Lacrima di Morro d’Alba Superiore 2014
Volgens Ian d’Agatha is dit één van de topproducenten voor Lacrima, en een wijnmaker die deze druif terug op de kaart gezet heeft.
Eerste fles was gekurkt
Gaan inwisselen, en dus tweede poging.
Lacrima blijft toch een raar beestje. Er is werkelijk niets dat je kan vergelijken met deze druif. Pak nu de neus : ken je nog de mariabeeldjes? de snoep bedoel ik uiteraard... wel ja, dat. En zo wat rozebottel, hibiscus? Wat zwarte kers ook. In de mond heel aangename aanzet, fruit, maar dan komen de typische zuren en tannines opzetten. Rijpe tannines wel. Je voelt dat hier een wijnmaker achter zit die beheerst werkt. De neus springt bvb niet uit het glas. Ook in de mond is dit redelijk fijn. Lacrima kan soms bruskeren, maar hier werkt het allemaal mooi tesamen. Zwarte kers in de afdronk.
Vroeger is hier al eens gesproken over Lacrima als Beaujolais op speed. En ja, ook nu klopt dat tot op zekere hoogte, maar dan toch een heel florale gamay. Maar eigenlijk is het gewoon beter om Lacrima op zichzelf te beoordelen. Een specialleke! Maar één die mij wel boeit om nog naar terug te keren. Wat je niet van alle speciallekes kan zeggen.
(13-07-2019 03:53 PM)Olivier schreef: [ -> ]Lacrima di Morro d’Alba Superiore 2014
Volgens Ian d’Agatha is dit één van de topproducenten voor Lacrima, en een wijnmaker die deze druif terug op de kaart gezet heeft.
Eerste fles was gekurkt Gaan inwisselen, en dus tweede poging.
Lacrima blijft toch een raar beestje. Er is werkelijk niets dat je kan vergelijken met deze druif. Pak nu de neus : ken je nog de mariabeeldjes? de snoep bedoel ik uiteraard... wel ja, dat. En zo wat rozebottel, hibiscus? Wat zwarte kers ook. In de mond heel aangename aanzet, fruit, maar dan komen de typische zuren en tannines opzetten. Rijpe tannines wel. Je voelt dat hier een wijnmaker achter zit die beheerst werkt. De neus springt bvb niet uit het glas. Ook in de mond is dit redelijk fijn. Lacrima kan soms bruskeren, maar hier werkt het allemaal mooi tesamen. Zwarte kers in de afdronk.
Vroeger is hier al eens gesproken over Lacrima als Beaujolais op speed. En ja, ook nu klopt dat tot op zekere hoogte, maar dan toch een heel florale gamay. Maar eigenlijk is het gewoon beter om Lacrima op zichzelf te beoordelen. Een specialleke! Maar één die mij wel boeit om nog naar terug te keren. Wat je niet van alle speciallekes kan zeggen.
Volledig vrijblijvend... bij Christiaens hebben ze dit buitenbeentje (zij het van een andere wijnmaker) ook in het assortiment.
Misschien toch eens een keer een testflesje van bestellen....
https://www.christiaens-wijnhuis.be/rood...icari.html
(13-07-2019 08:21 PM)Innesto schreef: [ -> ] (13-07-2019 03:53 PM)Olivier schreef: [ -> ]Lacrima di Morro d’Alba Superiore 2014
Volgens Ian d’Agatha is dit één van de topproducenten voor Lacrima, en een wijnmaker die deze druif terug op de kaart gezet heeft.
Eerste fles was gekurkt Gaan inwisselen, en dus tweede poging.
