Donnafugata is een vrij groot wijnbedrijf dat op Sicilië vier wijngaarden heeft, goed voor een kleine 400 hectare aan wijngaarden en in totaal een 25-tal wijnen.
Naast bubbels, witte, rosé, rode en dessertwijnen maakt men er ook Grappa en olijfolie.
Floramundi 2016
Sinds kort biedt men op Klassewijnen de Floramundi aan, een nieuwe wijn - 2016 was de eerste jaargang - uit het gamma van Donnafugata.
Deze wijn is een blend van Nero d'Avola en Frappato.
Vinification
In stainless steel with maceration on the skins for about 10 days at a temperature of 25-28°C (77- 82°F).
Ageing
9 months in tank and then at least 3 months in bottle.
In het glas spreidt de wijn een robijnrode, licht transparante kleur tentoon.
De neus neemt me in eerste instantie mee naar Bourgondië. Pinot noir? Gamay? Hmm, interessant.
Ik blijf hier met plezier even aan snuffelen. Rood fruit, kersen, aardbeiconfituur, aarde, en lichte toetsen van kruiden, rook en leder.
In de mond veel frisheid en elegantie, soepele wijn met rode fruit dat domineert. Drinkt heel vlot weg met een klein, niet storend bittertje in de finale.
Mist wel wat lengte om het plaatje echt af te maken, maar goed, daar komt de volgende slok al aan...
Op het etiket raadt men aan om deze wijn aan 16°C te schenken en daar kan ik mij in vinden.
Daarmee is het ook een leuke wijn om bij warmer weer te genieten.
(12-04-2019 01:43 PM)redacteur schreef: [ -> ]Donnafugata is een vrij groot wijnbedrijf dat op Sicilië vier wijngaarden heeft, goed voor een kleine 400 hectare aan wijngaarden en in totaal een 25-tal wijnen.
Naast bubbels, witte, rosé, rode en dessertwijnen maakt men er ook Grappa en olijfolie.
Floramundi 2016
Sinds kort biedt men op Klassewijnen de Floramundi aan, een nieuwe wijn - 2016 was de eerste jaargang - uit het gamma van Donnafugata.
Deze wijn is een blend van Nero d'Avola en Frappato.
Vinification
In stainless steel with maceration on the skins for about 10 days at a temperature of 25-28°C (77- 82°F).
Ageing
9 months in tank and then at least 3 months in bottle.
In het glas spreidt de wijn een robijnrode, licht transparante kleur tentoon.
De neus neemt me in eerste instantie mee naar Bourgondië. Pinot noir? Gamay? Hmm, interessant.
Ik blijf hier met plezier even aan snuffelen. Rood fruit, kersen, aardbeiconfituur, aarde, en lichte toetsen van kruiden, rook en leder.
In de mond veel frisheid en elegantie, soepele wijn met rode fruit dat domineert. Drinkt heel vlot weg met een klein, niet storend bittertje in de finale.
Mist wel wat lengte om het plaatje echt af te maken, maar goed, daar komt de volgende slok al aan...
Op het etiket raadt men aan om deze wijn aan 16°C te schenken en daar kan ik mij in vinden.
Daarmee is het ook een leuke wijn om bij warmer weer te genieten.
Ha, onlangs ook geprobeerd! Zeer herkenbaar hoe je de wijn beschrijft. Als je nog wat kan overhouden tot morgen, zeker doen. De wijn won aan finesse, vond ik.
Citaat:Ha, onlangs ook geprobeerd! Zeer herkenbaar hoe je de wijn beschrijft. Als je nog wat kan overhouden tot morgen, zeker doen. De wijn won aan finesse, vond ik.
Ik vond het al een prestatie om meer dan twee uur te doen met de fles (we waren wel met twee)...
Was mijn enige fles, maar misschien koop ik er hier wel nog wat van bij in de toekomst.
Wel interessant om te horen dat deze wijn misschien nog iets kan winnen met wat kelderrust. Vond dat moeilijk in te schatten.
Citaat:Ik vond het al een prestatie om meer dan twee uur te doen met de fles
Ik had het ook niet gedacht dat hij beter zou worden, maar kijk... Uiteindelijk ook niet veel ervaring met frappato.
(12-04-2019 03:38 PM)Olivier schreef: [ -> ]Uiteindelijk ook niet veel ervaring met frappato.
Idem, vind ook nergens de verhouding van de cépages.
Volgens de website van Donnafugata bevat de 2017 trouwens enkel Nero d'Avola.
Ik kocht een vijftal proefflessen van dit domein. De eerste die ik heb geopend is de Frappato 'Bell'assai' 2018.
Heel aangename, florale neus, met ook wat aardbei. In de mond gelijkaardig. Lichte, frisse rode wijn die zich wel heel vlot laat drinken (slechts 12,5°), en toch tot de laatste slok blijft boeien. Iets duurder dan de Frappato van Planeta, maar ook iets meer kwaliteit in het glas.
Ik dacht dit eens bij vis te serveren (roodbaars met meditteraanse groenten in de oven). Qua structuur ok, maar qua smaakprofiel niet echt. Het vloekte niet volledig, maar toch verre van een perfecte match met het florale van de Frappato, dus ga het niet herhalen.
Lijkt me de perfecte rode wijn om op een van de eerste zonnige lentedagen als aperitief te drinken.
Tancredi 2013
Een blend van Cabernet Sauvignon, Nero d'Avola en deze jaargang aangevuld met Syrah en andere waar normaliter Tannat de derde viool mag spelen.
Nog donker robijnrood, ietwat koel en bescheiden boeket in de neus, eerder kruidig dan fruitig, tabak,... In de mond fluweelzacht maar met materie en structuur, zeker geen zuiderse warme en fruitbom. Beschaafd en gelikt, technisch goed gemaakte wijn maar, zoals alles wat ik ooit van Donnafugata proefde zo saai en dus allesbehalve onvergetelijk, in dit geval ook véél te duur. Blind kan je dit zowat overal in de wereld plaatsen, van Bordeaux tot Chili...
Dea Volcano, Etna Rosso, 2018
Nieuw in het aanbod bij Colruyt, dus een proefflesje aangekocht op het wijnfestival.
Veelbelovende neus met fijn rood fruit, tabak, aarde, viooltjes, edel hout.
Op dag 1 laat de mond echter te wensen over. Weinig materie en een zeer korte afdronk.
Vandaag, dag 2, heeft er jammer genoeg geen fabelachtige metamorfose plaatsgevonden.
Nog steeds echt mooi in de neus. Weliswaar iets meer diepgang in de mond met vooral het rode fruit dat terugkomt, mooie aciditeit ook, maar opnieuw mis ik hier materie.
In de afdronk valt de wijn opnieuw snel weg.
Dit haalt waarschijnlijk dag 3, dus wie weet, maar ik denk toch dat ik het bij andere Etna Rosso's zal houden.