Nog geen topic van dit domein, ik plaats eerst even mijn verslagje over m’n bezoek in augustus 2019, daarna een post over het heerlijks dat ik er van dronk in La Belgique.
Domaine du Thulon is gelegen in Lantignié, bezit wijngaarden in Chiroubles, Morgon en Renie, maar maakt vooral enkele toch wel speciale wijnen in de aop Beaujolais Villages.
Vandaag doet zoon Laurent alles op het veld en de vinificatie, zijn zus staat in voor het administratieve en commerciele werk. Ik kreeg zowat alle cuvees te proeven en mocht twee uur later nog eens mee “dans les caves pour essayer les 2017 et 2018 en cuve”...
Bij aanvang van het bijna 3 uur durende bezoek (wat is het zalig om 1 domein per dag te doen en daardoor alle tijd te hebben) was het de bijzonder lieve mama die me ontving. Ze was bezig met Italianen die enkel wat Engels praatten en dus kon de toevallig aanwezige Vlaming weer eens gebruik maken van zijn talent voor talen (sic) om tolk te spelen.
Meer en meer worden hier stokken gamay gerooid om chardonnay aan te planten.
Ik kreeg er een in het glas en vond die meer dan verdienstelijk, doch iets in mij weerhoudt er me van om hiervan te genieten in de Beaujolais. Maar mijn theorie klopt niet (of mss net wel) want de viognier die me werd ingeschonken vond ik schitterend, behoorlijk typisch maar frisser dan vele wijnen van net voorbij Lyon. De wijn wordt uitgebracht onder dezelfde aop dan de landwijnen in de Noordelijke Rhone.
Na een frisse doch vederlichte rosé nam oenoloog Laurent over voor een serietje rode wijnen. De Beaujolais Villages was goed gemaakt met fruit en kruidige toetsen en een streepje vegetaliteit. Vervolgens een heel mooi rijpe Chroubles, die als eerste het karakter toonde dat ook alle volgende wijnen vertoonden: zeer fluwelig in de mond, rijp maar verfrissend, mooi evenwicht. Zelfde voor de Morgon en de Regnie VV waarvan ik later een 2015 in het glas kreeg me minder beviel wegens het wat gestoofde, gecomporeerde karakter, iets wat Laurent zelf beaamde.
De paradepaardjes van het domein zijn echter niét de Cru s maar de Village wijnen.
Eerst mocht ik genieten van een enorm lekkere “Cerise sur le Gateau”, Dit is hun enige cuvee die gemaakt is volgens de maceration carbonique, maar eigenlijk is het semi-carbonique (alle kwaliteitswijnen worden op die manier ofwel volledig klassiek gemaakt).
De stokken zijn 50 jaar oud, in gobelet gesnoeid met een zeer hoge plantdichtheid van 9000 stokken/ha.
De trossen worden manueel geplukt en gaan zonder te ontstelen in de cuve waar de maceration carbonique kan starten. Om deze enzymatische omzetting in de druif zelf te laten gebeuren mag men dus niet ontstelen maar vooral niet kneuzen. Er is dus amper sap, enkel de druiventrossen in de cuve. Sommige wijnbouwers gaan elke dag het weinige sap dat toch vrijkomt oversteken.
Na enkele dagen heeft de maceration carbonique door een enzymatische omzetting binnen in de druif een paar graden alcohol geleverd.
Vervolgens gaat men persen en mengen met het al vrijgekomen (en eventueel overgestoken) sap.
Na een débourbage (een natuurlijke filtering waarbij de vaste deeltjes neerslaan- dit bij kouder temperatuur om de start van de alcoholische gisting te vermijden) gaat men bij Thulon het vrijgekomen sap soutireren (oversteken dus) in nieuwe barriques, waarin zowel de alcoholische als de malolactische gisting zullen plaats vinden.
Nadien worden de verschillende barriques nog eens geassembleerd en in april worden de wijnen gebotteld.
Dit is een wijn waar je niet genoeg van krijgt door zijn ongelooflijke toegankelijkheid, zonder evenwel simpel te zijn. Beetje Bart Peeters. Heerlijk.
Volgende wijn is de 1947, stokken geplant in 45 maar voor het eerst geoogst in 47.
Hier eigenlijk de antipode van de vorige, men gaat volledig ontstelen en een lange alcoholische gisting laten plaats vinden in betonnen cuves, met pigeage.
