Pagina's: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10
Ik heb de 2019 nog niet geproefd, maar ik denk toch ook de Diaclase.
Ik lees hier een duidelijke voorkeur voor de Diaclase...
Nu, beide flessen zijn nog niet leeg, dus voor een eindverdict is het misschien nog te vroeg.
Sowieso zat er inderdaad een groot verschil op de wijnen. Ik heb het dan niet zo zeer over stijl of kwaliteit, maar vooral evolutie. De Sept Vignes is weliswaar drie jaar ouder, maar was ook al een stuk verder geëvolueerd dan ik vermoedde.
De Diaclase spreidde een een mooie kersenrode kleur met paarse schijn tentoon. De wijn had meteen een hele mooie neus, met eerst de opvoeding die zich toonde aan de hand van edel cederhout en een rokerige toets. Na walsen kwam het fruit beter op de voorgrond (aardbei, kers) en ontwaarde ik ook viooltjes. Daarbij nog een kruidige toets met witte peper en iets fris (eucalyptus, menthol). Later op de avond verdween die frisse toets wat en kreeg ik een opstoot van kaneel in het glas. Heel mooie neus.
In de mond een mooie aanzet op het jonge fruit. De stevige zuren nemen al snel de bovenhand en er is best wel wat tannine merkbaar. Weliswaar fijne, rijpe tannine die voor een goede structuur zorgt. Het is eerst allemaal nog wat onstuimig, maar na enkele uren open te staan, komt de wijn beter op zijn plooi. Benieuwd wat dit morgen geeft, maar deze wijn zal zeker een voordeel halen uit 2 à 3 jaar extra kelderrust. Desalniettemin, nu al geslaagd.
De Sept Vignes toonde zich kersenrood in het glas met een heel lichte verkleuring aan de rand en verwelkomde me vervolgens met een serieuze portie reductie: zwavel en stalgeur. Na stevig walsen waaide dit gelukkig over, maar gaf de wijn nog niet zo veel prijs. Eerst een aardse toets en sous-bois in de neus. Discreet fruit op de achtergrond, bosaardbei, framboos, kers. Vervolgens ook een rokerige toets en wat rozengeur. De wijn leek me wat te pinoteren.
In de mond was de wijn wel ready to go. Aanzet op voornamelijk rood fruit (aardbei, framboos) met ook wat kers. Later op de avond kwam daar nog een mooie, kruidige toets bij. Heel fijne, sappige zuren gekoppeld aan fijne, grotendeels versmolten tannines. Zijdezacht en vederlicht, maar toch gestructureerd. De wijn toonde een heel mooi evenwicht en vormde zowat de antithese van de onstuimigheid van de Diaclase. De middellange afdronk is opnieuw op het rode fruit.
Is er een duidelijk winnaar na vier rondes in de ring? Niet echt.
De Diaclase wint het gevecht om de neus, terwijl de Sept Vignes op finesse de strijd om de mond binnenhaalt.
Volgens mij heeft de Diaclase wel het potentieel om over een drietal jaar over de Sept Vignes te gaan. Zoals Fre zei, zijn de stijlen wel verschillend en maakt dat een vergelijking iets moeilijker. Ik was ook wat verbaasd over de evolutie van de Sept Vignes. Een echt jonge wijn is het niet, maar er was toch meer evolutie dan verwacht.
Ik proef ze vandaag nog eens en zal dan later TN's in de respectievelijke topics plaatsen.
(29-01-2022 10:54 AM)redacteur schreef: [ -> ]Ik lees hier een duidelijke voorkeur voor de Diaclase...
Nu, beide flessen zijn nog niet leeg, dus voor een eindverdict is het misschien nog te vroeg.
Sowieso zat er inderdaad een groot verschil op de wijnen. Ik heb het dan niet zo zeer over stijl of kwaliteit, maar vooral evolutie. De Sept Vignes is weliswaar drie jaar ouder, maar was ook al een stuk verder geëvolueerd dan ik vermoedde.
De Diaclase spreidde een een mooie kersenrode kleur met paarse schijn tentoon. De wijn had meteen een hele mooie neus, met eerst de opvoeding die zich toonde aan de hand van edel cederhout en een rokerige toets. Na walsen kwam het fruit beter op de voorgrond (aardbei, kers) en ontwaarde ik ook viooltjes. Daarbij nog een kruidige toets met witte peper en iets fris (eucalyptus, menthol). Later op de avond verdween die frisse toets wat en kreeg ik een opstoot van kaneel in het glas. Heel mooie neus.
