wijnliefhebbers

Hippe eetgelegenheid, Friedl Richter, op anderhalve km van de Brandenburger Tor.
Zeer sympathieke sfeer, vriendelijke bediening, weinig etiquette maar dan ook geen maatpakken in de omtrek. Heerlijke bio entrecote met groene asperges en Germanïsche frietjes. De wijnkaart vond ik getuigen van goede smaak, ondermeer Richeaud uit de Rhone een Puligny van Vincent Dancer (aan 46 euro/fles, mooie prijs toch). Per glas kon je ook een aantal wijnen drinken, ik koos natuurlijk voor een Duitser, de spatburgunder van Ellerman Spiegel. De wijn (6,9 euro) werd een paar graden te warm en niet aan tafel geschonken maar een mens kan veel verdragen als maatpakken op die manier worden geweerd. Trouwens, dit glas kon me zeer bekoren, totaal anders dan de Ahr wijnen (meer zwart dan rood fruit) maar ook zeer verleidelijk. Een goede wijn doet verlangen naar meer, en ik koos voor een rode Sancerre van Bailly Reverdy (9 euro). Het tweede deel van de naam kwam me bekend voor, maar ik heb toch even gevraagd om de fles te mogen zien om jaargang en temperatuur te checken. Vielen allebei mee, tweemaal 15 (was verse fles, kwam uit de wijnkast). Lekkere wijn, een stuk frisser dan de spatburgunder, langer ook.
Goh, das was spass! Ein aanrater!

Schnitzelei, Mitte
Ondanks de nogal ridicule naam is dit een gereputeerde, zeer coole plek met hip cliënteel en jonge en enthousiaste bediening. Uiteraard alle soorten schnitzels maar ook slaatjes en tappa s (6 voor 15 euro, veel keuze en je hebt er goed mee gegeten). Ik nam de cordon bleu met groenten (overvloedig aanwezig en zeer knapperig gewokt) en gebakken petatjes, een heel lekker en betaalbaar gerechtje (17 euro).
Qua drank zet men vooral in op bier, we kregen een (klein) welkomstbiertje bij binnenkomst, de serveuse gaf me zelfs een IPA ipv het voorziene pilsachtig biertje.
Toch had ik ook zin om een glaasje wijn te proeven, ik koos voor “de beste sauvignon blanc van Duitsland, de Gutenberger Felseneck van Genheimer-Kiltz uit de Nahe. Hoewel de kattenpis werkelijk uit het glas stoof was dit een zeer aangename, licht minerale en mooi gestoffeerde sauvignon blanc. Je kan trouwens de wijnen kiezen per volume, 1dl (4,5 euro) of meer, naargelang je dorst.
Alwieder ein aanrater!

Sieht gut aus!

Berlijn is een immens grote stad. Een stad met vele gezichten ook. Echte eigenheid is er niet. Aangezien zowat alles werd platgebombardeerd in 1945 is de stad vandaag een amalgaam van bouwstijlen, imitaties, gerestaureerde kerken, Amerikaans aandoende flatgebouwen, enz..
Het “Mitte” gedeelte waar ondermeer de Brandenburger Tor staat is the place to be. Daar hangt dan wel een rare sfeer, je voelt het oorlogsverleden als een schaduw over de stad hangen, maar er is veel te doen op alle gebied. Ondermeer de “Topography of Terror”, het “Denkmal fur die Juden”, het Duits historisch museum en de Hackesche Hove (waar alternatief Berlin zich verzamelt) zijn zeer de moeite.
Het loont ook wel de moeite om eens door een gids te laten leiden van de Brandenburger Tor (aan het Aldlin hotel waar Michael Jackson ooit zijn baby uit het raam hield) via Checkpoint Charlie (tourist trap, alles is namaak), naar de plaats waar Hitler zelfmoord pleegde (bewust onopvallend gehouden om foute bedevaarten te vermijden).
In dat deel heb je dus ook vele hippe en goede eetgelegenheden waarvan ik er hier al twee besprak. Berlijn noemt men trouwens de hoofdstad van het vegetarische (en veganistische) eten.
Vandaag trokken we echter naar een ander gedeelte van de stad, Kurfurstendamm, waar de multinationals het stadsbeeld bepalen. Het oorlogsverleden is daar volledig uitgewist, de schaduw van de terreur wordt verdreven door de schittering van geld en goud.
De renovatie van de Gedankeniskierche is hiervan het ultieme voorbeeld (zie foto).

