07-08-2016, 02:57 PM
Om het begin van zijn 6de decennium te vieren, werden enkele kelderresten geopend voor een select gezelschap. Blij dat ik daarbij mocht zijn. Onvergetelijk en imposant, met liefde geschonken:
Eerst 4 champagnes:
Huot et fils 'Annonciade' grande cuvee 2006: knappe, geëvolueerde champagne 92
Ruinart brut: lag al 6 jaar in de kelder, waardoor hij enorm vineus was geworden. Speciaal, zeer lekker 92
Geoffroy 2005: 9 jaar sur lattes, en zoveel fraicheur 92
Herve mathelin 'Elantante' 90
Dan de witte:
Paul Zinck riesling grand cru 'rangen' 2001: top gewoon! Dit is de reden waarom ik meer riesling moet kopen. En laten liggen natuurlijk 93
Colombo Condrieu 'amour de dieu' 2011: duidelijk viognier, maar geen Condrieu voor mij. Veel concentratie, strak en mineralig, maar niet top. Zeker niet voor die hoge prijs. Deze zat ertussen omdat het een bruidsschat van zijn schoonzoon was die er ook bij was 89+
Jean Dauvissat Chablis 1cru 'vaillons' 1996: MAJESTEUS gewoon: frisse citroenen, fruitig, sterke zuren die mij naar chablis hadden moeten leiden. Chardonnay opperde ik gelukkig wel, als enige tussen die oude knarren
in de mond wat citroenboter en een mega afdronk. Dan bleek het dat het er ene van Jean dauvissat was. Jawadde
95+ en voor mij de beste witte van de avond en dit is dan nog geen grand cru
Maurice Chapuis corton-charlemagne 1995: totaal andere stijl chardonnay, duidelijk grand cru niveau, schitterend op dronk, maar nog wel wat jaren voor de boeg 94
En dan kwam mijn eerste en waarschijnlijk ook laatste "Le montrachet" uit 1979 van René Fleurot. Alleen zulke wijnen doorstaan de tand des tijds. Niettemin ben ik ervan overtuigd dat hij 10 jaar geleden veel beter was geweest. Maar versleten was deze nog niet. Het was vooral de afdronk die gigantisch was, met een olieachtige vetheid en mooie zuren. Toch plaats ik hem voorbij zijn hoogtepunt en onder de Dauvissat 93
Dan de rode:
Beginnen met de ducru-beaucaillou 1979: mooi, mooi, mooi, zoals het moet. Lang: 93
Dan chateau margaux 1970! Top en finesse, niks plomp en zeker niks versleten 93+
Tondonia gran reserva 1979: stevige zuren die me onmiddellijk richting Rioja dreven, maar met finesse en rood fruit dat kwam opdraven uit de Bourgogne. De meerderheid dacht dan ook aan pinot uit nuits. Schitterende wijn, lange afdronk 94
Corton grand cru van Barrières Frères uit 1959, jawel. In de neus begon hij wat gebrande Caramel te vertonen, maar in de mond nog niks versleten. Niemand kon echter denken dat dit pinot noir was. Volgens ons zat hier een deel syrah bij, kan niet anders...
En de rode reeks moet je weer eindigen met de top van de grand crus uit Bourgogne. En in tegenstelling tot de montrachet bij de witte, was deze van een topwijnbouwer. Ik kan zeggen dat dit grandioos was, voor dat we wisten wat het effectief was.
Wat het was en van welke wijnbouwer mogen jullie raden
Wel kan ik zeggen dat het uit het jaar 1984 was en dat ie van mij 97 krijgt!
........................... (Wie vult correct in?)
