wijnliefhebbers

(08-01-2021 01:00 PM)wvd schreef: [ -> ]De grootste wijn van de week was zeker de Boca. Ondanks dat ik hem een paar uur op voorhand in een karaf plofte (letterlijk te nemen!), was het toch pas na walsen dat het boeket begon te openen. Dat dit een heel mooie wijn is staat buiten kijf. Vrij donker voor een Nebbiolo, maar de 15% Vespolina doet natuurlijk ook een duit in het zakje. De kwaliteit komt het duidelijkst naar voren in de suave, romige middensmaak met de oh zo zachte tannines en dat is echt bijzonder voor een wijn van deze regio. Volgende fles binnen 10 jaar of een dag op voorhand karafferen is hier de boodschap. Met de Gigondas was het helaas nog erger gesteld. We hadden deze wijn al dikwijls in het glas, altijd te jong, OK, maar met zijn zo pure fruit, een kenmerk van het domein, verschafte die toch altijd wel het nodige plezier, zeker aan tafel. Deze was de meest teruggetrokken 2014 die ik al had. Hmm, helaas is dit ook op enkele flessen 1998 na, de oudste die ik in huis heb. Dan zijn de Bosquets eigenlijk toch een pak vriendelijker. Dan maar naar Bourgogne met een rode Chassagne van het "soepele" 2017. Maar deze "Les Chênes" van een wijngaard vlakbij her dorp en grenzend aan de premier cru's lijkt inderdaad wel een stevigere wijn uit de Côte de Nuits. De kwaliteit is er wel, maar het ontbreekt deze momenteel aan de vriendelijke Charme van Colin's "instap" Bourgogne van hetzelfde jaar. Of beginnen alle 2017 zich dan toch wat te sluit? Dat zullen we elders dan ook eens moeten checken.
De wijn van de week was de overheerlijke, naar pure veenbessen ruikende Fixin "Les Petits Crais" in het noorden van de AOP, een perceel met een terroir van "Marnes du Lias", uniek in Bourgogne. Moet eigenlijk "AUX Petits Crais" zijn, maar hij wil weer niet luisteren natuurlijk. Deze wijn heeft zeker nog toekomst, maar niet bij ons .
En dan ter vergelijking de Fixin "Champ des Charmes" 2013 van Galeyrand. Net als die van Laurent deze zachtjes in de karaf laten vloeien. Een totaal contrast. Net als zowat alle wijnen van Jérôme doet deze eerst wat moeilijk en komt pas open na hartstochtelijk walsen. Komt toch wat jonger over, iets denser ook, volle wijn voor een Villages. Velen gaan deze verkiezen en het is op den duur misschien de betere van de twee, maar wij vielen als een blok voor de charme van de Fournier.

Ge zijt de nieuwe Parker, gij, ik krijg zin in wijn als ik uw epistels lees.
Ok, flesje gaan zoeken.

(08-01-2021 04:13 PM)Sur la Table schreef: [ -> ]Ja op goede Rhône wijnen moet je vaak toch ook wel even wachten. Heb hier een rode Beaumes de Venise liggen uit 2014, die is nog erg koppig. Goede wijn maar zit in zijn winterslaap. Hoop na de zomer deze wijn in te kunnen zetten. Anders nog maar weer een jaartje in de wachtkamer.

Mooi rijtje weer!

Morgen hier de dry january doorbreken, ik hoop de wijnen van Domaine Pascal uit Puligny te proeven naast mijn huidige adressen.

Jean Pascal? Daar heb ik ooit wat van in huis gehad, lang, lang geleden, laatste fles open gesnokt op de 18e van mijn zoon en die is nu 39...
Jean Pascal maakte toen zelfs een niet onaardige en denkelijk nogal zeldzame rode Puligny, maar gezien de prijzen die de witte gaan veronderstel ik dat dat verleden tijd is?
Het straffe aan die Gigondas 2014 is dat ik die voorheen toch wel aangenamer, ronder vond, misschien is die zich "aan het keren" zoals de ouderen dat noemden. Helaas is die nu zowat op.

