wijnliefhebbers

... weeral veel te veel flessen. Maar goed 't was fun, lekker en leerrijk. Hieronder start ik mijn verslag:

Even een woordje over de reis naar de streek waaraan ik mijn hart (en portefeuille) heb verloren. Een week terug naar Nuits-Saint-Georges afgereisd om er een 10-tal domeinen te gaan bezoeken. De bezoeken waren verspreid over de 3 belangrijkste streken in rood: Nuits, Beaune en Chalon.

Even een paar bemerkingen: algemene kwaliteit van hetgeen is proefde was goed tot zeer goed te noemen. Dankzij de vele tips die ik van verschillende forumleden ontving: dank in het bijzonder aan Francis Piccard, Vince en Vinejo voor hun gouden tips!

Algemene opmerkingen betreffende de millesimes (in rood) op basis van mijn bevindingen:
• Bij ongeveer de helft van de domeinen wordt nog het uitstekende bourgodische jaar 2015 geschonken. De 2016 wordt door sommigen nu pas gebotteld. Zelf een paar keer aan het werk gezien toen ik ter plaatse was. Het wijnjaar kenmerkt zich door volle rijpe en ronde tannines die toch wel aanwezig zijn en, samen met de materie, bewaarkracht geven. Alle wijnbouwers spreken van een groot jaar, iets groter zelfs dan het eveneens warme 2009. Hier ligt de kwaliteit ook hoger door de rendementen die bij de meeste toch 20-30% lager liggen dan het gemiddelde. Maar goed, wat is na al die miserie in de Bourgogne nog gemiddeld. Nu spreken ze al van het 10-jarig gemiddeld als nieuwe referentie. Dureuil-Janthial bvb wenst een rendement van 40hl/ha voor rood en 45hl voor wit. Het is als sinds 2009 (!) geleden dat hij dit nog haalde. Ook in 2017 presteerde zijn witte niet goed qua rendement.
• 2016 wordt ook door vele wijnbouwers als een groot jaar beschouwd. Weeral. Beetje te vergelijken met 2010. Opnieuw veel materie (minder wel dan 2015), meer zuurtjes en fraicheur, maar nog steeds rijpe tannines.
• 2017 was een speciaal jaar: in Nuits & Beaune werd de vorst op het nippertje vermeden. Eind april werden balen stro in brand gestoken om ‘le gel noir’ te voorkomen. Dat is vorstschade door de zon die ’s morgens opkomt en de bevroren knoppen verbrandt. De rook zorgde ervoor dat dit effect werd vermeden. Daarna was het voorjaar warm en droog. Dit zorgde voor veel knoppen. Ebourgeonnage (het manueel ontdoen van knoppen onderaan de stok in de bloeiperiode) was nodig om de rendementen van bij het begin laag te houden. Niet iedereen is hierin mee gegaan. Een wijnbouwer uit Volnay getuigt dat sommige aan de regulatoren hebben gevraagd om het maximum rendement te overschrijden (moet ergens iets van 56hl/ha zijn) om de vorstschade van het vorige jaar te compenseren. De keuze voor een wijnbouwer die trouw bleef aan de beperkte rendementen (tot 40hl wordt algemeen als correct aanvaard - onder de 35hl-38hl, de meningen verschillen, brengt niets bij tot de kwaliteit), is dus van uitermate groot belang! Ook de keuze van de wijnbouwer voor de oogstperiode is belangrijk in september heeft het wel wat geregend.

Ik zal bij gelegenheid nog wat verder posten over een aantal interessante domeinen die werden bezocht. Tot gauw!

(09-05-2018 06:28 PM)Fre schreef: [ -> ]Ik zal bij gelegenheid nog wat verder posten over een aantal interessante domeinen die werden bezocht. Tot gauw!

Veelbelovend begin van het verslag. Ben uitermate benieuwd naar de commentaren over de bezochte wijndomeinen!

(09-05-2018 06:28 PM)Fre schreef: [ -> ]... weeral veel te veel flessen. Maar goed 't was fun, lekker en leerrijk. Hieronder start ik mijn verslag:

Even een woordje over de reis naar de streek waaraan ik mijn hart (en portefeuille) heb verloren. Een week terug naar Nuits-Saint-Georges afgereisd om er een 10-tal domeinen te gaan bezoeken. De bezoeken waren verspreid over de 3 belangrijkste streken in rood: Nuits, Beaune en Chalon.