We aten twee maal Italiaans, twee keer in een typische setting met— die Italianen toch—zeer originele namen (La Sardegna en Al Dente)

In de eerste pizzeria werden we bediend door een lange, wat slungelige, Italian looking guy die ik onmiddellijk interpelleerde over wijn. Maar hoe meer ik erover begon hoe meer ik het gevoel had dat hij me ontliep. Tot de aap uit de mouw kwam op het eind, toen hij toegaf eigenlijk een bierdrinker te zijn. “Ach, zei ik, “hou ik ook van, welk bier drink je zoal?”
Bwaah, dat was hem allemaal om t even, geen echte voorkeur.
“Ok, t is eigenlijk voor den alcohol dus”. Daar kon hij wel mee lachen.
Ondertussen hadden we elk een lekkere pizza op, en guess wat ik erbij dronk? Een glas rosé van...Argiolas (toevallig vandaag hier elders,ook besproken), Serra Lori.
Ook hier heb ik naar de fles moeten vragen om een foto te trekken, nog meer dan in Belgie is het hier de gewoonte de wijn gewoon in te schenken achter de bar waarbij men erop rekent dat je erop vertrouwt dat het wel degelijk de wijn is die jij uitkoos.
Iets anders is ons ook opgevallen, men wacht niet tot iedereen gedaan heeft met eten om de borden af te ruimen. Iets wat je in Belgie niet moet proberen (of de etiquettepolitie staat op zijn achterste poten).

Enfin, die rosé smaakte me zeer, paste ook perfect bij de pizza. Van welke “uve” de wijn was gemaakt kon de langere versie van Manuel me niet vertellen, het blijkt een blend van cannoneu, monica, bovale en carignano.
Sowieso een leuk adresje voor een lekkere snelle hap met heerlijk glaasje rose (amper 30 euro voor 2 p).

Ook vanavond kozen we voor relatieve zekerheid en gematigd budget, de “Al Dente” kreeg mooie Vlaamse comments op Trip Advisor, enkel sprak men hier en daar van een wat “awkward” bediening.
Dat kon je wel stellen.
Amper 5 minuten na onze bestelling kregen we al onze voorgerechtjes, en tijdens het eten kwam de ober constant kijken hoever we al zaten. Ik had nog mijn laatste stuk tomaat in de mond toen mijn bord werd weggegrist.
Zijn ze hier gehaast of zo?
Veel tijd om er ons vrolijk over te maken hadden we niet want daar was de ijverige kelner er al met onze pasta s.
Die hebben we dan maar tergend traag opgegeten. Gelukkig waren zowel slaatjes als soepje als pasta s lekker genoeg om er de neurotische bediening bij te nemen. Heel democratisch geprijsd ook.
Later hadden we het vermoeden dat de brave man na het opnemen al veel te snel de pasta s had doorgegeven en had laten klaar maken, zonder eraan te denken dat de tijd om ons slaatje/soep te consumeren ervoor zou zorgen dat de pasta niet per se nog Al Dente in het bord kwam...

However, de “Duitse” keuken heeft ons de vorige dagen geen enkele keer ontgoocheld, meestal in tegendeel. En ook de paar wijntjes die we per glas bestelden mochten er zeker zijn. Dat sommige Duitsers amper een woord Engels spreken neem je er dan maar bij, mijn Pfaff-Duits verstonden ze Wunderbar.

Berlijn is een heerlijke stad. Met vele gezichten inderdaad. Ik beleefde mijn tripje precies opnieuw. Geen schnitzel geprobeeerd?

En heel maffe wijnbars in Berlijn. Bars met nen hoek af. Geen chi -chi bedoel ik, beetje Ona - achtig (Gent).

Wat je sowieso ook moet doen is de Bundestag (vroeger Reichstag) bezoeken, zeer interessant en prachtig zicht op Berlijn, met uitleg over alle gebouwen en plaatsen. Wij deden dit als laatste, maar wanneer je dit in het begin doet heb je meteen een goed overzicht hoe de stad in elkaar zit. Je moet wel op voorhand tickets kopen, de beveiliging is enorm.

We deden ook nog het Gemaldemuseum, met Rubens, Brueghel, Rembrandt en andere Caravaggio s.

(13-04-2019 12:59 PM)vinejo schreef: [ -> ]Wat je sowieso ook moet doen is de Bundestag (vroeger Reichstag) bezoeken, zeer interessant en prachtig zicht op Berlijn, met uitleg over alle gebouwen en plaatsen. Wij deden dit als laatste, maar wanneer je dit in het begin doet heb je meteen een goed overzicht hoe de stad in elkaar zit. Je moet wel op voorhand tickets kopen, de beveiliging is enorm.

Tickets gereserveerd!

Voorts is het opnieuw uitkijken naar een bezoekje aan Markthalle Neun: overdekte hall met foodtrucks van zo'n beetje overal ter wereld waar verschillende natuurwijnen per glas te krijgen zijn.

(22-04-2019 06:11 PM)troisetoiles schreef: [ -> ]

(13-04-2019 12:59 PM)vinejo schreef: [ -> ]Wat je sowieso ook moet doen is de Bundestag (vroeger Reichstag) bezoeken, zeer interessant en prachtig zicht op Berlijn, met uitleg over alle gebouwen en plaatsen. Wij deden dit als laatste, maar wanneer je dit in het begin doet heb je meteen een goed overzicht hoe de stad in elkaar zit. Je moet wel op voorhand tickets kopen, de beveiliging is enorm.

Tickets gereserveerd!

