09-06-2019, 09:32 PM
Een uitgelezen gezelschap alcoholici werd gisteren door Fre verzameld om samen het aanbreken van de eerste signalen van een midlife crisis te bestrijden. De deelnemers verschenen totaal afgetraind en met zwierige neusvleugels en gespierde tongen aan de proeftafel. Dertien wijnen passeerden de revue, dit is wat onze gescleroseerde hersenen ervan hebben onthouden.
Wijn 1
Licht reductief en ziltig aroma, met agrume en heel lichte toast. In de mond zeer strelend, even bijna verlegen maar dan weer expressief, tussen strak en vol, met microdosissen boter en vanille, mooie zoutige afdronk.
Een prachtige starter waar direct aan Chablis werd gedacht, ondanks een terechte opmerking dat de houttoetsen toch niet zo typisch waren. Misschien niet voor de gemiddelde Chablis, antwoordde een erudiet proever, maar wie weet is dit een Grand Cru...
Jean-Paul & Benoit Droin Chablis Grand Cru Vaudésir 2013
93
De tweede witte was een stuk intenser van kleur, met rijper fruit. Peer, mandarijn, zeste, citroensnoepjes en fumé. Mooi geparfumeerd. De wijn begint fruitig in de mond, lijkt eventjes nogal eenvoudig, maar plots wordt hij heel filmend. En blijkt dan nog mooi onderverdeeld in een voorfilm en een hoofdfilm. Na de fruitigheid kregen we een mineralige fraicheur, een mondvullend gevoel en middellange afdronk (perzik, toast).
Ballot Millot Meursault, Narvaux 2017
92
Wijn 3
Oeps, wat een geëvolueerd kleur, wellicht iets van rond de eeuwwisseling. Een vlezig, gerookt boeket met grafiet en cacao. Het is zoeken naar fruit, doet wat denken aan een Bordeaux van enige leeftijd waarin het hout nog niet is versmolten. In de mond komt de wijn een stuk lichter over dan verwacht, veel materie, mooi evenwicht, smelt echter niet op de tong, redelijk strenge afdronk.
Een Bourgogne oude stijl, met behoorlijk veel extractie en houtlagering. Niet echt de stijl waar we heden op zoek naar zijn maar toch op zich een heel goede wijn. De jaargang verwondert uiteindelijk niet (ook Bordeaux 2005 kan die strengheid en rusticiteit nog steeds hebben).
Domaine Pierre Gelin Fixin 1er Cru Clos Napoleon 2005
89-90
Wijn 4 was andere koek, veel fijner en eleganter in de neus, floraal, aardbei, potloodpunt. Een schitterend evenwicht en bijzonder mooie zuurbalans (het tegendeel van de Engelse toerist, ze zijn er, ze vallen op, en toch storen ze niet.) De zachte, fruitige afdronk zorgt voor de kers (of de framboos, of de aardbei) op de taart.
Domaine Michel Gros Nuits St. Georges Les Chaliots 2010
92
Wijn 5 is wijn 4 maar dan in de extended version. Zelfde smaken en aroma s, maar hier met veel meer volume in het glas. Deze wijn draagt een fluwelen jasje dat, zoals fluwelen jasjes horen te doen, tegelijkertijd zorgt voor warmte en elegantie. 2011 en toch zo mooi rijp dat moet een topwijnbouwer zijn. En een topperceel natuurlijk.
Domaine Michel Gros Vosne-Romanée 1er Cru Aux Brulées 2011
93+
Wijn 6
Tja, dachten we van het beste te van Bourgogne te hebben gehad maar the sky is the limit als Fre zijn flesjes boven haalt. Een lichte reductie en heerlijke neus van vooral zwart fruit deed ons even denken aan een Cote Rotie of iets van die strekking. Pakken fruit en een zijdezachte kracht gaven deze wijn een extra dimensie. Een dimensie waarin we ons heel graag bevinden. Scotty, beam us up!
Domaine Bertagna Vosne-Romanée 1er Cru Les Beaux Monts 2010
94
Vervolgens kwam er een duo in het glas.