Even een paar bemerkingen: algemene kwaliteit van hetgeen is proefde was goed tot zeer goed te noemen. Dankzij de vele tips die ik van verschillende forumleden ontving: dank in het bijzonder aan Francis Piccard, Vince en Vinejo voor hun gouden tips!

Algemene opmerkingen betreffende de millesimes (in rood) op basis van mijn bevindingen:
• Bij ongeveer de helft van de domeinen wordt nog het uitstekende bourgodische jaar 2015 geschonken. De 2016 wordt door sommigen nu pas gebotteld. Zelf een paar keer aan het werk gezien toen ik ter plaatse was. Het wijnjaar kenmerkt zich door volle rijpe en ronde tannines die toch wel aanwezig zijn en, samen met de materie, bewaarkracht geven. Alle wijnbouwers spreken van een groot jaar, iets groter zelfs dan het eveneens warme 2009. Hier ligt de kwaliteit ook hoger door de rendementen die bij de meeste toch 20-30% lager liggen dan het gemiddelde. Maar goed, wat is na al die miserie in de Bourgogne nog gemiddeld. Nu spreken ze al van het 10-jarig gemiddeld als nieuwe referentie. Dureuil-Janthial bvb wenst een rendement van 40hl/ha voor rood en 45hl voor wit. Het is als sinds 2009 (!) geleden dat hij dit nog haalde. Ook in 2017 presteerde zijn witte niet goed qua rendement.
• 2016 wordt ook door vele wijnbouwers als een groot jaar beschouwd. Weeral. Beetje te vergelijken met 2010. Opnieuw veel materie (minder wel dan 2015), meer zuurtjes en fraicheur, maar nog steeds rijpe tannines.
• 2017 was een speciaal jaar: in Nuits & Beaune werd de vorst op het nippertje vermeden. Eind april werden balen stro in brand gestoken om ‘le gel noir’ te voorkomen. Dat is vorstschade door de zon die ’s morgens opkomt en de bevroren knoppen verbrandt. De rook zorgde ervoor dat dit effect werd vermeden. Daarna was het voorjaar warm en droog. Dit zorgde voor veel knoppen. Ebourgeonnage (het manueel ontdoen van knoppen onderaan de stok in de bloeiperiode) was nodig om de rendementen van bij het begin laag te houden. Niet iedereen is hierin mee gegaan. Een wijnbouwer uit Volnay getuigt dat sommige aan de regulatoren hebben gevraagd om het maximum rendement te overschrijden (moet ergens iets van 56hl/ha zijn) om de vorstschade van het vorige jaar te compenseren. De keuze voor een wijnbouwer die trouw bleef aan de beperkte rendementen (tot 40hl wordt algemeen als correct aanvaard - onder de 35hl-38hl, de meningen verschillen, brengt niets bij tot de kwaliteit), is dus van uitermate groot belang! Ook de keuze van de wijnbouwer voor de oogstperiode is belangrijk in september heeft het wel wat geregend.

Ik zal bij gelegenheid nog wat verder posten over een aantal interessante domeinen die werden bezocht. Tot gauw!

2015 zal wellicht de geschiedenis ingaan als het grote jaar na 2010. Logisch, de gemiddelde kwaliteit is zeer hoog, het was een "gemakkelijk" jaar.
2016 was uiteraard een moeilijker jaar en vooral ook met grotere kwaliteitsverschillen dan de homogenere 2015. De beste 2016 echter zijn voor mij de grootste wijnen die ik ooit proefde en ze overklassen voor mij moeiteloos hun oudere broer. Maar de stijl is anders, strenger, meer zuren,waardoor je de indruk krijgt dat ze lichter zijn dan de vlottere 2015. En die 2016's zijn er ook, de lichtere bedoel ik, dus je moet echt selectiever zijn. Qua stijl leunen ze meer aan bij 2010, maar dan iets meer concentratie. Iedereen die recent grote 2010 proefde weet wat te verwachten!!
2017 loopt het gevaar wat over het hoofd gezien te worden. Nog maar weinig geproefd, maar bij Fournier zeer geslaagd, niveau 2014 volgens mij, ietsje erboven volgens Laurent

Juist Werner. Je stellingen stroken ook met mijn bevindingen.

