01-03-2018, 12:03 AM
Een grand cru classé van Saint-Emilion. Geruime tijd geleden maakte ik voor het eerst kennis met L'Arrosée en dan nog wel met een fles uit het jaar 1962... Geen slecht jaar, wel integendeel maar het bleef altijd wat in de schaduw van 1961. Zaak is natuurlijk dat (ook toen ik die Arrosée 1962 proefde) het intussen al bijzonder lang geleden is. Met enige verbazing kon ik vaststellen hoe mooi deze wijn bewaard en geëvolueerd was.
Met de vrieskou van de laatste dagen voelde ik behoefte om iets rijps en wat winterachtigs uit de kelder te halen. Het werd dus Ch. L'Arrosée 1994.
1994 was niet het geweldigste bordeauxjaar, met veel rotweer op kritieke momenten, maar voor de rechteroever viel het al bij al nogal mee, merlot did rule. En dat merk je ook aan deze grand cru classé van inmiddels 24 jaar oud.
Eerlijkheidshalve er ook nog bijzeggen, dat die vrieskou ook z'n invloed heeft op de temperatuur in de kelder. En eigenlijk viel dat nogal mee: frisse merlot op leeftijd, het heeft wel iets.
De kleur is zuiver, vol granaatrood met fijne, parallelle traantjes.
De neus heeft, vanzelfsprekend, nogal wat tertiairs te bieden met tabak en droge bladeren, maar ook fijne, rijpe vruchten, boerenjongens en alcool camfré, iets fruitcake-achtigs ook, een oudere die zichzelf swanjeert en proper is op zijn eigen kortom.
In de mond nog nauwelijks sporen van tannines, iets hoger in de zuren dan in molligheid, maar doorheen de herfstbladeren en de tabak proeven we toch de kersenpitten van de merlot en die zetten zich door tot in een behoorlijk lange afdronk.
Dit soort niet grootse maar gewoon erg aangename wijn verzoent me weer eens met oudere bordeaux.
Met de vrieskou van de laatste dagen voelde ik behoefte om iets rijps en wat winterachtigs uit de kelder te halen. Het werd dus Ch. L'Arrosée 1994.
1994 was niet het geweldigste bordeauxjaar, met veel rotweer op kritieke momenten, maar voor de rechteroever viel het al bij al nogal mee, merlot did rule. En dat merk je ook aan deze grand cru classé van inmiddels 24 jaar oud.
Eerlijkheidshalve er ook nog bijzeggen, dat die vrieskou ook z'n invloed heeft op de temperatuur in de kelder. En eigenlijk viel dat nogal mee: frisse merlot op leeftijd, het heeft wel iets.
De kleur is zuiver, vol granaatrood met fijne, parallelle traantjes.
De neus heeft, vanzelfsprekend, nogal wat tertiairs te bieden met tabak en droge bladeren, maar ook fijne, rijpe vruchten, boerenjongens en alcool camfré, iets fruitcake-achtigs ook, een oudere die zichzelf swanjeert en proper is op zijn eigen kortom.
In de mond nog nauwelijks sporen van tannines, iets hoger in de zuren dan in molligheid, maar doorheen de herfstbladeren en de tabak proeven we toch de kersenpitten van de merlot en die zetten zich door tot in een behoorlijk lange afdronk.
Dit soort niet grootse maar gewoon erg aangename wijn verzoent me weer eens met oudere bordeaux.
), eigendom van Rodhain. Mooi terroir en had grote reputatie eind jaren 70 en jaren 80. Mooie 81, grandioze 82, 83 en 85 van gehad. Maakt nu deel uit van Quintus, eigendom van Delmas van Haut-Brion (dacht ik toch?) en is dus gezien de prijszetting nu wellicht kandidaat voor premier.