Wijn 1 was chalky, sanguine, floraal, met zacht fruit dat zich ook in de mond manifesteert, heel fris en fluwelig, iemand vond dat de wijn kon worden geabsorbeerd in plaats van ingeslikt, wegsmeltende afdronk incluis. Zéer mooi op dronk vonden we.
Wijn 2 had een complexe, gelaagde neus met bosbes, rood fruit en leder, grafiet ook. Minder fluwelig in de mond, met korrelige tannine en een strengere afdronk. Vince besloot dat dit twee maal 2010 was, Oli beaamde dit en opperde dicht bij elkaar gelegen percelen van dezelfde wijnbouwer. Vanaf heden gaan zij door het leven als de Bingo-boys.
Het waren
Domaine Lucien Boillot et Fils Gevrey-Chambertin 1er Cru Les Cherbaudes 2010
93
en
Domaine Lucien Boillot et Fils Gevrey-Chambertin 1er Cru La Perrière 2010
91+
De Bourgogne-orgasmes hadden al door de hele Deinze regio geschald, en toch moest het echte hoogtepunt nog komen. Een wijn die de beste eigenschappen van de vorige wijnen in zich verenigde. Een fabuleus floraal aroma, enorme lengte én diepte, mooi versmolten tannines en zuurtjes en een zijdezachte afdronk. Een wijn die zelfs de BOB van dienst nooit kan uitspuwen, een wijn waar je blijft van genieten, met volume, evenwicht en rondeur, grandeur zelfs.
Bij de onthulling van het etiket schrokken we wel even dat een 2010 topperceel in Nuits al zover in zijn evolutie stond (een 2010 nu al perfect op dronk?) maar dit kan aan de bewaring hebben gelegen.
Georges Chicotot Nuits St. Georges 1er Cru Les Saint Georges 2010
95
Bij de heerlijke lasagne, gemaakt door de GILF van Fre, paste uiteraard een eenvoudigere wijn, dus koos Fre voor een Toscaanse topper. Leder, kruiden, een mand vol bosfruit, de mond eerst sappig maar naar t einde toe wat droogtrekkend...hebben we hier met een Bandol te maken? Ik was er bijna zeker van.
Il poggione Brunello di Montalcino 2012
91+
Ach, eindelijk hebben we de langverwachte icoon uit de Noordelijke Rhone. Een enorm púre wijn, met zalig fris zwart fruit, een knapperig, krokant mondgevoel, een wijn waarvan je nog tijdens de vorige slok al een volgende wil nemen. Of is het tóch geen Rhone...? Nope, wél een icoon...
Jean Foillard Morgon Cotes Du Py 2017
92
Kan het nog hedonistischer? Hmmm, jawel. Terwijl de 12de wijn nog maar net onze glazen kleurt zie ik Tienne al iets fluisteren.. Precies een Renaudkleurke...En hij had het niet over de wagen. In de neus keerden we precies terug naar de Bourgogne, zo fijn en elegant. De Oosterse specerijen en het volrijpe fruit leidden ons echter richting Reynaud, maar dan niet naar een wijn uit de Fonsalette maar wel uit de Rayasclan. Ik dacht aan een Pignan, het was de de alweer voortreffelijke, overachievende Pialade. Na al de kleppers die we dronken slaagde deze “gewone” Rhone er gewoonweg in gelijke tred te houden. Op zijn minst zelfs...
Château Rayas Côtes du Rhône La Pialade 2011
93
Toen was het echt tijd voor de laatste wijn. En ja, Fre wou natuurlijk eindigen met een Bandol, dan tóch! Ik gokte op Tempier, misschien zelfs Cabbasou, zo mooi was deze wijn. Blij dat ik in extremis toch den Bandol herkend heb!
Not.
Domaine du Vieux Télégraphe Châteauneuf-du-Pape La Crau 2000
94
Fre is 35,
het gaat snel,
Je ziet het aan zijn buik
En zijn uitgedroogde vel
maar wat ons betreft
mag het nog sneller gaan
Want het volgend feestje
komt eraan!
Wijn 1
Licht reductief en ziltig aroma, met agrume en heel lichte toast. In de mond zeer strelend, even bijna verlegen maar dan weer expressief, tussen strak en vol, met microdosissen boter en vanille, mooie zoutige afdronk.