Het eerste domein dat werd aangedaan op maandagochtend was een tip van Francis: Domaine Remoriquet. Gilles Remorquet zwaait nu de scepter op het domein maar het was papa Henri die het familiedomein uitbouwde met de acquisitie van een aantal interessante premier crus in Nuits-Saint-Georges en Au-dessus des Malconsorts, een mooie premier cru in Vosne. Zijn stokken zouden zelfs grenzen aan die van La Tache.
Maar over de wijnbouwer nog even: Gilles probeert via het proces van wijnmaken de puurheid van de wijn op te zoeken. Hij sorteert rigoureus via een sorteertafel, daarna wordt er ontsteeld (soms wordt tot 10-15% niet ontsteeld afhankelijk van het millésime en de cuvée). Vervolgens wordt er gewerkt met een speciale machine die blijkbaar de rijpe van de niet rijpe druiven kan onderscheiden. Ik vond een korte omschrijving op Burgundy report: “We changed systems to improve finesse; our pumps were too extreme, so starting around 1996-1998 we began to change our reception of grapes. The grapes now start on the triage table, then move to a gentler destemmer we bought before going into our ‘trie densiomatique’ machine. There is trough which contains juice from the grapes, triaged, destemmed grapes enter the trough, and those with lower maturity float so can easily be discarded – grapes of the right maturity sink.”
De maceratietijd is eerder lang te noemen, maar er wordt gelet om niet teveel extractie te bekomen, af en toe remontage maar geen pigeage. Ook in het gebruik van hout is Gilles voorzichtig: max 30% nieuwe vaten.
De tasting dan:
Bij aankomst waren ze mijn afspraak blijkbaar volledig vergeten. Dat zou niet de eerste keer zijn tijdens mijn wijnreis. Een dame belde wat rond en verontschuldigde zich. Ze opende voor mij de Haut Côtes de Nuits 2016, een witte, ‘pour ouvrir le pallet’. Die was eigenlijk wel best oké als instapper. Maar goed, waarvoor waren we niet gekomen.
Het nadeel aan starten op een maandagochtend is dat de open flessen er al 3 dagen staan. De eerste witte was geoxideerd en ook de Nuits-saint-georges 2016 en de NSG Les Allots 2015 waren al te lang open. Gelukkig werden nieuwe flesjes boven gehaald. Opeens kwam Gilles binnen en nam hij over. Gelukkig want de dame in kwestie kon op veel van mijn vragen niet antwoorden. Hij was vollop in de wijngaarden bezig: de knoppen beginnen te schieten doet moet er manueel ingegrepen worden. Toch sjiek dat hij nog even tijd wil maken voor zijn klanten.
De NSG en NSG Les Allots waren mooie villages. Geen overdreven materie maar wel duidelijk op elegantie en fraicheur, wat voor een 2015 niet altijd evident is. Een volgende sprong werd gemaakt met Les Bousselots 2015 (NSG 1cru). Rond maar toch met nog een redelijk hoge aciditeit.
De Rue de Chaux 2015 (NSG 1cru) was aanvankelijk iets terughoudender maar groeide wel naarmate hij openstond. Zeer mineraal, wat voor mij een typisch kenmerk is van vele NSG wijnen (ik weet, je kan onmogelijk veralgemenen, maar het is een impressie).
Als laatste werd les Saint-Georges 2015 gedronken. Gilles vertelde me dat hij stokken bezit aan de zijkant van het perceel naar Prémaux toe. De bodem is iets lichter en bevat meer kalk. Vroeger maakte zijn papa graag volle wijnen maar dat lukte niet zo goed, vertelde hij. Nu probeert hij meer de elegantie, finesse en complexiteit op te zoeken en niet zozeer stevigheid. Obv de neus kan ik moeilijk oordelen: de wijn stond al 3 dagen open maar het mondgevoel toonde toch wel een erg complexe wijn.
Na de bestelling laadde ik mijn dozen in. De St Georges 2015 was eigenlijk uitverkocht maar Gilles stond er op dat ik mijn 3 flesjes kon krijgen. Na wat discussie met zijn mensen bleek het geen probleem. Het is duidelijk wie daar de scepter zwaait . Een mooi bezoek al had ik wel graag nog even de kelder in gedoken, maar da’s een detail...

Fre, het zal wel "au dessus des Malconsorts" zijn zeker, want "dessous" ligt Chaumes dacht ik.

