wijnliefhebbers

Gisterenavond bij me thuis zowat de dertigste bijeenkomst van ons wijnclubje (Waltzing Tannine), opgestart begin 2005, lees hier het verslag van de allereerste avond:
http://wijnliefhebbers.skynetblogs.be/ar...lubje.html

Ondertussen maak ik niet van elke avond nog een uitgebreid verslag, veelal is dat nochtans de bedoeling maar komt het er niet van...
Vandaar, gisteren noteerde ik niks, zet ik hier een korte impressie. De rode draad was zowat de "veroudering van wijn". Hoe veroudert dezelfde wijn? Hoe verouderen twee totaal verschillende wijnen tov elkaar? wat is het effect van karaferen?

Alle wijnen werden uiteraard blind geschonken.

Eerste duo:
Altenkirch riesling Shlosberg 2009
Altenkirch riesling Shlosberg 2007

Zeer groot verschil, zowat iedereen (met uitzondering van St canarus) zag hier een ander domein in. De 1ste wijn fris combinatie van fruit en zuren, de tweede strak en enorm mineralig.
Of dit kwam door de 2 jaar verschil, het andere oogstjaar of de Japanse oenologe die sedert 2005 op het domein werkt konden we niet met zekerheid stellen.

Wijn alleen: Netzl Rosanna rosé 2008
Een tussendoortje naar de rode, men moest enkel proberen de herkomst van de wijn te bepalen - niemand slaagde erin uiteraard want het was een Oostenrijkse Rosé, gemaakt van de druif Zweigelt.
Uiteraard kwam hierbij Rosé Van Gheluwe ter sprake, en dan zéker als we op de fles zagen staan: Rosé Zweigelt.
Dat werd dus Roger Zwijggeld ...

Tweede duo:
Chateau Pedesclaux Pauilac 2006 (12 uur karaf)
Chateau Pedesclaux Pauilac 2006 (12 minuten karaf)

Met uitzondering van, alwaar, st Canarus, vond iedereen de tweede wijn de beste. Men vond in eerste instantie wel een gelijkenis, maar bij de stemming alvorens de onthulling, plaatsten enkele mensen de eerste wijn zelfs in een ander land (de tweede werd algemeen als een Médoc herkend)
De eerste zat meer op zijn fruit, de tweede had een opvallende-maar lekkere - houtlagering (toast, grillé)
De eerder aangehaalde St Canarus is een fan van oude wijnen en karafeert zowat altijd zijn wijn. Straf dus dat hij de enige was die de gekarafeerde wijn beter vond.
Maar 'm herkennen als dezelfde wijn deed niemand.
De Oooohs Aaaaahs en wabliefs? waren bij de onthulling dan ook niet van de lucht

derde duo
Chateau Castell Reyonard Bandol 1999
Finis Terrae, Cousiño-Macul Maipo Valley, 1999

Franklin riep onmiddellijk uit dat de eerste verrukkelijk was. Hij is dan ook een rabiate Bandolfan... De typische rubbergeuren deden sommigen aan een Italiaanse wijn denken. Het zwart fruit en de kruidigheid zorgden samen voor een heerlijk aroma. In de mond vonden we nog wat reserve, de tannine was rijp maar kan waarschijnlijk nog verzachten

Ook de Chileen was mooi verouderd, allen herkenden hier op zijn minst 1 van de twee druiven in (cab -merlot). Leder, chocolade, kruidigheid en een volle maar zacht evenwichtige mond maakten deze wijn tot een revelatie. Alweer een bewijs dat we ook onze nieuwe wereldwijnen best wat tijd in de fles geven.

vierde duo
Baldès Clos Triguedina Cahors 2004
Chateau Giscours Margaux 2004

De Baldès was mooi, niet erg aromatisch maar in de mond zeer zalvend en hoewel iéts stug, toch behoorlijk lang. Maar hij werd volledig overrompeld door de Giscours, die getuigde van een bijzondere klasse, nog veel hout maar o zo mooi in harmonie met het overwegend zwarte fruit, voor de meesten de wine of the night.
Allebei de wijnen kunnen nog minstens 5 jaar mooi verouderen.

vijfde duo
Domaine Chevalier Pessac 2000
Domaine Chevalier Pessac 2006

Hier was men unaniem, dit is dezelfde wijn uit een ander jaar. Zeer herkenbaar aroma inderdaad in beide wijnen, boter, ceder, paprika, zeer rijk. In de mond ook vergelijkbaar, maar (bij iedereen!) een lichte voorkeur voor de tweede wijn die iets meer zuren had om het fruit te ondersteunen. Sedert 2004 is Derononcourt daar aan het werk dacht ik, misschien is zijn invloed wel merkbaar.

Laatste wijn
Pierre Bise Chaume les Vergers 1990

Hier schatte men het oogstjaar vd de wijn 1998 - tot 2002
Grote verwondering toen bleek dat deze 20jaar oude Loirewijn zo fris uit de hoek kwam. Hij was heerlijk bij de boerenpaté en blauwgeaderde kazen.

Een druilerige depri-avond eind oktober.
Enkel een avondje wijn met geestesgenoten kan de algemene treurnis teniet doen.

St Canarus ontving, dus wisten we al dat we ons aan enkele rijpere exemplaren mochten verwachten.

