Gisteren mocht ik mee met Vince richting Ahrstreek.
Eerst had ik mijn twijfels bij het idee, op 1 dag op en af, zou dat niet te lastig worden..?
Maar het tegendeel was waar. Mede dankzij het schitterende herfstweer genoten we van een zalig zonnig wijntripje.
We sprongen eerst kort eens binnen bij Adeneuer, éen van de “Big Six” uit deze streek.
We werden zeer vriendelijk en efficient ontvangen, proefden drie wijnen en waren toch wel onder de indruk van de zuiverheid en finesse.
Elke zes flesjes mee en dan naar ons vaste eetadresje La Perla om eerst de innerlijke mens wat te versterken.
Voor de derde keer bezocht ik het huis van de familie Sebastian, waar Julia Bertram haar thuis is, en ook nu blonk de Duitse wijnkoningin uit in afwezigheid
Misschien was ik daardoor beinvloed, want van haar wijnen, ons ingeschonken door de lieve tante, was ik deze keer niet onder de indruk.
We proefden enkel de basiscuvees 2017 want alle toppercelen waren volledig uitverkocht (incluis een doos van zes die door Vince was besteld
)
2017 was een “winzer” jaar, waarin de betere wijnbouwers het verschil konden maken. Toch vermoed ik dat de basiscuvees bij de meeste Ahr wijnen in 2017 gewoon te mijden zijn, dat was voor mij althans zo bij Bertram. Je kon ze licht of elegant noemen, maar voor mij hadden ze in de mond een enorm “hol” middenstuk. We dronken éen 2016 (De Ahrweiler) en het verschil was enorm.
Gelukkig bleek later dat Shumacher alvast een uitzondering was, daar had enkel zijn gewone spatburgunder er wat last van.
We kregen uiteindelijk wel nog twee openstaande vatstalen 2018 te drinken, maar ik slaagde er niet in er enorm enthousiast over te zijn. Toch is 18 geen te warm jaar voor de wijnbouwers die op tijd plukten, de alcoholpercentages blijven in dat geval zeer bescheiden. De opbrengsen in dat jaar zijn tot 30% groter dan gemiddeld.
2019 had last van “sonnebrand” maar de natuurlijke selectie zorgt wellicht voor een heel interessant wijnjaar.
Geen Julia en weinig begeesterende wijnen... ik heb zelfs geen foto getrokken.
wel de Sonnenberg vergeten Jo, daar kon ik je wel betrappen op enig enthousiasme, het was de eerste en enige Lagenwein die we geproefd hebben en het was wat mij betreft de beste frühburgunder ooit want... hij leek op een spätburgunder
alle andere Lagenweine 2017 heb ik kunnen proeven in de maand april, ze waren schitterend
maar het klopt dat de Ortsweine van Schumacher veel beter geslaagd zijn dan bij Bertram
(17-11-2019 11:14 PM)Vince schreef: [ -> ]wel de Sonnenberg vergeten Jo, daar kon ik je wel betrappen op enig enthousiasme, het was de eerste en enige Lagenwein die we geproefd hebben en het was wat mij betreft de beste frühburgunder ooit want... hij leek op een spätburgunder
Just, klopt!
En die bij Kreuzberg was ook schoon.
Bij Shumacher voelen we ons al heel goed thuis, zeker wanneer de bijzonder lieve vrouw des huizes ook @the stube is.
Zoals gewoonlijk kregen we zowat alle wijnen te proeven, sommige stonden al wat langer open maar dan schonk Paul daarnaast wel een meer recent geopende versie.
Wat ook leuk is bij Shumi, je krijgt elk drie glazen, om de cuvees naast elkaar te proeven.
Eerst de gewone spatburgunder naast de Carpe Diem en de Pur Pinot.
In de neus alle drie heel mooie wijnen, die heerlijke mineraliteit met het overvloedige rood fruit, naargelang de cuvee wat rijper.
In de mond toonde ook hier de basiscuvee echter dat 2017 een jaar is om de betere wijnen aan te kopen.
De Carpe Diem gaf dan weer voor zijn 12,5 euro enorm veel waar voor zijn geld, en de Pur Pinot leunde dicht aan bij de Cru wijnen, met heel veel zachte materie. Niet onlogisch gezien deze cuvee gemaakt is van druiven afkomstig van de onderste rijen van de Trotzenberg en co.
Die cru wijnen kregen we daarna ook in het glas in ruim geschonken porties, ook een leuke eigenschap van Shumacher.
Hier was er veel gelijkenis tussen de Sonnenberg en de Trotzenberg, met toch een voorkeur voor deze laatste. De favoriete wijn van de vrouw des huizes, en ook de mijne in deze degustatie.
De Krauterberg toonde een ander karakter, met enorm veel materie maar minder toegankelijkheid en zelfs wat voelbare tannines. Het relatief grote prijsverschil tussen de eerste wijnen en deze Krauterberg leek ons niet echt verantwoord.
Wat flessen gekocht uiteraard (zie foto) en daarna richting Kreuzberg, nadat we waren gepasseerd bij een jonge belofte, waarvan ik even de naam ben vergeten. Aangeraden door Shumacher. Hij was jammer genoeg niet thuis, zijn vrouw verkocht ons de enige twee flesje die geëtiketteerd waren. Meer daarover wanneer we ze geproefd hebben.
Dan maar nog even bij Kreuzberg binnen gesprongen en ons als echte snobs gedragen, enkel de Lage wijnen proeven aub.
Vielen heel goed mee, maar de klik zoals bij vorige domeinen is een stuk minder.
Ondertussen opende ik zondag al een Trotzenberg 2017, heerlijk fonkelend fris en zacht, puur drinkplezier.
Merci Vince!