(10-05-2018 03:00 PM)wvd schreef: [ -> ]Fre, het zal wel "au dessus des Malconsorts" zijn zeker, want "dessous" ligt Chaumes dacht ik.

Inderdaad, want ook grammaticaal kan dit niet kloppen. Zou 'en-dessous' moeten zijn. Het ligt er inderdaad boven. Bedankt Werner, ik pas het aan

Merci Fre voor de verslagjes. Leest alsof ik er bij was! Ik kijk uit naar de volgende.

(10-05-2018 03:31 PM)Olivier schreef: [ -> ]Merci Fre voor de verslagjes. Leest alsof ik er bij was! Ik kijk uit naar de volgende.

Inderdaad, fantastisch interessant en heerlijk om lezen!

De reis was voor mij ook een ontdekking van de terroirs van Pommard en Volnay. Met Glantenay en Christophe Vaudoisey werden 2 wijnbouwers aangedaan uit Volnay, Parigot is afkomstig uit Meloisey (met terroirs vooral in Pommard). Het was een ontdekking in die zin dat het zijdezachte van Volnay tegenover de zware krachtpatsers uit Pommard niet altijd werd bevestigd. Zo dronk ik zowel bij Parigot als bij Glantenay Pommard ‘Les Riottes’, waar het volle zwarte fruit en de tannines toch in evenwicht was met het fijne van de terroir. Bij beide wijnbouwers niet goedkoop maar wel koopwaardig. Nog in Pommard bood Parigot Clos de la Chanière 2015 (1cru) die een trapje hoger stond. Maar voor mij de beste Pommard die ik er proefde was Les Charmots 2016 (1cru), eveneens van Parigot. Zo fijn en lang, dat had ik van een Pommard nooit verwacht. Aan 36 EUR niet goedkoop maar wel zeer koopwaardig. Hun Les Epenots (1cru) 2015 ging er qua kracht en lengte nog over. Maar ik was toch meer gecharmeerd door de vorige. Les Epenots is sowieso een hoger aangeschreven cru maar voorlopig nog iets te lomp (en gebalde kracht die nog tot ontplooiing moet komen). Toch ook 3 flesjes meenomen en zien wat dit binnen 10-15 jaar zal geven.
Les Saussilles (1 cru) van Glantenay ligt naast het bekendere Clos des Mouches in Beaune. Verder zijn de impressies van de wijn wat vervaagd.
Bij Vaudoisey was hun Les Chanlins (1cru) 2015 eveneens fijn.Zal te maken hebben met de ligging, geprangt tussen Volnay (eveneens Les Chanlins) en Les Rugiens. Veel materie, rijpe tannines zorgen ook voor een mooie toekomst. Aan 28 EUR ook betaalbaar.
Les Rugiens (1 cru) 2017 op vat bij Glantenay. Beetje stront in de neus. Zeer gelaagd en zal veel tijd nodig hebben.
In Volnay was het interessant om te zien dat opnieuw Glantenay en Parigot beide Les Brouillard hadden. In village bij Parigot en in premier cru bij Glantenay. Onbegrijpelijk volgens Parigot dat dit bij hen village is want het ligt op dezelfde hoogte als andere premier crus en met gelijkaardige en –waardige terroir Les Brouillard 1 cru. Beide wijnen spelen inderdaad op hoog niveau. Bij Glantenay was dit hun instapper in 1 cru. Moeilijk te vergelijken want bij Glantenay was het 2017 (op vat) en bij Parigot 2015 in fles.
Verder nog een aantal mooie terroirs gedronken in 1 cru:
• Les Caillerets 2017 (Glantenay) en bij Vaudoisey de 2015 : veel fruit, floraal en en finesse alom bij beide wijnbouwers. Vaudoisey was wel een pak goedkoper (28 EUR)
• Les Santenots 2017 op vat en 2016 (op fles) bij Glantenay: het pure van een volnay komt hier wel naar boven. Eerder op rood fruit en lichte kruiden
• Clos des Chênes: 2017 bij Glantenay en 2015 bij Vaudoisey. Topterroir. Voor mij het beste uit het gamma van beide heren. Hier zit je meer op zwart fruit. Opnieuw veel finesse.

