Toch ietwat verrast dat hier nog geen topic over was...
http://www.speri.com/
Ripasso Valpolicella D.o.c. Classico Superiore - 2013
Veel fruit in de neus: rode bessen, violet, houtje. Ook in de mond zeer aangenaam met fruit en zeer lichte zuren.
De neus geeft me iets meer voldoening dan de mond. En eigenlijk vind ik dat bij deze wijn echt niet erg aangezien de geur zeer aangenaam is. De smaak mocht misschien iets complexer maar langs de andere kant drinkt zo vlot en aangenaam weg. Voor je het goed en wel beseft, is de fles leeg....
Valpolicella Classico 2017
Redelijk rijpe aroma’s met fruit dat in de richting gaat van gedroogde vijg. Ook wat hout maar niet direct klassieke eik of vanille. Het gaat gepaard met een zekere zoete kruidigheid.
In de mond een iets frissere aanzet. Wat rood fruit. Heel zacht mondgevoel, smooth zouden ze in het Engels zeggen. Zuurtjes zijn aanwezig, maar zitten niet op de voorgrond. Heel licht bittertje op het einde, maar niets dat moeilijk doet.
Nu ik vergelijk met de Valpolicella van Zyme, komt die laatste frisser over, zelfs bourgondisch, terwijl deze Speri meer het rijpe Italiaanse fruit heeft. Redelijk verschillende stijl!
In Veneto zijn toch veel knappe wijnen aan nog zeer redelijke prijzen. Ik drink ze veel te weinig...
(01-03-2020 02:35 PM)TheWineVet schreef: [ -> ]In Veneto zijn toch veel knappe wijnen aan nog zeer redelijke prijzen. Ik drink ze veel te weinig...
Inderdaad. Deze Valpolicella van Speri kost een goede 10€. Daar kan je niet voor sukkelen.
(01-03-2020 02:26 PM)Olivier schreef: [ -> ]Valpolicella Classico 2017
Redelijk rijpe aroma’s met fruit dat in de richting gaat van gedroogde vijg. Ook wat hout maar niet direct klassieke eik of vanille. Het gaat gepaard met een zekere zoete kruidigheid.
In de mond een iets frissere aanzet. Wat rood fruit. Heel zacht mondgevoel, smooth zouden ze in het Engels zeggen. Zuurtjes zijn aanwezig, maar zitten niet op de voorgrond. Heel licht bittertje op het einde, maar niets dat moeilijk doet.
Nu ik vergelijk met de Valpolicella van Zyme, komt die laatste frisser over, zelfs bourgondisch, terwijl deze Speri meer het rijpe Italiaanse fruit heeft. Redelijk verschillende stijl!
2016.
Hetzelfde gaat op. Ook ivm het hout.
Onlangs de valpolicella st urbano op. Die staat wel een trapje hoger.
Heb er nog wat amarone van liggen (2011 en 2013) maar die blijven nog even liggen
(03-04-2020 07:50 PM)Dc schreef: [ -> ] (01-03-2020 02:26 PM)Olivier schreef: [ -> ]Valpolicella Classico 2017
Redelijk rijpe aroma’s met fruit dat in de richting gaat van gedroogde vijg. Ook wat hout maar niet direct klassieke eik of vanille. Het gaat gepaard met een zekere zoete kruidigheid.
In de mond een iets frissere aanzet. Wat rood fruit. Heel zacht mondgevoel, smooth zouden ze in het Engels zeggen. Zuurtjes zijn aanwezig, maar zitten niet op de voorgrond. Heel licht bittertje op het einde, maar niets dat moeilijk doet.
Nu ik vergelijk met de Valpolicella van Zyme, komt die laatste frisser over, zelfs bourgondisch, terwijl deze Speri meer het rijpe Italiaanse fruit heeft. Redelijk verschillende stijl!
2016.
Hetzelfde gaat op. Ook ivm het hout.
Onlangs de valpolicella st urbano op. Die staat wel een trapje hoger.
Heb er nog wat amarone van liggen (2011 en 2013) maar die blijven nog even liggen
Hoewel enkele van Italië's duurste wijnen uit de Veneto komen, vind ik toch ook dat je in deze regio veel bijzonder interessante wijnen vindt. Erg brede stijl ook in Valpolicella, van bijzonder fruitig, licht en fris en heerlijk jong gedronken tot zowat de meest geconcentreerde wijnen ter wereld.
Een mooie Amarone vraagt m.i. toch minstens 10 en liefst 15 jaar fles. Ik heb heerlijke herinneringen aan een paar bijzonder mooie exemplaren van Quintarella, Dal Forno en Bussola, die tot de grootste wijnen behoren die ik tegen kwam. Maar niet voor elke dag.