Lacrima blijft toch een raar beestje. Er is werkelijk niets dat je kan vergelijken met deze druif. Pak nu de neus : ken je nog de mariabeeldjes? de snoep bedoel ik uiteraard... wel ja, dat. En zo wat rozebottel, hibiscus? Wat zwarte kers ook. In de mond heel aangename aanzet, fruit, maar dan komen de typische zuren en tannines opzetten. Rijpe tannines wel. Je voelt dat hier een wijnmaker achter zit die beheerst werkt. De neus springt bvb niet uit het glas. Ook in de mond is dit redelijk fijn. Lacrima kan soms bruskeren, maar hier werkt het allemaal mooi tesamen. Zwarte kers in de afdronk.
Vroeger is hier al eens gesproken over Lacrima als Beaujolais op speed. En ja, ook nu klopt dat tot op zekere hoogte, maar dan toch een heel florale gamay. Maar eigenlijk is het gewoon beter om Lacrima op zichzelf te beoordelen. Een specialleke! Maar één die mij wel boeit om nog naar terug te keren. Wat je niet van alle speciallekes kan zeggen.
Volledig vrijblijvend... bij Christiaens hebben ze dit buitenbeentje (zij het van een andere wijnmaker) ook in het assortiment.
Misschien toch eens een keer een testflesje van bestellen....
https://www.christiaens-wijnhuis.be/rood...icari.html
Bedankt voor de tip! Is ook iets interessanter geprijsd dan de Mancinelli. Maar nu ga ik eerst eens ter plaatse gaan neuzen.
(13-07-2019 09:42 PM)Olivier schreef: [ -> ] (13-07-2019 08:21 PM)Innesto schreef: [ -> ] (13-07-2019 03:53 PM)Olivier schreef: [ -> ]Lacrima di Morro d’Alba Superiore 2014
Volgens Ian d’Agatha is dit één van de topproducenten voor Lacrima, en een wijnmaker die deze druif terug op de kaart gezet heeft.
Eerste fles was gekurkt Gaan inwisselen, en dus tweede poging.
Lacrima blijft toch een raar beestje. Er is werkelijk niets dat je kan vergelijken met deze druif. Pak nu de neus : ken je nog de mariabeeldjes? de snoep bedoel ik uiteraard... wel ja, dat. En zo wat rozebottel, hibiscus? Wat zwarte kers ook. In de mond heel aangename aanzet, fruit, maar dan komen de typische zuren en tannines opzetten. Rijpe tannines wel. Je voelt dat hier een wijnmaker achter zit die beheerst werkt. De neus springt bvb niet uit het glas. Ook in de mond is dit redelijk fijn. Lacrima kan soms bruskeren, maar hier werkt het allemaal mooi tesamen. Zwarte kers in de afdronk.
Vroeger is hier al eens gesproken over Lacrima als Beaujolais op speed. En ja, ook nu klopt dat tot op zekere hoogte, maar dan toch een heel florale gamay. Maar eigenlijk is het gewoon beter om Lacrima op zichzelf te beoordelen. Een specialleke! Maar één die mij wel boeit om nog naar terug te keren. Wat je niet van alle speciallekes kan zeggen.
Volledig vrijblijvend... bij Christiaens hebben ze dit buitenbeentje (zij het van een andere wijnmaker) ook in het assortiment.
Misschien toch eens een keer een testflesje van bestellen....
https://www.christiaens-wijnhuis.be/rood...icari.html
Bedankt voor de tip! Is ook iets interessanter geprijsd dan de Mancinelli. Maar nu ga ik eerst eens ter plaatse gaan neuzen.
Lacrima di Moro d'Alba is ook weer zo één van die wat ongrijpbare Italiaanse druiven. Ik proefde er eind augustus enkele in Jesi en mijn conclusie was: onverkoopbaar. Toch heeft de wijn wel iets. Enkele vond ik maar niks. Bij de betere vond ik blijkbaar Marotti Campi "Orgiolo" 2016,Mancinelli 2016 en de hier besproken Vicari "Lacrima del Pozzo Buono" 2016. Ik noteerde ook de "retail prijzen" en dan was de Mancinelli maar een fractie duurder dan de Vicari, maar veel zegt dat op zo'n degustatie met de producenten nu ook weer niet.