(04-08-2019 11:29 AM)wvd schreef: [ -> ]Maar Jo toch, dat heb je zeker fout geproefd...
Die Côte de Brouilly Trad'nature 2015:"Bright magenta. Fresh and energetic on the nose, displaying red and blue fruit and floral scents that pick up a mineral overtone with air. Juicy black raspberry and boysenberry flavors show very good clarity and cut thanks to a spine of zesty acidity. In a lively style for the vintage, finishing supple and long, with silky tannins coming in late. met een score van 90/100... 
T ging wel over de 2014, mss ís die 15 wel beter (kan niet moeilijk zijn)
Op zich wel raar dat hij nog 2014 liggen heeft- denk dat hij blij is dat hij ervan af is
Een hernieuwd bezoekje aan Domaine Capreoles kon ik uiteraard niet laten liggen. Cedric Lecareux kwam net terug van de dokter, had last van een ontsteking ergens aan de hiel, vervelend want hij speelt basketbal in clubverband. De bijzonder aimabele vigneron liet het niet aan zijn hart komen en trakteerde me op een degustatie van zijn verschillende cuvees en wat technische uitleg over de maceration carbonique, elders in deze topic al besproken. Over zijn wijnen kan ik kort zijn, ze combineren nog steeds evenwicht met materie en elegantie. De 2018 s die ik mocht proeven waren van een zeer hoog niveau. Zo ook de instapcuvee, L Amourgandise, die nu is uitgebracht onder de nieuwe aop benaming Beaujolais Lantigniés.
Cedric is aan het overstappen naar de biodynamie, op de foto zie je hem in zijn “dynamisateur” loeren. Geen idee of het de wijnen nóg beter zal maken, maar Cédric wil geen enkele kans laten liggen om het allerbeste uit zijn terroir te halen.
Laatste bezoek was er een aan een specialleke, ook behoorlijk rock n roll maar dan wel het betere werk. Nicolas Chemarin woont met zijn vrouw en twee schattige meisjes net voorbij Marchampt. Alles oogt nog wat slordig, maar ze zijn volop bezig de gebouwen te verfraaien en binnenkort is het zelfs de bedoeling een Gite te openen.
Nicolas (en jongen met een nonchalance en levensvreugde die me enorm aan Kempie deed denken) werkt behoorlijk “vin nature” maar is geen fanatiekeling en voegt veelal bij de botteling enkele grammen sulfiet toe aan de wijn. Voor de rest geen behandelingen, wel is er bij de cuvees uit het hogere gamma een lagering op houten vaten.
Eerst kreeg ik een rosé in het glas, verrassend donker van kleur (48 uur maceratie) maar ondanks het fruitige karakter wel degelijk poerdroog. Lekker, maar een Bandol adept kan je daar niet mee overtuigen.
De eerste rode draagt de naam die hij als enthousiaste newbie in het dorpje Marchampt kreeg: P’ tit Grobis. In de streek rond Marchampt liggen trouwens de steilste hellingen van de hele Beaujolais.
De instapcuvee was een zuiver wijn, licht en relatief eenvoudig. Het verschil met de volgende twee was echter behoorlijk groot.
Zowel de Regnié Haute Ronze, gemaakt van een perceel met veel klei net naast Morgon, als de Villages Les vignes de Jeannot (60 jaar oude stokken) konden me enorm bekoren. Op een gegeven moment vond ik zelfs gelijkenissen met de Pialade van Reynaud, iets wat Nicolas, die wist waarover ik het had, eigenlijk wel kon beamen. Jammer genoeg waren zijn topcuvees, de Morgon en Le Rocher uitverkocht.
Toen ik mijn doosjes besteld had en ik wou betalen (moest cash uiteraard, verkopen is niet direct Nicolas zijn prioriteit) had hij niet direct 4 euro om terug te geven. Hij was al op weg naar zijn leefruimte toen ik riep dat het echt niet nodig was, zijn wijnen zijn goed genoeg om er wat meer voor te betalen.
Glimlachend kwam hij op zijn stappen terug. “Ah, mais alors je vais vous offrir une bouteille.
Ik heb m beloofd dat ik het flesje “Je t ai dans la Peau”, gemaakt ter ere van zijn dochtertjes, op zijn en hun gezondheid zou opdrinken.
Zalige verslagjes!
Mooi glas ook daar bij Chemarin.
Het Zuidelijke deel van de Beaujolais is een stuk minder bekend bij wijnliefhebbers. Voornaamste reden hiervoor is dat in dit gebied enkel “gewone” Beaujolais wordt gemaakt, geen “Villages” of “Crus”. Nochtans is dit toeristisch een zeer interessant stukje patrimonium. In de omgeving van Villefranche is er een lappendeken van bijzonder pittoreske Middeleeuwse dorpjes met huizen en gebouwen die allen zijn opgetrokken uit de typische goudkleurige kalksteen die enkel daar wordt (en mag worden) gebruikt.
Les Pierres Dorées. Het effect hiervan is zeer oogstrelend. We reden door enkele van die dorpjes en genoten van de huizen en de speciale lichtinval, maar ook van de wonderbaarlijke vergezichten. Vooral het dorpje Oingt is het bezoeken waard.
En wat met de wijn, of is dit hier plots een toeristische brochure misschien?