Een prachtige starter waar direct aan Chablis werd gedacht, ondanks een terechte opmerking dat de houttoetsen toch niet zo typisch waren. Misschien niet voor de gemiddelde Chablis, antwoordde een erudiet proever, maar wie weet is dit een Grand Cru...
Jean-Paul & Benoit Droin Chablis Grand Cru Vaudésir 2013
93
De tweede witte was een stuk intenser van kleur, met rijper fruit. Peer, mandarijn, zeste, citroensnoepjes en fumé. Mooi geparfumeerd. De wijn begint fruitig in de mond, lijkt eventjes nogal eenvoudig, maar plots wordt hij heel filmend. En blijkt dan nog mooi onderverdeeld in een voorfilm en een hoofdfilm. Na de fruitigheid kregen we een mineralige fraicheur, een mondvullend gevoel en middellange afdronk (perzik, toast).
Ballot Millot Meursault, Narvaux 2017
92
Wijn 3
Oeps, wat een geëvolueerd kleur, wellicht iets van rond de eeuwwisseling. Een vlezig, gerookt boeket met grafiet en cacao. Het is zoeken naar fruit, doet wat denken aan een Bordeaux van enige leeftijd waarin het hout nog niet is versmolten. In de mond komt de wijn een stuk lichter over dan verwacht, veel materie, mooi evenwicht, smelt echter niet op de tong, redelijk strenge afdronk.
Een Bourgogne oude stijl, met behoorlijk veel extractie en houtlagering. Niet echt de stijl waar we heden op zoek naar zijn maar toch op zich een heel goede wijn. De jaargang verwondert uiteindelijk niet (ook Bordeaux 2005 kan die strengheid en rusticiteit nog steeds hebben).
Domaine Pierre Gelin Fixin 1er Cru Clos Napoleon 2005
89-90
Wijn 4 was andere koek, veel fijner en eleganter in de neus, floraal, aardbei, potloodpunt. Een schitterend evenwicht en bijzonder mooie zuurbalans (het tegendeel van de Engelse toerist, ze zijn er, ze vallen op, en toch storen ze niet.) De zachte, fruitige afdronk zorgt voor de kers (of de framboos, of de aardbei) op de taart.
Domaine Michel Gros Nuits St. Georges Les Chaliots 2010
92
Wijn 5 is wijn 4 maar dan in de extended version. Zelfde smaken en aroma s, maar hier met veel meer volume in het glas. Deze wijn draagt een fluwelen jasje dat, zoals fluwelen jasjes horen te doen, tegelijkertijd zorgt voor warmte en elegantie. 2011 en toch zo mooi rijp dat moet een topwijnbouwer zijn. En een topperceel natuurlijk.
Domaine Michel Gros Vosne-Romanée 1er Cru Aux Brulées 2011
93+
Wijn 6
Tja, dachten we van het beste te van Bourgogne te hebben gehad maar the sky is the limit als Fre zijn flesjes boven haalt. Een lichte reductie en heerlijke neus van vooral zwart fruit deed ons even denken aan een Cote Rotie of iets van die strekking. Pakken fruit en een zijdezachte kracht gaven deze wijn een extra dimensie. Een dimensie waarin we ons heel graag bevinden. Scotty, beam us up!
Domaine Bertagna Vosne-Romanée 1er Cru Les Beaux Monts 2010
94
Vervolgens kwam er een duo in het glas.
Wijn 1 was chalky, sanguine, floraal, met zacht fruit dat zich ook in de mond manifesteert, heel fris en fluwelig, iemand vond dat de wijn kon worden geabsorbeerd in plaats van ingeslikt, wegsmeltende afdronk incluis. Zéer mooi op dronk vonden we.
Wijn 2 had een complexe, gelaagde neus met bosbes, rood fruit en leder, grafiet ook. Minder fluwelig in de mond, met korrelige tannine en een strengere afdronk. Vince besloot dat dit twee maal 2010 was, Oli beaamde dit en opperde dicht bij elkaar gelegen percelen van dezelfde wijnbouwer. Vanaf heden gaan zij door het leven als de Bingo-boys.
