wijnliefhebbers

(22-05-2024 02:43 PM)Thomas schreef: [ -> ]

(22-05-2024 02:35 PM)Biff schreef: [ -> ]

(19-05-2024 12:10 PM)wvd schreef: [ -> ]Wie hier op het forum heeft eigenlijk al eens een Chianti Classico geproefd/gedronken van Istine vraag ik me af. OK, de "Annata" misschien, maar 1 van de cru's of de Riserva? Ik hoor graag de reacties....

Ik alvast niet, en al zeker geen van Istine
Die verslagen hier doen me steevast zin krijgen om me er es deftig in te verdiepen, alleen....het komt er niet van.
Ik zal er toch es wat tijd voor moeten vrijmaken, maar het bos en de bomen hé...

Ik proefde ooit de riserva 2016 blind en dacht op basis van de neus dat we in de zuidelijke Rhône zaten. Maar de neus zette me op het verkeerde been want in de mond was het een rasechte Chianti. Ooit in mijn verkenning van de CC nog contact mee gehad maar ze bleken niet thuis op de dag dat we gingen afspreken dus het is niets geworden. Die dag wel kennisgemaakt (en de koffer goed gevuld) bij Monteraponi.

Monteraponi ken ik niet goed genoeg, maar is zeker ook 1 van de betere.
Mijn absolute toppers in Chianti Classico zijn in willekeurige volgorde: Monte Vertine, Istine, Gagliole, Castello di Ama, Fèlsina en Castell'in Villa. Dat er buiten deze 6 nog topwijnen gemaakt worden in de regio staat buiten kijf. Er is CC in diverse vormen en smaken, van de volle, "warme" uit de Conca d'Oro tot de immens delicate van de hogere wijngaarden in Lamole en Radda. De verschillen zijn er groter dan in bvb Bordeaux en dat komt door de geweldige verschillen in hoogte en ook de ligging op de zon speelt een enorme rol. Een erg complexe regio die jullie aandacht verdient en ik zou niet te lang wachten om voorraad in te slaan want ook hier is de prijsstijging begonnen. Bij Castell'in Villa werden de prijzen voor de Riserva's onlangs meer dan verdubbeld! Hopelijk volgen de anderen niet te snel.

[attachment=6903]
Tot mijn ontsteltenis gemerkt dat ik deze helemaal niet gepost had en dit is van voor beide vorige of zoiets denk ik.... Eens kijken wat ik me hier van herinner.... Le Cèdre 1996 was niet slecht, maar zeker niet de moeite om zo lang bij te houden, nog steeds donkere wijn met tannine en te weinig charme. Ik vond Clauzet 2009 een lekkerdere wijn, misschien iets minder nuances (ik heb ze niet geteld...). Renaissance is een ontdekking (van Benoit Pagot...) en dat is echt rqp, zeker voor Bourgogne. 2020 is jong, maar deze wijnen bevallen al jong en hebben niets van het rustieke van Mercurey. De krachtigste rode in dit gezelschap is uiteraard de Valpolicella "Gold Label" van Cà dei Maghi, een geweldig volle, soepele fruitbom met ellenlange afdronk, bijna Amarone, love it! Onlangs hadden we een andere 1993 Mosel Riesling, een Auslese van Kerpen, maar deze vond ik veel interessanter, jonger, fijner, pittiger. Had ik daar nog nergens iets van gepost? En ook 2 schuimpjes, uiteraard de onvolprezen Follador en een Vranken Diamant 2008, een Champagne die me aangeraden was als een echt heel mooie, het beste wat Vranken maakt. Dan vraag ik me af wat de andere zijn.... Dit is zeker niet slecht en er zullen wel liefhebbers voor zijn, maar een REBUY is het zeker niet. Beetje citrus, enig volume, maar mist fijnheid en finesse en zeker zuiverheid van aroma, wat een schril contrast met de Prosecco...!

[attachment=6908]

[attachment=6909]
Toch weer enkele leuke wijntjes gedronken. Over de laatste drie, André Clouet, La Croix de Gay en de Barbaresco heb ik elders reeds gepost.

---

Maar laat ons beginnen bij het begin. Les Bosquets is de nieuwe "instapwijn" van Domaine des Bosquets. Niet onder Domaine-naam want grotendeels van aangekocht fruit. De bedoeling is hier om een echt sappige, fruitige, lekkere wijn te brengen die drinkklaar is zodra hij op de markt komt. En dat is m.i. prima gelukt. Het is echt geslaagd vind ik, romig en vol, rood fruit met tikje kruiden, duidelijk Rhône en zeer drinkbaar met soepele tannines. Mijn eega haat Côtes du Rhône in 't algemeen (te zwaar, te intens, teveel tannine en soms nog animaal ook...), maar deze ging er vlot in! Overschotje 's anderendaags, net niet genoeg dacht ik dus verder op ons elan: Charvin's CdR 2019 overgegoten in half flesje en rest in karaf..... En ja, ik werd veroordeeld tot die laatste, de Bosquets ging naar mevrouw want "nee dank je, geen Charvin..." Die was idd veel stugger, meer tannine, minder fruit en gewoon minder aangenaam. Nu ja, hier gaat iemand op reageren dat je die een jaar of tien moet geven, maar waarom zou ik dat doen als ik nu een veel lekkerder wijn aan dezelfde prijs kan drinken?

(28-05-2024 03:03 PM)wvd schreef: [ -> ]Toch weer enkele leuke wijntjes gedronken. Over de laatste drie, André Clouet, La Croix de Gay en de Barbaresco heb ik elders reeds gepost.

---

Maar laat ons beginnen bij het begin. Les Bosquets is de nieuwe "instapwijn" van Domaine des Bosquets. Niet onder Domaine-naam want grotendeels van aangekocht fruit. De bedoeling is hier om een echt sappige, fruitige, lekkere wijn te brengen die drinkklaar is zodra hij op de markt komt. En dat is m.i. prima gelukt. Het is echt geslaagd vind ik, romig en vol, rood fruit met tikje kruiden, duidelijk Rhône en zeer drinkbaar met soepele tannines. Mijn eega haat Côtes du Rhône in 't algemeen (te zwaar, te intens, teveel tannine en soms nog animaal ook...), maar deze ging er vlot in! Overschotje 's anderendaags, net niet genoeg dacht ik dus verder op ons elan: Charvin's CdR 2019 overgegoten in half flesje en rest in karaf..... En ja, ik werd veroordeeld tot die laatste, de Bosquets ging naar mevrouw want "nee dank je, geen Charvin..." Die was idd veel stugger, meer tannine, minder fruit en gewoon minder aangenaam. Nu ja, hier gaat iemand op reageren dat je die een jaar of tien moet geven, maar waarom zou ik dat doen als ik nu een veel lekkerder wijn aan dezelfde prijs kan drinken?