1ste wijn: (wit) appelsienschil. Vettig maar mooie zuren die terugkomen in de afdronk. Een zeer typische ( en mooie) chenin blanc uit Saumur (noteerde de naam niet)

2de wijn: (wit) bloemige toetsen, eerder vegetaal, buxus, fumé. Strakker in de mond met de zuren prominent aanwezig. Typische ( en mooie) sauvignon blanc. Domaine du noizet 2009 Pouilly Fumé

3de wijn(rood) kleur bruinachtig, bijna cola light. Bos en fumé in de neus, wat koffie. Mooie tonus met zuren die de bovenhand nemen maar aangenaam blijven- de wijn ontplooit zich nog in het glas. Dit is oud, maar hoe oud? Is het Bordeaux of Bourgogne? Marquis de Villerange Morey St Denis 1978

4de wijn (rood): Zoet fruit, tabak, gerookte toets, onderhout. Zoetig in de mond, lichte bitterheid, zuren iets minder mooi. Merlot-like en inderdaad, Chateau Langel Mauriac Bordeaux 1996. Een wijn die in de perfecte kelder van St Canarus zijn drinking-window ruim overschrijdt.

5de wijn (wit): Peer, babbeluten, toast. Vettig in de mond, zuren op het einde, okkernoot in de afdronk, mooi evenwicht, typisch chardonnay. Domaine de la Madone Montagny 2003 premier cru

6de wijn: (wit) Ananas, houtlagering, gerookt, minder fijnen neus dan vorige. Zwaarder in de mond, minder versmolten, licht bittere toets. L de La Louviere Pessac 2005

7de wijn(rood) Bos, animaal, grafiet, zoethout, zeewier (ziltig!). In de mond wat onevenwichtig, misschien klein foutje, iemand zegt kurk. Demoiselle de Sociando 1993

8ste wijn(rood): Cassis, peper, koffiebonen; Onmiddellijk herkenbaar als hileense wijn. Fluweelzacht in de mond, wijn lijkt slechts max 10 jaar oud. De revelatie van de avond. Santa Rita Casa real 1993

9de wijn (rood): Munt, potloodpunt, zwarte bessen, mineraal. Strzk, fijn, 100% rijpe tannines, cassis. Ofwel linkeroever of Pomerol? Neen, St Emilion GCC Cadet Piola 1998. Heeft na enig opzoekingswerk (want grote verwondering) wel 9% cabernet fr + sauv. Zéér mooi.

10de wijn(rood) Krieken, mineraal, rood en zwart fruit, nat bos, edele neus. Moeilijk om te stoppen met ruiken. In de mond finesse en evenwicht en weer die zijdezachte impressie. Poujeaux Moulis 1998, véél beter dan menig GCC…

11de wijn ananas, acacia, nootjes, gepofte kastanjes, fraicheur, rozijntjes. Evenwicht in de mond, geen suikerimpressie, abrikoos in de mooie afdronk. Een Muscat de Mireval 1999 van Domaine Mas Nau, revelatie!

12de wijn typische Sauternes, abrikozen, rijpe,peren, rozijnen, fumé, zeer gebalanceerd, Carmes de Rieussec 2004


Enkele quotes:

“Brunello lijkt wel Den Drinker van Rodin”

“Niet alles wat Frans is is ook goed hé, ge hebt ook nog Frans Bauer!”

“Volgens mij heeft elke man slechts recht op een bepaald aantal ejaculaties in zijn leven”
“Daar geloof ik geen fluit van!”

“Wist ge dat de nonnekes elke dag e-yaccult drinken met actieve beffidus?”

“Die Vaudieu wit is prachtig, die rode is om weg te kappen”
“Eh, ik heb 12 rode liggen in mijn beste nis…”

“Chateau Clottemans, perfect op dronk na dertig jaar”

En tot slot, na flauw grapje over de fazantenpatté:
“Gij zijt ook de fazantsten thuis zeker?”

(ja, gisteren leek dat allemaal hilarisch… )

Die Cadet Piola is echt een schatje hé. De etiket is trouwens ook fantastisch, maar de inhoud van de fles overtreft alles. Jammer dat je deze wijn niet meer zo snel vindt...

Inderdaad, en die 9% cab fr en sauv moet 49% zijn uiteraard...
Ook ooit slechts 1 maal gespot (en ééntje gekocht) in carrefour 2003

Waltzin' Tannine bij Gerten zaterdagavond, slechts 2 van de 7 wijnzotten geraakten niet door de sneeuw. Geen zorg, hun porties werden met plezier uitgedronken door de 5 anderen

Topper van de avond was Chateau Lagrange 1996.
Pontet Canet uit hetzelfde jaar was eervol tweede.
Twee cru bourgeois uit 2000 toonden waarom in deze categorie de topjaren in Bordeaux (minstens) 10 jaar nodig hebben om te schitteren.
Een andere cru Bourgeois en Clos du Marquis uit 2005 bevestigden dit vanuit het andere oogpunt.

jaja, Gerten had echt wel een speciaal efforken gedaan.. ;-)

Tasting notes volgen in de respectievelijke topics.

Wel interessant waren de twee Delhaizestartertjes uit 2009 die door de heer Vanhove werden aangeprezen en die niemand als Bordeaux herkende. Een MEDOC van 5 euro (mooi Rhone-getypeerd) en een eigenlijk verrassend lekkere 'gewone Bordeaux', Chateau L Eglise (3,94 euro): van geen kanten Bordeaux maar stukken beter dan een glas Nesquick!
St canarus is er nog steeds van overtuigd dat er een omwisseling is gebeurd met de camions die de tanks vervoerden...

(20-12-2010 07:21 PM)vinejo schreef: [ -> ]..................................Een andere cru Bourgeois en Clos du Marquis uit 2005 bevestigden dit vanuit het andere oogpunt.....................