In de mond een mooie aanzet op het jonge fruit. De stevige zuren nemen al snel de bovenhand en er is best wel wat tannine merkbaar. Weliswaar fijne, rijpe tannine die voor een goede structuur zorgt. Het is eerst allemaal nog wat onstuimig, maar na enkele uren open te staan, komt de wijn beter op zijn plooi. Benieuwd wat dit vandaag geeft, maar deze wijn zal zeker een voordeel halen uit 2 à 3 jaar extra kelderrust. Desalniettemin, nu al geslaagd.
De Sept Vignes toonde zich kersenrood in het glas met een heel lichte verkleuring aan de rand en verwelkomde me vervolgens met een serieuze portie reductie: zwavel en stalgeur. Na stevig walsen waaide dit gelukkig over, maar gaf de wijn nog niet zo veel prijs. Eerst een aardse toets en sous-bois in de neus. Discreet fruit op de achtergrond, bosaardbei, framboos, kers. Vervolgens ook een rokerige toets en wat rozengeur. De wijn leek me wat te pinoteren.
In de mond was de wijn wel ready to go. Aanzet op voornamelijk rood fruit (aardbei, framboos) met ook wat kers. Later op de avond kwam daar nog een mooie, kruidige toets bij. Heel fijne, sappige zuren gekoppeld aan fijne, grotendeels versmolten tannines. Zijdezacht en vederlicht, maar toch gestructureerd. De wijn toonde een heel mooi evenwicht en vormde zowat de antithese van de onstuimigheid van de Diaclase. De middellange afdronk is opnieuw op het rode fruit.
Is er een duidelijk winnaar na vier rondes in de ring? Niet echt.
De Diaclase wint het gevecht om de neus, terwijl de Sept Vignes op finesse de strijd om de mond binnenhaalt.
Volgens mij heeft de Diaclase wel het potentieel om over een drietal jaar over de Sept Vignes te gaan. Zoals Fre zei, zijn de stijlen wel verschillend en maakt dat een vergelijking iets moeilijker. Ik was ook wat verbaasd over de evolutie van de Sept Vignes. Een echt jonge wijn is het niet, maar er was toch meer evolutie dan verwacht.
Ik proef ze vandaag nog eens en zal dan later TN's in de respectievelijke topics plaatsen.
voor de knappe Tasting Notes!
Drawke dus toch ;-)
Gisteren de rest van beide flessen gedronken en de Sept Vignes ging er toch wel over voor me. De reductie was volledig opgeklaard en er kwam heel puur rood fruit naar de voorgrond. In de mond nog steeds dezelfde kwaliteit als op dag 1, misschien nog wat aan lengte gewonnen. De wijn toonde zich alvast een stuk minder geëvolueerd. Heel lekker.
De Diaclase was beter op zijn plooi dan op dag 1, meer balans in de mond. Toont zich nog heel primair, vooral fruitgedreven op kers. In de neus aangevuld met viooltjes en een pepertoets. Heel genietbaar, maar in deze fase gaat mijn voorkeur naar de Sept Vignes.
Dit weekend vond hier een Valpolicella battle plaats. Twee Valpolicella Classico Superiores namen het tegen elkaar op. De superiore in Valpolicella duidt meestal op het feit dat er wat indroging geweest is (apassimento) van de druiven.
De eerste challenger is de Ruberpan 2017 van Pieropan, een domein dat vooral voor zijn witte Soaves bekend is, maar waarvan de rode ook geen onbekende is hier op het forum en geprezen wordt voor zijn elegantie.
Daartegenover stond de Verjago 2017 van Domini Veneti, de kwaliteitslijn van de Cantina Valpolicella Negrar. Van de Verjago had ik eerder al geschreven op de blog. Ik vond de 2016 toen ongelooflijk veel waar voor zijn geld geven, en ook een toonbeeld van elegantie en fraicheur.
Ik wou de twee eens tegenover zette. Moge de beste winnen.