Chocolademelk is ook lekker natuurlijk.

(28-05-2024 05:49 PM)vinejo schreef: [ -> ]

(28-05-2024 03:03 PM)wvd schreef: [ -> ]Toch weer enkele leuke wijntjes gedronken. Over de laatste drie, André Clouet, La Croix de Gay en de Barbaresco heb ik elders reeds gepost.

---

Maar laat ons beginnen bij het begin. Les Bosquets is de nieuwe "instapwijn" van Domaine des Bosquets. Niet onder Domaine-naam want grotendeels van aangekocht fruit. De bedoeling is hier om een echt sappige, fruitige, lekkere wijn te brengen die drinkklaar is zodra hij op de markt komt. En dat is m.i. prima gelukt. Het is echt geslaagd vind ik, romig en vol, rood fruit met tikje kruiden, duidelijk Rhône en zeer drinkbaar met soepele tannines. Mijn eega haat Côtes du Rhône in 't algemeen (te zwaar, te intens, teveel tannine en soms nog animaal ook...), maar deze ging er vlot in! Overschotje 's anderendaags, net niet genoeg dacht ik dus verder op ons elan: Charvin's CdR 2019 overgegoten in half flesje en rest in karaf..... En ja, ik werd veroordeeld tot die laatste, de Bosquets ging naar mevrouw want "nee dank je, geen Charvin..." Die was idd veel stugger, meer tannine, minder fruit en gewoon minder aangenaam. Nu ja, hier gaat iemand op reageren dat je die een jaar of tien moet geven, maar waarom zou ik dat doen als ik nu een veel lekkerder wijn aan dezelfde prijs kan drinken?

Chocolademelk is ook lekker natuurlijk.

Soms...
Vandaag tweede halfje Charvin open (na wat andere drupjes...) en ik vind hem beter, wat meer open, wellicht helpt het overgieten en dan even rustig zonder extra zuurstof, maar toch nog steeds wat veel tannine om te kwalificeren voor "jonge wijn te drinken op z'n fruit".

(28-05-2024 07:02 PM)wvd schreef: [ -> ]

(28-05-2024 05:49 PM)vinejo schreef: [ -> ]

(28-05-2024 03:03 PM)wvd schreef: [ -> ]Toch weer enkele leuke wijntjes gedronken. Over de laatste drie, André Clouet, La Croix de Gay en de Barbaresco heb ik elders reeds gepost.

---

Maar laat ons beginnen bij het begin. Les Bosquets is de nieuwe "instapwijn" van Domaine des Bosquets. Niet onder Domaine-naam want grotendeels van aangekocht fruit. De bedoeling is hier om een echt sappige, fruitige, lekkere wijn te brengen die drinkklaar is zodra hij op de markt komt. En dat is m.i. prima gelukt. Het is echt geslaagd vind ik, romig en vol, rood fruit met tikje kruiden, duidelijk Rhône en zeer drinkbaar met soepele tannines. Mijn eega haat Côtes du Rhône in 't algemeen (te zwaar, te intens, teveel tannine en soms nog animaal ook...), maar deze ging er vlot in! Overschotje 's anderendaags, net niet genoeg dacht ik dus verder op ons elan: Charvin's CdR 2019 overgegoten in half flesje en rest in karaf..... En ja, ik werd veroordeeld tot die laatste, de Bosquets ging naar mevrouw want "nee dank je, geen Charvin..." Die was idd veel stugger, meer tannine, minder fruit en gewoon minder aangenaam. Nu ja, hier gaat iemand op reageren dat je die een jaar of tien moet geven, maar waarom zou ik dat doen als ik nu een veel lekkerder wijn aan dezelfde prijs kan drinken?

Chocolademelk is ook lekker natuurlijk.

Soms...
Vandaag tweede halfje Charvin open (na wat andere drupjes...) en ik vind hem beter, wat meer open, wellicht helpt het overgieten en dan even rustig zonder extra zuurstof, maar toch nog steeds wat veel tannine om te kwalificeren voor "jonge wijn te drinken op z'n fruit".

Charvin zou ik nooit kwalificeren als jonge wijn te drinken op zijn fruit.
In de Rhône is het heel makkelijk om zachte soepele drinkwijnen te maken. Charvin kiest daar niet voor.
Die soepele drinkwijnen zijn ok voor familiefeesten, maar voor een wijnfreak is dat toch een beetje FC de Kampioenen.

(28-05-2024 07:25 PM)vinejo schreef: [ -> ]

(28-05-2024 07:02 PM)wvd schreef: [ -> ]

(28-05-2024 05:49 PM)vinejo schreef: [ -> ]

(28-05-2024 03:03 PM)wvd schreef: [ -> ]Toch weer enkele leuke wijntjes gedronken. Over de laatste drie, André Clouet, La Croix de Gay en de Barbaresco heb ik elders reeds gepost.

---

Maar laat ons beginnen bij het begin. Les Bosquets is de nieuwe "instapwijn" van Domaine des Bosquets. Niet onder Domaine-naam want grotendeels van aangekocht fruit. De bedoeling is hier om een echt sappige, fruitige, lekkere wijn te brengen die drinkklaar is zodra hij op de markt komt. En dat is m.i. prima gelukt. Het is echt geslaagd vind ik, romig en vol, rood fruit met tikje kruiden, duidelijk Rhône en zeer drinkbaar met soepele tannines. Mijn eega haat Côtes du Rhône in 't algemeen (te zwaar, te intens, teveel tannine en soms nog animaal ook...), maar deze ging er vlot in! Overschotje 's anderendaags, net niet genoeg dacht ik dus verder op ons elan: Charvin's CdR 2019 overgegoten in half flesje en rest in karaf..... En ja, ik werd veroordeeld tot die laatste, de Bosquets ging naar mevrouw want "nee dank je, geen Charvin..." Die was idd veel stugger, meer tannine, minder fruit en gewoon minder aangenaam. Nu ja, hier gaat iemand op reageren dat je die een jaar of tien moet geven, maar waarom zou ik dat doen als ik nu een veel lekkerder wijn aan dezelfde prijs kan drinken?

Chocolademelk is ook lekker natuurlijk.

Soms...
Vandaag tweede halfje Charvin open (na wat andere drupjes...) en ik vind hem beter, wat meer open, wellicht helpt het overgieten en dan even rustig zonder extra zuurstof, maar toch nog steeds wat veel tannine om te kwalificeren voor "jonge wijn te drinken op z'n fruit".

