Rechtstreeks vanuit l Auberge de Clochemerle.
Kort verslag want seffens eten we hier en blijkbaar heeft dat hier een ster...
(Edit: uiteindelijk toch maar na t eten geplaatst)
Enfin, we reden een uur of 8 en kwamen aan in Regnié bij de supersympathieke Cédric Lecareux.
Deze enthousiaste kerel werkte 15 jaar in de Languedoc, bij Geard Bertrand meer bepaald, een goede leerschool denk ik toch. Oorspronkelijk is hij echter afkomstig van de Auvergne, waar hij zijn eerste gamay-wijnen produceerde.
In 2013 kocht hij het Domaine Mouton in Regnie (jawel, Chateau Mouton Rotschild diende ooit klacht in maar verloor de rechtszaak). Toch veranderde Cedric de naam in het speelse Capréoles. Hij bezit momenteel een goede 3 ha in Regnie en nog 2,5 in Lantignié, een gemeente waarmee men bezig is om de aanvraag te doen tot nieuwe cru - gemeente. De bodem bestaat vooral uit zand (85%) maar de ondergrond is graniet in verscheidene gedecomposeerde vormen.
Cedric kwam net terug van de wijngaarden, hij heeft 51000 stokken "geleid" (palissage) en moest er nog zo n 400 doen.
Het werk in de wijngaard is voor Cedric trouwens het allerbelangrijkste. Zijn uitspraak ter zake: "Tout le monde peu faire du vin dans la cave. Dans les vignes, c est autre chose."
Gezonde druiven zijn dus van groot belang, daarna is het bijna spielerei. (Een deel maceration carbonique, ander deel gewone gisting,..) hij werkt sedert 2016 met autochtone gisten - legt wel soms een fond van reeds gistend druivensap die ervoor moet zorgen dat de gisting vd rest vd jus goed start.
We kregen eerst zijn rosé, Cossinel, te drinken, heerlijk fris en toch mollig, de gamay leent zich volgens Cedric zeer tot rosé wijnen.
L Amourgandise (naar zijn dochtertje die La Gourmandise ooit zo uitsprak) was heel zuiver en lichtvoetig, mooi Beaujolais-fruit.
De Chamodere had meer structuur en materie, een knappe wijn, zeer beloftevol.
Diaclase 2014: deze cuvee kreeg een jaar hout, dat proefde je wel een beetje, fijn nochtans, met mooi verdeelde materie en een tikje caramel.
Diaclase 2015: krachtiger dan vorige, iets meer evenwicht en het hout is beter geintegreerd, bijzonder mooi!
Sois la Croix 2016: dit was voor mij de allerbeste van de reeks. Finesse ten top, evenwicht, floraal vooral.
Sous la Croix 2014: Hier had ik hetzelfde als voor de Diaclase 2014: mooi maar mist een beetje klasse.
We waren rond 1600 uur op het domein, om 19.25 vertrokken we daar... Wat een zalige kerel, Cédric.
Prachtige start van onze reis.
Dank voor de tip, Francis.
Uitzondelijk toch dat een wijnbouwer zoveel tijd uittrekt om zijn gasten te woord te staan! Inderdaad, een heerlijke gepassioneerde kerel.