Ruberpan 2017
Bakken rijp rood fruit en frivole kersen die uit het glas stuiven. Aanvankelijk ook wat cacao en houttoetsen, waardoor de wijn een moderne toets meekrijgt, maar die gaan er met openstaan geleidelijk aan uit. In de mond is mijn eerste impressie toch een licht zoete aanzet, gevolgd door de rijpe kersen maar ook mooie zuren. Heel aromatisch en volop op zijn fruit.
Op dag 2 was deze wijn volledig op zijn effen gekomen. Hout en cacao verdwenen, fruitvolume van 9 naar 5, en in het algemeen een natuurlijke schoonheid die van onder de make-up kwam. Nog een jaartje flessenrust en deze wijn zal volledig tot zijn recht komen.
Verjago 2017
Donkere en broedende aroma’s komen uit het glas. Het fruit zit meer op blauwe bes en cassis dan kersen, en de neus pepert erop los. Ik ontwaar zelfs wat drop. Niet te vergelijken met die etherische finesse van de 2016! In de mond dan weer droger dan de Ruberpan, met het donkere fruit, vrij vol, krachtig en zelfs wat tannines. Powerwijn!
Op dag 2 komt ook deze wijn evenwichtiger voor de dag. Nu wel zwarte kersen in de neus. En ook de mond is dit minder robuust. Wel een bittertje merkbaar nu. Ook deze kan dus nog zeker enkele jaren rusten.
Conclusie: het is geen knock-out geworden, maar een match die wel op punten gewonnen is door de Ruberpan, waarvan ik de elegantie kan bevestigen. Gewoon het kleur was al 2 schakeringen lichter dan de Verjago. Niet dat die laatste een slechte wijn was, maar qua stijl ligt de Ruberpan me meer.
(20-03-2022 09:06 PM)Olivier schreef: [ -> ]Dit weekend vond hier een Valpolicella battle plaats. Twee Valpolicella Classico Superiores namen het tegen elkaar op. De superiore in Valpolicella duidt meestal op het feit dat er wat indroging geweest is (apassimento) van de druiven.
De eerste challenger is de Ruberpan 2017 van Pieropan, een domein dat vooral voor zijn witte Soaves bekend is, maar waarvan de rode ook geen onbekende is hier op het forum en geprezen wordt voor zijn elegantie.
Daartegenover stond de Verjago 2017 van Domini Veneti, de kwaliteitslijn van de Cantina Valpolicella Negrar. Van de Verjago had ik eerder al geschreven op de blog. Ik vond de 2016 toen ongelooflijk veel waar voor zijn geld geven, en ook een toonbeeld van elegantie en fraicheur.
Ik wou de twee eens tegenover zette. Moge de beste winnen.
Ruberpan 2017
Bakken rijp rood fruit en frivole kersen die uit het glas stuiven. Aanvankelijk ook wat cacao en houttoetsen, waardoor de wijn een moderne toets meekrijgt, maar die gaan er met openstaan geleidelijk aan uit. In de mond is mijn eerste impressie toch een licht zoete aanzet, gevolgd door de rijpe kersen maar ook mooie zuren. Heel aromatisch en volop op zijn fruit.
Op dag 2 was deze wijn volledig op zijn effen gekomen. Hout en cacao verdwenen, fruitvolume van 9 naar 5, en in het algemeen een natuurlijke schoonheid die van onder de make-up kwam. Nog een jaartje flessenrust en deze wijn zal volledig tot zijn recht komen.
Verjago 2017
Donkere en broedende aroma’s komen uit het glas. Het fruit zit meer op blauwe bes en cassis dan kersen, en de neus pepert erop los. Ik ontwaar zelfs wat drop. Niet te vergelijken met die etherische finesse van de 2016! In de mond dan weer droger dan de Ruberpan, met het donkere fruit, vrij vol, krachtig en zelfs wat tannines. Powerwijn!
Op dag 2 komt ook deze wijn evenwichtiger voor de dag. Nu wel zwarte kersen in de neus. En ook de mond is dit minder robuust. Wel een bittertje merkbaar nu. Ook deze kan dus nog zeker enkele jaren rusten.
Conclusie: het is geen knock-out geworden, maar een match die wel op punten gewonnen is door de Ruberpan, waarvan ik de elegantie kan bevestigen. Gewoon het kleur was al 2 schakeringen lichter dan de Verjago. Niet dat die laatste een slechte wijn was, maar qua stijl ligt de Ruberpan me meer.
Ik ging sowieso gegokt hebben op de Pieropan. Tophuis!