Alle 3 mooie domeinen met een eigen stijl, maar wat ze gemeen hebben is het gevoel om de terroir te laten spreken:
• Parigot: zeer lekker al in de basis cuvées. Hun Hautes Côtes de Beaune Clos de la Perrière 2015 is aan 15 EUR een prachtige wijn in z’n categorie. Doet het erg goed op restaurant (kan ik me inbeelden: toegankelijk, fijn en toch al met een zekere lengte). Heeft ook al redelijk wat prijzen gewonnen (coup de coeurs, LRVF, etc.) voor wat het waard is natuurlijk. Met 20 ha is dit een vrij groot domein. Alles in eigen handen. Werken met lage rendementen: 38hl/ha over alle cuvées heen. Veel aandacht voor selectie van de druiven. Beperkt gebruik van nieuw hout (30%). Gebruiken trouwens François Frères als tonnelier
• Glantenay: werkt gelijkaardig als Parigot. Nadeel is dat hij wel kleiner is (6.5ha), een vast clienteel en niets meer te verkopen heeft. Je werkt op bestelling een jaar voordien, wat toch een beetje een nadeel is.
• Vaudoisey: ik hield mijn hart een beetje vast want de prijzen zijn toch onder het gemiddelde en zij hebben nog 2015 in voorraad. Toch zit je met hun premier crus wel goed. Aan 28 EUR (Voor Les Caillerets, Clos des Chênes, Les Mitans en Chanlins) P/Q toch zeer de moeite. Hun villages vond ik dan weer wat minder. De Volnay bvb stak amper boven de Bourgogne rouge uit. De Monthélies waren uitverkocht, dus daar kan ik niet over oordelen.

Later meer over de bezoeken in de Chalon.

Mooi verslag alweer Fre.
Parigot ken ik vrij goed, sinds Alexandre aan het roer staat zijn de wijnen wat minder stroef dan voordien en er is daar m.i. nog wel wat marge.
Als je een Pommard 1°cru kan kopen aan 36€, dan is dat echt wel (relatief) goedkoop. Vergelijk anders even met de prijzen van de groten uit Pommard/Volnay... (d' Angerville, Pousse d'Or, Nicolas Rossignol, Parent, de Montille).
Benieuwd naar je ontdekkingen in de Côte Chalonnaise, een mooi jachtgebied voor de Pinot/Chardonnay liefhebber.

(11-05-2018 11:34 AM)wvd schreef: [ -> ]Mooi verslag alweer Fre.
Parigot ken ik vrij goed, sinds Alexandre aan het roer staat zijn de wijnen wat minder stroef dan voordien en er is daar m.i. nog wel wat marge.
Als je een Pommard 1°cru kan kopen aan 36€, dan is dat echt wel (relatief) goedkoop. Vergelijk anders even met de prijzen van de groten uit Pommard/Volnay... (d' Angerville, Pousse d'Or, Nicolas Rossignol, Parent, de Montille).
Benieuwd naar je ontdekkingen in de Côte Chalonnaise, een mooi jachtgebied voor de Pinot/Chardonnay liefhebber.

Juist, die zijn nog hoger. Maar daar geraak je als normale sterveling/particulier niet binnen. De charme van de streek is trouwens ook nieuwe domeinen te ontdekken en het rechtstreeks contact met de eigenaars. 36 eur is inderdaad relatief: in de Nuits betaal je een stuk meer voor het betere 1 cru werk. Anderzijds kocht ik 2-3 jaar geleden nog mijn Epenots aan 25-28 eur. Nu 40.

En bij Rémi niet geweest Fre?

(11-05-2018 06:27 PM)FRANCISPICCART schreef: [ -> ]En bij Rémi niet geweest Fre?

Nope, ik wilde wel wat anders proberen.

Een nieuw deel in de bourgogne saga met de Chalon als theaterplaats dit keer.