Het waren
Domaine Lucien Boillot et Fils Gevrey-Chambertin 1er Cru Les Cherbaudes 2010
93
en
Domaine Lucien Boillot et Fils Gevrey-Chambertin 1er Cru La Perrière 2010
91+
De Bourgogne-orgasmes hadden al door de hele Deinze regio geschald, en toch moest het echte hoogtepunt nog komen. Een wijn die de beste eigenschappen van de vorige wijnen in zich verenigde. Een fabuleus floraal aroma, enorme lengte én diepte, mooi versmolten tannines en zuurtjes en een zijdezachte afdronk. Een wijn die zelfs de BOB van dienst nooit kan uitspuwen, een wijn waar je blijft van genieten, met volume, evenwicht en rondeur, grandeur zelfs.
Bij de onthulling van het etiket schrokken we wel even dat een 2010 topperceel in Nuits al zover in zijn evolutie stond (een 2010 nu al perfect op dronk?) maar dit kan aan de bewaring hebben gelegen.
Georges Chicotot Nuits St. Georges 1er Cru Les Saint Georges 2010
95
Bij de heerlijke lasagne, gemaakt door de GILF van Fre, paste uiteraard een eenvoudigere wijn, dus koos Fre voor een Toscaanse topper. Leder, kruiden, een mand vol bosfruit, de mond eerst sappig maar naar t einde toe wat droogtrekkend...hebben we hier met een Bandol te maken? Ik was er bijna zeker van.
Il poggione Brunello di Montalcino 2012
91+
Ach, eindelijk hebben we de langverwachte icoon uit de Noordelijke Rhone. Een enorm púre wijn, met zalig fris zwart fruit, een knapperig, krokant mondgevoel, een wijn waarvan je nog tijdens de vorige slok al een volgende wil nemen. Of is het tóch geen Rhone...? Nope, wél een icoon...
Jean Foillard Morgon Cotes Du Py 2017
92
Kan het nog hedonistischer? Hmmm, jawel. Terwijl de 12de wijn nog maar net onze glazen kleurt zie ik Tienne al iets fluisteren.. Precies een Renaudkleurke...En hij had het niet over de wagen. In de neus keerden we precies terug naar de Bourgogne, zo fijn en elegant. De Oosterse specerijen en het volrijpe fruit leidden ons echter richting Reynaud, maar dan niet naar een wijn uit de Fonsalette maar wel uit de Rayasclan. Ik dacht aan een Pignan, het was de de alweer voortreffelijke, overachievende Pialade. Na al de kleppers die we dronken slaagde deze “gewone” Rhone er gewoonweg in gelijke tred te houden. Op zijn minst zelfs...
Château Rayas Côtes du Rhône La Pialade 2011
93
Toen was het echt tijd voor de laatste wijn. En ja, Fre wou natuurlijk eindigen met een Bandol, dan tóch! Ik gokte op Tempier, misschien zelfs Cabbasou, zo mooi was deze wijn. Blij dat ik in extremis toch den Bandol herkend heb!
Not.
Domaine du Vieux Télégraphe Châteauneuf-du-Pape La Crau 2000
94
Fre is 35,
het gaat snel,
Je ziet het aan zijn buik
En zijn uitgedroogde vel
maar wat ons betreft
mag het nog sneller gaan
Want het volgend feestje
komt eraan!
Het was een zalige namiddag. Dikke merci Fre!
Beestige wijn, een echte krachtpatser! Beetje overwelmend. Ik denk dat dit top zal worden, maar dit is duidelijk één for the long run...
guys voor al die fijne reacties en voor Jo voor het fantastische verslag! Het genot van de degustatie begon al bij het ineen steken ervan. Een aantal wijnen toonden zich nog jeugdig. Ik heb 't geluk gehad de wijnen op dag 2 en sommige op dag 3 te kunnen naproeven. De Bourgognes hielden goed stand, een aantal plooiden pas dan open. Enkel de Grenache wijnen waren, zoals je dat van de druif kan verwachten, al de col aan 't afdalen. 