De wijn wordt vervolgens overgestoken in barriques, de helft van 1 jaar oud, de andere 2 of 3 jaar. De malolactische gisting vindt erin plaats, men bottelt de wijn 12 maanden later.
Een totaal andere wijn uiteraard, waarvan ik later in de gite direct wou herproeven. Hm, beviel me nog beter dan op het domein eigenlijk. Frambozentaart in de oven, ook kersen en bramen, lichte cedertoets, kruidig (peper en muskaatnoot), mineraliteit. Heerlijk zacht en in balans, en ondanks zijn sappige fraicheur smelt hij weg in de mond. Een mooie zachte afdronk met wat toast.
Typisch? Neen. Doet me denken aan de beter Noordelijke Rhone eigenlijk. Niet supergoedkoop voor de streek (15 euro) maar de wijn is dit zeker waard.
Hét prijsbeest is echter de Opale, en dit mag je letterlijk nemen want de 2015 van deze wijn werd in 2018 uitgeroepen tot “beste gamay ter wereld”. Voor wat het waard is uiteraard.
De wijn is afkomstig van nog oudere stokken (70 jaar, rendement van 25hl/ha, plantdichtheid van 10000/ha) en lagert nog een jaar langer. Laurent zei me dat hij de wijn in barriques overhevelt en er vervolgens 2 jaar niet meer aankomt.
Ik proefde de 2016 uit fles, heel mooi, de 2017 van deze wijn zat nog steeds op vat en toonde zich bijzonder lang en complex. Ik proefde ook de 2018 s van Opale en 1947, allebei nogal moeilijk in de neus maar ook hier was het mondgevoel prachtig.
Na een kleine drie uur bij de familie Jambon (gelukkig niks te maken met onze Vlaamsgezinde Hesp) nam ik afscheid en begaf me terug richting Marchampt om er na te genieten van de de passie van Laurent en de wijnen van Domaine du Thulon.
(20-07-2020 03:03 PM)vinejo schreef: [ -> ]Nog geen topic van dit domein, ik plaats eerst even mijn verslagje over m’n bezoek in augustus 2019, daarna een post over het heerlijks dat ik er van dronk in La Belgique.
Domaine du Thulon is gelegen in Lantignié, bezit wijngaarden in Chiroubles, Morgon en Renie, maar maakt vooral enkele toch wel speciale wijnen in de aop Beaujolais Villages.
Vandaag doet zoon Laurent alles op het veld en de vinificatie, zijn zus staat in voor het administratieve en commerciele werk. Ik kreeg zowat alle cuvees te proeven en mocht twee uur later nog eens mee “dans les caves pour essayer les 2017 et 2018 en cuve”...
Bij aanvang van het bijna 3 uur durende bezoek (wat is het zalig om 1 domein per dag te doen en daardoor alle tijd te hebben) was het de bijzonder lieve mama die me ontving. Ze was bezig met Italianen die enkel wat Engels praatten en dus kon de toevallig aanwezige Vlaming weer eens gebruik maken van zijn talent voor talen (sic) om tolk te spelen.
Meer en meer worden hier stokken gamay gerooid om chardonnay aan te planten.
Ik kreeg er een in het glas en vond die meer dan verdienstelijk, doch iets in mij weerhoudt er me van om hiervan te genieten in de Beaujolais. Maar mijn theorie klopt niet (of mss net wel) want de viognier die me werd ingeschonken vond ik schitterend, behoorlijk typisch maar frisser dan vele wijnen van net voorbij Lyon. De wijn wordt uitgebracht onder dezelfde aop dan de landwijnen in de Noordelijke Rhone.
Na een frisse doch vederlichte rosé nam oenoloog Laurent over voor een serietje rode wijnen. De Beaujolais Villages was goed gemaakt met fruit en kruidige toetsen en een streepje vegetaliteit. Vervolgens een heel mooi rijpe Chroubles, die als eerste het karakter toonde dat ook alle volgende wijnen vertoonden: zeer fluwelig in de mond, rijp maar verfrissend, mooi evenwicht. Zelfde voor de Morgon en de Regnie VV waarvan ik later een 2015 in het glas kreeg me minder beviel wegens het wat gestoofde, gecomporeerde karakter, iets wat Laurent zelf beaamde.