Charvin zou ik nooit kwalificeren als jonge wijn te drinken op zijn fruit.
In de Rhône is het heel makkelijk om zachte soepele drinkwijnen te maken. Charvin kiest daar niet voor.
Die soepele drinkwijnen zijn ok voor familiefeesten, maar voor een wijnfreak is dat toch een beetje FC de Kampioenen.

Tuurlijk, ik begrijp je punt, maar het mag voor mij af en toe ook gewoon simpel genieten zijn. Ik krijg al genoeg "moeilijke" wijnen in het glas. En simpel was doe Bosquets nu ook weer niet, je zou er zelf ook wel van houden denk ik.

(28-05-2024 11:23 PM)wvd schreef: [ -> ]

(28-05-2024 07:25 PM)vinejo schreef: [ -> ]

(28-05-2024 07:02 PM)wvd schreef: [ -> ]

(28-05-2024 05:49 PM)vinejo schreef: [ -> ]

(28-05-2024 03:03 PM)wvd schreef: [ -> ]Toch weer enkele leuke wijntjes gedronken. Over de laatste drie, André Clouet, La Croix de Gay en de Barbaresco heb ik elders reeds gepost.

---

Maar laat ons beginnen bij het begin. Les Bosquets is de nieuwe "instapwijn" van Domaine des Bosquets. Niet onder Domaine-naam want grotendeels van aangekocht fruit. De bedoeling is hier om een echt sappige, fruitige, lekkere wijn te brengen die drinkklaar is zodra hij op de markt komt. En dat is m.i. prima gelukt. Het is echt geslaagd vind ik, romig en vol, rood fruit met tikje kruiden, duidelijk Rhône en zeer drinkbaar met soepele tannines. Mijn eega haat Côtes du Rhône in 't algemeen (te zwaar, te intens, teveel tannine en soms nog animaal ook...), maar deze ging er vlot in! Overschotje 's anderendaags, net niet genoeg dacht ik dus verder op ons elan: Charvin's CdR 2019 overgegoten in half flesje en rest in karaf..... En ja, ik werd veroordeeld tot die laatste, de Bosquets ging naar mevrouw want "nee dank je, geen Charvin..." Die was idd veel stugger, meer tannine, minder fruit en gewoon minder aangenaam. Nu ja, hier gaat iemand op reageren dat je die een jaar of tien moet geven, maar waarom zou ik dat doen als ik nu een veel lekkerder wijn aan dezelfde prijs kan drinken?

Chocolademelk is ook lekker natuurlijk.

Soms...
Vandaag tweede halfje Charvin open (na wat andere drupjes...) en ik vind hem beter, wat meer open, wellicht helpt het overgieten en dan even rustig zonder extra zuurstof, maar toch nog steeds wat veel tannine om te kwalificeren voor "jonge wijn te drinken op z'n fruit".

Charvin zou ik nooit kwalificeren als jonge wijn te drinken op zijn fruit.
In de Rhône is het heel makkelijk om zachte soepele drinkwijnen te maken. Charvin kiest daar niet voor.
Die soepele drinkwijnen zijn ok voor familiefeesten, maar voor een wijnfreak is dat toch een beetje FC de Kampioenen.

Tuurlijk, ik begrijp je punt, maar het mag voor mij af en toe ook gewoon simpel genieten zijn. Ik krijg al genoeg "moeilijke" wijnen in het glas. En simpel was doe Bosquets nu ook weer niet, je zou er zelf ook wel van houden denk ik.

Ja dat geloof ik wel. Maar na een glas of twee-drie ben ik dat dan wel moe. Terwijl die “moeilijker” wijnen dan pas interessant worden.

(28-05-2024 11:35 PM)vinejo schreef: [ -> ]

(28-05-2024 11:23 PM)wvd schreef: [ -> ]

(28-05-2024 07:25 PM)vinejo schreef: [ -> ]

(28-05-2024 07:02 PM)wvd schreef: [ -> ]

(28-05-2024 05:49 PM)vinejo schreef: [ -> ]

(28-05-2024 03:03 PM)wvd schreef: [ -> ]Toch weer enkele leuke wijntjes gedronken. Over de laatste drie, André Clouet, La Croix de Gay en de Barbaresco heb ik elders reeds gepost.

---

Maar laat ons beginnen bij het begin. Les Bosquets is de nieuwe "instapwijn" van Domaine des Bosquets. Niet onder Domaine-naam want grotendeels van aangekocht fruit. De bedoeling is hier om een echt sappige, fruitige, lekkere wijn te brengen die drinkklaar is zodra hij op de markt komt. En dat is m.i. prima gelukt. Het is echt geslaagd vind ik, romig en vol, rood fruit met tikje kruiden, duidelijk Rhône en zeer drinkbaar met soepele tannines. Mijn eega haat Côtes du Rhône in 't algemeen (te zwaar, te intens, teveel tannine en soms nog animaal ook...), maar deze ging er vlot in! Overschotje 's anderendaags, net niet genoeg dacht ik dus verder op ons elan: Charvin's CdR 2019 overgegoten in half flesje en rest in karaf..... En ja, ik werd veroordeeld tot die laatste, de Bosquets ging naar mevrouw want "nee dank je, geen Charvin..." Die was idd veel stugger, meer tannine, minder fruit en gewoon minder aangenaam. Nu ja, hier gaat iemand op reageren dat je die een jaar of tien moet geven, maar waarom zou ik dat doen als ik nu een veel lekkerder wijn aan dezelfde prijs kan drinken?

Chocolademelk is ook lekker natuurlijk.

Soms...
Vandaag tweede halfje Charvin open (na wat andere drupjes...) en ik vind hem beter, wat meer open, wellicht helpt het overgieten en dan even rustig zonder extra zuurstof, maar toch nog steeds wat veel tannine om te kwalificeren voor "jonge wijn te drinken op z'n fruit".

Charvin zou ik nooit kwalificeren als jonge wijn te drinken op zijn fruit.
In de Rhône is het heel makkelijk om zachte soepele drinkwijnen te maken. Charvin kiest daar niet voor.
Die soepele drinkwijnen zijn ok voor familiefeesten, maar voor een wijnfreak is dat toch een beetje FC de Kampioenen.

Tuurlijk, ik begrijp je punt, maar het mag voor mij af en toe ook gewoon simpel genieten zijn. Ik krijg al genoeg "moeilijke" wijnen in het glas. En simpel was doe Bosquets nu ook weer niet, je zou er zelf ook wel van houden denk ik.

Ja dat geloof ik wel. Maar na een glas of twee-drie ben ik dat dan wel moe. Terwijl die “moeilijker” wijnen dan pas interessant worden.

Ideaal dus, er blijft wat over voor 's anderendaags en 't is dus veel gezonder ook....

