(01-04-2020 12:44 PM)Vinoco schreef: [ -> ] (01-04-2020 12:22 PM)vinejo schreef: [ -> ] (25-03-2020 06:07 PM)wvd schreef: [ -> ]De absolute bovenkant van de maatschappij heeft nooit ergens last van. Ik zou zelfs durven beweren dat die veeleer de oorzaak zijn van veel ellende aan de onderkant. Iemand die op om het even welke wijze zeer rijk wordt, doet dat altijd ten koste van iemand anders: te grote winsten, personeel te weinig betalen, belasting constructies opzetten, you name it. Er zijn nu eenmaal veel mensen die blijkbaar nooit genoeg hebben. Dat zie je vooral in de landen met ongebreideld kapitalisme zoals UK en USA. En daar gaan nu misschien de meeste corona doden vallen (als we dat ooit al te weten komen), maar dat kan de heren aan de top daar geen moer schelen want ze zullen zelf altijd genoeg poen hebben om hun bedje in een privé kliniek te betalen.
Misschien moeten we ons met z'n allen eens gaan afvragen in wat soort maatschappij we willen leven want als we op dit traject verder gaan, komen we terug naar een feitelijk feodaal systeem met een groepje zeer rijken, amper een middenklasse en dan veel armen die al blij mogen zijn als ze ergens mogen werken om juist genoeg te verdienen en nét hun basisbehoeften te voorzien.
Wist je dat een president ooit vond dat ieder die meer dan 1 miljoen dollar per jaar "verdiende" moest belast worden aan.....100%! En dat was dan in de USA! Iemand die dat daar nu zou voorstellen zou als communist dood gebliksemd worden. Enfin, het is er niet van gekomen, ze zijn gestrand op 97%... Misschien geen slecht idee om dit op wereldschaal terug in te voeren, tenslotte, met een miljoentje per jaar moet je toch een leuk leventje kunnen hebben, niet? 
1. Ik zou het niet beter kunnen verwoorden, 100% gelijk.
2. Volhouden Werner, je bent sterk genoeg! Hopelijk is Vera er al vanaf...?
Je bedoelt te zeggen dat je het 100% met hem eens bent. Dat is anders dan 100% gelijk....want dat is niet zo. Maar goed. Iedereen zijn mening en iedereen denkt/vindt dat ie gelijk heeft. Uiteindelijk weten we er allemaal maar weinig van.
Gisteren was er op de Nederlandse televisie een geweldige discussie inzake Corona waarbij een Hoogleraar/Econoom aangaf dat we het op dit moment helemaal verkeerd aanpakken. Met de ingeslagen weg beschermen we 5.000 tot 15.000 mensen die zwak/ziek en/of oud zijn en waarvan het grote deel de komende jaren waarschijnlijk sowieso komt te sterven en een groot deel het ondanks de maatregelen alsnog niet redt. Door deze gekozen weg is nu alles economisch naar de klote aan het gaan waardoor er voor meer dan 80% (lees: miljoenen mensen) van de gezonde mensen er de komende jaren minimaal 5 tot 10 kwaliteit levensjaren weggegooid worden met indirect een veelvoud aan doden dan het aantal dat we nu beschermen (als gevolg van economische ellende) tot gevolg. Hij gaf aan dat er in NL 2 jaar terug tijdens de griep periode 17.000 mensen stierven. dat waren er 12.000 meer dan normaal. Het enige wat we in de media hoorden was dat de griep dat jaar hardnekkiger was dan de afgelopen 10 jaar maar verder niets aan de hand. Eigenlijk dus hetgeen wat de leiders van Brazilië, Wit-Rusland en USA nu ook zeggen en deels uitvoeren. Erg interessant. Keuzes voor gevorderden. Het maakt enorme emoties los en niemand weet wat verstandig is. Ik weet niet hoeveel doden er nog bij gaan komen in Nederland maar ik denk niet dat we het aantal doden van een normale griep epidemie gaan halen, laat staan van de epidemie van 2 jaar terug. Wel is zeker dat economisch alles naar de klote aan het gaan is met dramatische gevolgen van dien......benieuwd waar het gaat eindigen.
Wat we juist moeten doen en wat de echte impact is, daar laat ik mij niet toe verleiden. Maar ook over de economische / welvaart / sociale impact bestaat geen 100% gelijk.. zie artikel onder
GERT PEERSMAN
Een lockdown, ook economisch de beste maatregel
‘Wanneer de economie op een laag pitje draait, hebben mensen meer tijd om te bewegen.’ reuters
Amper drie weken geleden vertelden vooraanstaande economen nog dat de coronacrisis in de eerste plaats een verstoring van het productieproces was, waardoor het geen zin heeft om de consumptie te stimuleren, en dat de gevolgen van de maatregelen om het coronavirus tegen te houden uiteindelijk erger zullen zijn dan de gevolgen van het virus zelf.
