uit omdat de wijnbouwer nogal francofiel is en zoekt naar de subtiliteit, fraicheur en frisheid van Bourgogne. Niet dat spatburgunders niet fris kunnen zijn (zeker die van de Ahr!) maar nu en dan miste ik toch de fonkeling van een Franse pinot.
Die vond ik echter in zekere mate terug in de wijnen van Paul Schumacher.
Sommige van de wijnen (de carpe diem ondermeer) zouden volgens mij in een blindproeverij nooit als Spatburgunder herkend worden. Topper was de Krauterberg: een redelijk gewoon aroma (discreet) maar veruit de langste wijn van de hele reis, ik denk dat het een minuut duurde vooraleer ik hem volledig had doorgeslikt (neen, uitspuwen kon ik niet). Ik kocht er ook een flesje cabernet-merlot, als curiositeit voor in dezelfde blindproeverij. Toekomstige blindproevers weze gewaarschuwd ;-)
We eindigden onze reis op het terras van weingut Kriegel, genietend van het oogstrelende bruin-geel-rood, groen, oranje en paarse decor.
Laat me afsluiten met deze ondubbelzinnige (sic) slogan:
Ongeacht z'n geaardheid kan elkeen ongebreideld genieten van de Ahrstreek!