Voorts is het opnieuw uitkijken naar een bezoekje aan Markthalle Neun: overdekte hall met foodtrucks van zo'n beetje overal ter wereld waar verschillende natuurwijnen per glas te krijgen zijn.

Nooit in Berlijn geweest, maar die Gedänkniskirche heb ik wel gezien. In Legoland (Bilund, DK).

Net terug van een korte trip in Berlijn, waar we voor niet al te veel geld erg lekker gegeten en gedronken hebben.

Donderdagmiddag. Bij Mogg, een Joods-Amerikaanse bar in een voormalige Joodse meisjesschool Mitte, eten we een broodje pastrami met een augurk en wat coleslaw.

Voor het avondeten wandelen we van het hippe Friedrichshain (waar onze Airbnb lag) naar Markthalle Neun in Kreuzberg: overdekte markthallen met food trucks die eenvoudige maar bijzondere lekkere gerechten serveren uit de hele wereld. Daar komen tegenwoordig niet enkel Berlijnse hipsters op af, maar ook veel toeristen. Bij een glas fruitige biologische rosé uit Rheinhessen eten we gefrituurde Braziliaanse kaasballetjes. Daarna schakelen we over op vers bereide spätzle uit Beieren, gemengd met kaas van een lokale boerderij in Allgäu, wat witte wijn en overgoten met gegrilde stukjes ui. Tegelijk waagt de vriendin zich aan manti: Turkse deegballetjes in yoghurt met knoflook en chili. Ter afsluiting drinken we een craft biertjes van een lokale brouwerij – we zijn tenslotte in Duitsland.

Vrijdagmiddag bevinden we ons na een lange wandeling, onder andere langs twee oude bunkers in het Volkspark Friedrichshain, in Prenzlauer Berg. Op de site van een oude watertoren worden enkele wijnstokken aangeplant, als onderdeel van een project in de buurt. Op goed geluk stappen we binnen in Der blaue Fuchs, een Georgisch restaurant dat voor tien euro een lunch van twee gangen aanbiedt. Hoeven we niet over te na te denken nadat we enkele maanden geleden het enige Georgische restaurant in Nederland (in Den Haag) bezochten. In de blauwe vos bestaat de lunch uit een voorgerecht van drie stukjes langzaam gegrilde aubergine met walnoot, gevolgd door drie deegrolletjes met een vulling van kaas en aardappel, die we in een potje tomatensaus kunnen dippen. Bijzonder lekker.

Aperitieven doen we in Strassenbraü (Friedrichshain), een barretje dat is ingericht als een lokale brouwerij. De IPA is bitter maar niet overdreven hoppig, en kan wel bekoren. Daarna nemen we de metro naar La Lucha, een Mexicaans restaurant aan het Landwehr Canal op de grens van Kreuzberg en Neukölln. Binnen is het een beetje lawaaiig maar na een margherita zijn we dat snel vergeten. De gerechten in dit restaurant zijn bedoeld om te delen. We starten met blauwe tortilla met kaas en een stukje vijg, gevolgd door ceviche met koolrabi en acovado en - mijn favoriet - vistaco’s. Als dessert kiezen we voor cactusijs met aardbeien.

Zaterdagochtend bezoeken we - op aanraden van Jo - de Bundestag - Reichstag: biedt inderdaad een prachtig overzicht van de belangrijkste gebouwen in de stad. Ook de fototentoonstelling over de geschiedenis van de Reichstag zelf is heel interessant.

Zaterdagmiddag is het markt op Boxhagener Platz (Friedrichshain): hier staan niet enkel kramen met verse groenten, maar ook weer de nodige food trucks. Onze keuze valt op een Oekraïens stalletje waar ze vareniki verkopen: deegrolletjes met zuurkool en paddenstoel, met daarop smettana – een Poolse zure room - tomatensaus en peterselie. Het sterkt de innerlijke mens. Wat verderop bestellen we een ter plekke bereide gözleme: een Turkse gevulde pannenkoek met spinazie en fèta.

Na een wandeling op het uitgestrekte Tempelhof, de voormalige luchthaven die nu een schitterend openluchtpark is, springen we binnen in Palsta, een natuurwijnbar waar je naar verluidt ook erg lekker Scandinavisch kunt eten – daarvoor zijn we helaas te vroeg ter plekke. We krijgen drie witte wijnen te proeven – ik kies uiteindelijk voor de Bellotti Bianco 2017, Cascina Degli Ulivi (Piemonte) van de cortese druif. Twaalf procent alcohol. Geurt naar bloem en steenfruit. Minerale wijn met voldoende zuren, maar wel goed in balans. Lange afdronk met perziken. Achteraf gezien jammer dat we hier geen tafeltje hebben gereserveerd. Geen nood echter, wat verderop sluiten we ons tripje af met een lekkere Koreaanse bibimbap in Pig & Tiger.

De rest van de week eten we noedels met rijst.

Veel gegeten precies in Berlijn.
De stad is wel populair precies als ik zie wie er uit m’n omgeving allemaal is langs geweest.

Lekker verslag, thanks!

En ik die dacht dat Duitsland enkel Wurst und Sauerkraut was