Al in lang geen Forge meer geproefd, dat komt ook niet meer binnen, maar deze week toch zeer aangenaam verrast door de 2016 Pinot Noir. Geen Bourgogne, maar wel duidelijk deze druif. Seneca is een koel terroir, koeler dan Bourgogne wat zich vertaalt in een wat ijlere structuur. Deze was van een relatief warmere oogst en voor mij helemaal op dronk. Wat rijpere toetsen zonder echt tertiaire, meer rozen en andere bloemen op het rijpe aardbei-achtige fruit. Soepel en rond, helemaal bevredigend. Dat was niet zo met de Chianti Classico van Rampolla. Na tien jaar verwacht ja dan een afgeronde wijn, maar niet bij deze producent! De Cabernet toch duidelijk merkbaar in kleur en structuur, stevig baasje, een aparte stijl en niet voor iedereen. Ik ga ze nog wat flesrust gunnen, komt goed (hoop ik toch...).

De Brunello 2013 van Conti Costanti is dan de laatste van dit rijtje, de andere al elders vermeld (zie boven). En meteen 1 van de betere wijnen van de laatste tijd. Gedecanteerd en gedronken over twee dagen. Dit type wijn hoort bij mijn meest favoriete wijnen. OK, 2013, het mag nog wat fles hebben, maar toch... Wat een schitterend, gelaagd boeket, heerlijk in de mond met dat "versnellinkske" in 't midden en dan die lange, lange, zalige afdronk. De tannines zijn nog verre van helemaal versmolten, maar who cares.... Nog een vijftal flessen denk ik en die gaan niet te oud worden....

Buiten de jonge witte Bourgogne was het al Toscane deze week!

[attachment=6933]

VRAAG: wat hebben al deze wijnen gemeen? (buiten een flou label.... )

(18-06-2024 03:39 PM)wvd schreef: [ -> ]Buiten de jonge witte Bourgogne was het al Toscane deze week!



VRAAG: wat hebben al deze wijnen gemeen? (buiten een flou label.... )

Kurk?

(18-06-2024 03:39 PM)wvd schreef: [ -> ]VRAAG: wat hebben al deze wijnen gemeen? (buiten een flou label.... )

Allemaal monocépages ?

BTW. Heb een tweetal weken geleden de Capanna 2016 gedronken en zeer goed bevonden !

(18-06-2024 03:39 PM)wvd schreef: [ -> ]VRAAG: wat hebben al deze wijnen gemeen? (buiten een flou label.... )

De betreffende domeinen worden allemaal door Leuvin verkocht?

(18-06-2024 06:28 PM)vinejo schreef: [ -> ]

(18-06-2024 03:39 PM)wvd schreef: [ -> ]Buiten de jonge witte Bourgogne was het al Toscane deze week!



VRAAG: wat hebben al deze wijnen gemeen? (buiten een flou label.... )

Kurk?

Dat is gelukkig al even geleden....

---

(18-06-2024 07:47 PM)ElFrikandel schreef: [ -> ]

(18-06-2024 03:39 PM)wvd schreef: [ -> ]VRAAG: wat hebben al deze wijnen gemeen? (buiten een flou label.... )

Allemaal monocépages ?

BTW. Heb een tweetal weken geleden de Capanna 2016 gedronken en zeer goed bevonden !

Bijna maar helaas staat er een Sammarco bij: blend van Cabernet-Sauvignon, Sangiovese en Merlot
BTW: ook de 2017 is niet mis... Capanna maakt de laatste jaren echt wel heel, heel mooie wijnen aan voor dit niveau meer dan aanvaardbare prijzen. Het is ook een stijl natuurlijk, een beetje naar de meer donkere kant van Sangiovese. De Riserva 2016 is echt super trouwens, grote wijn!

---

(19-06-2024 08:51 AM)Corto schreef: [ -> ]

(18-06-2024 03:39 PM)wvd schreef: [ -> ]VRAAG: wat hebben al deze wijnen gemeen? (buiten een flou label.... )

De betreffende domeinen worden allemaal door Leuvin verkocht?

Bijna.... maar Pagliarese niet...

---

Nee, hoewel de meeste zeer bevredigend waren, was mijn indruk bij alle zeven: dit is nog wat te jong...! Zelfs de "gewone" Chianti Pagliarese, de meest gerijpte van dit lot, had echt nog potentieel om nog verfijnder te worden. En ook de Bourgogne 2022 had zeker al wat rondeur, maar werd er beter, expressiever op na een dag of zeven, wat bewijst dat er toekomst is.

[attachment=6946]
Vorige week deze oude knar teruggevonden in het rek Toscane. Dit is een beetje een speciaal geval want Chiant Colli Fiorentini en die regio staat bekend voor zowat de meest toegankelijke, lichtere, elegante Chianti's. Niet bedoeld om 12 jaar te laten liggen.... Was ook niet mijn bedoeling, dit was jong altijd al lekker, molliger dan de meeste. Maar ik heb voorgeschiedenis met La Querce! Ik kocht ooit hun 1979 en dat was subliem! Het domein ligt in Impruneta, net te zuiden van Firenze, wijngaard op zuidhelling, 200 tot 300 meter, u raadt het al.... De topwijn, hun IGT La Querce oudert mooi, maar zo blijkt, deze lichtere versie wordt er ook niet slechter op. Gedecanteerd wegens fors wat droesem en eerste neus neigt toch naar erg veel evolutie en we dachten: "Ai...". Maar dat werd al snel rechtgezet met eerste slokje: zeker rijp genoeg, maar erg vol, nog fruit onder de tertiaire, soepele afdronk, gewoonweg lekkere wijn. Karaf voor 3/4 leeg... 's Anderendaags andere bezigheden buitenhuis en de dag daarop ook... Enfin, zondag stond dat bodempje er nog en wat doe je daar dan mee? Proeven...? Wel, die wijn was nog amper verder, geen onfrisse oxidatie (wel de leeftijd tonend natuurlijk...), maar nog zeer drinkbaar, straffe kost!

Alweer een nieuwe lijst, pfff....
[attachment=6948]
De week begonnen met een toch wat controversieel bubbeltje: een kleine obscure producent die wijngaarden net buiten Franciacorte bezit en dan zijn druiven nog "op natuurlijke wijze" verbubbelt ook... Als je dat open trekt en dadelijk je neus in het glas ploft, dan heb je zoiets van "is het dat maar" en je denkt dat je met een Gueuze-framboise of zelfs ander fruitbiertje goedkoper af was geweest. Maar kijk, "it grows on you", de eerste gistgeuren verdwijnen en er komt iets meer intrigerends op je af. Tegen de tijd dat je de wijn doorgrond hebt, is de fles leeg.... bizar...

