23-12-2015, 11:21 PM
Als er al eens over iets anders wordt gepraat dan over de beste cava voor de feesten met deze dagen, dan is het een slecht item over het al dan niet investeren in wijn. Te vinden via onderstaande link, commentaar hieronder is van mij en al bezorgt aan de Michael 
.
http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/journaal/2.42256?video=1.2530813
Op 23 December 2015 zond de VRT tijdens het journaal een item over het investeren in wijn uit. De manier waarop Wim De Vilder het op zijn gekende speelse wijze aankondigde stemde mij al somber. Het bleek dan ook een 'light' reportage te zijn die meer kwaad dan goeds zou doen voor wijnliefhebbers en -amateurs. Daarom heb ik ook enkele bemerkingen met betrekking tot de inhoud.
In een KB van April 2014 vaardigde de FSMA een commercialiseringsverbod uit voor bepaalde financiële producten, waaronder beleggingsfondsen in wijn. De aanleiding hiervan, zoals expliciet vermeld in het KB ,was de opschorting van uitbetalingen die de Luxemburgse financiële waakhond had opgelegd aan Nobles Crus, een fonds dat belegde in fijne wijnen (uitgegeven door Elite Advisors, een Luxemburgse fondsbeheerder gespecialiseerd in 'passion investments'). De opschorting werd uitgevaardigd naar aanleiding van een auditrapport dat de valorisatie van de wijnen in het fonds in vraag stelde. Tot op heden wachten beleggers in het fonds nog steeds op nieuws inzake een eventuele uitbetaling van de restwaarde.
Nobles Crus is geen alleenstaand geval, het volstaat om de nieuwsberichten op gespecialiseerde wijnwebsite zoals Decanter.com door te nemen om verschillende veroordelingen en faillissementen te vinden. Om dan, zelfs in een light reportage mensen een veilingmeester terloops te laten vermelden hoe het rendement op een fles Pétrus over anderhalf jaar 50% bedraagt zonder hierbij een waarschuwing te geven is niet te
verantwoorden.
De veilingmeester van Sylvies is correct in het vermelden van de moeilijke laatste jaren. De Liv-ex-indexen die de dagelijkse prijsbewegingen van fijne wijnen die op de Liv-ex beurs worden verhandeld weergeven tonen inderdaad een negatief resultaat op vijf jaar, met bijvoorbeeld -28,09% voor de index van de 100 meest verhandelde wijnen. Wat echter niet kan is beweren dat beleggingswijnen gevonden kunnen worden rond 60-80 euro. Als we kijken naar de componenten van de Liv-ex 100 wordt het al snel duidelijk dat er geen enkele wijn staat die bij de eerste verkoop minder dan 100 euro kost, in zogenaamd betere jaren hier een veelvoud van. Door de categorie van beleggingswijnen te definiëren op basis van slechts een criterium, de prijs, creëer je een te breed en vaag universum terwijl het merendeel van de wijnen die effectief meerwaarde hebben gegenereerd beperkt is tot slechts enkele streken en jaren.
Bewaaromstandigheden worden kort vermeld maar niet besproken in de juiste context. De waarde van een investeringswijn staat of valt met zijn oorsprong. Een mogelijke koper of veilinghuis wil absolute zekerheid dat zijn fles origineel is en wil dan bewijzen zoals een originele, geopende kist, aankoopbewijzen bij gereputeerde handelaren of indicatoren dat de wijn rechtstreeks van het domein komt. Het Rudy Kurniawan-schandaal in de Verenigde Staten deed de wereld van investeringswijnen op zijn grondvesten daveren toen bekend raakte dat een wijnverzamelaar van goede reputatie jarenlang flessen had vervalst en verkocht. Nog steeds zijn velen er niet van overtuigd dat alle vervalste flessen getraceerd werden. Een beginner die denkt dat hij een goede slag kan slaan op Ebay of Tweedehands.be is gewaarschuwd, maar niet door deze reportage.
Tenslotte kun je een investering in wijn niet vergelijken met een spaarboekje, een aandeel of een obligatie omdat de prijsbepalende factoren niet in courante financiële termen kunnen worden geobserveerd. Prijsevoluties in Bordeaux werden jarenlang gestuurd door verwachtingen inzake de Chinese vraag, slechte en onvoorspelbare oogsten hebben geleid tot een zeer beperkt aanbod in Bourgogne of voorraden bij handelaren of domeinen, al dan niet bewust achtergehouden hebben ook hun impact van de uiteindelijke prijs. Het enige gemeenschappelijke punt tussen wijn en meer traditionele financiële producten blijft een oude beleggingswijsheid, de rendementen uit het verleden bieden geen garantie voor toekomstige prestaties!