Eerst werd domaine Masse aangedaan. Het domein ligt in Barizey maar focust voornamelijk op percelen in Givry. De oorsprong van het domein gaat terug tot in 1595. Maar het is Jean-Baptiste Masse die het domein na de 2e Wereld Oorlog heeft vorm gegeven en uitgebreid met de goeie percelen uit Givry. Hij wordt bijgestaan door de nonkel Roland die een 15-tal jaar de vinificatie deed van Les Hospices de Beaune en die nu als oenoloog meerdere gereputeerde domeinen bijstaat. Ik kan me niet inbeelden wat dit betekent, maar er werd daar toch redelijk ‘groots’ over gedaan.
Ik kreeg eerst een rondleiding op het domein door de papa Jean-Baptiste. Fabrice, die een paar jaar terug nog als ‘jeune talent’ werd gelauwered, was net terug uit de US en was volop bezig met ebourgeonnage. Jean-Baptiste vertelde dat 2 jaar geleden stevig werd geïnvesteerd in het domein. Een nieuwe hangar, nieuwe cuverieën, een gerenoveerde kelder,....
Qua wijnbouwtechnieken wordt een evenwicht gezocht naar het modernitische en de oude stijl. Er wordt gestreefd naar zachte extractie om het pure fruit te bewaren. Bij de opvoeding in eikenhouten vaten wordt het nieuw hout beperkt om mineraliteit van de terroir niet verloren te laten gaan.
De wijnen werden uitgebreid geproefd en goed bevonden. Ik heb geen aantekeningen gemaakt dus een gedetailleerde beschrijving per cuvée (het zijn er heel wat) zit er niet in. Maar er zijn er al 2 gelanceerd onder het thema van de wijnbouwer. Beetje bij beetje, bij het opengaan van de flessen, zullen we onze bevindingen er neerpennen.

Later in de namiddag was het aan Dureuil-Janthial uit Rully. De ster van de streek, dat begin je toch ook stilaan aan diens prijzen te zien. We werden goed ontvangen deze keer. Met 2 andere groepen samen op het einde van de dag, na de intense arbeid op het land. Hij was een stuk meer ontspannen dan vorig jaar en verstelden honderduit. De wijnen, allen 2016, konden uitgebreid geproefd worden. De witte kenmerkten zich vaak door hun mineraliteit en precisie met uitschieters als Les Margotés (Rully 1 cru), Rully 1 cru Les Meix Cadot Vieilles vignes (aangeplant ergens in de jaren ’20), en de Puligny’s (village en Champs Gains). Ook in rood vind ik persoonlijk dat Vincent zijn métier kent: hij maakt krokante wijnen, met veel (rood) fruit en opnieuw precisie. La Fosse en Chapitre in 1 cru staken er boven uit. Opnieuw werden voldoende wijnen in onze koffer geladen om in Deinze en De Pinte gestockeerd en verorberd te worden.

Verder zijn er 2 domeinen die het woensdagvoormiddag lieten afweten. Sigaut uit Chambolle was wel bereid om me te ontvangen, maar het moment dat ik mijn aanwezigheid bevestigde, liet ze weten dat ze uitverkocht was. Alles was in 3 weken, tussen ons eerste contact en de bevestiging, weg. Slechte oogst in 2016 dus weinig aanbod. Jammer, dan maar extra tijd nemen voor Delarche uit Pernand Vergelesses, maar daar waren ze van uur vergist. De dame in kwestie verontschuldigde zich meermaals en ik mocht nog komen op gelijk welk uur, maar dat paste niet meer in mijn planning. Jammer.

Gelukkig maakte het laatste domein nog veel goed. Domein Bart uit Marsannay. Initieel wat afstandelijk ontvangen door de mama van Pierre, ook een jeune talent uit de streek, in een niet al te aantrekkelijk proeflokaal. Maar de wijnen waren wel op niveau. We dronken namelijk allemaal 2015 wat een erg warm Bourgogne jaar is. Marsannay Montagne en Clos du Roi, nochtans beide percelen die straks 1 cru zullen worden (jaja, de bevestiging wordt verwacht voor binnen 2 of max 3 jaren), konden me niet verleiden. Daarmee bedoel ik iets teveel ‘kirsch’, iets te snoeperig. Marsannay Echezots was wel een 'seducer', net zoals Grand Vignes. Dit valt enerzijds te verklaren doordat dit koelere terroirs zijn. Verder was ook Longeroies en Ouzeloy PQ zeer correct. Afsluiten deden we met Fixin 1cru Les Hervelets 2015. Een wijn die duidelijk 2 niveaus hoger speelt dan de Marsannays. Ook bijna het dubbel van de prijs. Volgens de mama van Pierre zou dit ook Grand Cru mogen zijn, gezien de kwaliteiten van de terroir en de ligging. Maar gezien dit maar ‘Fixin’ is, werd dit destijds nooit toegekend. Nu ik ken de terroir te weinig om daar iets zinnigs over te zeggen. Misschien kunnen WVD of Vince hier aanvullen. Soit, ik geloof wel rotsvast dat dit grote wijnen zullen worden na een paar jaar kelderrust. Hopelijk krijg ik gelijk.