" Je moet de doorgrond proeven voor je het door hebt"

(28-06-2024 05:49 PM)wvd schreef: [ -> ]Alweer een nieuwe lijst, pfff....

De week begonnen met een toch wat controversieel bubbeltje: een kleine obscure producent die wijngaarden net buiten Franciacorte bezit en dan zijn druiven nog "op natuurlijke wijze" verbubbelt ook... Als je dat open trekt en dadelijk je neus in het glas ploft, dan heb je zoiets van "is het dat maar" en je denkt dat je met een Gueuze-framboise of zelfs ander fruitbiertje goedkoper af was geweest. Maar kijk, "it grows on you", de eerste gistgeuren verdwijnen en er komt iets meer intrigerends op je af. Tegen de tijd dat je de wijn doorgrond hebt, is de fles leeg.... bizar...

Oeps, vergeten verder aan te vullen en ik heb alweer een nieuwe foto klaar staan, wat nu...

---

[attachment=6955]
Deze Vacqueyras kochten we lang geleden op vakantie, den overschot mee naar huis en daar ligt dat dan. Op dit domein hield men van Bourgogne en ze wilden hun wijn wat meer in die stijl. Dus wat vroegere pluk, geen goed idee met Grenache. Enfin, deze fles was best OK, maar ik zou dat toch niet meer kopen. Ik ben fan van de wijnen van Mélaric en deze Globules, een Rosé Pet'nat is geen uitzondering: mooi fruit (CF) aan de neus, leuke bubbel, mooie "doordrinker", een plezier in het glas. Nee, geen grote wijn, gewoon erg lekker. Dan een Marsannay Chapître 2021. Ik ben helemaal weg van die wijn! Wat een heerlijk fris stuivend boeket, heerlijk frisse, levendige smaak met aromatisch krachtige afdronk, een Bourgogne naar mijn tand. Deze is nu al zo heerlijk zoals wel meer 2021, dat laat ik niet oud worden! Clos Haut Peyraguey is een beetje een onder de radar Sauternes en de 2004 is echt super: zeer mooi boeket, niet té zoet (hou daar niet van...), mooi evenwichtig in rijp geel fruit met snuifje saffraan, meer moet da ni zijn. De witte Clos de la Cerisaie is eigenlijk nog te jong, die komt nu pas een beetje piepen als hij een dag of twee open staat. Ik dacht er voor mezelf wat weg te zetten, maar teveel succes op de degustatie... En dan nog een wijn uit een van mijn meest geliefde regio's: Mimmo 2017, de "kleine Boca" van Le Piane. Vinden wij heel mooi en is nu perfect op dronk aan 't komen. Heerlijke, complexe, rijke, frisse wijn met zowel een hedonistisch als een intrigerend kantje, best of both worlds.

Zoals beloofd, hier alweer een volgende reeks:
[attachment=6956]
Deze week wel even geschrokken door een programma "Weet ik veel" op Radio1, waar Kobe Ilsen praatte met een leverspecialist.....
Volgens die man is alcohol een ernstig gif en is elke consumptie daarvan totaal uit den boze en nefast voor de lever. Als ik dat naast mijn verbruik leg, moest ik al minstens tien jaar dood zijn...

We begonnen de reeks met 2 erg verschillende Bourgognes. Eerst en 10 jaar oude "basis" Bourgogne van Fournier, toen 100% gemaakt met druiven uit Marsannay, vooral van de (zeer goede) terroirs tussen de Route des Grands Crus en de D974. Beetje sediment in de fles dat de wijn een ietsje wazig maakt. Redelijk fijne neus, wat fruit, wat bloemetjes, een eerste spoor van tertiaire, een splinter kruiden wordt gevolgd door een wat lichtere, zachte smaak met een drogere, licht minerale afdronk. De wijn is al lang op dronk en dit type wordt er m.i. niet beter meer op, ik drink dat zelfs liever wat jonger. De Santenay is totaal anders, 5 jaar jonger, maar zeker nu al zeer mooi. Philippe Colin is bekend voor echt bijzonder mooie witte Bourgognes, maar zijn rode wijnen blijven onder de radar. Ook hier geen wereldschokkende wijn, maar wel een bijzonder lekkere, volle, ronde, diep-fruitige wijn. Niet de meest genuanceerde, het blijft Santenay, maar lekker, lekker...! Het overgebleven bodempje was ;s anderendaags nog in topvorm. Helaas mijn enige fles...
2019 is alweer een groot jaar in Montalcino, niveau 2013-2015-2016. Deze Rosso van "founding father" Costanti verkies ik boven 75% van de Brunello's en ik denk dat de 2019 hun mooiste Rosso is - excuseer wordt - die ik al had van dit superdomein! Dat ligt aan het jaar, maar zeker ook aan de nieuwe cuverie die sinds dat jaar actief is. Ik kan dit al drinken, vrij vol voor Rosso, mooi genuanceerd boeket, de fijnste tannines van de laatste jaren, maar toch ook nog heel erg jong, een jaar of 2 fles zal hem wat rustiger maken.
De laatste weken / maanden is mijn interesse voor Bordeaux terug wat toegenomen na mooie ervaringen met wat oudere wijnen en dus deze d'Issan, een "oude liefde", uit de kelder opgedolven. Nu, d'Issan scheert hoge toppen in de pers de laatste jaren en 2006 zou de eerste jaargang "op niveau" zijn na een aantal wat mindere jaren. Maar helaas, hoe de wijn en wij ook onze best deden, het bleef toch net iets onder de verwachtingen, wat ook aan de verwachting kon liggen. Een donkere neus, wat inkt eerst, niet ongebruikelijk, ietsje stroever in de aanzet met toch iets openend in de middensmaak en redelijke afdronk op structuur. Met andere woorden eignlijk een beetje een typische 2006 linkeroever. Dit was de eerste fles van zes, we gaan de tweede nog een paar jaar geven.
Duitse Riesling wordt hier bijna niet meer geopend, maar er ligt nog wel wat en dus werken we ons er verder door... Zilliken heeft een onverwoestbare reputatie en deze Auslese van hun topwijngaard stelde dan ook niet teleur: geel, maar fris geel met nog geen spoor van oxidatie. Vrij rond en vol, nog zoeter dan verwacht met een fijne afdronk. Helaas de fles over een aantal dagen alleen moeten uitbuizen, geen interesse bij de wederhelft en ik ga er zelf ook niet meer naar op zoek.
Dan alweer iets totaal anders, "Le Claux" 2014 van Saint-Cosme, zeker één van mijn favorieten onder de Zuidelijke Rhône wijnen. 2014 is ook hier niet het grootste jaar en dat is maar goed ook: hier niets overdreven, geen overdonderende dikte, geen stroeve tannines, maar een heerlijke Grenache met prachtig fruit, een mineraaltje, wat "garrigue", erg intense, vloeiend zachte mond, zeer lange afdronk, WOW!
VP is één van mijn zwaktes. Dit is een Smith & Woodhouse 1994, een "tweederangs" merk van Symington, maar ik hou van dit merk want ook hier alweer niets te overdreven. Ik vind Dow's dikwijls te droog en streng en Graham's soms net wat te zoet en verkies dan Warre, maar dat vind of vond je hier amper. Deze 1994 heeft nog een erg donkere kleur, zit nog een beetje in de pruim - schoensmeer fase en zal (hopelijk) binnenkort aan de "kruiden met honing" fase beginnen. Halfvol tot vol voor VP, zalvende afdronk, erg mooi, kan nog decennia mee (langer dan ik...)

