14-07-2020, 12:16 PM
De manier van proeven, zowel bij pro's, amateurs of wat we dan de "geïnformeerde amateur" noemen, de meesten hier op het forum, zal wel altijd afhangen van de omstandigheden van waar en hoe er moet geproefd worden.
John beschouwt als "pro" blijkbaar vooral journalisten die schrijven voor een of ander tijdschrift, blog enz. Maar de werkelijkheid is dat de de echte pro's de mensen uit de handel zijn. Die moeten zich, net als journalisten, een idee van de wijn vormen, maar dienen bovendien in grote mate rekening te houden met hun cliënteel.
Ik ben het helemaal met John eens dat om echt diepgaand te proeven je:
* eigen proefglas (zodat ze altijd en overal uit hetzelfde glas oordelen)
* 0 geluid in de zaal waar ze proeven (wat dus zorgt voor een hele dag complete stilte)
* de meeste wijnen 2 tot 3 keer volledig doorproeven en dit dan op dat moment vergelijken met de notities die ze de afgelopen jaren van de wijn hebben gemaakt om te checken hoe de wijn nu afwijkt of niet
* Geen eigenaar, medewerker of wijnmaker bij het proeven aanwezig
De degustatie waar jaarlijks de meeste inkt over vloeit zijn zeker de primeurs Bordeaux. Ik ga daar niet naartoe, maar uiteraard een paar bevriende collega's wel en ik hoor dan het verslag wel.
* eigen proefglas ===> doet niemand
* 0 geluid in de zaal ===> het daar soms een heksenketel
* de meeste wijnen 2 tot 3 keer proeven ===> meestal onmogelijk wegens tijdgebrek. Als je echt interesse hebt 's anderendaags teruggaan en/of Château bezoeken.
* Geen eigenaar, medewerker of wijnmaker bij het proeven aanwezig ===> de eigenaar / gérant staat achter de toog en begint onmiddellijk de lof te zingen.
Lees in Vinous het verslag van Neil Martin waar hij toegeeft dat het dit jaar anders was door opgestuurde stalen die hij rustig in zijn tuinhuis kon proeven en dan ook sommige 's anderendaags of zelfs de derde dag kon herproeven. Maar ook hier: niet blind, er is dus wel degelijk die verwachting, daar kan je niet onderuit. En ik blijf erbij: de proever is dan bevooroordeeld, wat John ook moge beweren. Ik zie dat, zoals ik elders al schreef, o.a. aan het feit dat sommige wijnen pas na diverse keren proeven over enkele jaren een hogere score krijgen.
Als een journalist een domein bezoekt weet hij ook waar hij is en elke kelder of degustatieruimte is alweer anders. Hij kan dan wel zijn eigen glas meenemen, maar daar hoor ik toch weinig van, ik zou graag vernemen wie dat doet.
De handelaar / agent proeft vanuit een ander perspectief: die zoekt niet (alleen) naar de "beste" wijn, maar naar de meest bruikbare in functie van zijn klanten. Daarbij houdt hij met andere zaken rekening als vooral prijs, dan verhouding prijs kwaliteit, reputatie ook en zeker ook onmiddellijke drinkbaarheid, een niet te onderschatten factor want tenslotte zijn de privé klanten meestal niet zijn grootste afnemer. En nu moet hij ook nog eens rekening houden met de punten van een paar schrijvelaars....
Zelf bekijk ik het dan weer anders: ik kies wijnen die ik zelf graag drink. Punt. Dat verklaart wellicht ook deels ons enorme commercieel succes...
John beschouwt als "pro" blijkbaar vooral journalisten die schrijven voor een of ander tijdschrift, blog enz. Maar de werkelijkheid is dat de de echte pro's de mensen uit de handel zijn. Die moeten zich, net als journalisten, een idee van de wijn vormen, maar dienen bovendien in grote mate rekening te houden met hun cliënteel.
Ik ben het helemaal met John eens dat om echt diepgaand te proeven je:
* eigen proefglas (zodat ze altijd en overal uit hetzelfde glas oordelen)
* 0 geluid in de zaal waar ze proeven (wat dus zorgt voor een hele dag complete stilte)
* de meeste wijnen 2 tot 3 keer volledig doorproeven en dit dan op dat moment vergelijken met de notities die ze de afgelopen jaren van de wijn hebben gemaakt om te checken hoe de wijn nu afwijkt of niet
* Geen eigenaar, medewerker of wijnmaker bij het proeven aanwezig
De degustatie waar jaarlijks de meeste inkt over vloeit zijn zeker de primeurs Bordeaux. Ik ga daar niet naartoe, maar uiteraard een paar bevriende collega's wel en ik hoor dan het verslag wel.
* eigen proefglas ===> doet niemand
* 0 geluid in de zaal ===> het daar soms een heksenketel
* de meeste wijnen 2 tot 3 keer proeven ===> meestal onmogelijk wegens tijdgebrek. Als je echt interesse hebt 's anderendaags teruggaan en/of Château bezoeken.
* Geen eigenaar, medewerker of wijnmaker bij het proeven aanwezig ===> de eigenaar / gérant staat achter de toog en begint onmiddellijk de lof te zingen.
Lees in Vinous het verslag van Neil Martin waar hij toegeeft dat het dit jaar anders was door opgestuurde stalen die hij rustig in zijn tuinhuis kon proeven en dan ook sommige 's anderendaags of zelfs de derde dag kon herproeven. Maar ook hier: niet blind, er is dus wel degelijk die verwachting, daar kan je niet onderuit. En ik blijf erbij: de proever is dan bevooroordeeld, wat John ook moge beweren. Ik zie dat, zoals ik elders al schreef, o.a. aan het feit dat sommige wijnen pas na diverse keren proeven over enkele jaren een hogere score krijgen.
Als een journalist een domein bezoekt weet hij ook waar hij is en elke kelder of degustatieruimte is alweer anders. Hij kan dan wel zijn eigen glas meenemen, maar daar hoor ik toch weinig van, ik zou graag vernemen wie dat doet.
De handelaar / agent proeft vanuit een ander perspectief: die zoekt niet (alleen) naar de "beste" wijn, maar naar de meest bruikbare in functie van zijn klanten. Daarbij houdt hij met andere zaken rekening als vooral prijs, dan verhouding prijs kwaliteit, reputatie ook en zeker ook onmiddellijke drinkbaarheid, een niet te onderschatten factor want tenslotte zijn de privé klanten meestal niet zijn grootste afnemer. En nu moet hij ook nog eens rekening houden met de punten van een paar schrijvelaars....
Zelf bekijk ik het dan weer anders: ik kies wijnen die ik zelf graag drink. Punt. Dat verklaart wellicht ook deels ons enorme commercieel succes...