De paradepaardjes van het domein zijn echter niét de Cru s maar de Village wijnen.
Eerst mocht ik genieten van een enorm lekkere “Cerise sur le Gateau”, Dit is hun enige cuvee die gemaakt is volgens de maceration carbonique, maar eigenlijk is het semi-carbonique (alle kwaliteitswijnen worden op die manier ofwel volledig klassiek gemaakt).
De stokken zijn 50 jaar oud, in gobelet gesnoeid met een zeer hoge plantdichtheid van 9000 stokken/ha.
De trossen worden manueel geplukt en gaan zonder te ontstelen in de cuve waar de maceration carbonique kan starten. Om deze enzymatische omzetting in de druif zelf te laten gebeuren mag men dus niet ontstelen maar vooral niet kneuzen. Er is dus amper sap, enkel de druiventrossen in de cuve. Sommige wijnbouwers gaan elke dag het weinige sap dat toch vrijkomt oversteken.
Na enkele dagen heeft de maceration carbonique door een enzymatische omzetting binnen in de druif een paar graden alcohol geleverd.
Vervolgens gaat men persen en mengen met het al vrijgekomen (en eventueel overgestoken) sap.
Na een débourbage (een natuurlijke filtering waarbij de vaste deeltjes neerslaan- dit bij kouder temperatuur om de start van de alcoholische gisting te vermijden) gaat men bij Thulon het vrijgekomen sap soutireren (oversteken dus) in nieuwe barriques, waarin zowel de alcoholische als de malolactische gisting zullen plaats vinden.
Nadien worden de verschillende barriques nog eens geassembleerd en in april worden de wijnen gebotteld.
Dit is een wijn waar je niet genoeg van krijgt door zijn ongelooflijke toegankelijkheid, zonder evenwel simpel te zijn. Beetje Bart Peeters. Heerlijk.
Volgende wijn is de 1947, stokken geplant in 45 maar voor het eerst geoogst in 47.
Hier eigenlijk de antipode van de vorige, men gaat volledig ontstelen en een lange alcoholische gisting laten plaats vinden in betonnen cuves, met pigeage.
De wijn wordt vervolgens overgestoken in barriques, de helft van 1 jaar oud, de andere 2 of 3 jaar. De malolactische gisting vindt erin plaats, men bottelt de wijn 12 maanden later.
Een totaal andere wijn uiteraard, waarvan ik later in de gite direct wou herproeven. Hm, beviel me nog beter dan op het domein eigenlijk. Frambozentaart in de oven, ook kersen en bramen, lichte cedertoets, kruidig (peper en muskaatnoot), mineraliteit. Heerlijk zacht en in balans, en ondanks zijn sappige fraicheur smelt hij weg in de mond. Een mooie zachte afdronk met wat toast.
Typisch? Neen. Doet me denken aan de beter Noordelijke Rhone eigenlijk. Niet supergoedkoop voor de streek (15 euro) maar de wijn is dit zeker waard.
Hét prijsbeest is echter de Opale, en dit mag je letterlijk nemen want de 2015 van deze wijn werd in 2018 uitgeroepen tot “beste gamay ter wereld”. Voor wat het waard is uiteraard.
De wijn is afkomstig van nog oudere stokken (70 jaar, rendement van 25hl/ha, plantdichtheid van 10000/ha) en lagert nog een jaar langer. Laurent zei me dat hij de wijn in barriques overhevelt en er vervolgens 2 jaar niet meer aankomt.
Ik proefde de 2016 uit fles, heel mooi, de 2017 van deze wijn zat nog steeds op vat en toonde zich bijzonder lang en complex. Ik proefde ook de 2018 s van Opale en 1947, allebei nogal moeilijk in de neus maar ook hier was het mondgevoel prachtig.
Na een kleine drie uur bij de familie Jambon (gelukkig niks te maken met onze Vlaamsgezinde Hesp) nam ik afscheid en begaf me terug richting Marchampt om er na te genieten van de de passie van Laurent en de wijnen van Domaine du Thulon.
Dat label links roept ergens vage herinneringen op...
En dus deze week twee maal thuis geproefd en neen, ik heb me op vakantie in de Beaujolais niét vergist. Dit huis maakt práchtige gamays!