…”Pruim-schoensmeerfase” —schitterend
Doet wel wat denken aan een beffende Zwarte Piet.

[attachment=6963]
Alweer een paar redelijk drinkbare wijntjes. We begonnen met een jonge Bordeaux die al even onder argon stond en nu de stop eruit. Ik kocht deze Quinault l'Enclos op aanraden van een négociant in Bordeaux, zelfde eigenaar en équipe als Cheval Blanc, vandaar.... De wijngaard heeft een wat apart terroir, het is officieel Saint-Emilion, maar zeg nu zelf... (link op "Saint-Emilion)
In ieder geval een stilaan op dronk komende, genuanceerde Bordeaux die ik niet dadelijk in Saint-Emilion zou plaatsen, maar dan ook weer niet echt in Pomerol. Goed gemaakt, fijnen tannines, geen spijt van. Dan een wijn uit wat misschien mijn lievelingsstreek is in Italië, Cortonesi's Brunello La Manella 2013. Deze was al vrij ver qua evolutie, tikje tertiaire tonen, maar daarvoor vond ik de finale te streng. Een goede wijn, maar geen goede Brunello in mijn boekje. Ik vond hem jong erg fijn, genuanceerd en beloftevol, deze fles was dan eerlijk gezegd een tegenvaller. Dat kan ik ook zeggen van de zeer hoog geprezen Saumagen GG 2018 van de veel geprezen Philippe Kuhn. Na openen een amper bestaand boeket, flauwe citrus tonen, streng met te bittere afdronk. Niemand dacht aan Riesling... Kwam gelukkig wel wat open met heel veel lucht (paar dagen frigo....), meer volume, maar al bij al geen hoogvlieger. Dan maar een vaste Riesling-waarde opgehaald, een 90er Abtsberg Auslese van Maximin Grünhauser aan de Ruwer. Die was daarentegen rijp genoeg, al redelijk oxidatief, stevig in de mond, verrassend zoet ook eigenlijk. Een totaal andere wijn dan de Saumagen, maar erg enthousiast werd ik er ook niet van en ik was de wijn al dapper moe voor het flesje half was, kan je weten... Nee, Duitse Riesling, hoe ik ook mijn best doe, het boeit nog amper of hoe je smaak kan veranderen.
Tussen beide staat nog Ratti Barolo Conca 2011. Na ruim 10 jaar fles was deze echt heel mooi: diepfruitige aroma's met een bloemetje, zalig volmondig-zoet en met versmolten tannines. In mijn ogen een mooi gerijpte Barolo van deze tijd. Daarmee bedoel ik dat je merkt dat dit uit een warmer jaar komt, zoals bijna alle jaren nu zijn (behalve 2014) en dan geeft Nebbiolo meer dit type aroma's en niet meer de "verslenste roos" noch het "pas geteerd scheepsdek", aroma's die we vroeger verwachtten in mooie, gerijpte Barolo / Barbaresco. Maar niet getreurd, deze was erg bevredigend. Ratti, nog zo'n producent die wat uit de mode is.
Ah, en dan terug naar 's werelds mooiste wijnstreek, La Bourgogne! Een jonge, maar reeds bijzonder mooie Monthelie 1er cru Champs Fulliot 2019 van Changarnier. Wat is 2019 toch een mooi jaar en dat niet alleen in Bourgogne. Met de densiteit van een groot jaar, maar met tegelijkertijd ook voldoende jeugdige charme om na amper 5 jaar al zo verleidelijk te zijn. Zeker 1 van mijn all-time favoriete jaren. Mijn persoonlijk recent topjaar, daar heb ik het volgende keer over... Over Changarnier heb ik hier al de loftrompet gespeeld, het blijft een wat onderkend domein, maar dat gaat zo als je in de Côte de Beaune geen wijngaarden bezit in Volnay of Pommard (en zelfs dan...). Als laatste een Chablis Fourchaume 2015 van Julien Baillard, ook nog zo'n domein dat diep onder de radar zit en waar we, net als met Changarnier helaas, niet verder mee gaan. Weet je nog, 2015? Er werd geen "echte" Chablis gemaakt, er waren teveel exotisch-fruit tonen. Welnu, dit is bijna archetypische Chablis geworden. Hun Fourchaume rijpt enkel in staal, geen splinter hout hierin. Eerst ingetogen, maar aan de lucht klaart het op, je hebt dadelijk dat "koelere" fruit, mondvullend, maar niet te rijk, wel veel smaak met de Kimmeridgien die doorkomt en droog tot in de afdronk. Chablis dus... en wellicht ook niet voor iedereen.

Hierboven wat aangevuld want was de Barolo vergeten te vermelden, wat blijkbaar niemand had opgemerkt...

