08-07-2019, 10:46 PM
Zeg, ik ben alleen thuis. Zin in een glaasje? Christelijk als Jo is, kan hij deze barmhartige daad niet weigeren en brengt hij ook wat miswijn mee...
Un vin pour faire le palais. Deze witte stond tweede dag open :
Aantrekkelijke neus van rijp wit fruit, heel aromatisch, springt uit het glas. Frisse aanzet, peer, frisse zuurtjes, zacht mondgevoel. Loopt héél vlotjes binnen.
Op dag één zat daar ook nog mineraliteit en spritz bij, wat het een text book Grüner Veltliner maakte, deze Ried Achleiten Federspiel 2018 van Kartaüserhof, Wachau. Ideale terraswijn! Wat een geluk dat we net op het terras zaten.
De eerste rode kwam al gauw in het glas. Mineraliteit! Rijp rood fruit, een wat kruidige toets. Frisfruitige aanzet met het rijpe fruit dat terug komt, mooie fraicheur, klein beetje tannines die ervoor zorgen dat de eerste etappe toch niet helemaal vlak is. Daarmee wint Daniel Bouland al meteen de bolletjestrui voor zijn Cuvée Mélanie 2016, Côtes de Brouilly.
Dan een duo. Serieel weliswaar. Maar wel bedoeld als duo.
Eventjes snuiven, en dan een gelukzalige glimlach. Nee, dit is geen cocaïne. Maar wel pinot noir! Gul rood fruit, rijp maar niet jammy, ceder, een rubbertoetsje. Materie in deze wijn! En perfect evenwicht. Alles zit zo goed in elkaar. Neen, dit kan geen 2016 zijn, 2015 is de enige mogelijkheid. Jawel. Maar van wat? We drinken het niet vaak, maar deze Auxey-Duresses delivers the goods. Dit is de Très Vieilles Vignes 2015, Auxey-Duresses van Alain Gras. Wat een drinkplezier! Het gekir staken we op de duiven.
En nu, de uitdager! Meer ingetogen neus, maar wel een snuffelneusje, zeer edel. Eerst meer op bosfruit, met mooie cedertoetsen weer. Later toch ook wat rood fruit, framboos. In de mond opnieuw die elegantie van in de neus, en dat perfecte evenwicht zoals bij Alain Gras. Dus ook 2015? Jawel. Maar van wat? Dit huis drinken we wèl vaak. Kunnen we spreken over een lichte hype? Misschien wel, maar dan ook volledig terecht, want Dureuil-Janthial maakt het ook hier volledig waar. Niet de basis Rully, maar de En Guesnes 2015, Rully De lengte...
De bedoeling van dit serieel duo was om te zien of de outsider (Gras) de gevestigde waarde (Dureuil-Janthial) kon kloppen in dezelfde gewichtsklasse (super welter). Het is een remise geworden. Ook vandaag op dag 2 blijven de kemphanen mekaar in evenwicht houden trouwens. Wat goed nieuws is voor het bewaarpotentieel.
De afsluiter. Voor alle duidelijkheid, ik beschrijf wel degelijk een rode wijn.
Floraliteit! Perzik! Exotisch fruit! Huh?!! Wat is dit?! Dit is zo één van die frustrerende momenten waar je het even niet meer weet. En waardoor je nog veel gedrevener gaat gaan snuiven aan dat glas totdat de wijn bijna via mijn neusgaten naar binnen loopt. Vergeet niet te genieten, zegt Jo. Terecht. Want dit is wel degelijk een genieterswijn. Etherisch is eigenlijk het woord dat deze wijn perfect beschrijft. Ongrijpbaar. In de mond is deze wijn al even lichtvoetig, en toch... zitten er wat tannines in deze wijn. Op het moment dat ik eindelijk doorheb dat dit misschien geen Franse wijn is, begint nebbiolo dan eindelijk te dagen. Maar niet uit Piëmonte. Wel uit Valtellina! Dit is de Garof 2015, DOCG Valtellina Superiore Grumello van Mamete Prevostini. Een unieke expressie van nebbiolo, zegt Jan De Clercq van deze wijn. Oef, ik voel me al iets beter...
En zo is de zondagnamiddag weer gepasseerd. Bij het geruis van het struikgewas, de kedeng kedeng van de sporende mens, en een muzikale mix die ons van hier tot ginderachter bracht.