Citaat: Ik ging sowieso gegokt hebben op de Pieropan. Tophuis!
Ben nu ook wel benieuwd naar de witte. De basis Soave wordt binnenkort geleverd. Ik zal het weten te zeggen
(22-03-2022 12:56 PM)Olivier schreef: [ -> ]Citaat: Ik ging sowieso gegokt hebben op de Pieropan. Tophuis!
Ben nu ook wel benieuwd naar de witte. De basis Soave wordt binnenkort geleverd. Ik zal het weten te zeggen
De basis Soave kon mij eigenlijk niet overtuigen… te simpel. Was de 2020.
De Abbazia Novacella Kerner (sudtirol) bvb. Was een weliswaar andere stijl maar deed dit wel…
(22-03-2022 02:00 PM)Hugel schreef: [ -> ] (22-03-2022 12:56 PM)Olivier schreef: [ -> ]Citaat: Ik ging sowieso gegokt hebben op de Pieropan. Tophuis!
Ben nu ook wel benieuwd naar de witte. De basis Soave wordt binnenkort geleverd. Ik zal het weten te zeggen
De basis Soave kon mij eigenlijk niet overtuigen… te simpel. Was de 2020.
De Abbazia Novacella Kerner (sudtirol) bvb. Was een weliswaar andere stijl maar deed dit wel…
Van de Abbazia dronk ik onlangs de Praepositus Sauvignon. Die wist mij ook te charmeren!
(22-03-2022 08:49 PM)Olivier schreef: [ -> ] (22-03-2022 02:00 PM)Hugel schreef: [ -> ] (22-03-2022 12:56 PM)Olivier schreef: [ -> ]Citaat: Ik ging sowieso gegokt hebben op de Pieropan. Tophuis!
Ben nu ook wel benieuwd naar de witte. De basis Soave wordt binnenkort geleverd. Ik zal het weten te zeggen
De basis Soave kon mij eigenlijk niet overtuigen… te simpel. Was de 2020.
De Abbazia Novacella Kerner (sudtirol) bvb. Was een weliswaar andere stijl maar deed dit wel…
Van de Abbazia dronk ik onlangs de Praepositus Sauvignon. Die wist mij ook te charmeren!
Zal ik ook eens proberen. Laat jij ook maar weten wat je van de basis Soave vond, ik zal die ook nog eens bij wat warmer weer proberen
(22-03-2022 10:03 PM)Hugel schreef: [ -> ] (22-03-2022 08:49 PM)Olivier schreef: [ -> ] (22-03-2022 02:00 PM)Hugel schreef: [ -> ] (22-03-2022 12:56 PM)Olivier schreef: [ -> ]Citaat: Ik ging sowieso gegokt hebben op de Pieropan. Tophuis!
Ben nu ook wel benieuwd naar de witte. De basis Soave wordt binnenkort geleverd. Ik zal het weten te zeggen
De basis Soave kon mij eigenlijk niet overtuigen… te simpel. Was de 2020.
De Abbazia Novacella Kerner (sudtirol) bvb. Was een weliswaar andere stijl maar deed dit wel…
Van de Abbazia dronk ik onlangs de Praepositus Sauvignon. Die wist mij ook te charmeren!
Zal ik ook eens proberen. Laat jij ook maar weten wat je van de basis Soave vond, ik zal die ook nog eens bij wat warmer weer proberen
De Pieropan Soave 2020 is hier deze middag opengetrokken bij een stukje zalm en een fris mango/avocadoslaatje.
De neus was al meteen aantrekkelijk, vond ik. Niet zeer aromatisch, maar wel heel fris, met mineraliteit en limoen. Alsof je een vrieskoffer opentrekt.
In de mond vielen de knapperige zuurtjes mij meteen op. Opnieuw geen wijn waar je heel veel smaken uithaalt, maar wel mooi qua fraicheur en structuur : redelijk strak en fris. Qua mondgevoel deed dit me wat denken aan de basisriesling van Schäfer Frohlich zelfs.
Ik vind deze wijn toch een serieuze trap hoger dan andere basis Soaves die ik al gedronken heb. Maar ik begrijp wel dat je ontgoocheld kan zijn van dit soort wijnen. Dit stuift niet uit het glas zoals meer aromatische wijnen. Ik vind dat nogal typisch voor de Italiaanse witte wijnen. Verdicchio heeft dat ook wat, Fiano ook. Soms proberen ze daar een mouw aan te passen door op hout te lageren of later te plukken. Ik zie op de site van Pieropan, bvb, dat de La Rocca gemaakt is van druiven die veel later geplukt zijn. Dan krijg je meer aroma’s, maar uiteraard is die strakheid dan ook wat minder.