[attachment=6964]
De week al dadelijk uitstekend begonnen met een heerlijke Antoniolo Gattinara 2012 (@ Olivier: 100% Nebbiolo!) die mooi op dronk komt, met uiteraard nog steeds de stevige structuur die de wijnen van Antoniolo kenmerkt, maar werd toch getolereerd door kamer & senaat... Geen perfecte wijn, eerder m1 met klein hoekje af, niet helemaal de fijne Alpen-friste, maar volop charme, dus. Dan 2 witte Etna's van Terra Costantino die we allebei erg mooi vonden, vooral de "gewone" (?) De Aetna met een fijnfrisse neus, dadelijk op de minerale toer, maar niks schraal in de mond maar goed volume. Een mooie wijn die (denk ik toch) aan een mooie prijs komt. De stokken voor deze groeien op 500m hoogte, die voor de Contrada Praino op 650m en dan verwacht je meer frisheid en intensiteit, maar we vonden deze integendeel wat vlakker, minder intens. Een blik op het label verklaart het: dit zijn stokjes van 5 jaar, dus dat kan alleen maar beter worden. Nog een Champagne vorig weekend, de zeer betaalbare Monthuys (nog onder 30€). Geen top Champagne, maar wel een pak beter dan al die rommel die je per einde jaar in de supermarkten vindt. Een ideale Sjempie voor de familiefeesten: duidelijk "Champage", rond en soepel zonder te zoet te zijn en met lengte, type allemansvriend. De rest van de week nog wat Pinot's. Eerst een Oostenrijkse van Jurtsitsch Langelois Pinot Noir 2020. Aan de neus zit je dadelijk bij de druif, geen vergissing mogelijk. Een beetje ongenuanceerd misschien, maar aantrekkelijk. In de mond vonden we hem wat minder overtuigend, miste nuance, beetje saai zelfs en wat loslopende tannines. Om een referentiepunt te hebben zette ik er blind Fournier's Bourgogne van het "slechte jaar" 2021 naast. Die bleef niet lang blind.... Nu ja, wij zijn helemaal fan van Fournier, iedereen hier weet dat, maar ik ben ook enorme fan van 2021. Zeker bij Fournier, maar ook bij andere heel goede domeinen. Begrijp me niet verkeerd, ik vind dat er in bijna alle andere recente jaren echt prachtige wijnen gemaakt zijn in Bourgogne, maar ik hou nu eenmaal van die heerlijk frisse "echte" Pinot die we nog zo zelden mogen meemaken. En ja, de wijnen van 2021 zijn lichter, minder dens dan alle andere sinds 2013, maar so what? Dit is zooo zalig. En ja, toen de fles bijna op was nog effe een andere opgehaald, mijn absolute favoriet van het moment: Chapître 2021! Wat een boeket heeft deze wijn! Veel beter wordt het niet voor mij, echt waar! Of de 2021 oud kunnen worden? Wel, ik zal het niet weten, want er van afblijven is geen optie...

[attachment=6970]
Paloumey 2005 was de eerste drinkklare Bx 2005 uit mijn keldertje. Een nogal klassieke, goed gemaakte, smakelijke Bordeaux zonder veel tralala. De kist is bijna op, nog 1 of 2 schat ik, en dat lijkt me tijd. Ik kan me vergissen, maar gebaseerd op deze fles, is de wijn op zijn retour. Ik denk dat niet vanwege het boeket want nog niet echt sterk ontwikkelde tertiaire, maar ik merk uitdroging in de mond, een veeg teken. Dit wordt nooit zo'n zalvend zachte wijn met die "fruit met honing" achtige toets. Hoeft ook niet, was goed, snel op dronk, geen spijt van, maar moet op (denk ik...). Daarnaast een nog erg jonge, zalige, minerale Marsannay Blanc Clos du Roy 2014. Toch sterk onderschat, die witte uit Marsannay! Dan een tweetal Chianti's: een Rampolla 2012 en een Rubiolo 2017. De eerste is natuurlijk meer "Rampolla" dan Chianti. Na bijna 12 waarvan ruim 10 in de fles, veel depot maar nog altijd donkere kleur, de Cabernet nog voelbaar aanwezig. Zeker een wijn vol karakter, maar ik nijg alsmaar meer naar Chianti's van puur Sangiovese. Zoals die van Gagliole, deze Rubiolo 2017. Ik ben altijd blij als er om het even wat van dat topdomein in mijn glas zit, en dat geldt zeker ook voor deze. Voor mij volop rijp en eigenlijk drink ik Rubiolo nog net iets liever wat jonger, na 2 tot 6 jaar als dat superbe springerige fruit nog de boventoon voert. Er zijn al genoeg wijnen die je wat tijd moet geven, drink deze jong! We dronken onlangs een prachtige 2011 Barolo en daardoor was ik toch benieuwd naar dit wat vergeten staal uit dat jaar, Sordo Barolo Perno 2011 dus. Zeker geen slechte wijn, maar een beetje saai, eerder monotoon fruit, wat volume toch, helemaal rijp, behalve toch een peut net iets te rustieke tannines. Ik had ooit een vol karton diverse stalen gekregen. Ze konden me toen niet overtuigen en dat is met deze zeker niet veranderd. Niet slecht maar ach...
Nee, de onmiddellijk daarna geopende Produttori Barbaresco 2008, dat was even andere koek! De Produttori del Barbaresco, ze blijven het doen en dit bedrijf is al decennia mijn toetssteen voor alles uit de Langhe. Deze "gewone" Barbaresco uit een jaar dat ze ook de Riserva's brachten, is een zeer fijne, complexe, uiterst geurige, elegante wijn die zijn prijsklasse sterk overstijgt. In mijn keldertje liggen meer Barbaresco's van hen dan alle andere wijnen uit de Langhe samen! Een goede raad: doe dat ook! Dan nog een witte Bourgogne: Philippe Colin Montagny 1er cru Sous le Feilles 2020. Gewoonlijk is Philippe's Montagny helemaal klaar zodra hij op de markt komt, maar met deze had ik het wat moeilijk. Recht uit de frigo (ik weet het, ik weet het.... ) was hij potdicht, absoluut geen geur, droog, dun en stalig in de mond, een afknapper en zijn minste Montagny die ik al proefde. Met een dag open en wat minder koud beterde het wel flink, meer volume, wat expressiever, maar de Montagny Villages Les Thilles 2023 die we bij hem recent proefden was mijns inziens toch van een ander niveau! Enfin, de toekomst zal het uitwijzen want ik merk dat vele witte (en rode ook trouwens) nogal moeilijk doen op dit moment. De laatste van de reeks dan, alweer een Chianti van een topdomein in een topjaar: Istine's CC 2021. Wat strenger en strakker dan Gagliole's Rubiolo, wat logisch is want deze komt van hoger gelegen wijngaarden in Radda en Gaiole, maar echt een heerlijk glas wijn. Zo zuiver en puur rood, knapperig fruit, ruim voldoende body, mooie lange afdronk, meer moet dat echt niet zijn!

