Ik kende dit domein niet (jullie wel?) maar blijkt toch bij de betere jongens van de klas te behoren als ik de besprekingen op internet lees.
Gisteren de Pommard 2005 van dit huis gedronken bij een wijnkameraad. (op domein gekocht, was rond de 50 € - hij mocht de drie instapwijnen van het huis proeven die lekker waren maar deze 'grote' Pommard 'non monsieur, il n'est pas à déguster Hij had uit curiositeit toch maar blind één fles gekocht).
To keep it short and simple (slechte wijn behoeft geen krans):
dit was geen kloten waard... Nougaballe neus, rien de knots in de smaak... zelfs na een uur wachten nog gene millimeter verandering.
Gelukkig trok mijne kameraad zelf als eerste ogen alsof de diarree langs zijn benen liep toen hij de wijn rook en proefde....met dan de vraag: 'ligt dat nu aan mij of proeft die wijn écht naar nikske? ....'
Neen, beste bourgogneboeren met de veel te dikke nekken, zo moet het dus niet ...
Da's natuurlijk wel sneu voor die kameraad.. En was er geen zicht op beterschap? Persoonlijk zou ik mij nu zeer ver van 2005 in (grotere) Bourgogne houden. Zeer gesloten en dan nog Pommard...
Zulke verhalen verwonderen mij niet echt. Zelf kocht ik in de tijd Volnay Clos des Chênes (jawel!) van Domaine Michel Lafarge 1998. Gewoon slecht... vegetale neus, geen fruit , geen afdronk. Just nothing. Ik heb ze gewoon weggegoten, een volgende fles was net hetzelfde liedje. Enkele jaren later nog eens geprobeerd , resultaat allemaal de pompbak in. Een grote les geleerd , Bourgogne is een moeilijke appellatie. Altijd proeven voor je koopt. 't Is natuurlijk jammer van de 50 euro want voor die prijs zou het een grote mogen zijn... Heb betere ervaringen met soms kleinere appellaties zoals Rully, Auxey Duresses enz...
Ja, maar zelfs als je proeft op het domein geven ze je mee wat ze willen. Ik denk dat, als ze je als een toerist zien, de kans bestaat dat je niet meteen flessen van de beste cuves meekrijgt. Zéker in Bourgogne.
Bij een handelaar heb je dat risico niet...
En toch: vergeet ook de jaargang niet. Vorig jaar nog vertelde Bertrand Chevillon mij dat je de '05 (Nuits-St-Georges) in je kelder moet vergeten: op dit moment niet te zuipen.
Ik denk dat ik deze avond een soortgelijke catastrofe ga meemaken.
Ik vond gisteren tussen mijn Bourgognes nog een Clos de Bèze 1994 van het domein Pierre Damoy.( ligt nu in het mandje te chambreren)
De voorlaatste fles dronk ik ongeveer vijf jaar geleden
Ik had daar minimum 6 flessen van en herinner me dat deze wijn nooit tot ontwikkeling is gekomen tijdens vroegere proefmomenten.
Mijn proefnotities van deze “catastrofe”volgen nog.
(12-09-2010 03:43 PM)don quichotte schreef: [ -> ]Mijn proefnotities van deze “catastrofe”volgen nog.
Roeland had het zelfs over een kakastrofe!
Vervolg Clos de Bèze.
Tranend ,doorzichtig karmijnrood, heel lichte verfijnde aroma’s van leder,truffels….
Restanten van rood fruit gevolg door een smaakloos middenpalet , afdronk zurig met nog sterke blijvende tannines.
Geen kakastrofe; geen catastrofe maar wel een kakafonie van een aantal elementen die volledig uit evenwicht zijn.
Een voorbeeld van een wijn die reeds vanaf den beginne niet voldoende consistentie had om uit te groeien tot een evenwichtig geheel.
Een typisch voorbeeld van de zoveelste verdunde Bourgognes ; en men durft daar van lage rendementen spreken.
En dit voor een Grand Cru, ………schande.
Toch geen slechte wijnmaker die Damoy ? Kan het zijn dat 94 toch zo geen schitterend jaar was? Maar ge hebt groot gelijk ... ne Clos de Bèze zou elk jaar (zéér) goed moeten zijn!! Ik veronderstel dat je er toen wel geen € 80 moest voor betalen? :-)