Een Clos du Marquis 2005 nu al drinken;......zonde.
Neen,....doodzonde.

Waltzing Tannine aflevering xx bij mij thuis. Achtste jaargang reeds ...

De avond begon met twee experimentjes.

1/ Tocai vendemnia 1971 Enoteca Italo Cescon Roncadelle, Friuli.
Het gaat hier dus niét om de tocay van Hongarije, noch om de pinot gris van de Elzas. Tocai is een Italiaanse druif die normaal geschikt is om lichte witte wijnen van te maken. Niet veel hoop dat dit nog iets zou zijn, ewel... dit viel verbazend goed mee. We hadden een neus met oxidatieve toetsen (sherry of zelfs vin jaune achtig) en wat gedroogd fruit. In de mond is de wijn niét uiteengevallen, droog, geen perfect evenwichtige zuren maar zeker drinkbaar met nootjes in de afdronk. Zeer verrassend...
2/ Bandol Bunan magnum 1974 rosé of wit - geen idee, t kleur was donkergeel -oranje achtig maar vergelijkbaar met de vorige. Ik opende de fles met meer verwachtingen dan de tocai, maar na het afsnijden van de capsule zag ik geen kurk. Oeps. Kurk was in de wijn gezakt.
Dit bleek des te jammer wanneer we dan toch de wijn probeerden. Moeilijk drinkbaar, maar je voelde nog materie die - met een correcte kurk, naar mijn aanvoelen nog een heel mooie wijn had kunnen opleveren.

Leuke experimentjes, maar toen ik zei dat de rode draad eigenlijk een witte draad was (namelijk het op hoge leeftijd drinken van droge witte wijnen die eigenlijk bedoeld zijn om 5 jaar na oogsten te drinken) werd er voor de zekerheid toch maar zo luid mogelijk gelachen - om duidelijk te maken dat men hoopte dat dit een grapje was.

Aan de rode wijn dan maar.
Of neen, eerst werd nog het pallet verfrist met een muscadet van Domaine l Ecu Orthogneiss 2009: Frisse neus met vooral rijpe appel, ik miste een beetje de verwachte mineraliteit. De zuren waren voor enkelen nogal confronterend maar na een tijdje in het glas kon iedereen zich vinden in deze mooie muscadet.

De rode wijnen werden in duo geschonken:

1/ Domaine des Tours Vin de pays 2006 -
Domaine des Tours Vin de pays 2007 -

Drie proevers (waaronder ikzelf) verkozen de 06, de vier anderen gingen voor de iets rijpere 2007. Wat opviel was het bittertje in de afdronk van beide wijnen. Voor de rest de typische Reynaudkarakteristieken, rood rijp fruit, kruidigheid, men rook ook selder. De 2007 had een licht animale toets. Blend van grenache, syrah, counoise en... merlot
score 06 86 - 07 84

2/ Domaine Le Cazal Pas de Zarat Minervois 2006
Domaine Le Cazal Pas de Zarat Minervois 2007

Waar men bij het vorige duo niet onmiddellijk de link (en de rode draad van de avond) zag werd hier algauw het verband gelegd door de enorm gelijkaardige kruidige aroma s - hier eerder garrigue (bij de Des Tours peper/kruidnagel). Zacht in de mond, met meer tonus en structuur voor de 2006 die door de meerderheid werd verkozen boven de 05.
score 06 86 05 84

3/ Chateau Aighuile Querre Cotes de Castillon 2006
Chateau Aighuile Querre Cotes de Castillon 2000

De 2006 werd door sommigen in eerste instantie als een Italiaanse wijn getypeerd, ik kon dit eigenlijk goed begrijpen. De wijn was bij aanvang gesloten, met na walsen zwart fruit en cacao. Hij bloeide mooi open in het glas hoewel het mondgevoel op geen enkel moment weelderig kon genoemd worden. Eigenlijk redelijk typisch 2006, nogal strenge wijn die waarschijnlijk nog een jaar of drie nodig heeft om wat te verzachten.
De 2000.... mag in een andere rubriek opduiken... KURK ! Mijn vijfde fles op twee weken tijd, en weer van 2000 (net als de Bandol BBlanche)...
score: 2006 86

4/ Charles Joguet Clos de la Dioterie Chinon 2003
Charles Joguet Clos de la Dioterie Chinon 1996

"Haha, dit is toch een heel ander niveau!" riep Franklin onmiddellijk na het snuiven uit. En inderdaad, hoe lekker de vorige wijnen ook waren, deze wijnen boden meer diepte, meer complexiteit, meer fijnzinnigheid.
En ondanks de 7 jaar verschil bemerkten we toch gelijkaardige aroma s én een gelijkaardig mondgevoel. De 1996 was bij aanvang wat muffig, wat mij even deed vrezen dat de kurkmaffia ook hier had toegeslagen maar dit verdween gelukkig na enige tijd. Het ging dus om tertiaire, meesterlijk mestige toetsen. De 2003 had dit ook wel maar in mindere mate (meer fruit, peper), en hij was een stuk voller- ook wel te wijten aan het hogere alcoholgehalte- 14 tegenover 12,5 voor de 96.
Wat bij beide wijnen echter opviel was de ultieme mooie balans in de mond.