[attachment=6981]
Weer een week of zo gepasseerd....
Een op dronk komende CC 2021. Wat een geweldig jaar is dat toch in Toscane! Een paar Rosé's te beginnen met een zachtronde, superfruitige Chiaretto met o.a. Merlot en Cabernet in de blend, heerlijk bij de insalata Caprese. Dan een meer "serieuze" van Sangiovese. Vanwege de hevige meeldauw besliste de producent om dit jaar enkel een Rosé op de markt te brengen en dat blijkt er één te worden met een lange adem maw, deze zal een paar jaar kunnen rijpen, de wijn werd effectief beter, meer open met de tijd. Dan alweer een Chablis 2015, nu de Montmains die, in tegenstelling tot hun Fourchaume, ee, passage op hout kreeg. En ja, dat helpt om deze wat toegankelijker te maken dan de Fourchaume, die voor de lange termijn gebouwd lijkt. Over 2015 werd wat minnetjes gedaan, het zou te warm zijn, teveel exotischer fruit, te weinig "Chablis", maar ik vind ze prima drinken nu: droog en strak zoals het betaamt voor Chablis, maar met wat meer vulling in het midden, beetje best of both worlds misschien... Daarna een Chassagne 2017 van de onvolprezen Philippe Colin. Deze wijn is nu voor mij op z'n best met de ontwikkeling van een licht toetsje hazelnoot en de vanille wat naar de achtergrond. Dan nog een oudere rode, een La Prevostura Bramaterra 2011. Die is voor mij nu op dronk, Vera vond hem nog wat jong vanwege de nog steeds voelbare tannines, maar ik ga bij Nebbiolo meer af op de aroma's en hier begonnen de tertiaire aan de oppervlakte te komen, terwijl de tannines, die erg prominent waren in de jonge wijn, nu toch wat ronder waren en eens aan tafel liep het bijzonder soepel..... Als laatste een recente aanschaf: Riesling Kabinett Limestone van de Hype Keller. Ik ken Keller van indertijd toen de pa van Klaus-Peter de wijnen maakte, begin jaren tachtig was dat. Heb daar toen aardig wat van gedronken, kostte niks en was fris en soepel en gewoon lekker. Deze was bij openen totaal de kluts kwijt: amper neus, een chaos in de mond met voor Kabinett overdreven zoet links en scherpe zuren rechts..... ik was bijzonder verbaasd over het lage niveau van een wijn die toch al snel €30 moet kosten. Nou nou..... Maar ik geef toe, de volgende dagen beterde dat fors, de harmonie kwam er in, er was buiten dat zoete ook een umami, een volume aan smaak en tegen dat de fles leeg was, vond ik hem eigenlijk best goed. Maar ik vond het eerder een Spätlese of zelfs Auslese dan een Kabinett en "filigrane" zou ik nooit in de mond nemen hier.

Terug van efkes weggeweest:
[attachment=7000]
Een paar tegenvallers, een paar meevallers zoals dat gaat. Onlangs hadden we de Brunello 2017 van Capanna in het glas, nu toch even de 2016 aan de tand gevoeld. En dat was fout.... die wijn staat nog niet bijna aan het begin van zijn drinkperiode: diepe kleur voor Sangiovese, potdicht aan de neus, ook na even geduld en gewals, vrij vol op de tong, maar stevige structuur, volop tannine. Ik vond de 2017 een pak aangenamer en zou daar mijn geld op zetten, zeker weten. Dit komt wellicht goed, cfr de 2010, maar.... Rebuy? nee
Dan nummer 2 van de reeks, Brezza's Sarmassa 2011, hun topwijngaard. Veel van verwacht, mooi gedecanteerd, maar.... Hier een erg geëvolueerde kleur die veel liet hopen, een neus van erg rijp fruit, daarentegen amper tertiaire, halfvol, nogal dun zelfs, want vanaf het midden komen de tannines opzetten en die zijn niet in harmonie met boeket en mondvolume. Wat is dat toch met (sommige) Langhe 2011? Hier had ik zelfs het gevoel dat de wijn te oxidatief was en al aan het uitdrogen. Bizar want andere oudere Brezza's gaven altijd een weliswaar "klassiek" evenwicht, maar zeker veel meer elegantie. Slecht of in ieder geval minder goed fleske? Ik hoop het want nog flessen liggen. Rebuy? zeker niet
Tja, wat doe je dan....? Je grijpt bij de volgende afdaling naar het walhalla (de kelder... ) naar een vaste waarde. En die doet het natuurlijk. Soms vraag ik me af (correctie: wordt me gevraagd...) waarom ik nog elders Bourgogne koop, maar dat is een andere discussie... Heerlijk fruit, perfect op dronk, top gewoon! Rebuy? ge moogt gerust zijn!
Dan vraagt de eega naar een rode kookwijn. Staat daar nog een oud staal, een Rioja "om jong te drinken" van (deels?) maceration carbonique. Wel, dat was nog dik OK na 10 jaar.... Verre van een complexe laat staan intrigerende wijn, maar gewoon simpel en drinkbaar maar ik ging toch voor iets beters, halfje mee gevuld voor latere keuken avonturen.
Dan een NSG Les Pruliers 2003 van Frédéric Magnien. Vera vond de Rioja lekkerder.... En ik begrijp waarom. Helemaal in de (toenmalige) Magnien stijl: donker, geconcentreerd, stug, diep maar mist elke vorm van finesse, was aanvankelijk amper als Bourgogne herkenbaar zelfs. Dat beterde na decanteren en wat geduld, maar echt mooi (genoeg) werd het niet. Rebuy? Gij zijt ni goe zeker.....
Onlangs (zie 2 berichten hoger) hadden we ook een Rampolla CC 2012. Nu, deze fles was geheel wat anders: veel meer open, perfect gerijpt en een echte top-Chianti. Vera kon niet geloven dat het Rampolla was (ze is die "moeilijker" gewoon) en vond het ook een topfles. Nu perfect op dronk dus, terwijl we bij de vorige dachten dat een jaar of 5-6 extra nodig zouden zijn. Tja, zo zie je maar weer, de ene fles is de andere niet. Rebuy? nee, niet voor de kwaliteit, maar moet er te lang op wachten en geef dan voorkeur aan bvb Istine en vooral Gagliole (en vele andere) die sneller genietbaar zijn, maar het blijven wijnen barstensvol karakter.
Zoek niet naar wijnen van Porta di Vertine, dat bestaat niet meer..... Met deze in contact gekomen in het begin van onze import carrière. De eigenaar was een Amerikaanse investeerder en Giacomo Mastretti was hier regisseur / wijnmaker. Hij vinifieerde helemaal "natuurlijk" met amper interventie. Zo liet hij de volledige trossen gisten zonder pigeage noch remontage, maar wel maceratie van 60 dagen, beetje zoals in Georgië dus. Ik heb toen alle wijnen van het domein geproefd, verschillende jaren ook en 1 zaak was duidelijk: er was qua stijl geen lijn in te trekken. In sommige jaren vond ik de wijnen overrijp op het oxidatieve af, sommmige waren daarentegen hard en streng, maar wel heel zuiver. Dit was de enige fles Chianti die ik nog had uit die periode en het was een topfles! Een echt schitterende, échte CC Riserva met al wat tertiaire aroma's van bosgrond met dat kriek-pruimige-notige van mooi gerijpte Sangiovese. Een afscheid in schoonheid. Ik heb nu nog 1 fles van zijn CS, maar daar verwacht ik niks van, de vorige was amper te zuipen... Rebuy? onmogelijk, maar als het nog kon: niet zonder proeven