Eerst probeerde ik de Cerise sur le gateau 2017 (en niet 2016 zoals ik verkeerdelijk postte in het verslagje van een wine afternoon with Werner, zie hier
http://www.vinejo.freebb.be/thread-6906-...l#pid98124 )
Wel, ik deed m nog maar open en had al de Ipad vast om een mail te sturen naar Erik en Vince, waarvoor ik allebei wat flesjes meebracht. NU opendoen schreef ik, dit is zóoooooo lekker. Vince stuurde al terug dat ie dit dus idd iets tssn N Rhone, Bojo en Bourgogne vindt (zie ook bericht over de wine afternoon)
Dus zowel door Vince, Werner en mezelve bevestigd:
La cerise sur le gateau
est vraiment tres tres beau!!
Ik had destijds ook 3 flesjes 2016 Regnie VV gekocht, eigenlijk een gewonere cuvee.
Dat van openen (eergisteren) dacht ik, tja, ze zijn enkel sterk in hun 3 topcuvees waarschijnlijk.
Tweede dag beviel dit al beter, ik vond m zelfs een soort lichtere versie van de Cerise.
En nu, derde dag, is deze wijn ook hedonistisch as hell.
Met Fatal Flowers uit de luisprekers smaakt ie nog beter.
Leve Régnié, leve Thulon, leve Fatal Flowers!
Gisteren schonk ik de “1947” uit 2016, een cuvee van stokken die in 1945 zijn geplant (en waarvan de eerste wijn werd gemaakt in 1947).
12 maanden hout (gedeeltelijk nieuw) maken dit een atypische Beaujolais, Bruno en Gerten dachten aan Noordelijke Rhone, Luc aan de Loire, en ik kon dit zeer goed begrijpen.
Gamay heeft zoveel verschillende gedaantes, je hebt de Bourgondische Beaujolais (domaine de la Bruyere, Chateau de Jaques,..), dan de biodynamische en/of natuurlijke wijnen (Thevenet, Lapierre, Chamonard,..), de Noordelijke Rhone gamays zoals die van Capreoles, Mee Godard en deze Thulon, en dan Daniel Bouland, die uniek is en overal wat tussen zit.
Enfin, deze Thulon cuvee deed het weer, de proevers vonden dit een verrukkelijke wijn. In de neus blauwe bes, ceder, kruidig. Een fluwelig mondgevoel, vive fraicheur en bekoorlijk zachte tannines zorgen voor een waar genot om drinken.
(22-08-2020 08:58 AM)vinejo schreef: [ -> ]Gamay heeft zoveel verschillende gedaantes, je hebt de Bourgondische Beaujolais (domaine de la Bruyere, Chateau de Jaques,..), dan de biodynamische en/of natuurlijke wijnen (Thevenet, Lapierre, Chamonard,..), de Noordelijke Rhone gamays zoals die van Capreoles, Mee Godard en deze Thulon, en dan Daniel Bouland, die uniek is en overal wat tussen zit.
Waar plaats je Bachelards?
(22-08-2020 12:01 PM)wvd schreef: [ -> ] (22-08-2020 08:58 AM)vinejo schreef: [ -> ]Gamay heeft zoveel verschillende gedaantes, je hebt de Bourgondische Beaujolais (domaine de la Bruyere, Chateau de Jaques,..), dan de biodynamische en/of natuurlijke wijnen (Thevenet, Lapierre, Chamonard,..), de Noordelijke Rhone gamays zoals die van Capreoles, Mee Godard en deze Thulon, en dan Daniel Bouland, die uniek is en overal wat tussen zit.
Waar plaats je Bachelards?
Geen idee, kan je daar binnen afzienbare tijd op antwoorden (maar heb wel een vermoeden
)
1947, jaargang 2016
Blauwe bes, drop, lichte kruidigheid, een mix tussen pakweg Saumur en Santenay, en wat een sappige afdronk! Wederom een overachiever uit de bojo.
(30-10-2020 11:28 PM)Vince schreef: [ -> ]een mix tussen pakweg Saumur en Santenay
Jajajajaja!!
(20-07-2020 03:03 PM)vinejo schreef: [ -> ]Eerst mocht ik genieten van een enorm lekkere “Cerise sur le Gateau”, Dit is hun enige cuvee die gemaakt is volgens de maceration carbonique, maar eigenlijk is het semi-carbonique (alle kwaliteitswijnen worden op die manier ofwel volledig klassiek gemaakt).
