Grignolino d'Asti "Margherita Barbero" DOC 2018 - Luigi Spertino
Mijn eerste kennismaking met deze druif, de grignolino. Eerste impressie, ingeschonken: het ziet er gewoon niet uit! De kleur van een lichte Elzasser pinot noir of een rosé de macération uit de Champagne en dit met een lichtbruine schakering, dakpanrood!
De neus en de mond gaan dus veel moeten goedmaken. Komt floraal en kruidig over met veel aarbeien en wat bessen. Verder zeker wat aardse tonen. Soepel en sappig in de mond met een uitgesproken kruidigheid, ik denk aan zwarte peper en wat nootmuskaat.
Deze wijn heeft op amforen gelegen. Mist zeker nog wat diepgang maar waarschijnlijk hebben de vrij jonge wijnstokken daar iets mee te maken.
Dit is echter een vrij interessante, speelse wijn met karakter, waarvan met een zekere gulheid, in mijn geval zelfs wat gulzigheid, kan genoten worden.
(13-07-2020 08:24 PM)FRANCISPICCART schreef: [ -> ]Dit is echter een vrij interessante, speelse wijn met karakter, waarvan met een zekere gulheid, in mijn geval zelfs wat gulzigheid, kan genoten worden.
Grignolino éen keer gedronken bij (Z)wijnerij
Had je een heel klein beetje pinot noir/nebiolo gevoel?
(13-07-2020 09:41 PM)vinejo schreef: [ -> ] (13-07-2020 08:24 PM)FRANCISPICCART schreef: [ -> ]Dit is echter een vrij interessante, speelse wijn met karakter, waarvan met een zekere gulheid, in mijn geval zelfs wat gulzigheid, kan genoten worden.
Grignolino éen keer gedronken bij (Z)wijnerij
Had je een heel klein beetje pinot noir/nebiolo gevoel?
Grignolino zag ik vroeger wel meer dankzij de onnavolgbare Giuseppe Tonzig, stichter van de "Club Les Grand Crus d'Italie". Het "probleem" met deze druif is dat ze voor de vrij lichte kleur en nogal vrolijke aroma's, soms wel wreed veel tannine kan hebben en dat gaat wel aan tafel, maar niet in het hoofd van de Vlaming.
Ruim 20 jaar geen Grignolino meer gezien tot ik op Progettovino 2018 een paar mooie exemplaren kon proeven. Een jonge (toen zeker) 2017 van Paolo Angelini waar ik volgens mijn nota's nogal wild van was, wellicht vanwege het blije weerzien, daarna een van Vicara waarmee ik terug op aarde kwam want die was totaal anders met zo'n blauwig kleurtje en andere aroma's en dat bleek maceration carbonique, brrr. En dan een sublieme Bricco del Bosco Vigne Vecchie 2013 van Accornero van meer dan 50 jaar oude stokken in de Monferrato. Deze is zeker de moeite van het zoeken waard, reken wel op een euro of vijfendertig à veertig...
(14-07-2020 10:55 AM)wvd schreef: [ -> ] (13-07-2020 09:41 PM)vinejo schreef: [ -> ] (13-07-2020 08:24 PM)FRANCISPICCART schreef: [ -> ]Dit is echter een vrij interessante, speelse wijn met karakter, waarvan met een zekere gulheid, in mijn geval zelfs wat gulzigheid, kan genoten worden.
Grignolino éen keer gedronken bij (Z)wijnerij
Had je een heel klein beetje pinot noir/nebiolo gevoel?
Grignolino zag ik vroeger wel meer dankzij de onnavolgbare Giuseppe Tonzig, stichter van de "Club Les Grand Crus d'Italie". Het "probleem" met deze druif is dat ze voor de vrij lichte kleur en nogal vrolijke aroma's, soms wel wreed veel tannine kan hebben en dat gaat wel aan tafel, maar niet in het hoofd van de Vlaming.
Ruim 20 jaar geen Grignolino meer gezien tot ik op Progettovino 2018 een paar mooie exemplaren kon proeven. Een jonge (toen zeker) 2017 van Paolo Angelini waar ik volgens mijn nota's nogal wild van was, wellicht vanwege het blije weerzien, daarna een van Vicara waarmee ik terug op aarde kwam want die was totaal anders met zo'n blauwig kleurtje en andere aroma's en dat bleek maceration carbonique, brrr. En dan een sublieme Bricco del Bosco Vigne Vecchie 2013 van Accornero van meer dan 50 jaar oude stokken in de Monferrato. Deze is zeker de moeite van het zoeken waard, reken wel op een euro of vijfendertig à veertig...