---

(08-01-2021 04:47 PM)vinejo schreef: [ -> ]

(08-01-2021 01:00 PM)wvd schreef: [ -> ]De grootste wijn van de week was zeker de Boca. Ondanks dat ik hem een paar uur op voorhand in een karaf plofte (letterlijk te nemen!), was het toch pas na walsen dat het boeket begon te openen. Dat dit een heel mooie wijn is staat buiten kijf. Vrij donker voor een Nebbiolo, maar de 15% Vespolina doet natuurlijk ook een duit in het zakje. De kwaliteit komt het duidelijkst naar voren in de suave, romige middensmaak met de oh zo zachte tannines en dat is echt bijzonder voor een wijn van deze regio. Volgende fles binnen 10 jaar of een dag op voorhand karafferen is hier de boodschap. Met de Gigondas was het helaas nog erger gesteld. We hadden deze wijn al dikwijls in het glas, altijd te jong, OK, maar met zijn zo pure fruit, een kenmerk van het domein, verschafte die toch altijd wel het nodige plezier, zeker aan tafel. Deze was de meest teruggetrokken 2014 die ik al had. Hmm, helaas is dit ook op enkele flessen 1998 na, de oudste die ik in huis heb. Dan zijn de Bosquets eigenlijk toch een pak vriendelijker. Dan maar naar Bourgogne met een rode Chassagne van het "soepele" 2017. Maar deze "Les Chênes" van een wijngaard vlakbij her dorp en grenzend aan de premier cru's lijkt inderdaad wel een stevigere wijn uit de Côte de Nuits. De kwaliteit is er wel, maar het ontbreekt deze momenteel aan de vriendelijke Charme van Colin's "instap" Bourgogne van hetzelfde jaar. Of beginnen alle 2017 zich dan toch wat te sluit? Dat zullen we elders dan ook eens moeten checken.
De wijn van de week was de overheerlijke, naar pure veenbessen ruikende Fixin "Les Petits Crais" in het noorden van de AOP, een perceel met een terroir van "Marnes du Lias", uniek in Bourgogne. Moet eigenlijk "AUX Petits Crais" zijn, maar hij wil weer niet luisteren natuurlijk. Deze wijn heeft zeker nog toekomst, maar niet bij ons .
En dan ter vergelijking de Fixin "Champ des Charmes" 2013 van Galeyrand. Net als die van Laurent deze zachtjes in de karaf laten vloeien. Een totaal contrast. Net als zowat alle wijnen van Jérôme doet deze eerst wat moeilijk en komt pas open na hartstochtelijk walsen. Komt toch wat jonger over, iets denser ook, volle wijn voor een Villages. Velen gaan deze verkiezen en het is op den duur misschien de betere van de twee, maar wij vielen als een blok voor de charme van de Fournier.

Ge zijt de nieuwe Parker, gij, ik krijg zin in wijn als ik uw epistels lees.
Ok, flesje gaan zoeken.

Dedju ja, ik daal ook al af zenne, 't is tijd voor aperitief!

Citaat:Jean Pascal? Daar heb ik ooit wat van in huis gehad, lang, lang geleden, laatste fles open gesnokt op de 18e van mijn zoon en die is nu 39...
Jean Pascal maakte toen zelfs een niet onaardige en denkelijk nogal zeldzame rode Puligny, maar gezien de prijzen die de witte gaan veronderstel ik dat dat verleden tijd is?

Domaine Jean Pascal inderdaad. Prijzen zijn nog redelijk te noemen. Kijken of de kwaliteit dat ook is.

Op zijn lijst staat inderdaad nog een rode Puligny, en nog wat andere rode. Ik heb zes verschillende witte opgevraagd en laten opsturen. Als dat interessant is ga ik eens ter plaatse als we weer mogen om ook rood te proeven. Normaal doe ik dat meteen, maar helaas vielen de lockdowns precies in mijn reisperiodes.

