07-07-2020, 09:18 PM
Ik schets even het verhaal. Zondag kwamen mijn 2 drinkebroeders langs om zich tegoed te doen aan gegist druivensap. Ik wilde graag mooi eindigen maar het werd een teleurstelling:
Christophe Drag, de sterke man aan het hoofd van het domaine Jean Chauvenet, krijgt toch kransen toegeworpen van oa Clive Coates en Allen Meadows omwille van het feit dat hij dit domein op een hoger niveau heeft getild. Zijn Vaucrains is zijn cuvée phare en wordt vaak grand cru kwaliteiten aangemeten. Ook zijn 2009 wordt goed besproken; Coates quoteerde hem met 17.5/20. Maar een wijn moet het ook nog in het glas waar maken. Dat deed hij voor alle duidelijkheid niet gisteren. Een atypische neus van opgelegde kersjes was eigenlijk nog wel best ok, maar in de mond geen evenwicht, te weinig materie ook. Hoe kan dat nu, vraagt een mens zich af? Benieuwd of hij vandaag meer laat zien.
Op dag 2 alles behalve beterschap. Ik twijfelde om 'm niet weg te kappen. Gelukkig bedacht ik me en gaf 'm nog een derde kans.
De neus blijft wat atypisch met de opgelegde kersen. Maar toch ook die ingehouden kracht dat je vaak bij de grote tegenkomt. Iets aards ook. De mond is echt volledig open geplooid. Een materie en kracht om u tegen te zeggen. En toch redelijk wat tannines. Waar komt dat nu ineens vandaan? Er is een lange afdronk met kersjes die maar blijven aanhouden. Toeme, veel te jong open gedaan.
Christophe Drag, de sterke man aan het hoofd van het domaine Jean Chauvenet, krijgt toch kransen toegeworpen van oa Clive Coates en Allen Meadows omwille van het feit dat hij dit domein op een hoger niveau heeft getild. Zijn Vaucrains is zijn cuvée phare en wordt vaak grand cru kwaliteiten aangemeten. Ook zijn 2009 wordt goed besproken; Coates quoteerde hem met 17.5/20. Maar een wijn moet het ook nog in het glas waar maken. Dat deed hij voor alle duidelijkheid niet gisteren. Een atypische neus van opgelegde kersjes was eigenlijk nog wel best ok, maar in de mond geen evenwicht, te weinig materie ook. Hoe kan dat nu, vraagt een mens zich af? Benieuwd of hij vandaag meer laat zien.
Op dag 2 alles behalve beterschap. Ik twijfelde om 'm niet weg te kappen. Gelukkig bedacht ik me en gaf 'm nog een derde kans.
De neus blijft wat atypisch met de opgelegde kersen. Maar toch ook die ingehouden kracht dat je vaak bij de grote tegenkomt. Iets aards ook. De mond is echt volledig open geplooid. Een materie en kracht om u tegen te zeggen. En toch redelijk wat tannines. Waar komt dat nu ineens vandaan? Er is een lange afdronk met kersjes die maar blijven aanhouden. Toeme, veel te jong open gedaan.
