wijnliefhebbers

Terug van vakantie en dan trekken we met plezier een flesje open dat we meegebracht hebben van Graziano Pra. Niet bezocht maar op een avond wel de Otto 2018 in het glas gekregen, de basis soave van dit domein, dat toch een zekere naam heeft in de streek. Was een heel klassieke, frisse, slanke soave. Perfect voor op een Veronees terrasje...

In een lokale winkel dan ook de Staforte 2016 meegenomen, die een trapje hoger is. En deze fles is vanavond opengegaan bij wat prosciutto san daniele, mozzarella di buffala en een galia meloentje. Kwestie van de zomerse sfeer nog zolang mogelijk te trekken voor de wekker weer meedogenloos gaat tieren om 6u30.

Een rijke neus, veel voller dan de Otto. Deze wijn heeft batonnage gehad (wat de Otto niet had). Rijpe citroen, een amandeltje, een vleugje mineraliteit. In de mond een stuk ronder dan de gemiddelde soave. Rijp en rijk fruit, zuurtjes die aanwezig zijn, maar in het achterkoor. En een afsluitend amandelbittertje. Het einde van de wijn was wat kort, maar van de zomer wat uitgesteld.

Gisteren ook Otto 2018 gedronken.

Inderdaad klassieke, frisse witte wijn zonder scherpe kantjes. Vraag me niet waarom, maar ik had er precies toch iets meer van verwacht. Nog 2 flessen Staforte 2016 ook liggen.

Intussen zijn mijn 2 flessen Staforte 2016 op. Ik weet niet meer precies wanneer ik de eerste dronk, maar had heel deze week zin in mijn tweede en laatste fles, dat is meestal toch een goed teken.

Woensdag geopend en gisteren de laatste 2 glazen gedronken. Heel mooie Soave, en fijn dat ze die zo laat op de markt brengen waardoor je niet te snel in de verleiding komt om dit te vroeg te openen. Zeker niet te uitbundig, eerder elegante klasse met een heel aangenaam mondgevoel en lange afdronk. Voor mij lijkt deze nu in een mooie fase, al wat evolutie, maar geen champignons of iets dergelijks. Ook binnen een jaar of drie zal dit echter nog mooi te drinken zijn. Ik ga zeker bijkopen.