(13-05-2018 09:51 PM)Fre schreef: [ -> ]Gelukkig maakte het laatste domein nog veel goed. Domein Bart uit Marsannay. Initieel wat afstandelijk ontvangen door de mama van Pierre, ook een jeune talent uit de streek, in een niet al te aantrekkelijk proeflokaal. Maar de wijnen waren wel op niveau. We dronken namelijk allemaal 2015 wat een erg warm Bourgogne jaar is. Marsannay Montagne en Clos du Roi, nochtans beide percelen die straks 1 cru zullen worden (jaja, de bevestiging wordt verwacht voor binnen 2 of max 3 jaren), konden me niet verleiden. Daarmee bedoel ik iets teveel ‘kirsch’, iets te snoeperig. Marsannay Echezots was wel een 'seducer', net zoals Grand Vignes. Dit valt enerzijds te verklaren doordat dit koelere terroirs zijn. Verder was ook Longeroies en Ouzeloy PQ zeer correct. Afsluiten deden we met Fixin 1cru Les Hervelets 2015. Een wijn die duidelijk 2 niveaus hoger speelt dan de Marsannays. Ook bijna het dubbel van de prijs. Volgens de mama van Pierre zou dit ook Grand Cru mogen zijn, gezien de kwaliteiten van de terroir en de ligging. Maar gezien dit maar ‘Fixin’ is, werd dit destijds nooit toegekend. Nu ik ken de terroir te weinig om daar iets zinnigs over te zeggen. Misschien kunnen WVD of Vince hier aanvullen. Soit, ik geloof wel rotsvast dat dit grote wijnen zullen worden na een paar jaar kelderrust. Hopelijk krijg ik gelijk.

Clos du Roy is nochtans 1 van de mooiere teroirs van de Côte. Wij dronken gisteren een verbluffend mooie 2010 van Fournier.
Integendeel is de waterhuishouding in Fixin, in de Villages dan, wat minder geschikt, wat minder drainerend en dat zou mede de oorzaak zijn van de meer rustieke tannines die je hier vindt. Dat geldt uiteraard niet voor de premier crus hoger op de helling. Les Hervelets is zeker een mooie wijn. Nog goede herinneringen aan de tijd van André Bart's 1976 en 1978, maar een Grand Cru zou ik het niet noemen. Als mooiste 1°cru van Fixin zou ik zeker La Perrière plaatsen, maar die komt al aan Grand Cru prijzen, gevolgd door Clos du Chapître.
Ten tijde van de klassering was het uiteraard van belang of er al dan niet iemand aan de kar trok. Vele wijnbouwers dachten dat een klassering hun gewoon geld ging kosten en deden er niet aan mee. Brochon heeft bvb. niet eens een eigen AOP en een deel van de climats aan de kant van Gevrey vallen zelfs onder die AOP. Niet dat er geen topterroirs zijn (Croix Violettes!), maar doordat er toen (en nu ook amper) geen bekende domeinen gevestigd waren, is er geen aanvraag ingediend...
Marsannay is een wat ander geval. Met Dijon als buur werden hier tot vorige eeuw vooral lichtere, snel drink klare wijnen gemaakt als schenkwijn in de bistro's van Dijon. Er stond dan ook vooral Gamay... Toch was bvb. Clos du Roy al heel lang erkend als een heel goed terroir, wat je al kan afleiden uit de naam. Marsannay kreeg pas begin jaren 80 een eigen AOP. En ze hebben er zelfs een eigen druif: de Chardonnay rosé, een biotype dat bij rijping een heel licht roze toets heeft. Ik heb daarvan nog Bart's 1978 gedronken. Bourgogne blanc dus nog toen en de laatste fles dronk ik als de wijn ruim 20 jaar oud was en nog vol leven. Laurent plant die druif ook terug aan. Recent nog in een aanplant van dit jaar in (bijna) premier cru Ez Chezots, waar hij recent 40 are in het hoogst gelegen deel met Marnes à Ostrea acuminata verwierf.

Dank Fré (en Werner) voor de mooie verslagen en de schat aan informatie!