19-08-2020, 07:07 PM
Pouilly-Fuissé 2005
A.C.
M.D. Dom. des Boutires
100% Chardonnay
SCEV Haut de Pouilly, Solutré
13% Vol. - Restant
Bon, iets wat ik eigenlijk nooit doe, maar goed.
Er staan hier al een tijdje een paar dozen Pouilly-Fuissé van 2005. Ik zeg dan: doe dat weg. Maar Mady maakt daar dan zonde van en dus blijven die flessen staan.
Ik moet dus met bewijzen afkomen en dus doe ik nu een fles open. Kunststof stop, maar dat wil niks zeggen.
De kleur is helder, je zou kunnen zeggen "oud goud", maar ik overwoog toch even dat iemand die geen wielrenner is en toch een urinestaal moet afgeven meestal niet echt gezond is...
De neus: wat ik dus verwachtte alvorens ik de kurk er uit trok. Decennia lang probeer ik de geur van te oude chardonnay te vermijden en hier is ie weer...
In de mond (je wordt daar niet ziek van, hoor) gebeurt iets vreemds. Ik vind de smaak namelijk niet weerzinwekkend...
Goeie molligheid en zuren, vanzelfsprekend verschrompelde oogstappeltjes bij de vleet, maar ook een flinke oxidatieve nasmaak.
Eigenlijk heel erg gelijkend op fino sherry. En dat lust ik af en toe wel graag. Wat me in een wat schizofrene situatie brengt: ik ga deze wijn weggooien, maar als ik helemaal eerlijk ben, vind ik hem eigenlijk best te drinken. Met mondjesmaat, dat wel.
Misschien moet ik me stilaan meer op andere dingen gaan focussen dan op wijn.
A.C.
M.D. Dom. des Boutires
100% Chardonnay
SCEV Haut de Pouilly, Solutré
13% Vol. - Restant
Bon, iets wat ik eigenlijk nooit doe, maar goed.
Er staan hier al een tijdje een paar dozen Pouilly-Fuissé van 2005. Ik zeg dan: doe dat weg. Maar Mady maakt daar dan zonde van en dus blijven die flessen staan.
Ik moet dus met bewijzen afkomen en dus doe ik nu een fles open. Kunststof stop, maar dat wil niks zeggen.
De kleur is helder, je zou kunnen zeggen "oud goud", maar ik overwoog toch even dat iemand die geen wielrenner is en toch een urinestaal moet afgeven meestal niet echt gezond is...
De neus: wat ik dus verwachtte alvorens ik de kurk er uit trok. Decennia lang probeer ik de geur van te oude chardonnay te vermijden en hier is ie weer...
In de mond (je wordt daar niet ziek van, hoor) gebeurt iets vreemds. Ik vind de smaak namelijk niet weerzinwekkend...
Goeie molligheid en zuren, vanzelfsprekend verschrompelde oogstappeltjes bij de vleet, maar ook een flinke oxidatieve nasmaak.
Eigenlijk heel erg gelijkend op fino sherry. En dat lust ik af en toe wel graag. Wat me in een wat schizofrene situatie brengt: ik ga deze wijn weggooien, maar als ik helemaal eerlijk ben, vind ik hem eigenlijk best te drinken. Met mondjesmaat, dat wel.
Misschien moet ik me stilaan meer op andere dingen gaan focussen dan op wijn.