Ik hou wel van Grignolino, vooral aan tafel, bv. bij kip aan 't spit. Is echter niet zo makkelijk te vinden. Vroeger kocht ik meestal Braida, zeker een aanrader. Laatste jaren is het de Grignolino del Monferrato Casalese van Vicara, waarvan ik jaarlijks toch meerdere flessen nuttig. Kan ook een paar jaar liggen trouwens. Denk dat ik nog een vijftal flessen van de 2018 heb liggen.
Ooit gelezen dat Grignolino "de meest witte van alle rode wijnen en de meest rode van alle witte wijnen" zou zijn. Klopt niet helemaal in mijn ogen (de tannines), maar er zit wel enige waarheid in.
(14-07-2020 11:13 AM)33S schreef: [ -> ] (14-07-2020 10:55 AM)wvd schreef: [ -> ] (13-07-2020 09:41 PM)vinejo schreef: [ -> ] (13-07-2020 08:24 PM)FRANCISPICCART schreef: [ -> ]Dit is echter een vrij interessante, speelse wijn met karakter, waarvan met een zekere gulheid, in mijn geval zelfs wat gulzigheid, kan genoten worden.
Grignolino éen keer gedronken bij (Z)wijnerij
Had je een heel klein beetje pinot noir/nebiolo gevoel?
Grignolino zag ik vroeger wel meer dankzij de onnavolgbare Giuseppe Tonzig, stichter van de "Club Les Grand Crus d'Italie". Het "probleem" met deze druif is dat ze voor de vrij lichte kleur en nogal vrolijke aroma's, soms wel wreed veel tannine kan hebben en dat gaat wel aan tafel, maar niet in het hoofd van de Vlaming.
Ruim 20 jaar geen Grignolino meer gezien tot ik op Progettovino 2018 een paar mooie exemplaren kon proeven. Een jonge (toen zeker) 2017 van Paolo Angelini waar ik volgens mijn nota's nogal wild van was, wellicht vanwege het blije weerzien, daarna een van Vicara waarmee ik terug op aarde kwam want die was totaal anders met zo'n blauwig kleurtje en andere aroma's en dat bleek maceration carbonique, brrr. En dan een sublieme Bricco del Bosco Vigne Vecchie 2013 van Accornero van meer dan 50 jaar oude stokken in de Monferrato. Deze is zeker de moeite van het zoeken waard, reken wel op een euro of vijfendertig à veertig...
Ik hou wel van Grignolino, vooral aan tafel, bv. bij kip aan 't spit. Is echter niet zo makkelijk te vinden. Vroeger kocht ik meestal Braida, zeker een aanrader. Laatste jaren is het de Grignolino del Monferrato Casalese van Vicara, waarvan ik jaarlijks toch meerdere flessen nuttig. Kan ook een paar jaar liggen trouwens. Denk dat ik nog een vijftal flessen van de 2018 heb liggen.
Ooit gelezen dat Grignolino "de meest witte van alle rode wijnen en de meest rode van alle witte wijnen" zou zijn. Klopt niet helemaal in mijn ogen (de tannines), maar er zit wel enige waarheid in.
Accornero's Bricco del Bosco wordt ingevoerd, schitterende wijn!
(13-07-2020 09:41 PM)vinejo schreef: [ -> ] (13-07-2020 08:24 PM)FRANCISPICCART schreef: [ -> ]Dit is echter een vrij interessante, speelse wijn met karakter, waarvan met een zekere gulheid, in mijn geval zelfs wat gulzigheid, kan genoten worden.
Grignolino éen keer gedronken bij (Z)wijnerij
Had je een heel klein beetje pinot noir/nebiolo gevoel?
Ik heb vandaag de rest van de fles leeggemaakt. Nog even gezocht naar het pinot noir/nebbiolo gevoel waarvan Jo gewag maakte. Maar ik heb het feitelijk niet gevonden. Die grignolino is voor mij toch wel wat apart. Op dag 2 vond ik hem al wat van zijn charme verloren hebben. Agressieve tannines heb ik echter niet geproefd. Dit is ook wel de beste cuvée Grignolino van de wijnmaker en daar zal wel op gelet zijn. Maar voor € 25 vind ik toch interessantere pinot noirs of nebbiolo's. Blijft wel een leuke kennismaking met deze druif en ik sta open voor nieuwe uitdagingen.