Toch ben ik benieuwd om die andere cuvées van Pieropan eens te proberen, want zowel de Valpolicella als de Soave vallen hier toch in de smaak.
Nu moet ik alweer wijn bijkopen
(26-03-2022 02:48 PM)Olivier schreef: [ -> ] (22-03-2022 10:03 PM)Hugel schreef: [ -> ] (22-03-2022 08:49 PM)Olivier schreef: [ -> ] (22-03-2022 02:00 PM)Hugel schreef: [ -> ] (22-03-2022 12:56 PM)Olivier schreef: [ -> ]Citaat: Ik ging sowieso gegokt hebben op de Pieropan. Tophuis!
Ben nu ook wel benieuwd naar de witte. De basis Soave wordt binnenkort geleverd. Ik zal het weten te zeggen
De basis Soave kon mij eigenlijk niet overtuigen… te simpel. Was de 2020.
De Abbazia Novacella Kerner (sudtirol) bvb. Was een weliswaar andere stijl maar deed dit wel…
Van de Abbazia dronk ik onlangs de Praepositus Sauvignon. Die wist mij ook te charmeren!
Zal ik ook eens proberen. Laat jij ook maar weten wat je van de basis Soave vond, ik zal die ook nog eens bij wat warmer weer proberen
De Pieropan Soave 2020 is hier deze middag opengetrokken bij een stukje zalm en een fris mango/avocadoslaatje.
De neus was al meteen aantrekkelijk, vond ik. Niet zeer aromatisch, maar wel heel fris, met mineraliteit en limoen. Alsof je een vrieskoffer opentrekt.
In de mond vielen de knapperige zuurtjes mij meteen op. Opnieuw geen wijn waar je heel veel smaken uithaalt, maar wel mooi qua fraicheur en structuur : redelijk strak en fris. Qua mondgevoel deed dit me wat denken aan de basisriesling van Schäfer Frohlich zelfs.
Ik vind deze wijn toch een serieuze trap hoger dan andere basis Soaves die ik al gedronken heb. Maar ik begrijp wel dat je ontgoocheld kan zijn van dit soort wijnen. Dit stuift niet uit het glas zoals meer aromatische wijnen. Ik vind dat nogal typisch voor de Italiaanse witte wijnen. Verdicchio heeft dat ook wat, Fiano ook. Soms proberen ze daar een mouw aan te passen door op hout te lageren of later te plukken. Ik zie op de site van Pieropan, bvb, dat de La Rocca gemaakt is van druiven die veel later geplukt zijn. Dan krijg je meer aroma’s, maar uiteraard is die strakheid dan ook wat minder.
Toch ben ik benieuwd om die andere cuvées van Pieropan eens te proberen, want zowel de Valpolicella als de Soave vallen hier toch in de smaak.
Nu moet ik alweer wijn bijkopen
Nu is mijn ervaring met de betere wijnen uit Soave dat ze zich ook wat meer geven na een jaartje of 2 in de fles. Ik denk dat deze van Pieropan volgend jaar dan ook nog meer geeft dan nu. In het begin kunnen ze wel eens iets té strak zijn. Evengoed lekker maar nog een beetje ingetogen.
Citaat: Nu is mijn ervaring met de betere wijnen uit Soave dat ze zich ook wat meer geven na een jaartje of 2 in de fles. Ik denk dat deze van Pieropan volgend jaar dan ook nog meer geeft dan nu. In het begin kunnen ze wel eens iets té strak zijn. Evengoed lekker maar nog een beetje ingetogen.
Ik had er maar eentje, dus zal het niet kunnen testen. Alhoewel ik deze wijn eigenlijk wel zou durven bijkopen. Voor de prijs hoef je het alleszins niet te laten.
Gisterenavond een duel uit Pessac-Leognan :
Chateau Branon 2009
vs
Chateau Les Carmes Haut Brion 2009
Groot verschil in beide wijnen ... de Branon toonde zich wat ouder, de Carmes veel speelser.
