Carmes is recent overgenomen en de vlucht omhoog begon in 2014. Naar ik verneem zijn forse hoeveelheden van vroegere jaren recent gedumpt op de markt, wellicht om de overname te financieren. De 2014 is subliem en 2015 is op even hoog niveau.
Aan de hand van wat ik proefde kan ik echt niet besluiten welke oever de meest geslaagde wijnen opbracht. De weinige stalen Pomerol duidden niet op een groot jaar, maar het waren ook niet de allergrootsten en Gazin was ondermaats. Jammerwant ik vind hier meestal het meest uitgesproken "crasse de fer" karakter.
Haut-Médoc, Moulis: topper: La Lagune, de laatste jaren terug op niveau dankzij het goede werk van Caroline Frey. Mooi wat ingetogen, floraal-fruitig zuiver boeket, mooie aanzet en goed openend in de mond, vrij volumineus en mooie afdronk. Geeft de indruk dat hij snel gaat kunnen gedronken worden, iets wat mij wel bevalt. Heel goed: Lamarque: mooie neus met cabernet, vrij romig, zeker voor deze AOP en afdronk. Vorig jaar al opgemerkt en een dikke aanrader. Tegenvallend: Cantemerle was niet slecht, maar wat rauw en te licht. Poujeaux was iets denser, maar wat droog en saai. Beide wijnen van Cuvelier, die normaal heel erg hun best doen, vielen die dag dus ferm tegen. Chasse Spleen was pas echt ondermaats.
Margaux:Mijn favoriete UGCB-Margaux, Brane-Cantenac, was er niet, en ook geen Cantenac-Brown en jammer genoeg geen Angludet. Desondanksalniettegenstaande zou ik toch besluiten dat dit de meest geslaagde linkeroever aop is. En als Margaux goed is, dan is dat in mijn wereld de grootste aop in Bordeaux! Toppers: Durfort -Vivens. Dit kasteel produceert al geruime tijd zeer levendige, erg complexe wijnen die het altijd net een tikje aan body ontbreekt om aansluiting te vinden bij de top. Bij navraag naar die zinderende intensiteit werd me meegedeeld dat ze nu al enkele jaren volledig in bio-dynamie werken. Wel verdorie toch... Mits enkele jaren fles wordt dit een superbe wijn! Kirwan hijst zich ook al enkele jaren bij de betere en laat de vroegere rusticiteit achter zich. Misschien mijn favoriet? Giscours is heerlijk, wat directer, soepeler en ronder en een beetje tussen "Margaux" en La Lagune in, maar ach, daar ligt de wijngaard ook natuurlijk
. Onclin excelleert in 2015, na Villemaurine is ook Prieuré-Lichine de mooiste ooit geproefd. Zeer goed vond ik ook Dauzac, wel wat eikig, maar nobel. Labegorce verblufte me met zijn volume, heel evenwichtig, hier nog nooit een wijn geproefd die nog maar in de buurt van de 2015 komt. Heel straf. Goed vond ik ook Tertre met zijn heel eigen stijl, dikwijls wat stroef, Desmirail, Siran en Monbrison, die altijd wel heerlijk geurt, maar dan dikwijls erg tegenvalt in de mond en je weet: "la bouche avant le nez"!. In 2015 net voldoende volume om hem interessant te maken, een fijne lunch wijn. Tegenvallend: Rauzan-Gassies was eigenlijk niet tegenvallend omdat niemand er veel van verwacht. Nog werk aan hier, hoewel toch elk jaar wat vooruitgang. Lascombes, een neutrale over-eikte wijn zonder inhoud en Marquis de Terme, die zo'n mooie 2014 toonde, was ook niet bijzonder.
Saint-Julien: Toppers: Saint-Pierre. De laatste jaren wordt hier met enorme ambitie gewerkt en het loont! Een heel eigen karakter en dus niet allemans vriend, maar voor mij momenteel de top van Saint-Julien. Ook Branaire vond ik bijzonder, in een meer toegankelijke, minder streng-cabernet stijl. Zeer goed: Léoville-Poyferré, maar en tikje "warm" en ik denk dat ik 2014 beter proefde. Léoville-Barton in de gekende oerklassieke strengere stijl voor mensen met een lange levenslijn. Ook Langoa kwam goed over en ik hoorde alweer sommigen beweren dat die Léoville overtroefde, maar hoewel idd jong veel toegankelijker mist die toch de structuur en diepte van de grote broer. Goed: Talbot wordt ook elk jaar een beetje interessanter, maar toch nog niet op niveau en Gloria is goed, maar eerder een wat soepele, vriendelijke commerciële stijl. Nu veel te duur en bvb niet beter dan Labégorce of Lamarque. Tegenvallend: hoewel ik er al niet zoveel van verwacht is Beychevelle. Geurig (alweer...) maar veel te licht en simpel voor deze prijsklasse. De grootste ontgoocheling kwam van de immer betrouwbare Lagrange. Geen haar beter dan Beychevelle, je zag het al aan de kleur, een licht vriendelijk wijntje zonder veel diepgang en doet denken aan de stijl van dit Château voor de komst van Marcel Ducasse en daar wordt ik kwaad van als je weet wat hier het potentiëel is en hoeveel mensen er nu blindelings op vertrouwen. Bijzonder jammer en we kunnen alleen maar hopen dat het een voorbijgaande fase is (geloof er geen snars van) of dat zezich in 2016 drastisch herpakken.
Pauillac: Toppers: Grand-Puy Lacoste, voor mij zeker één van de beste van de dag. Niet de krachtigste, strengste, maar bijzonder verfijnde evenwichtige wijn. Pichon-Lalande was net iets minder en dat zegt wat over GPL. Zeer goed vond ik de klassiekere Batailley en ook Clerc-Milon toonde goed, toch iets minder puur. Goed: d'Armailhac, maar aan 50€ koop ik liever 2 flessen Clos Manou... Tegenvallend: Lynch-Moussas. Niet echt slecht, maar meer van verwacht na de vastgestelde progressie vorige jaren.
Saint-Estephe: De meeste tegenvallende aop. Een goede Lafon-Rochet, een "OK" de Pez, een zwakke Phélan en ik was het moe. In Saint-Estephe koop je beter 2014, niet alleen een pak minder duur, maar de wijnen waren effectief beter.
De beste wijnen van Bordeaux: Toppers: De Fargues: wat een heerlijke, complexe, vette, lange wijn. De wijn van de dag. In volgorde van mijn voorkeur, op de voet gevolgd door, Guiraud, Clos Haut Peyraguey, Sigalas Rabaud en Lafaurie-Peyraguey en ook de kleinere, lichtere maar oh zo aantrekkelijke Bastor-Lamontagne was de moeite.
Voor mij een goede impressie.
.