Wijngoed gelegen in het Westen van Sicilië.
Men maakt er fruitige en verleidelijke nero d avola, maar ook een 100% syrah. Blijkbaar wordt deze druif daar als een inheemse druif beschouwd.
Adhara syrah 2017
Eerste dag kruidig en nogal scherp.
Dag twee is dit mooi open gekomen. De neus is nu echt syrah getypeerd, een heerlijk aroma van steak au poivre gelardeerd met rijpe blauwe bes en wat cassis. Na opschudden tabak en leder.
In de mond lijken de zuurtjes weer de bovenhand te nemen maar al gauw wordt een mooi evenwicht bereikt met het fruit en de kruiden. Tannines zorgen dat het geheel niet al te sappig wordt, de structuur neemt de bovenhand. Bittertje. Kruidnagel in de afdronk.
Mooie, boeiende wijn die ik gerust naast de meer vlezige wijnen uit het beginsegment van de Noordelijke Rhone durf te zetten.
(06-09-2019 08:16 PM)vinejo schreef: [ -> ]Wijngoed gelegen in het Westen van Sicilië.
Men maakt er fruitige en verleidelijke nero d avola, maar ook een 100% syrah. Blijkbaar wordt deze druif daar als een inheemse druif beschouwd.
Adhara syrah 2017
Eerste dag kruidig en nogal scherp.
Dag twee is dit mooi open gekomen. De neus is nu echt syrah getypeerd, een heerlijk aroma van steak au poivre gelardeerd met rijpe blauwe bes en wat cassis. Na opschudden tabak en leder.
In de mond lijken de zuurtjes weer de bovenhand te nemen maar al gauw wordt een mooi evenwicht bereikt met het fruit en de kruiden. Tannines zorgen dat het geheel niet al te sappig wordt, de structuur neemt de bovenhand. Bittertje. Kruidnagel in de afdronk.
Mooie, boeiende wijn die ik gerust naast de meer vlezige wijnen uit het beginsegment van de Noordelijke Rhone durf te zetten.
Bij Disisa beweren ze dat de syrahdruif destijds door de Moren meegebracht is toen het eiland een emiraat was (831-1091). Ik las trouwens ergens dat de Siciliaanse moslims nogal berucht waren omwille van hun alcoholgebruik. Op het domein staat nog een Saraceense uitkijktoren uit die periode, van waaruit je het hele gebied rond Monreale kan overschouwen.
En hup, de kwaliteit van dit domein wordt bevestigd.
Zonet met Olivier de Granmassenti 2017 geproefd, gemaakt van de bekende Italiaanse druif waarvan ik niet op de naam kon komen maar wist dat het leek op pecorino, namelijk de perricone.
De neus is heel aromatisch, floraal, zwarte kers, wat leder, tabak en zelfs een Italiaans rubbertje. Bijna smeuïg in de mond, maar de Italiaanse zuurtjes houden het fris, koffiebittertje in de finale.
Zeer originele en smakelijke wijn alweer.
Aan 13 euro toch wel een ontdekking.
Mijn eerste kennismaking met deze druif, en een heel aangename. Een wijn die wel wat tijd nodig had in het glas, met eerst een zekere jeugdige wolligheid en floraliteit die na een tijdje meer focus kreeg en zelfs naar framboosjes evolueerde. Mooie zuren die deze wijn spannend maken en voor een leuk rijp-fris contrast zorgen. Wat tannines ook die voor reliëf zorgen. Een boeiende wijn die vraagt om onderzocht te worden. Inderdaad een ontdekking!
(14-09-2019 08:32 PM)Olivier schreef: [ -> ]Mijn eerste kennismaking met deze druif, en een heel aangename. Een wijn die wel wat tijd nodig had in het glas, met eerst een zekere jeugdige wolligheid en floraliteit die na een tijdje meer focus kreeg en zelfs naar framboosjes evolueerde. Mooie zuren die deze wijn spannend maken en voor een leuk rijp-fris contrast zorgen. Wat tannines ook die voor reliëf zorgen. Een boeiende wijn die vraagt om onderzocht te worden. Inderdaad een ontdekking!
Ik heb me in Sicilië laten vertellen dat een jaar of tien geleden de perricone bijna verdwenen was. Dat zou onder meer te maken hebben gehad met Robert Parker. Die hemelde destijds de nero d'avola dusdanig op dat iedereen zijn perricone rooide en er de Parkerdruif voor in de plaats plantte. Een aantal stijfkoppen (naast Feudo Disisa bijvoorbeeld ook Marilena Barbera uit Menfi) hield echter vast aan de perricone en blijkbaar is ze nu aan een revival bezig, soms in een blend met die andere hippe druif, nerello mascalese.
Gisteren de Lu Banco cararratto 2021 geschonken.
Vince en Oli dachten aan Sauvignon blanc, maar dan niet “Sancerresk “ Dat laatste woord was het mooiste wat we gebruikten gedurende de namiddag, Voor de rest enkel banale woorden zoals de, het, een, amai, lekker, rood, wit, zacht, kaas, kayak en energiecoefficient.
De gok naar sauvignon blanc kon ik heel goed begrijpen. Mooie wijn, maar iets te geparfumeerd voor mij.
However, vandaag is dat geparfumeerde quasi weg en is het nog méer sauvignon blanc. En een lékkere!