[
attachment=6681]
Laatste slokje uit deze ge-Coravin-eerde fles
Grand-Pontet 2016. Wat is dat toch een jaar! Nog te jong maar mooie neus van jonge Bordeaux met hout en donker fruit, vrij vol en veel tannine, maar rijpe. Ik dacht en hoopte dat 2016 een bijzonder jaar zou worden, maar dat lijkt me nu minder zo te zijn. 2016 was het eerste en laatste jaar dat ik Bordeaux "en primeur" kocht en ik heb daar toch niet echt spijt van. Intussen is ook dit Château opgeslokt door een duurdere cru, ik kan haast niet bijhouden welke er de laatste decennia allemaal verdwenen zijn. Misschien moet iemand eens aan een lijstje beginnen. In ieder geval, ik begrijp het wel, dit is een top terroir. Maar om er echt van te genieten ga je nog een klein decennium geduld moeten hebben...
Ook een wijn die we mondjesmaat vehapstukten is deze
Chassagne-Montrachet 2017 van Philippe Colin. Dat is één van de meest ondergewaardeerde domeinen en ik ben helemaal weg van die stijl, romig, maar niet té vol, niet teveel hout, mooi gedefinieerd fruit, vet genoeg maar niet té, goede afdronk met een toetsje mineralen, ik ben er dol op!
Na de Colline Novarese een
Maggiorina uit hetzelfde superjaar voor Noord (en midden!) Italië. En deze is misschien nog mooier... Het is wel het laatste jaar voor Maggiorina, het wordt vanaf 2022 terug La Maggiorina, maar daar heb ik al ergens over gepost denk ik. Le Piane is echt mooie wijnen aan het maken de laatste jaren en zelfs hun witte zijn gewoon subliem, geloof me!
Nog zo'n frigo-schuiver, deze
Verduzzo Friulano 2014, zo eentje waar je 's avonds laat nog een nipje van neemt voor het slapengaan. Zoet, maar niet door botrytis, een vleugje rozijnen, rijk maar niet overdreven zwaar of zoet, met slechts 12% alcohol. De afdronk heeft een subtiel zoutig tintje. Interessant gemaakt, boeiend, maar niet helemaal in lijn met de huidige trends, ach ja...
Het zal niemand verbazen dat als ik echt iets buitengewoons wil drinken,
Sammarco een van de wijnen is die me meteen te binnen schiet. 2009 was vanaf het begin net iets "toegankelijker" dan de omliggende jaren en dat is nog steeds het geval. Begrijp me niet verkeerd, deze wijn heeft nog potentieel, maar ik geniet er nu al volop van: rijpe Cabernet, vol en romig donker fruit zonder overdreven pruimen, een intense smaak en een lange afdronk... aaahhh! Ik heb zojuist de vergelijking met de Premier Crus uit Bordeaux aangepast, allemaal volgens de scores van Antonio Galloni, en ondanks de uitstekende jaren in Bordeaux, blijft Sammarco net voor Latour staan... (d'Alceo scoort een paar punten hoger...:cool
. Gelukkig is dit (nog) geen overhypede wijn, de Di Napoli's doen weinig aan marketing. Voor mij behoren ze tot 's werelds beste producenten.
Nog zo'n ondergewaardeerd domein, althans bij ons, is Château des Bachelards in Fleurie. Deze
Moulin à Vent 2017 is totaal anders dan de meeste andere Beaujolais wijnen, behalve misschien Jules Desjourneys, maar die zijn (waren) toch wat robuuster. Hier vind je echt perfecte, volle tannines, diepgaand fruitig, een boeket dat vaag doet denken aan Pinot en Côte-Rôtie, rijp met veel potentieel voor de toekomst. Voor velen misschien niet typisch Beaujolais, maar ik denk dat deze wijn velen zal aanspreken.
Als laatste, gisteren nog eens een
Memini 2011 geprobeerd. Nu 12 jaar oud, nog steeds stevige tannines, een wijn met veel karakter, niet voor iedereen, met een intens kruidige neus die bijna het rode fruit overschaduwt, nog steeds vrij krachtig, een wijn die doet denken aan een ander tijdperk, met in de afdronk die onmiskenbare hint van vulkanische as, heel bijzonder... Benieuwd of hij nu nog rokeriger is bij het laatste slokje vandaag.