score 2003:91 1996:92

5/ Gevrey Chambertin Vachet 1969

Oude wijnen, je moet het leren appreciëren. Maar eenmaal je eraan toe bent kan het genot soms niet groter zijn. Zo ook bij deze wijn. Enorm troebel en doorschijnend bijna bruinrood, met aroma s en smaken die we niet konden thuisbrengen noch beschrijven. Sommige proevers vonden dit hun mooiste wijnervaring ooit en noteerden punten die dichter bij de 100 lagen dan bij 90... Nader onderzoek leerde dat 1969 een GROOT jaar was in de streek. En deze ervaring leerde ons dat wijn na lagering op fles nog zoveel mooier kan zijn én dat in grote jaren Bourgogne (en Bordeaux) verschillende decennia meekunnen...
Dit was dan nog een wijn uit een lot oude krakers dat ik aankocht voor een paar schamele euro's... (merci KrisG )
score 94

6/ Chateau Pontet Canet Pauillac 2002
Chateau Pontet Canet Pauillac 1966

Speciaal voor mijn old winepal Gerten opende ik dit familiestuk uit zijn geboortejaar. De 2002 die ik ernaast zette was zes uur gekarafeerd maar hield nog steeds veel van zijn kwaliteiten verborgen. Vanille, bosfruit, zoethout en grafiet in de neus, in de mond nog wat stug, zuren en tannines zorgen voor een redelijk streng geknoopte wijn. Geef 'm wat tijd zeggen we dan, en toen we de 1966 proefden was dit wel helemaal duidelijk. Uiteraard zat de wijn vol in zijn tertiaire toetsen, de neus zal ooit wel mooier zijn geweest, maar wat was dit weer heerlijk en gracieus in de mond, een smeltende delicatesse, een zijdezacht genot.
score 2002: 88 1966: 92

7/ Chateau Lynch Bages Pauillac 2008 (375 ml)
Chateau Lynch Bages Pauillac 1962 (375 ml)

Allebei in een half flesje, voor de 08 geen probleem, voor de 62 even afwachten natuurlijk..
Enorm enthousiaste reacties bij de 2008, ook zes uur karaf (had na openen getwijfeld omdat de aroma s zo mooi waren). Fantastische neus, matig intens maar zo fijn en complex. Hetzelfde mag gezegd worden van het mondgevoel bij deze wijn, alles zit perfect in evenwicht, een edel en goddelijk sap dat waarschijnlijk wel tientallen jaren zal evolueren maar dat nu al ongelooflijk veel drinkplezier verschaft.
Na openen van de 62 (kurk niet gebroken en eigenlijk in goede staat) vreesde ik voor TCA die deze ervaring zou verpesten. Gelukkig, na wat O2 verdween dit euvel en verscheen voor de derde keer deze avond een even verraste als gelukzalige glimlach op ons gelaat. De neus bleef wel wat muf, maar ook deze wijn paarde klasse aan evenwicht, en elke proever trachtte zo lang mogelijk te genieten van de te kleine portie in zijn glas.
score 2008: 95 score 1962: 93

Afsluitertjes waren koekjes van Vee en een Carmes de Rieussec 2008 die serieus verbleekte naast een schitterende Domaine Rotier Gaillac doux 2008 (van wijnhuis Tinto, proberen!)

Een avond zoals we er wel meer zouden willen beleven, hij zorgde voor wat vuurwerk in de somberte van het alledaagse bestaan.

Tot slot enkele oneliners voor de eeuwigheid:
"Juul Kabas is de minder begoede Vlaamse neef van Louis Vuitton"
"Ja maar wilt gij er enen op uw spuwbakkes?"
en de vraag van SC aan Franklin die ons op de tafel deed rollen van het lachen:
"en deed dat dan geen pijn aan uw gat?"
(pointe verkrijgbaar op eenvoudige aanvraag)

Experimentjes met oude witte wijnen... What I like

In bijlage enkele foto s.

Nog eens 1000 x merci voor deze unieke en zalige proeverij !

Gerten

Ola.

MOOOOI VERSLAG!

Schitterend rapport Jo, doet me een beetje wegdromen! Waltzing Tannine, knipoogje naar Waits ?
Ik verkoos persoonlijk ook Tours 06 boven 07. Staat ergens tussen de posten te lezen. Clos de la Dioterie...ben eeuwig fan !
Verrassend of niet ? LB 08 nu eigenlijk al evenwichtig en te drinken na enkele uren karaf. Groot domein mijn gedacht, gelukkig zwierden we hem naar 2e categorie.

(27-02-2012 12:58 PM)dr_magooo schreef: [ -> ]Waltzing Tannine, knipoogje naar Waits ?

Pontet Canet 1966, de naam CRUSE intrigeerde me, ik vond het volgende over het domein:

"It passed into the hands of Hermann Cruse in 1865 and it was during his ownership that the estate became an important wine of the Medoc. Until 1975, the famous Cruse family owned the Chateau Pontet-Canet and the estate was not Chateau bottled until 1972. In 1975, a well known Cognac merchant, Guy Tesseron purchased the Chateau and today his son, Alfred runs the estate."

Zeer interessant, bedankt om dit op te zoeken. Dacht dat het de négociant (elevateur) was - zoals bvb Vandermeulen uit die periode. t Is slechts vanaf de jaren 60-70 dat de meeste Chateaux hun wijn op het domein bottelden.

Het geheim van Chaudfontaine...!

http://wijnliefhebbers.skynetblogs.be/ar...taine.html

Dit ga ik ook eens proberen ... blijft alleen nog de trechtervraag

(03-05-2012 09:46 AM)koen schreef: [ -> ]Dit ga ik ook eens proberen ... blijft alleen nog de trechtervraag

Die wordt binnenkort beantwoord, heb mijn bronnen aangesproken

De trechtervraag is ondertussen beantwoord.
Meer zelfs, ook het tweede deel is net gepost.

http://wijnliefhebbers.skynetblogs.be/ar...icaal.html

Edit—hier de tekst

Pour faire le pallet: Een duo.