Wel, naast enkele grote namen (denk maar aan Jean Paul Brun van Les Terres Dorees) zijn er honderden kleine wijnbouwers die -soms met de moed der wanhoop- zeer eerlijke wijnen vervaardigen en verkopen aan prijzen tussen de 4 en 8 euro. Meer en meer stokken gamay worden “arrachés” om chardonnay aan te planten.
We brachten een beleefdheidsbezoekje aan de schoonzoon van de hospita van onze B&B, Vincent Lafontaine van Domaine de la Rocaillere in Pommiers. Hij bezit en bewerkt zomaar eventjes 21 ha wijngaarden en maakt crémant, wit en rood. De gewone witte was fruitig en fris, de duurdere cuvee (7,5 ipv 6,5 euro!!) was houtgelagerd en deed zowaar denken aan een wijn uit het Noordelijke deel van La Grande Bourgogne.
Verder was er nog een verrassend krachtige Vielles Vignes (met syrah trekjes)en de cuvee Coup de foudre, houtgelagerd en een stuk rijker.
We kochten een crémant, twee witte en vier rode wijnen en betaalden 46 euro voor deze zeven flessen. Zowat de prijs van een flesje Premier Cru in de Cote d Or. Daar is het goud blijkbaar veel waardevoller dan in de prachtige heuvels van de Pierres Dorées.
Raar, de middelste foto staat recht, de twee andere liggen op hun zij?!?
Niet binnengewipt bij Jean-Paul?
(07-08-2019 11:53 AM)wvd schreef: [ -> ]Raar, de middelste foto staat recht, de twee andere liggen op hun zij?!?
Niet binnengewipt bij Jean-Paul?
Nope, was met mijn vrouw op weg ;-)
(En mijn budget was op, wou me de frustratie besparen..)
Tja, die foto s, hier staan ze recht. Als de tekst maar niet scheef staat..
Citaat:Tja, die foto s, hier staan ze recht.
ik zie dat het verschil zit in of je vanop een PC kijkt of smart phone/tablet. Op smart phone staan ze recht, op PC niet.
(07-08-2019 02:18 PM)Olivier schreef: [ -> ]Citaat:Tja, die foto s, hier staan ze recht.
ik zie dat het verschil zit in of je vanop een PC kijkt of smart phone/tablet. Op smart phone staan ze recht, op PC niet.
Ah ok, dus t zijn alleen de oudjes die er last van hebben...
Koop u eens een Ipad, Werner, ge gaat verschieten wat een luxe dat is...;-)
Om het reisverslag van mijn derde bezoek aan deze prachtige streek af te sluiten ben ik zo vrij kort enkele slotbedenkingen te noteren:
Ondanks het feit dat bij de oudere generatie wijndrinkers de Beaujolais nog steeds diezelfde oubollige reputatie heeft van fruitige drinkwijnen, blijft deze streek éen van dre meest boeiende, renoverende en betaalbare kwaliteitsvolle streken. In wit maakt men steeds mooiere wijnen, maar het blijven toch vooral de rode wijnen die echt hoge toppen scheren.
Eigenlijk kan men spreken van drie types rode wijnen:
1/ De klassieke fruitige Beaujolais, gemaakt met de maceration (semi-) carbonique, waar in de prijsklasse 5-8 euro zeer degelijke producten worden gemaakt. (vb Domaine la Rocaillere) In deze categorie zitten echter ook de wijnen die de regio een slechte naam geven, waarvan vele worden gemaakt met uniformiserende technieken zoals thermovinificatie, toegevoegde gisten enz.. (Duboeuf en co)
2/De ambitieuze wijnen die een traditionele vinificatie krijgen en veelal een substantiële houtlagering. Deze wijnen durven qua stijl wel eens naar een Bourgogne gaan, doch even goed zijn het gestructureerde gamays die bijtijds een toefje Noordelijke Rhone karakter vertonen. (Capreoles, Thulon). Sommige van deze domeinen werken nog traditioneel qua behandeling (lutte raisonnee) andere werken ook al volledig bio of zelfs biodynamisch.
3/De navolgelingen van de “Bende zonder zwavel”, meestal semi Maceration Carbonique, waar de nieuwe generatie minder fanatiek sans souffre is en mits minieme toegevingen en toevoegingen er steeds beter in slaagt schitterende wijnen te maken die een volledig eigen karakter hebben maar de blinde proever ook wel eens richting voornoemde streken zou durven doen gissen. Ook hier veelal houtlagering, quasi nooit nieuwe foeders. (Chamonard, Chemarin). Het dient gezegd dat een aantal wijnbouwers van deze lichting wel degelijk ook cuvees sans souffre op de markt brengen.
However, mét of zonder zwavel, met of zonder maceration carbonique, met of zonder houtlagering... Je les aime tous!
Dank je wel, Jo, voor al deze informatie, ik weet heel weinig over Beaujolais-wijnen en toen ik je las, heb ik een beetje geleerd.
(07-08-2019 06:37 PM)Thierry Debaisieux schreef: [ -> ]Dank je wel, Jo, voor al deze informatie, ik weet heel weinig over Beaujolais-wijnen en toen ik je las, heb ik een beetje geleerd.
Avec plaisir Thierry. Bojo est un secret à découvrir et partager..
