06-01-2020, 06:49 PM
In het glas een heerlijk heldere trousseau.
En in het oor Wendell Gee van REM.
Waarna Come hell or High Water van Everything but the Girl.
En dan moet Microdisney nog komen.
Er bestaan mindere momenten in het leven.
De trousseau is er een van de “Cave de Bacchus”.
Lucien Aviet was onze back up in het onooglijk kleine dorpje Montigny les Arsures. Nu ja, back up, we hadden er eigenlijk geen. Wie had nu gedacht dat Michel Gahier gewoon niet zou komen opdagen op onze afspraak? Wellicht in niet nuchtere toestand de telefoon gehanteerd, dacht PvdW. Ach, overkomt ons dat allemaal niet eens...?
Gelukkig stonden in het dorpje die typische pijltjes naar de andere residerende wijnbouwers. En gelukkig ging ook ik twee jaar terug overstag om me een Smartphone aan te schaffen. Een korte zoektocht leerde me dat Aviet veruit de interessantste was. Het verwonderde ons achteraf zelfs dat dit wijngoed niet op onze oorspronkelijke shortlist was verschenen.
Slechts 1 km dienden we verder te rijden, hopelijk was er iemand in da winehouse.
We zagen een poort en traden binnen, we werden vriendelijk ontvangen door een zeer sympathieke dame die ons meteen elk een glas in de hand stopte.
Drie meter verder was een werknemer de cuves aan het kuisen. Af en toe kwam hij met een volle emmer tot bij ons om die weg te gieten in het afvoergat. Hij gunde ons geen blik waardig, zo druk was hij bezig.
Let op de gezichtsuitdrukkingen van Vince, Erik en PvdW, hilarisch
Later bleek dit de wijnbouwer te zijn, Vincent, zoon van Lucien Aviet.
Na het drinken van zijn wijnen vergeefden we hem zonder dralen zijn stugge omgangsvormen.
We waren al voldoende overtuigd van de kwaliteiten van de trousseau maar het gamma van Aviet oversteeg al onze verwachtingen. De drie “gewone” cuvees konden ons zeer bekoren, maar de hoofdvogel werd afgeschoten door de “229”, een wijn die na gisting nog 229 dagen verder macereerde. Toen we die wijn proefden stond Vincent Aviet plots naast ons. “C est mon idee!” zei hij trots, hiermee impliciet ponerend dat hij niet zomaar alles van zijn vader klakkeloos overnam. “Je suis le seul a faire un trousseau a cette manière.
En het moet gezegd, het resultaat mag er zijn.
Ik schonk de wijn ondertussen al blind bij me thuis en de commentaren waren zeer lovend.
http://www.vinejo.freebb.be/thread-6679-...l#pid92696
De Ruzard die ik nu in het glas heb, opende ik gisteren al, een frambozenbom, leek licht en bijna fruitsap-achtig maar was zo onweerstaanbaar als Frances Lefebure in Madonna-outfit.
Vandaag leek de wijn in eerste instantie wat gesloten, zelfs vegetaal. Het overvloedige fruit is enorm getemperd, eerder kruidig (laurier).
In de mond meer structuur nu, maar met een blijvende drinkbaarheidsfactor van je-ongelooflijke-welste.
De trousseau is volgens mij een geheime blend van syrah, pinot noir en gamay.
Ondertussen Shine on van House of Love.
Mooie afspeellijst, al zeg ik het zelf
En in het oor Wendell Gee van REM.
Waarna Come hell or High Water van Everything but the Girl.
En dan moet Microdisney nog komen.
Er bestaan mindere momenten in het leven.
De trousseau is er een van de “Cave de Bacchus”.
Lucien Aviet was onze back up in het onooglijk kleine dorpje Montigny les Arsures. Nu ja, back up, we hadden er eigenlijk geen. Wie had nu gedacht dat Michel Gahier gewoon niet zou komen opdagen op onze afspraak? Wellicht in niet nuchtere toestand de telefoon gehanteerd, dacht PvdW. Ach, overkomt ons dat allemaal niet eens...?
Gelukkig stonden in het dorpje die typische pijltjes naar de andere residerende wijnbouwers. En gelukkig ging ook ik twee jaar terug overstag om me een Smartphone aan te schaffen. Een korte zoektocht leerde me dat Aviet veruit de interessantste was. Het verwonderde ons achteraf zelfs dat dit wijngoed niet op onze oorspronkelijke shortlist was verschenen.
Slechts 1 km dienden we verder te rijden, hopelijk was er iemand in da winehouse.
We zagen een poort en traden binnen, we werden vriendelijk ontvangen door een zeer sympathieke dame die ons meteen elk een glas in de hand stopte.
Drie meter verder was een werknemer de cuves aan het kuisen. Af en toe kwam hij met een volle emmer tot bij ons om die weg te gieten in het afvoergat. Hij gunde ons geen blik waardig, zo druk was hij bezig.
Let op de gezichtsuitdrukkingen van Vince, Erik en PvdW, hilarisch
Later bleek dit de wijnbouwer te zijn, Vincent, zoon van Lucien Aviet.
Na het drinken van zijn wijnen vergeefden we hem zonder dralen zijn stugge omgangsvormen.
We waren al voldoende overtuigd van de kwaliteiten van de trousseau maar het gamma van Aviet oversteeg al onze verwachtingen. De drie “gewone” cuvees konden ons zeer bekoren, maar de hoofdvogel werd afgeschoten door de “229”, een wijn die na gisting nog 229 dagen verder macereerde. Toen we die wijn proefden stond Vincent Aviet plots naast ons. “C est mon idee!” zei hij trots, hiermee impliciet ponerend dat hij niet zomaar alles van zijn vader klakkeloos overnam. “Je suis le seul a faire un trousseau a cette manière.
En het moet gezegd, het resultaat mag er zijn.
Ik schonk de wijn ondertussen al blind bij me thuis en de commentaren waren zeer lovend.
http://www.vinejo.freebb.be/thread-6679-...l#pid92696
De Ruzard die ik nu in het glas heb, opende ik gisteren al, een frambozenbom, leek licht en bijna fruitsap-achtig maar was zo onweerstaanbaar als Frances Lefebure in Madonna-outfit.
Vandaag leek de wijn in eerste instantie wat gesloten, zelfs vegetaal. Het overvloedige fruit is enorm getemperd, eerder kruidig (laurier).
In de mond meer structuur nu, maar met een blijvende drinkbaarheidsfactor van je-ongelooflijke-welste.
De trousseau is volgens mij een geheime blend van syrah, pinot noir en gamay.
Ondertussen Shine on van House of Love.
Mooie afspeellijst, al zeg ik het zelf