Pouilly Fumé La Grande Pièce 2010
Zeer frisse neus, vegetale toetsen maar ook knisperend fruit (limoen, citrus), mooi evenwicht in de mond, we dachten zelfs aan een NieuwZeelandse sauvignon Blanc. Perfecte aperitiefwijn. A steal aan 8 euro. (88)
Saint Joseph Blanc, Papillon 2010
Veel intenser geel, amandel, perzik, medicinale toetsen. Vol in de mond maar minder fraicheur dan de vorige, licht bitterje in de afdronk. Eén proever vond dit de betere van de twee, ik miste wat levendigheid in deze wijn. (83)

Een trio roodjes.

Eerste wijn: De huiswijn van Canaar, die bewijst dat ook redelijk simpele (weliswaar elevé en futs) Bordeaux behoorlijk kan ouderen. Vooral rijp rood fruit in de neus, de mond is zacht en zoetig. Twee proevers waren hier wild van (necrologie is in de wijnwereld niet verboden), maar persoonlijk vond ik de uitspraak van Franklin correct: “ ’t Is gelijk met Sabine Appelmans: ‘k had die liever 10 jaar geleden ontmoet…” Chateau Langel Mauriac, Bordeaux 1996 (80)

Tweede wijn: Hele mooie, fijne neus met peper, koffie, wat animale toetsen. Zeer mooi versmolten, zuiver en precies, met knappe zuren en perfect rijpe tannines. Boeiende wijn en algehele verrassing toen we het etiket zagen. Even later ook opluching toen het besef groeide dat wijnen van een 10-tal euro uit topjaren zulke kleinoodjes kunnen worden… Chateau Hanteillan Haut Médoc 1990 (90)

Bij de derde wijn was de verrassing zo mogelijk nog groter. Hoewel het aroma een raar chemisch tintje vertoonde was deze wijn bijzonder lekker, met zeer zacht en rijp fruit, een knap evenwicht en mooie afdronk. Een wijn uit een minder bekende maar danig onderschatte appellatie die zowat elk jaar de Guide Hachette haalt. Chateau de Gueyze, Buzet 1990. (89)

Een witteke tussendoor

Huh, een witteke? Toch gene jenever zekers? Nee hoor, Canaar bestond het om ons een Meursault van Labaume 2004 te schenken. Aroma’s van honing deden ons eerst zelfs aan een zoete wijn denken, maar algauw werd duidelijk dat het een droge wijn betrof. En dat die niet echt tot zijn recht kwam na het nuttigen van 5 glazen rode wijn… Na een paar slokken vonden we echter een knappe Meursault. (86)

Een duoroodje

Wijn 1: Cacao, chocolade, droge bladeren. In de mond zijn bij aanvang de zuren wat dominant maar algauw wordt de wijn zachter en zeer smakelijk. Wanneer Canaar verklapt dat de wijn van een coöperatieve komt pijnigen we onze hersens (onze pijndrempel ligt laag genoeg om dat te voelen) maar niemand kan op iets komen, een coöperatieve in Bordeaux…?. Het blijkt La Rose Pauillac, een wijn met een naam die even aantrekkelijk is als die van Siegfried Bracke. Maar het is de inhoud die telt. En in het geval van deze Pauillac is die zeer de moeite waard. Zeker als blijkt dat de wijn 23 jaar oud is. 1989 dus, en ook 89/100

Wijn 2: Hier ruiken we onmiddellijk een Bordeaux 2009 in. Toast, boter, vanille, ceder, héél verleidelijk rijp fruit. In de mond wat verrassend, ook deze wijn zit heel hoog in zijn zuren. Hij trekt ook een tikje droog, zodat we allen besluiten dat deze fles nog wat rust kan gebruiken. Twintig jaar blijkt later, want we dronken La Rose Pauillac 2009. 89+

Triorood bis

Vanaf hier zijn mijn nota’ s iets meer diffuus en beknopt. Ik noteer hier wat ik over de wijnen neerkrabbelde:

Wijn 1: Behoorlijke evolutie, goede zuren, niet zoveel materie.

Wijn 2: Kruidig, wat animaliteit, bos, peper, zwart bosfruit. Heel mooie fraicheur en perfect in evenwicht. Top. 94/100

Wijn 3: Heel mooie fraicheur, wat munt, balans. 92/100

Een terugkerend ritueel bij Sint Canarus is ook het volgende. Nadat de proevers, naast nu en dan een klein slokje wijn, langs alle kanten wilde of berekende gokken hebben uitgespuwd aangaande appellaties of jaartallen, geeft de goede Sint elke deelnemer een copie van de etiketten van elke wijn. Aan de proevers om ze bij het juiste glas te leggen. Altijd een leuk moment, altijd twijfel, en altijd heel wat godverdommes en nondedjus achteraf.

poujeaux, grand mayne, carbonnieux, 1990

De eerste wijn was de minste van deze reeks, Chateau Carbonnieux, Pessac Léognan 1990. Ik gaf ‘m geen punten, maar vond de Hanteillan in vorige reeks beter.
Wijn 2 was de Wine of The Night voor allen. Chateau Grand Meyne 1990, St Emilion GCC.
Wijn 3 was Chateau Poujeaux, Moulis 1990, een challenger van de vorige wijn en eigenlijk ook pure top. Alweer een bewijs dat dit huis heel veel tijd nodig heeft.