De stokken zijn 50 jaar oud, in gobelet gesnoeid met een zeer hoge plantdichtheid van 9000 stokken/ha.
De trossen worden manueel geplukt en gaan zonder te ontstelen in de cuve waar de maceration carbonique kan starten. Om deze enzymatische omzetting in de druif zelf te laten gebeuren mag men dus niet ontstelen maar vooral niet kneuzen. Er is dus amper sap, enkel de druiventrossen in de cuve. Sommige wijnbouwers gaan elke dag het weinige sap dat toch vrijkomt oversteken.
Na enkele dagen heeft de maceration carbonique door een enzymatische omzetting binnen in de druif een paar graden alcohol geleverd.
Vervolgens gaat men persen en mengen met het al vrijgekomen (en eventueel overgestoken) sap.
Na een débourbage (een natuurlijke filtering waarbij de vaste deeltjes neerslaan- dit bij kouder temperatuur om de start van de alcoholische gisting te vermijden) gaat men bij Thulon het vrijgekomen sap soutireren (oversteken dus) in nieuwe barriques, waarin zowel de alcoholische als de malolactische gisting zullen plaats vinden.
Nadien worden de verschillende barriques nog eens geassembleerd en in april worden de wijnen gebotteld.
Dit is een wijn waar je niet genoeg van krijgt door zijn ongelooflijke toegankelijkheid, zonder evenwel simpel te zijn. Beetje Bart Peeters. Heerlijk..
Bovenstaande schreef ik over de “Cerise sur le gateau” na mijn bezoek bij Domaine de Thulon.
En ik heb me niet bezondigd aan fake news.
Gisteren geopend en vandaag soldaat gemaakt.
Leve Bart Peeters!
(20-07-2020 03:03 PM)vinejo schreef: [ -> ]Volgende wijn is de 1947, stokken geplant in 45 maar voor het eerst geoogst in 47.
Hier eigenlijk de antipode van de vorige, men gaat volledig ontstelen en een lange alcoholische gisting laten plaats vinden in betonnen cuves, met pigeage.
De wijn wordt vervolgens overgestoken in barriques, de helft van 1 jaar oud, de andere 2 of 3 jaar. De malolactische gisting vindt erin plaats, men bottelt de wijn 12 maanden later.
Een totaal andere wijn uiteraard, waarvan ik later in de gite direct wou herproeven. Hm, beviel me nog beter dan op het domein eigenlijk. Frambozentaart in de oven, ook kersen en bramen, lichte cedertoets, kruidig (peper en muskaatnoot), mineraliteit. Heerlijk zacht en in balans, en ondanks zijn sappige fraicheur smelt hij weg in de mond. Een mooie zachte afdronk met wat toast.
Typisch? Neen. Doet me denken aan de beter Noordelijke Rhone eigenlijk. Niet supergoedkoop voor de streek (15 euro) maar de wijn is dit zeker waard.
Ik haal hier even een stukje uit mijn verslag van het bezoek aan dit domein.
We proefden gisteren dezelfde wijn en ik meen me te herinneren dat Olivier zo ongeveer letterlijk zei wat ik gemarkeerd heb in t zwart.
However, ik heb IS moeten bellen, want Oli was blind zeker van Barbera (
kop eraf als dit geen Barbera is 
) en ik kon dit perfect begrijpen.
Domaine du Thulon maakt poeplekkere, sappige, blijmakende Barbera s.
Oprechte deelneming aan de familie van Olivier.
PS vacature voor collega administrator staat open.
(21-03-2021 03:14 PM)vinejo schreef: [ -> ] (20-07-2020 03:03 PM)vinejo schreef: [ -> ]Volgende wijn is de 1947, stokken geplant in 45 maar voor het eerst geoogst in 47.
Hier eigenlijk de antipode van de vorige, men gaat volledig ontstelen en een lange alcoholische gisting laten plaats vinden in betonnen cuves, met pigeage.
De wijn wordt vervolgens overgestoken in barriques, de helft van 1 jaar oud, de andere 2 of 3 jaar. De malolactische gisting vindt erin plaats, men bottelt de wijn 12 maanden later.
Een totaal andere wijn uiteraard, waarvan ik later in de gite direct wou herproeven. Hm, beviel me nog beter dan op het domein eigenlijk. Frambozentaart in de oven, ook kersen en bramen, lichte cedertoets, kruidig (peper en muskaatnoot), mineraliteit. Heerlijk zacht en in balans, en ondanks zijn sappige fraicheur smelt hij weg in de mond. Een mooie zachte afdronk met wat toast.