[attachment=5368]
Des zondags heeft Vera zo in de late namiddag al graag een glaasje schuim en ik doe dan ook een beetje mee, hoewel ik dan dikwijls al naar de koers zit te gapen met een glas wit binnen handbereik. Dominique Gruhier weet hoe hij Crémant moet maken, zoveel is zeker. Pas binnen vond ik deze redelijk streng-droog, maar een paar extra maanden fles hebben hem nog wat afgerond en het is potverdorie een vette Crémant die ik niet inruil voor vele (basis) Champagnes.
Dat je nooit te oud bent om te leren bewijst dan weer zijn Tonnerre 2017. Dat was me een les deze week. Er wordt al veel onzin geschreven over de ideale temperatuur om wijn te serveren. Witte moet dan best tussen de 8 à 10°C en sommigen beweren zelfs dat iets warmer nog kan voor sommige wijnen. Welnu, ik vond deze wijn altijd al vrij fijn, een beetje mineralig Chablis-achtig, maar toch net iets anders, vrij licht in de mond, gewoon goed. Dat is als je hem recht uit de frigo haalt. Deze had ik opgehaald uit de kelder en dan maar eerst een glaasje ingeschonken en dan de frigo in gekieperd. Ik viel bijna van mijn stoel, dadelijk de wijnthermometer erin en die stond dan op 16°C! Wat een totaal andere wijn, veel meer aroma, maar vooral het mondgevoel was totaal anders, op het vette af. 's Anderendaags terug uit de frigo (8°C) was de middensmaak / volume terug naar af, goede, frisse, minerale wijn, maar niet zoals ik me herinnerde. Dan maar terug in bijkeuken op de vloer gezet waar hij op zo'n 14°C bleef hangen en daar was de mollige, veel boeiendere wijn weer! Nou, ik ben nu nog veel groter fan van deze: de les: vergeet de boekskes en probeer zelf uit wat je het liefst hebt. Ja, ik weet het, mijn plaat blijft hangen.
De Canova is een Rosso Veronese, ttz een kleine Valpolicella, de instap wijn van Paolo Creazzi. Zeker geen grote wijn, een beetje zo'n "éénsmaakwijn", maar het is dan wel een erg goede smaak, je buist de fles uit bij pizza-pasta. Mijn beste (net) onder € 10? Vandaag zeker wel!
En dan iets totaal anders.... Een paar jaar geleden intussen op onze laatste grote degustatie vond Vera deze de beste wijn van de dag, geen onaardig compliment gezien wat er nog zoal open stond. Blind geserveerd dacht ze eerst even aan Bordeaux. Dat vond ik straf, hoe kon ze zich zo vergissen, ik had tenslotte het label gezien... Dat vleugje CS, 10% in de 2014, kwam toch nog door. OK, deze wijn is nog wat jong, maar ik heb hem onmiddellijk van de site gehaald: zeer aansprekend boeket van rijpe Sangiovese (!), heerlijk fruit, kriek, toets bosvruchten, zeer mooi volumineus midden en vrij lang met veel maar bijzonder goed geïntegreerde tannines. Daar heeft de vergisting op kleine vaten wellicht iets mee te maken. Dit is schitterend, grote fan van Gagliole en dan wetende dat ik 2015 en zeker 2016 eigenlijk jong nog mooier vond, misschien door het naar 2% terugschroeven van de CS. Binnenkort komt 2017 binnen, nog niet geproefd (Covid...), maar het vertrouwen is er. Topwijn van een top bedrijf, zo eenvoudig is dat.
En dan iets anders.... Ik, die altijd maar de loftrompet blaas van de vele kleinere Bordeaux die kunnen concurreren met de beste GCC's en dan verwijs naar wijnen als Clos Manou, Dalem en vooral eigenlijk deze La Mauriane... Zacht gedecanteerd met de hals boven de kaars om te zien wanneer het bezinksel er aan komt....maar helaas geen kaars te bespeuren! Zo dik was de laag droesem die helemaal tot in de hals quasi de onderste helft bedekte (zie foto). En toch was de wijn nog altijd donker als de nacht. Helaas was dat ook het geval met de geur. Zeer onaantrekkelijk, iets wat me vaag aan steenkool deed denken, geen sprake van enig fruit. Toch durven proeven en het mondgevoel was niet dun en zuur of zoiets, maar eerder halfvol met steenkoolgruis. Tannine dus, en harde, rauwe, antieke, vieze, brr. Iets mis met deze fles? Kan moeilijk anders want de vorige was weliswaar niet memorabel, maar lichter, veel aromatischer of ligt het weer aan mij, maar Vera kreeg het ook amper binnen. De resurrectie van La Mauriane begint eigenlijk pas goed met de 2009, dus die zullen we binnenkort dan maar eens checken.

[attachment=5396]

Zondag een 10 jaar oude naast een 20 jaar oude Barbaresco gezet. En ja, voor er hier weer plezanteriken beginnen te zeveren, bij mij verjaart wijn op 1 januari!
Een vijf-tal uurtjes op voorhand in de karaf en direct al eens geproefd, of wat dacht je... Was in eerste instantie niet onmiddellijk duidelijk welke de oudste was, de Vanotu was wel iets donkerder. De Asili had een wat meer open neus, wat meer mineralen, een erg fijn midden met het "vetje" dat ik zo graag heb, maar ging op de afdronk wel wat de rustiekere kant op in vergelijking met Vanotu. Die is opgevoed op barriques, tot 80% nieuw, amper iets van te merken. Iets dichter in smaak, voller, meer tanine, maar wel van het meer gepolijste type. Moeilijk om een favoriet te hebben voor mij. Vera ging ondanks de wat grovere tannine toch voor Asili. Ik had die vrij voorzichtig gedecanteerd, maar achteraf bleek toch een deel van de tannines te bestaan uit heel fijn depot en dat had ik niet zien aankomen. Men weze gewaarschuwd: gebruik een echt goede kaars op beter een klein fel lampje zodat je het ziet aankomen. De Asili was op, het kleine restje Vanotu was 's anderendaags nog in topform. Eén zaak is zeker: het zijn twee bijzonder mooie wijnen!