poujeaux, grand mayne, carbonnieux, 1990

We eindigden traditioneel met nog een glaasje Sauternes, Les Carmes de Rieussec 2004.

t Was mooi geweest. We hadden wijnen gedronken uit de periode dat we allen nog aan het bouwen waren aan de toekomst waarin we nu leven. Een periode waarin sommigen van ons elkaar wel kenden, maar waarin niemand van ons ook maar had kunnen vermoeden dat een hobby zou kunnen uitgroeien tot een tweemaandelijks ritueel rond een tafel, waar we samen de wereld verbeteren, lachen, zeveren, proeven en drinken. Gulzig slurpen van het leven.
Brunello had in dat verband, bij het ruiken aan zijn glas Grand Mayne 1990 een fijnzinnige woordspeling in petto. Hij had het over “iets amicaal in de neus”.
Iets amicaal. Dat is wat er na een tiental glazen heerlijke wijn bovendrijft.

waltzing tannine

Waltzing Tannine 25 augustus 2012

Ik noteer hier wat ik noteerde daar.

We begonnen met een perencider, verfrissend en lekker!

WIT

1/ Weingut Knab weissburgunder 2009
Wit fruit (appel), mineraal, zacht in de mond, bitterje in de afdronk. We dachten aan pinot blanc uit de Elzas ;-) 85

2/ Alexander Laible Riesling alte reben 2009
Zeer aromatisch. Petrol! Ook wel bloemetjes en natte steen. Sappig en vol in de mond. 88

3/ Eva Clüsserath Risling Steinreich 2008
Heel mooie mineralige neus met exotich fruit (ananas). Leek jonger dan de vorige. Niet poerdroog precies. 88

4/ Shelter Winery 2006
Heel mooie, intense neus. gerookt, aardbei, PUTJE! In de mond beseffen we direct dat dit geen Bourgogne is maar dat we in Duitsland blijven. Zacht en complex mondgevoel, enkel op het einde een licht alocholopstootje. Top, een dik verdiende 92 !

t Is wel duidelijk dat onze gastheer Franklin op deze bijeenkomst aanwezig was geweest..:

http://wijnliefhebbers.skynetblogs.be/ar...elter.html


De rest vd rode zijn voor straks

(27-08-2012 02:01 PM)vinejo schreef: [ -> ]Waltzing Tannine 25 augustus 2012

Ik noteer hier wat ik noteerde daar.

We begonnen met een perencider, verfrissend en lekker!

WIT

1/ Weingut Knab weissburgunder 2009
Wit fruit (appel), mineraal, zacht in de mond, bitterje in de afdronk. We dachten aan pinot blanc uit de Elzas ;-) 85

2/ Alexander Laible Riesling alte reben 2009
Zeer aromatisch. Petrol! Ook wel bloemetjes en natte steen. Sappig en vol in de mond. 88

3/ Eva Clüsserath Risling Steinreich 2008
Heel mooie mineralige neus met exotich fruit (ananas). Leek jonger dan de vorige. Niet poerdroog precies. 88

4/ Shelter Winery 2006
Heel mooie, intense neus. gerookt, aardbei, PUTJE! In de mond beseffen we direct dat dit geen Bourgogne is maar dat we in Duitsland blijven. Zacht en complex mondgevoel, enkel op het einde een licht alocholopstootje. Top, een dik verdiende 92 !

t Is wel duidelijk dat onze gastheer Franklin op deze bijeenkomst aanwezig was geweest..:

http://wijnliefhebbers.skynetblogs.be/ar...elter.html

De roodjes:
Domaine Suffrène, Bandol 2007
Alweer blind niet als Bandol herkend (niemand van de zes blindproevers trouwens, nochtans allen redelijk beslagen in Bandolzuiperij )
Eerst dachten we aan Cahors, later besloten we dat we in de Rhone of Roussillon zaten. Enfin, de wijn was er niet minder goed om. Subtiele neus, rozijntjes, honing (!), kruiden. In de mond veel materie en al redelijk drinkbaar, t is te zeggen niet hard of gesloten - zeker geen doordrinker maar maar voldoende soepel om nu al van te genieten. 89

Domaine de La Laidière Bandol 2006
Vuil neuske, animaal, Nissangarage, blauwe bes na opschudden. In de mond zacht en nogal soepel, te soepel naar onze smaak en al zeker geen Bandol volgens allen. Wel dus Ontgoochelend (en nu weet ik waarom ik dit domein niet in huis heb) 84

Chateau Gaussen, Bandol 2007
Wow, dit is heavy stuff. Niet heavy de de zin van zware wijn, nee, gewoon heel veel materie. Compacter dan de Suffrène maar de geduldige proever (= degene die de wijn niet onmiddellijk inslikt of richting spuwbak verwijst) wordt beloond met een boeiend en complex sap. Peper en leder in de neus, na wat zoeken vind je ook het zwarte fruit dat zeker niet overrijp is. Weer mooi op tijd geplukt, Jempi. Fijnkorrelige tannines, schitterend gemaakt en on the run voor de volgende twintig jaar. 91

Domaine Lafran Veyrolles Bandol 2006

Blauwe bessen in de neus, voor de rest wat gelijkaardig met Gaussen maar in de mond iets stugger, zeer droogtrekkend nog op t eind. Ik dronk deze wijn een half jaar terug en toen presteerde hij iets beter. Leek iets minder materie te hebben maar heeft toch meer tijd nodig om 100% genietbaar te worden 90+

Domeine du Gros Noré Bandol 2007
Pure rijpe bosbessen, daarna gedroogd fruit, grafiet. In de mond heerlijk, het fruit speelt een spel met de tannines die perfect geïntegreerd zijn - deze wijn was wel als enige gekarafeerd (Franklin heeft nog steeds zijn lesje niet geleerd...). De winnaar van deze mini-Bandolcontest, bravo monsieur le boxeur.. 92!