.http://deredactie.be/cm/vrtnieuws/videozone/programmas/journaal/2.42256?video=1.2530813
Op 23 December 2015 zond de VRT tijdens het journaal een item over het investeren in wijn uit. De manier waarop Wim De Vilder het op zijn gekende speelse wijze aankondigde stemde mij al somber. Het bleek dan ook een 'light' reportage te zijn die meer kwaad dan goeds zou doen voor wijnliefhebbers en -amateurs. Daarom heb ik ook enkele bemerkingen met betrekking tot de inhoud.
In een KB van April 2014 vaardigde de FSMA een commercialiseringsverbod uit voor bepaalde financiële producten, waaronder beleggingsfondsen in wijn. De aanleiding hiervan, zoals expliciet vermeld in het KB ,was de opschorting van uitbetalingen die de Luxemburgse financiële waakhond had opgelegd aan Nobles Crus, een fonds dat belegde in fijne wijnen (uitgegeven door Elite Advisors, een Luxemburgse fondsbeheerder gespecialiseerd in 'passion investments'). De opschorting werd uitgevaardigd naar aanleiding van een auditrapport dat de valorisatie van de wijnen in het fonds in vraag stelde. Tot op heden wachten beleggers in het fonds nog steeds op nieuws inzake een eventuele uitbetaling van de restwaarde.
Nobles Crus is geen alleenstaand geval, het volstaat om de nieuwsberichten op gespecialiseerde wijnwebsite zoals Decanter.com door te nemen om verschillende veroordelingen en faillissementen te vinden. Om dan, zelfs in een light reportage mensen een veilingmeester terloops te laten vermelden hoe het rendement op een fles Pétrus over anderhalf jaar 50% bedraagt zonder hierbij een waarschuwing te geven is niet te
verantwoorden.
De veilingmeester van Sylvies is correct in het vermelden van de moeilijke laatste jaren. De Liv-ex-indexen die de dagelijkse prijsbewegingen van fijne wijnen die op de Liv-ex beurs worden verhandeld weergeven tonen inderdaad een negatief resultaat op vijf jaar, met bijvoorbeeld -28,09% voor de index van de 100 meest verhandelde wijnen. Wat echter niet kan is beweren dat beleggingswijnen gevonden kunnen worden rond 60-80 euro. Als we kijken naar de componenten van de Liv-ex 100 wordt het al snel duidelijk dat er geen enkele wijn staat die bij de eerste verkoop minder dan 100 euro kost, in zogenaamd betere jaren hier een veelvoud van. Door de categorie van beleggingswijnen te definiëren op basis van slechts een criterium, de prijs, creëer je een te breed en vaag universum terwijl het merendeel van de wijnen die effectief meerwaarde hebben gegenereerd beperkt is tot slechts enkele streken en jaren.
Bewaaromstandigheden worden kort vermeld maar niet besproken in de juiste context. De waarde van een investeringswijn staat of valt met zijn oorsprong. Een mogelijke koper of veilinghuis wil absolute zekerheid dat zijn fles origineel is en wil dan bewijzen zoals een originele, geopende kist, aankoopbewijzen bij gereputeerde handelaren of indicatoren dat de wijn rechtstreeks van het domein komt. Het Rudy Kurniawan-schandaal in de Verenigde Staten deed de wereld van investeringswijnen op zijn grondvesten daveren toen bekend raakte dat een wijnverzamelaar van goede reputatie jarenlang flessen had vervalst en verkocht. Nog steeds zijn velen er niet van overtuigd dat alle vervalste flessen getraceerd werden. Een beginner die denkt dat hij een goede slag kan slaan op Ebay of Tweedehands.be is gewaarschuwd, maar niet door deze reportage.
Tenslotte kun je een investering in wijn niet vergelijken met een spaarboekje, een aandeel of een obligatie omdat de prijsbepalende factoren niet in courante financiële termen kunnen worden geobserveerd. Prijsevoluties in Bordeaux werden jarenlang gestuurd door verwachtingen inzake de Chinese vraag, slechte en onvoorspelbare oogsten hebben geleid tot een zeer beperkt aanbod in Bourgogne of voorraden bij handelaren of domeinen, al dan niet bewust achtergehouden hebben ook hun impact van de uiteindelijke prijs. Het enige gemeenschappelijke punt tussen wijn en meer traditionele financiële producten blijft een oude beleggingswijsheid, de rendementen uit het verleden bieden geen garantie voor toekomstige prestaties!
en moest toen een paar keer slikken.
En die lag er nog; ook bv de 1970 en 1975.
.
ben niet zeker