Un vin pour faire le palais. Deze witte stond tweede dag open :
Aantrekkelijke neus van rijp wit fruit, heel aromatisch, springt uit het glas. Frisse aanzet, peer, frisse zuurtjes, zacht mondgevoel. Loopt héél vlotjes binnen.
Op dag één zat daar ook nog mineraliteit en spritz bij, wat het een text book Grüner Veltliner maakte, deze Ried Achleiten Federspiel 2018 van Kartaüserhof, Wachau. Ideale terraswijn! Wat een geluk dat we net op het terras zaten.
De eerste rode kwam al gauw in het glas. Mineraliteit! Rijp rood fruit, een wat kruidige toets. Frisfruitige aanzet met het rijpe fruit dat terug komt, mooie fraicheur, klein beetje tannines die ervoor zorgen dat de eerste etappe toch niet helemaal vlak is. Daarmee wint Daniel Bouland al meteen de bolletjestrui voor zijn Cuvée Mélanie 2016, Côtes de Brouilly.
Dan een duo. Serieel weliswaar. Maar wel bedoeld als duo.
Eventjes snuiven, en dan een gelukzalige glimlach. Nee, dit is geen cocaïne. Maar wel pinot noir! Gul rood fruit, rijp maar niet jammy, ceder, een rubbertoetsje. Materie in deze wijn! En perfect evenwicht. Alles zit zo goed in elkaar. Neen, dit kan geen 2016 zijn, 2015 is de enige mogelijkheid. Jawel. Maar van wat? We drinken het niet vaak, maar deze Auxey-Duresses delivers the goods. Dit is de Très Vieilles Vignes 2015, Auxey-Duresses van Alain Gras. Wat een drinkplezier! Het gekir staken we op de duiven.
En nu, de uitdager! Meer ingetogen neus, maar wel een snuffelneusje, zeer edel. Eerst meer op bosfruit, met mooie cedertoetsen weer. Later toch ook wat rood fruit, framboos. In de mond opnieuw die elegantie van in de neus, en dat perfecte evenwicht zoals bij Alain Gras. Dus ook 2015? Jawel. Maar van wat? Dit huis drinken we wèl vaak. Kunnen we spreken over een lichte hype? Misschien wel, maar dan ook volledig terecht, want Dureuil-Janthial maakt het ook hier volledig waar. Niet de basis Rully, maar de En Guesnes 2015, Rully De lengte...
De bedoeling van dit serieel duo was om te zien of de outsider (Gras) de gevestigde waarde (Dureuil-Janthial) kon kloppen in dezelfde gewichtsklasse (super welter). Het is een remise geworden. Ook vandaag op dag 2 blijven de kemphanen mekaar in evenwicht houden trouwens. Wat goed nieuws is voor het bewaarpotentieel.
De afsluiter. Voor alle duidelijkheid, ik beschrijf wel degelijk een rode wijn.
Floraliteit! Perzik! Exotisch fruit! Huh?!! Wat is dit?! Dit is zo één van die frustrerende momenten waar je het even niet meer weet. En waardoor je nog veel gedrevener gaat gaan snuiven aan dat glas totdat de wijn bijna via mijn neusgaten naar binnen loopt. Vergeet niet te genieten, zegt Jo. Terecht. Want dit is wel degelijk een genieterswijn. Etherisch is eigenlijk het woord dat deze wijn perfect beschrijft. Ongrijpbaar. In de mond is deze wijn al even lichtvoetig, en toch... zitten er wat tannines in deze wijn. Op het moment dat ik eindelijk doorheb dat dit misschien geen Franse wijn is, begint nebbiolo dan eindelijk te dagen. Maar niet uit Piëmonte. Wel uit Valtellina! Dit is de Garof 2015, DOCG Valtellina Superiore Grumello van Mamete Prevostini. Een unieke expressie van nebbiolo, zegt Jan De Clercq van deze wijn. Oef, ik voel me al iets beter...
En zo is de zondagnamiddag weer gepasseerd. Bij het geruis van het struikgewas, de kedeng kedeng van de sporende mens, en een muzikale mix die ons van hier tot ginderachter bracht.
) aan t proeven waren bedierf nog meer de sfeer. Misschien moet ik eens terug.