Dat laatste was eerlijk gezegd ook mijn eerste reactie. De economie is ondergeschikt aan de gezondheid, maar beseften de virologen wel dat een recessie veel mensen in armoede duwt, met evengoed ziekte en overlijden tot gevolg? Ik moest alleen nog de wetenschappelijke studies doornemen om mijn argumenten te staven.
Tot mijn verbazing bleek uit al die studies dat sterftecijfers systematisch dalen tijdens recessies. Nader onderzoek leerde dat er weliswaar extra doden vallen door zelfdoding en drugsverslaving, maar dat dit niet opweegt tegen een daling van het aantal doden door arbeids- en verkeersongevallen. Wanneer de economie op een laag pitje draait, verbetert de luchtkwaliteit, hebben mensen meer uren nachtrust en meer tijd om te bewegen. Bovendien gaan mensen bij inkomensverlies besparen op sigaretten, alcohol en restaurantbezoek, waardoor obesitas afneemt en de gezondheid erop vooruitgaat. Kortom, de draconische maatregelen om het coronavirus te bestrijden, zullen onrechtstreeks levens redden.
Regeringen moeten meer spenderen om een ramp te vermijden – dat geldt ook voor iedereen die weinig inkomensverlies heeft
Daarna heb ik mij op de wetenschappelijke literatuur over virussen en pandemieën gestort om de gevolgen in te schatten. Het was toch maar een griepje? Dat was een eyeopener. De modellen met exponentiële groei en netwerkeffecten zijn zeer herkenbaar voor economen. Je kunt ook een parallel trekken met het onderscheid tussen micro- en macro-economie. Zo is het als econoom ergerlijk wanneer bijvoorbeeld een ceo zegt dat de overheid zoals een bedrijf gerund zou moeten worden. Qua management misschien wel, maar de maatregelen die een overheid neemt, hebben een totaal andere economische dynamiek. Als individu is het bijvoorbeeld verstandig om te sparen. Doen we dat collectief, inclusief de overheid, dan is dat een economische ramp. Macro-economie is vaak contra-intuïtief, omdat we van nature uit een micro-economische reflex hebben. Zelfs economen hebben er vaak moeite mee.
Bij virussen is er dan weer een verschil tussen bijvoorbeeld individuele resistentie en groepsimmuniteit. Een individueel griepje is geen enkel probleem. Hebben we daarentegen collectief een griepje, en is er geen vaccin voor de zwakkeren in de groep, dan is dat een ramp. Een lockdown party is voor een individu plezierig, maar op macroniveau leidt ze tot drama’s. Een kleine individuele statistische kans wordt realiteit in een populatie, met alle gevolgen van dien. Net zoals bij economie is dit voor velen moeilijk om te vatten.
Dit maakt van mij geen virusspecialist, maar na het lezen van de studies was mijn conclusie duidelijk: een lockdown is ook economisch de beste maatregel. De economische schade zal veel hoger zijn wanneer er oververhitting in de gezondheidszorg ontstaat, waardoor nog drastischere maatregelen nodig zijn, meer arbeidskrachten tegelijk uitvallen en het vertrouwen een extra klap krijgt.
Een recessie is onvermijdelijk en er is geen precedent voor de huidige situatie, maar bij een externe schok hebben economieën zich al vaak snel kunnen herstellen, zodra de schok zelf is uitgezweet. Net zoals bij ziekte is het cruciaal dat de herstelkracht van de economie zo weinig mogelijk wordt aangetast en dat er geen ongunstige bijwerkingen zijn waarbij belangrijke organen worden aangetast. Dat betekent dat gezonde bedrijven ondertussen niet failliet mogen gaan en werknemers niet permanent in de werkloosheid verzeilen. Ook banken mogen niet wankelen, zodat ze overbruggingskredieten blijven geven.
Dit is niet louter een verstoring van het productieproces: gezinnen die inkomensverlies lijden, moeten zo veel mogelijk ondersteund worden, zodat ze niet de vinger op de knip houden, want dan verspreidt het probleem zich over de hele economie. Het is bovendien zeer belangrijk dat er weinig onzekerheid is over de compensatiemaatregelen, want bij onzekerheid hebben we de reflex om collectief te sparen. Macro-economisch betekent dit dat de regeringen het omgekeerde moeten doen om een ramp te vermijden: meer spenderen. Dat geldt overigens voor iedereen die weinig inkomensverlies heeft.
De compensatiemaatregelen van de Vlaamse regering voor winkels en restaurants en de waarborgen voor bedrijven passen binnen dat plaatje, net zoals ons systeem van tijdelijke werkloosheid. De banken krijgen van de ECB geld toegestopt als ze leningen aan getroffen bedrijven geven, terwijl de kapitaalbuffers die ze sinds de bankencrisis hebben opgebouwd opnieuw aangesproken mogen worden. Er zal nog een versnelling of twee hoger geschakeld moeten worden, maar de eerste economische maatregelen gaan alvast in de goede richting.
Gert Peersman is hoogleraar economie aan de UGent. Zijn column verschijnt tweewekelijks op dinsdag.