Typisch? Neen. Doet me denken aan de beter Noordelijke Rhone eigenlijk. Niet supergoedkoop voor de streek (15 euro) maar de wijn is dit zeker waard.
Ik haal hier even een stukje uit mijn verslag van het bezoek aan dit domein.
We proefden gisteren dezelfde wijn en ik meen me te herinneren dat Olivier zo ongeveer letterlijk zei wat ik gemarkeerd heb in t zwart.
However, ik heb IS moeten bellen, want Oli was blind zeker van Barbera (kop eraf als dit geen Barbera is ) en ik kon dit perfect begrijpen.
Domaine du Thulon maakt poeplekkere, sappige, blijmakende Barbera s.
Oprechte deelneming aan de familie van Olivier.
PS vacature voor collega administrator staat open.
ik was zo zeker van mijn stuk dat dit Italiaans was! Maar ik ben toch blij dat Jo in zijn TN zei dat deze wijn niet typisch was
Dit had voor mij een zeer mooie barbera kunnen zijn, rijp, lekker en met een hoog doordrinkgehalte. Perfect voor een zonnig terrasje dus! Toen het duidelijk was dat het Frans was, kon het natuurlijk enkel nog Beaujolais zijn...
Mindfuck N°2. Wacht maar, Jo
Domaine du Thulon, IGP Viognier 2017
Op het domein had ik de viognier geproefd en was daar zeer enthousiast over (zie eerste bericht). Echt een wijn die uit de aop 50 km zuidelijker had kunnen komen...
Toch had ik enige argwaan toen ik deze fles voor het eerst thuis proefde. Met viognier is het toch altijd wat afwachten, en op domein proeven geeft niet altijd de juiste kwaliteit van de wijn weer.
Maar dat viel heel erg mee.
Mijn terraskompaan gisteren zag er iets in tussen chenin en semillon.
En inderdaad, doordat de wijn bij aanvang niet de typische abrikozen in slagroom vertoonde (eerder discreet fruit en mineraliteit) deed dit niet onmiddellijk aan viognier denken.
Later werd het aroma krachtiger, met ananas, abrikoos en appelsiensnoepjes. In de mond is de wijn sappig en fluweelzacht, romig maar niet costaud, onmerkbare zuurtjes ondersteunen het geheel.
Fruitbittertje in de middellange afdronk.
Op de tweede dag (zonet) bevestigt deze wijn al het goede van gisteren. Echt zo n wijn die je in je rugzakje meeneemt op weg naar je favoriete stekje in de buurt....
(28-04-2021 06:08 PM)vinejo schreef: [ -> ]Domaine du Thulon, IGP Viognier 2017
Op het domein had ik de viognier geproefd en was daar zeer enthousiast over (zie eerste bericht). Echt een wijn die uit de aop 50 km zuidelijker had kunnen komen...
Toch had ik enige argwaan toen ik deze fles voor het eerst thuis proefde. Met viognier is het toch altijd wat afwachten, en op domein proeven geeft niet altijd de juiste kwaliteit van de wijn weer.
Maar dat viel heel erg mee.
Mijn terraskompaan gisteren zag er iets in tussen chenin en semillon.
En inderdaad, doordat de wijn bij aanvang niet de typische abrikozen in slagroom vertoonde (eerder discreet fruit en mineraliteit) deed dit niet onmiddellijk aan viognier denken.
Later werd het aroma krachtiger, met ananas, abrikoos en appelsiensnoepjes. In de mond is de wijn sappig en fluweelzacht, romig maar niet costaud, onmerkbare zuurtjes ondersteunen het geheel.
Fruitbittertje in de middellange afdronk.
Op de tweede dag (zonet) bevestigt deze wijn al het goede van gisteren. Echt zo n wijn die je in je rugzakje meeneemt op weg naar je favoriete stekje in de buurt....
Dit moet ik dan toch ook wel eens ergens zien te proeven want viognier is nu eens één van die cépages die mij nooit kan overtuigen behalve als het "the real stuff" is, zijnde Condrieu en directe omgeving.