Mijn winnaar ( doch ik ben bevooroordeeld ) = Carmes !
Mathijs
(02-04-2022 12:46 PM)Mathijs81 schreef: [ -> ]Gisterenavond een duel uit Pessac-Leognan :
Chateau Branon 2009
vs
Chateau Les Carmes Haut Brion 2009
Groot verschil in beide wijnen ... de Branon toonde zich wat ouder, de Carmes veel speelser.
Mijn winnaar ( doch ik ben bevooroordeeld ) = Carmes !
Mathijs
Branon heb ik nooit kunnen proeven, maar hun Haut-Bergey vond ik een heel mooie wijn toen. Intussen zou het niveau gedaald zijn, maar dat zou ik zelf eens willen verifiëren. Carmes daarentegen is sinds ik proef bij de UGCB (en dat Carmes daar opdaagt) telkens mooier geworden en, Matthijs, als je de 2009 al mooi vond, zet je dan maar schrap voor de recente jaren want m.i. behoort die sinds 2014 bij de absolute top van Bordeaux!
Gisteren en vandaag twee wijnen geproefd en gedronken, die allebei in de Hachette-Gids 2 sterren behaalden en eerder aan een lage prijs ingekocht werden.
De Cellier des Princes is de enige coöperative die Châteauneuf-du-Pape produceert. Opgericht in 1925, heeft de samenwerkende vereniging nu circa 190 leden en vinifieert de oogst van 600 ha, waaronder Châteauneuf en ook een breed scala aan Côtes-du-Rhône, Villages, Ventoux en IGP.
Domaine Les Escondudes 2016 rood (Auchan 2018 15 €)
Een complexe en fijne neus, waarin zwart fruit en peper opvallen. Een elegante, kruidige en fruitige mond met soepele tannines en een opmerkelijk lange en fristrekkende afdronk.
Château Grand Brun 2010 Haut-médoc -cru artisan uit Cussac-le-Fort-Médoc groot circa 14 ha. (Ter plaatse 2014 8 €/fles 20 €/magnum) Hier werd een magnum geproefd.
Dit is een zeer expressieve wijn, elegant in zijn zwarte kersenkleur, een intens boeket van zeer rijpe cabernet, met toetsen van zwarte bessen en ander zwart fruit en een royaal fruitige en kruidige mond openbaart zich als ruim, krachtig, recht en proeft met een typische frisse afdronk als een oprechte Haut-Médoc.
Beide wijnen zijn uitstekend. Het wordt een gelijkspel als men deze met een passend gerecht koppelt.
Vanavond, bij mosselen in witte wijn, vechten deze twee wijnennen om de eer: Muscadet Sevre et Maine Les Bonnets Blancs 2020 van Bonnet-Huteau tegenover Loupiot Le Blanc 2021 van Jean Yves Milaire uit Fro sac, assemblage van sauvignon blanc en fie blanc.
Meer info over tweede wijn op
https://vins-millaire.fr/vin-loupiot-blanc/
Wie haalt het, de klassieker of de verrassing?
(26-07-2022 04:26 PM)troisetoiles schreef: [ -> ]Vanavond, bij mosselen in witte wijn, vechten deze twee wijnennen om de eer: Muscadet Sevre et Maine Les Bonnets Blancs 2020 van Bonnet-Huteau tegenover Loupiot Le Blanc 2021 van Jean Yves Milaire uit Fro sac, assemblage van sauvignon blanc en fie blanc.
Meer info over tweede wijn op https://vins-millaire.fr/vin-loupiot-blanc/
Wie haalt het, de klassieker of de verrassing?
Eerste glas de sauvignon, alle volgende glazen Bonnet-Huteau!
(26-07-2022 05:33 PM)vinejo schreef: [ -> ] (26-07-2022 04:26 PM)troisetoiles schreef: [ -> ]Vanavond, bij mosselen in witte wijn, vechten deze twee wijnennen om de eer: Muscadet Sevre et Maine Les Bonnets Blancs 2020 van Bonnet-Huteau tegenover Loupiot Le Blanc 2021 van Jean Yves Milaire uit Fro sac, assemblage van sauvignon blanc en fie blanc.
Meer info over tweede wijn op https://vins-millaire.fr/vin-loupiot-blanc/
Wie haalt het, de klassieker of de verrassing?
Eerste glas de sauvignon, alle volgende glazen Bonnet-Huteau!