Als zoete geëindigd met Climens 1969: top, perfecte evolutie 94
Ik kan moeilijk anders dan zeggen dat dit mijn meest memorabele wijnproef ooit was, is en wie weet zal zijn. Ook al waren het allemaal kleppers van megaformaat, toch kon je de kwaliteit van de wijnen perfect waarnemen en onderscheiden door de verscheidenheid aan appelaties en soorten
Eerst 4 champagnes:
Huot et fils 'Annonciade' grande cuvee 2006: knappe, geëvolueerde champagne 92
Ruinart brut: lag al 6 jaar in de kelder, waardoor hij enorm vineus was geworden. Speciaal, zeer lekker 92
Geoffroy 2005: 9 jaar sur lattes, en zoveel fraicheur 92
Herve mathelin 'Elantante' 90
Dan de witte:
Paul Zinck riesling grand cru 'rangen' 2001: top gewoon! Dit is de reden waarom ik meer riesling moet kopen. En laten liggen natuurlijk 93
Colombo Condrieu 'amour de dieu' 2011: duidelijk viognier, maar geen Condrieu voor mij. Veel concentratie, strak en mineralig, maar niet top. Zeker niet voor die hoge prijs. Deze zat ertussen omdat het een bruidsschat van zijn schoonzoon was die er ook bij was 89+
Jean Dauvissat Chablis 1cru 'vaillons' 1996: MAJESTEUS gewoon: frisse citroenen, fruitig, sterke zuren die mij naar chablis hadden moeten leiden. Chardonnay opperde ik gelukkig wel, als enige tussen die oude knarren
in de mond wat citroenboter en een mega afdronk. Dan bleek het dat het er ene van Jean dauvissat was. Jawadde 95+ en voor mij de beste witte van de avond en dit is dan nog geen grand cruMaurice Chapuis corton-charlemagne 1995: totaal andere stijl chardonnay, duidelijk grand cru niveau, schitterend op dronk, maar nog wel wat jaren voor de boeg 94
En dan kwam mijn eerste en waarschijnlijk ook laatste "Le montrachet" uit 1979 van René Fleurot. Alleen zulke wijnen doorstaan de tand des tijds. Niettemin ben ik ervan overtuigd dat hij 10 jaar geleden veel beter was geweest. Maar versleten was deze nog niet. Het was vooral de afdronk die gigantisch was, met een olieachtige vetheid en mooie zuren. Toch plaats ik hem voorbij zijn hoogtepunt en onder de Dauvissat 93
Dan de rode:
Beginnen met de ducru-beaucaillou 1979: mooi, mooi, mooi, zoals het moet. Lang: 93
Dan chateau margaux 1970! Top en finesse, niks plomp en zeker niks versleten 93+
Tondonia gran reserva 1979: stevige zuren die me onmiddellijk richting Rioja dreven, maar met finesse en rood fruit dat kwam opdraven uit de Bourgogne. De meerderheid dacht dan ook aan pinot uit nuits. Schitterende wijn, lange afdronk 94
Corton grand cru van Barrières Frères uit 1959, jawel. In de neus begon hij wat gebrande Caramel te vertonen, maar in de mond nog niks versleten. Niemand kon echter denken dat dit pinot noir was. Volgens ons zat hier een deel syrah bij, kan niet anders...
En de rode reeks moet je weer eindigen met de top van de grand crus uit Bourgogne. En in tegenstelling tot de montrachet bij de witte, was deze van een topwijnbouwer. Ik kan zeggen dat dit grandioos was, voor dat we wisten wat het effectief was.
Wat het was en van welke wijnbouwer mogen jullie raden
Wel kan ik zeggen dat het uit het jaar 1984 was en dat ie van mij 97 krijgt!........................... (Wie vult correct in?)
Als zoete geëindigd met Climens 1969: top, perfecte evolutie 94
Ik kan moeilijk anders dan zeggen dat dit mijn meest memorabele wijnproef ooit was, is en wie weet zal zijn. Ook al waren het allemaal kleppers van megaformaat, toch kon je de kwaliteit van de wijnen perfect waarnemen en onderscheiden door de verscheidenheid aan appelaties en soorten
.