(28-04-2021 09:15 PM)FRANCISPICCART schreef: [ -> ] (28-04-2021 06:08 PM)vinejo schreef: [ -> ]Domaine du Thulon, IGP Viognier 2017
Op het domein had ik de viognier geproefd en was daar zeer enthousiast over (zie eerste bericht). Echt een wijn die uit de aop 50 km zuidelijker had kunnen komen...
Toch had ik enige argwaan toen ik deze fles voor het eerst thuis proefde. Met viognier is het toch altijd wat afwachten, en op domein proeven geeft niet altijd de juiste kwaliteit van de wijn weer.
Maar dat viel heel erg mee.
Mijn terraskompaan gisteren zag er iets in tussen chenin en semillon.
En inderdaad, doordat de wijn bij aanvang niet de typische abrikozen in slagroom vertoonde (eerder discreet fruit en mineraliteit) deed dit niet onmiddellijk aan viognier denken.
Later werd het aroma krachtiger, met ananas, abrikoos en appelsiensnoepjes. In de mond is de wijn sappig en fluweelzacht, romig maar niet costaud, onmerkbare zuurtjes ondersteunen het geheel.
Fruitbittertje in de middellange afdronk.
Op de tweede dag (zonet) bevestigt deze wijn al het goede van gisteren. Echt zo n wijn die je in je rugzakje meeneemt op weg naar je favoriete stekje in de buurt....
Dit moet ik dan toch ook wel eens ergens zien te proeven want viognier is nu eens één van die cépages die mij nooit kan overtuigen behalve als het "the real stuff" is, zijnde Condrieu en directe omgeving.
Ik heb hetzelfde gevoel bij viognier, maar deze Bojo versie vind ik erg geslaagd. Net zoals alles wat ze bij Thulon maken. Jammer genoeg heeft geen enkele wijnhandelaar het verstand om dit domein in te voeren... ;-)
(29-04-2021 08:49 AM)vinejo schreef: [ -> ]Jammer genoeg heeft geen enkele wijnhandelaar het verstand om dit domein in te voeren... ;-)
Is blijkbaar ook helemaal niet nodig...
(20-07-2020 03:03 PM)vinejo schreef: [ -> ]Nog geen topic van dit domein, ik plaats eerst even mijn verslagje over m’n bezoek in augustus 2019, daarna een post over het heerlijks dat ik er van dronk in La Belgique.
Domaine du Thulon is gelegen in Lantignié, bezit wijngaarden in Chiroubles, Morgon en Renie, maar maakt vooral enkele toch wel speciale wijnen in de aop Beaujolais Villages.
Vandaag doet zoon Laurent alles op het veld en de vinificatie, zijn zus staat in voor het administratieve en commerciele werk. Ik kreeg zowat alle cuvees te proeven en mocht twee uur later nog eens mee “dans les caves pour essayer les 2017 et 2018 en cuve”...
Bij aanvang van het bijna 3 uur durende bezoek (wat is het zalig om 1 domein per dag te doen en daardoor alle tijd te hebben) was het de bijzonder lieve mama die me ontving. Ze was bezig met Italianen die enkel wat Engels praatten en dus kon de toevallig aanwezige Vlaming weer eens gebruik maken van zijn talent voor talen (sic) om tolk te spelen.
Meer en meer worden hier stokken gamay gerooid om chardonnay aan te planten.
Ik kreeg er een in het glas en vond die meer dan verdienstelijk, doch iets in mij weerhoudt er me van om hiervan te genieten in de Beaujolais. Maar mijn theorie klopt niet (of mss net wel) want de viognier die me werd ingeschonken vond ik schitterend, behoorlijk typisch maar frisser dan vele wijnen van net voorbij Lyon. De wijn wordt uitgebracht onder dezelfde aop dan de landwijnen in de Noordelijke Rhone.
Na een frisse doch vederlichte rosé nam oenoloog Laurent over voor een serietje rode wijnen. De Beaujolais Villages was goed gemaakt met fruit en kruidige toetsen en een streepje vegetaliteit. Vervolgens een heel mooi rijpe Chroubles, die als eerste het karakter toonde dat ook alle volgende wijnen vertoonden: zeer fluwelig in de mond, rijp maar verfrissend, mooi evenwicht. Zelfde voor de Morgon en de Regnie VV waarvan ik later een 2015 in het glas kreeg me minder beviel wegens het wat gestoofde, gecomporeerde karakter, iets wat Laurent zelf beaamde.