Ik ga ook voor de Bonnet-Huteau. Is ook een beter jaar.
Ik merk op dat er op de website Fié gris staat ipv Fié blanc. Is een detail waarschijnlijk. Nog nooit van deze druif gehoord trouwens.
Witte uit Fronsac? Klinkt anders wel spannend....
(26-07-2022 05:33 PM)vinejo schreef: [ -> ]Eerste glas de sauvignon, alle volgende glazen Bonnet-Huteau!
Dit is er boenk op. We begonnen met de Bonnet-Huteau, florale aanzet in de neus, strak en beendroog, toch ook wat gelaagser dan een doorsnee Muscadet, ook een prima aperitiefwijn.
De sauvignon viel daarna vooral op met de eerste slok. Ook iets floraals, hintje steenfruit. Niet slecht, maar wat flauwe, zakte daarna wat weg. De Bonnet-Huteau was de duidelijke winnaar!
(27-07-2022 08:42 AM)troisetoiles schreef: [ -> ] (26-07-2022 05:33 PM)vinejo schreef: [ -> ]Eerste glas de sauvignon, alle volgende glazen Bonnet-Huteau!
Dit is er boenk op. We begonnen met de Bonnet-Huteau, florale aanzet in de neus, strak en beendroog, toch ook wat gelaagser dan een doorsnee Muscadet, ook een prima aperitiefwijn.
De sauvignon viel daarna vooral op met de eerste slok. Ook iets floraals, hintje steenfruit. Niet slecht, maar wat flauwe, zakte daarna wat weg. De Bonnet-Huteau was de duidelijke winnaar!
Al decennialang wordt Muscadet geprezen als zowat de allerbeste rqp in witte wijn en mijns inziens is dat nog steeds het geval. Enkele producenten bottelen intussen aparte cru's en dat zijn, mits redelijk wat geduld, dat komt er dan nog eens bij, echt bijzonder mooie wijnen. Het probleem blijft nog steeds het goedkope supermarkt imago, maar de zoekende liefhebber kan hier echt pareltjes vinden.
Morgenavond:
Chateau Gazin Rocquencourt 2009 Pessac Leognan, 55% CS, 45% Merlot vs Fugue de Nenin 2010 Pomerol 25% CS, 75% Merlot.
Beide flesjes kado gekregen enkele jaren terug en het zijn diezelfde vrienden die morgen iets komen eten.
Altijd fijn je eigen flessen te mogen degusteren die je zelf kado gaf, denk ik dan
Benieuwd...
Ik denk de Fugue. Heerlijke wijn uit een topjaar. De Gazin R. recentelijk gedronken van t anoniem jaar 2012 en toch redelijk positief verrast. Zullen 2 mooie wijnen zijn denk k.
(27-07-2022 10:28 PM)Fre schreef: [ -> ]Ik denk de Fugue. Heerlijke wijn uit een topjaar. De Gazin R. recentelijk gedronken van t anoniem jaar 2012 en toch redelijk positief verrast. Zullen 2 mooie wijnen zijn denk k.
Ik ga mee met Fre. Twee mooie wijnen maar de Pomerol de beste.
Schenk ik dan eerst de Pessac en daarna de Pomerol?
(28-07-2022 08:55 AM)Biff schreef: [ -> ]Schenk ik dan eerst de Pessac en daarna de Pomerol?
Goed idee.
Maar.
Ik denk dat omgekeerd ook kan
(28-07-2022 09:01 AM)vinejo schreef: [ -> ] (28-07-2022 08:55 AM)Biff schreef: [ -> ]Schenk ik dan eerst de Pessac en daarna de Pomerol?
Goed idee.
Maar.
Ik denk dat omgekeerd ook kan
Aha, dat geeft ons mogelijkheden
Dat was nog zoiets, we hebben vrienden over vanavond en dinsdag moet onze inductieplaat plots ontploffen...
Tja, pizza dan maar zeker?
Laatste post van meer dan een jaar terug!
Alee hup, here goes:
Chateau Chasse Spleen 2006 Moulis En Medoc vs Chateau Grand Pontet 2006 Saint Em Grand Cru Classé.
Linkeroever vs rechteroever in een jaar dat me vooralsnog altijd niet kon overtuigen.
Beiden pop and pour...
Pagina's: 1 2 3 4 5 6 7 8 9 10