Wiengut Geil Huxelrebe Trockenbeerenauslese 2008
Cavaillon, rozijntjes, mango, caramel, rabarber,... Een hemels en uitgebreid geurenpalet. In de mond stroperig en dik, om op te bijten, sommigen vonden iets te veel suiker in de mond, ik vond dit niet onevenwichtig. Meer over de smaak kan ik niet zeggen want zoals zoveel bij lange degustaties had ik op t eind nog enkel mijn reukvermogen (smaak valt plots weg, heel vervelend - combinatie vermoeidheid en droge lucht waarschijnlijk..) 92+ (voor de liefhebbers)

De kwootjes

F zet zijn leesbril op. "Als ge hem weer afzet is ' t een lasbril" stelt Gerten

"Ik heb honing in de neus" zegt St Canarus.
"Ik had ook al iets gezien maar 'k dacht dat t snot was" reageerde een medeproever.

Na het proeven van de Huxelrebe riep Brunello uit:
"SIEG GEIL !"

Mooi in thema geproefd, blijkbaar; Eerst Duitsland, nadien Bandol. Ziet er een zeer leerrijke proeverij uit, op die manier.

(28-08-2012 12:00 AM)carl schreef: [ -> ]Mooi in thema geproefd, blijkbaar; Eerst Duitsland, nadien Bandol. Ziet er een zeer leerrijke proeverij uit, op die manier.

Thema proeverijen, ik ben er ook voor zu, vraagt wel wat ondernemingstalent,...Ik herinner mij de Jura proeverij, was echt leuk, een blinde ad random blijft natuurlijk een uitdaging en ook zeer leerrijk...

(28-08-2012 10:22 PM)doc schreef: [ -> ]

(28-08-2012 12:00 AM)carl schreef: [ -> ]Mooi in thema geproefd, blijkbaar; Eerst Duitsland, nadien Bandol. Ziet er een zeer leerrijke proeverij uit, op die manier.

Thema proeverijen, ik ben er ook voor zu, vraagt wel wat ondernemingstalent,...Ik herinner mij de Jura proeverij, was echt leuk, een blinde ad random blijft natuurlijk een uitdaging en ook zeer leerrijk...

Beide soorten proeverij hebben hun voordelen. Een combinatie van beide (deel gestructureerd en deel vrij) is anders ook wel leuk. Ik denk hierbij aan de C9dP 2001-proeverij tijdens de laatste Leuven-Brussel die voor de rest vrij werd ingevuld. Was een top-avond.

Voor alle duidelijkheid: Het thema was niet bekend.

(27-08-2012 10:01 PM)vinejo schreef: [ -> ]

(27-08-2012 02:01 PM)vinejo schreef: [ -> ]Waltzing Tannine 25 augustus 2012

Ik noteer hier wat ik noteerde daar.

We begonnen met een perencider, verfrissend en lekker!

WIT

1/ Weingut Knab weissburgunder 2009
Wit fruit (appel), mineraal, zacht in de mond, bitterje in de afdronk. We dachten aan pinot blanc uit de Elzas ;-) 85

2/ Alexander Laible Riesling alte reben 2009
Zeer aromatisch. Petrol! Ook wel bloemetjes en natte steen. Sappig en vol in de mond. 88

3/ Eva Clüsserath Risling Steinreich 2008
Heel mooie mineralige neus met exotich fruit (ananas). Leek jonger dan de vorige. Niet poerdroog precies. 88

4/ Shelter Winery 2006
Heel mooie, intense neus. gerookt, aardbei, PUTJE! In de mond beseffen we direct dat dit geen Bourgogne is maar dat we in Duitsland blijven. Zacht en complex mondgevoel, enkel op het einde een licht alocholopstootje. Top, een dik verdiende 92 !

t Is wel duidelijk dat onze gastheer Franklin op deze bijeenkomst aanwezig was geweest..:

http://wijnliefhebbers.skynetblogs.be/ar...elter.html

De roodjes:
Domaine Suffrène, Bandol 2007
Alweer blind niet als Bandol herkend (niemand van de zes blindproevers trouwens, nochtans allen redelijk beslagen in Bandolzuiperij )
Eerst dachten we aan Cahors, later besloten we dat we in de Rhone of Roussillon zaten. Enfin, de wijn was er niet minder goed om. Subtiele neus, rozijntjes, honing (!), kruiden. In de mond veel materie en al redelijk drinkbaar, t is te zeggen niet hard of gesloten - zeker geen doordrinker maar maar voldoende soepel om nu al van te genieten. 89

Domaine de La Laidière Bandol 2006
Vuil neuske, animaal, Nissangarage, blauwe bes na opschudden. In de mond zacht en nogal soepel, te soepel naar onze smaak en al zeker geen Bandol volgens allen. Wel dus Ontgoochelend (en nu weet ik waarom ik dit domein niet in huis heb) 84