De paradepaardjes van het domein zijn echter niét de Cru s maar de Village wijnen.
Eerst mocht ik genieten van een enorm lekkere “Cerise sur le Gateau”, Dit is hun enige cuvee die gemaakt is volgens de maceration carbonique, maar eigenlijk is het semi-carbonique (alle kwaliteitswijnen worden op die manier ofwel volledig klassiek gemaakt).
De stokken zijn 50 jaar oud, in gobelet gesnoeid met een zeer hoge plantdichtheid van 9000 stokken/ha.
De trossen worden manueel geplukt en gaan zonder te ontstelen in de cuve waar de maceration carbonique kan starten. Om deze enzymatische omzetting in de druif zelf te laten gebeuren mag men dus niet ontstelen maar vooral niet kneuzen. Er is dus amper sap, enkel de druiventrossen in de cuve. Sommige wijnbouwers gaan elke dag het weinige sap dat toch vrijkomt oversteken.
Na enkele dagen heeft de maceration carbonique door een enzymatische omzetting binnen in de druif een paar graden alcohol geleverd.
Vervolgens gaat men persen en mengen met het al vrijgekomen (en eventueel overgestoken) sap.
Na een débourbage (een natuurlijke filtering waarbij de vaste deeltjes neerslaan- dit bij kouder temperatuur om de start van de alcoholische gisting te vermijden) gaat men bij Thulon het vrijgekomen sap soutireren (oversteken dus) in nieuwe barriques, waarin zowel de alcoholische als de malolactische gisting zullen plaats vinden.
Nadien worden de verschillende barriques nog eens geassembleerd en in april worden de wijnen gebotteld.
Dit is een wijn waar je niet genoeg van krijgt door zijn ongelooflijke toegankelijkheid, zonder evenwel simpel te zijn. Beetje Bart Peeters. Heerlijk.
Volgende wijn is de 1947, stokken geplant in 45 maar voor het eerst geoogst in 47.
Hier eigenlijk de antipode van de vorige, men gaat volledig ontstelen en een lange alcoholische gisting laten plaats vinden in betonnen cuves, met pigeage.
De wijn wordt vervolgens overgestoken in barriques, de helft van 1 jaar oud, de andere 2 of 3 jaar. De malolactische gisting vindt erin plaats, men bottelt de wijn 12 maanden later.
Een totaal andere wijn uiteraard, waarvan ik later in de gite direct wou herproeven. Hm, beviel me nog beter dan op het domein eigenlijk. Frambozentaart in de oven, ook kersen en bramen, lichte cedertoets, kruidig (peper en muskaatnoot), mineraliteit. Heerlijk zacht en in balans, en ondanks zijn sappige fraicheur smelt hij weg in de mond. Een mooie zachte afdronk met wat toast.
Typisch? Neen. Doet me denken aan de beter Noordelijke Rhone eigenlijk. Niet supergoedkoop voor de streek (15 euro) maar de wijn is dit zeker waard.
Hét prijsbeest is echter de Opale, en dit mag je letterlijk nemen want de 2015 van deze wijn werd in 2018 uitgeroepen tot “beste gamay ter wereld”. Voor wat het waard is uiteraard.
De wijn is afkomstig van nog oudere stokken (70 jaar, rendement van 25hl/ha, plantdichtheid van 10000/ha) en lagert nog een jaar langer. Laurent zei me dat hij de wijn in barriques overhevelt en er vervolgens 2 jaar niet meer aankomt.
Ik proefde de 2016 uit fles, heel mooi, de 2017 van deze wijn zat nog steeds op vat en toonde zich bijzonder lang en complex. Ik proefde ook de 2018 s van Opale en 1947, allebei nogal moeilijk in de neus maar ook hier was het mondgevoel prachtig.
Na een kleine drie uur bij de familie Jambon (gelukkig niks te maken met onze Vlaamsgezinde Hesp) nam ik afscheid en begaf me terug richting Marchampt om er na te genieten van de de passie van Laurent en de wijnen van Domaine du Thulon.
Leuk verslag.
Nu het laatste glas VV Regnie 2016 aan het drinken, heerlijk. Beetje Bourgondisch maar toch Beaujolais. Als ik dit drink begin ik te zoeken naar logement in de Beaujolais. Want er is nog steeds geen cavist in Vlaanderen die dit schitterend huis invoert.