(04-04-2020 11:23 AM)wvd schreef: [ -> ] (03-04-2020 07:50 PM)Dc schreef: [ -> ] (01-03-2020 02:26 PM)Olivier schreef: [ -> ]Valpolicella Classico 2017
Redelijk rijpe aroma’s met fruit dat in de richting gaat van gedroogde vijg. Ook wat hout maar niet direct klassieke eik of vanille. Het gaat gepaard met een zekere zoete kruidigheid.
In de mond een iets frissere aanzet. Wat rood fruit. Heel zacht mondgevoel, smooth zouden ze in het Engels zeggen. Zuurtjes zijn aanwezig, maar zitten niet op de voorgrond. Heel licht bittertje op het einde, maar niets dat moeilijk doet.
Nu ik vergelijk met de Valpolicella van Zyme, komt die laatste frisser over, zelfs bourgondisch, terwijl deze Speri meer het rijpe Italiaanse fruit heeft. Redelijk verschillende stijl!
2016.
Hetzelfde gaat op. Ook ivm het hout.
Onlangs de valpolicella st urbano op. Die staat wel een trapje hoger.
Heb er nog wat amarone van liggen (2011 en 2013) maar die blijven nog even liggen
Hoewel enkele van Italië's duurste wijnen uit de Veneto komen, vind ik toch ook dat je in deze regio veel bijzonder interessante wijnen vindt. Erg brede stijl ook in Valpolicella, van bijzonder fruitig, licht en fris en heerlijk jong gedronken tot zowat de meest geconcentreerde wijnen ter wereld.
Een mooie Amarone vraagt m.i. toch minstens 10 en liefst 15 jaar fles. Ik heb heerlijke herinneringen aan een paar bijzonder mooie exemplaren van Quintarella, Dal Forno en Bussola, die tot de grootste wijnen behoren die ik tegen kwam. Maar niet voor elke dag.
Wel vanavond gaat er hier een amarone open (van Brunelli). Het is een 2013, redelijk jong, I know, maar ook een jaar dat volgens mij wel iets vroeger gedronken kan worden?
In zijn boek over Amarone zegt Michael Garner trouwens dat Amarone een wijn is die al vroeg genietbaar is, maar uiteraard een enorm bewaarpotentieel heeft. Ik zal het jullie vanavond weten te zeggen
(04-04-2020 12:45 PM)Olivier schreef: [ -> ] (04-04-2020 11:23 AM)wvd schreef: [ -> ] (03-04-2020 07:50 PM)Dc schreef: [ -> ] (01-03-2020 02:26 PM)Olivier schreef: [ -> ]Valpolicella Classico 2017
Redelijk rijpe aroma’s met fruit dat in de richting gaat van gedroogde vijg. Ook wat hout maar niet direct klassieke eik of vanille. Het gaat gepaard met een zekere zoete kruidigheid.
In de mond een iets frissere aanzet. Wat rood fruit. Heel zacht mondgevoel, smooth zouden ze in het Engels zeggen. Zuurtjes zijn aanwezig, maar zitten niet op de voorgrond. Heel licht bittertje op het einde, maar niets dat moeilijk doet.
Nu ik vergelijk met de Valpolicella van Zyme, komt die laatste frisser over, zelfs bourgondisch, terwijl deze Speri meer het rijpe Italiaanse fruit heeft. Redelijk verschillende stijl!
2016.
Hetzelfde gaat op. Ook ivm het hout.
Onlangs de valpolicella st urbano op. Die staat wel een trapje hoger.
Heb er nog wat amarone van liggen (2011 en 2013) maar die blijven nog even liggen
Hoewel enkele van Italië's duurste wijnen uit de Veneto komen, vind ik toch ook dat je in deze regio veel bijzonder interessante wijnen vindt. Erg brede stijl ook in Valpolicella, van bijzonder fruitig, licht en fris en heerlijk jong gedronken tot zowat de meest geconcentreerde wijnen ter wereld.
Een mooie Amarone vraagt m.i. toch minstens 10 en liefst 15 jaar fles. Ik heb heerlijke herinneringen aan een paar bijzonder mooie exemplaren van Quintarella, Dal Forno en Bussola, die tot de grootste wijnen behoren die ik tegen kwam. Maar niet voor elke dag.
Wel vanavond gaat er hier een amarone open (van Brunelli). Het is een 2013, redelijk jong, I know, maar ook een jaar dat volgens mij wel iets vroeger gedronken kan worden?
In zijn boek over Amarone zegt Michael Garner trouwens dat Amarone een wijn is die al vroeg genietbaar is, maar uiteraard een enorm bewaarpotentieel heeft. Ik zal het jullie vanavond weten te zeggen
't zal wel wat van de producent afhangen denk ik. Fornaser, Fumanelli, Tedeschi en zelfs Allegrini dronk ik met veel plezier vrij jong, maar boven genoemden vond ik toch pas echt schitterend na langere tijd op fles.
Benieuwd naar je bevindingen.