Chateau Gaussen, Bandol 2007
Wow, dit is heavy stuff. Niet heavy de de zin van zware wijn, nee, gewoon heel veel materie. Compacter dan de Suffrène maar de geduldige proever (= degene die de wijn niet onmiddellijk inslikt of richting spuwbak verwijst) wordt beloond met een boeiend en complex sap. Peper en leder in de neus, na wat zoeken vind je ook het zwarte fruit dat zeker niet overrijp is. Weer mooi op tijd geplukt, Jempi. Fijnkorrelige tannines, schitterend gemaakt en on the run voor de volgende twintig jaar. 91

Domaine Lafran Veyrolles Bandol 2006

Blauwe bessen in de neus, voor de rest wat gelijkaardig met Gaussen maar in de mond iets stugger, zeer droogtrekkend nog op t eind. Ik dronk deze wijn een half jaar terug en toen presteerde hij iets beter. Leek iets minder materie te hebben maar heeft toch meer tijd nodig om 100% genietbaar te worden 90+

Domeine du Gros Noré Bandol 2007
Pure rijpe bosbessen, daarna gedroogd fruit, grafiet. In de mond heerlijk, het fruit speelt een spel met de tannines die perfect geïntegreerd zijn - deze wijn was wel als enige gekarafeerd (Franklin heeft nog steeds zijn lesje niet geleerd...). De winnaar van deze mini-Bandolcontest, bravo monsieur le boxeur.. 92!

Wiengut Geil Huxelrebe Trockenbeerenauslese 2008
Cavaillon, rozijntjes, mango, caramel, rabarber,... Een hemels en uitgebreid geurenpalet. In de mond stroperig en dik, om op te bijten, sommigen vonden iets te veel suiker in de mond, ik vond dit niet onevenwichtig. Meer over de smaak kan ik niet zeggen want zoals zoveel bij lange degustaties had ik op t eind nog enkel mijn reukvermogen (smaak valt plots weg, heel vervelend - combinatie vermoeidheid en droge lucht waarschijnlijk..) 92+ (voor de liefhebbers)

De kwootjes

F zet zijn leesbril op. "Als ge hem weer afzet is ' t een lasbril" stelt Gerten

"Ik heb honing in de neus" zegt St Canarus.
"Ik had ook al iets gezien maar 'k dacht dat t snot was" reageerde een medeproever.

Na het proeven van de Huxelrebe riep Brunello uit:
"SIEG GEIL !"

Ik kreeg een mail van de gastheer:

Alle wijnen, op de zoete na waren gekarafeerd.
Bij het schenken van De Domein du Gros Noré Bandol stelde ik vast dat deze bij het openen als enige volledig ontsloten , weelderig en evenwichtig rook zodat ik besloot deze niet te verluchten
Bij het uitschenken bleek echter dat dit toch nodig was en dat heb ik dan ook gedaan

Noot: De rode wijnen waren dus uitgegoten in een karaf en terug in de fles geschonken. De enige die uiteindelijk terug in de karaf kwam(toch een uurtje vooraleer gedronken) was de Gros Noré.
De witte wijnen werden à la St Canarus gekarafeerd, dwz in een waterfles overgegoten en van daaruit geschonken.

Ola, gelukkig waren het maar 10 flessen die dit precies werk moesten doorstaan:-)
Canarus, das toch nen dag werk?

Waltzing Tannine 27 oktober - bij Petrus67

Ch; Puygueraud 2004: foutief, kurkachtig
Ch.Puygueraud 2002: Ook hier een rare neus (aards, petrol) maar wel zeer zacht in de mond. Toch ontgoochelend. 81
Puygueraud Cuvée George 2007: 50 % malbec. Zéér mooie wijn. 90
Cap de Faugères 2001: Fijn en complex, perfect op dronk, bravo. 91
Chateau Faugères St Em. 2003: Leek wel een Ch9, zeer warm, lekker maar mist toch wat fraicheur. 88
Ch. Lafon Rochet 2002: Zeer klassiek, typische Médoc, eerder saai 86
Ch Branaire Ducru 2001: Lichte kurk, ook in de mond niet zuiver, mist complexiteit. 84
Ch Lagrange 2001: Topper van de avond, finesse en complexiteit. 93
Domaine Suffrène 2007: Zeer mooie neus, evenwichtige mond, wat alcoholische afdronk 89
Domaine Suffrène 1999: Leder, kruiden. Perfect geouderd, 89

(30-10-2012 12:50 PM)vinejo schreef: [ -> ]Waltzing Tannine 27 oktober - bij Petrus67

Ch; Puygueraud 2004: foutief, kurkachtig
Ch.Puygueraud 2002: Ook hier een rare neus (aards, petrol) maar wel zeer zacht in de mond. Toch ontgoochelend. 81
Puygueraud Cuvée George 2007: 50 % malbec. Zéér mooie wijn. 90
Cap de Faugères 2001: Fijn en complex, perfect op dronk, bravo. 91
Chateau Faugères St Em. 2003: Leek wel een Ch9, zeer warm, lekker maar mist toch wat fraicheur. 88
Ch. Lafon Rochet 2002: Zeer klassiek, typische Médoc, eerder saai 86
Ch Branaire Ducru 2001: Lichte kurk, ook in de mond niet zuiver, mist complexiteit. 84
Ch Lagrange 2001: Topper van de avond, finesse en complexiteit. 93
Domaine Suffrène 2007: Zeer mooie neus, evenwichtige mond, wat alcoholische afdronk 89
Domaine Suffrène 1999: Leder, kruiden. Perfect geouderd, 89

Leuk wijnen en dito avondje waarschijnlijk! En tegelijk ook een beetje een frustrerende avond waarschiinlijk; 3 op de 10 flessen (licht) gekurkt