(02-02-2021 03:58 PM)wvd schreef: [ -> ]Zondag een 10 jaar oude naast een 20 jaar oude Barbaresco gezet. En ja, voor er hier weer plezanteriken beginnen te zeveren, bij mij verjaart wijn op 1 januari!
Een vijf-tal uurtjes op voorhand in de karaf en direct al eens geproefd, of wat dacht je... Was in eerste instantie niet onmiddellijk duidelijk welke de oudste was, de Vanotu was wel iets donkerder. De Asili had een wat meer open neus, wat meer mineralen, een erg fijn midden met het "vetje" dat ik zo graag heb, maar ging op de afdronk wel wat de rustiekere kant op in vergelijking met Vanotu. Die is opgevoed op barriques, tot 80% nieuw, amper iets van te merken. Iets dichter in smaak, voller, meer tanine, maar wel van het meer gepolijste type. Moeilijk om een favoriet te hebben voor mij. Vera ging ondanks de wat grovere tannine toch voor Asili. Ik had die vrij voorzichtig gedecanteerd, maar achteraf bleek toch een deel van de tannines te bestaan uit heel fijn depot en dat had ik niet zien aankomen. Men weze gewaarschuwd: gebruik een echt goede kaars op beter een klein fel lampje zodat je het ziet aankomen. De Asili was op, het kleine restje Vanotu was 's anderendaags nog in topform. Eén zaak is zeker: het zijn twee bijzonder mooie wijnen!

Toch wel een beetje oude versus nieuwe stijl?

(02-02-2021 04:46 PM)vinejo schreef: [ -> ]

(02-02-2021 03:58 PM)wvd schreef: [ -> ]Zondag een 10 jaar oude naast een 20 jaar oude Barbaresco gezet. En ja, voor er hier weer plezanteriken beginnen te zeveren, bij mij verjaart wijn op 1 januari!
Een vijf-tal uurtjes op voorhand in de karaf en direct al eens geproefd, of wat dacht je... Was in eerste instantie niet onmiddellijk duidelijk welke de oudste was, de Vanotu was wel iets donkerder. De Asili had een wat meer open neus, wat meer mineralen, een erg fijn midden met het "vetje" dat ik zo graag heb, maar ging op de afdronk wel wat de rustiekere kant op in vergelijking met Vanotu. Die is opgevoed op barriques, tot 80% nieuw, amper iets van te merken. Iets dichter in smaak, voller, meer tanine, maar wel van het meer gepolijste type. Moeilijk om een favoriet te hebben voor mij. Vera ging ondanks de wat grovere tannine toch voor Asili. Ik had die vrij voorzichtig gedecanteerd, maar achteraf bleek toch een deel van de tannines te bestaan uit heel fijn depot en dat had ik niet zien aankomen. Men weze gewaarschuwd: gebruik een echt goede kaars op beter een klein fel lampje zodat je het ziet aankomen. De Asili was op, het kleine restje Vanotu was 's anderendaags nog in topform. Eén zaak is zeker: het zijn twee bijzonder mooie wijnen!

Toch wel een beetje oude versus nieuwe stijl?

In deze zeker, maar Pelissero past zijn vinificatie aan aan de "stijl" van de wijngaard. Vanotu heeft blijkbaar dan die nieuwe barriques nodig om hem te "temmen", zijn Tulin daarentegen gaat helemaal op grote vaten en bij de Nubiola is het dan weer een combinatie van grote en kleine vaten met weinig of geen nieuw hout. Alle wijnen van Pelissero zijn wel naar de volle, geconcentreerde kant en vragen wat tijd om af te ronden. Ook bij de Produttori is men van 50hl naar 35 en 25 hl vaten gegaan en ook daar zijn recente jaren wat soepeler qua tannine, maar dat heeft, denk ik, meer te maken met de opwarming en beter wijngaardwerk. Zoals je kon horen in het gesprek van Galloni met Aldo Vacca, zijn ze ook begonnen met andere criteria om de prijs van de druiven van de coöperanten te berekenen en wordt er nu, sinds begin deze eeuw, meer rekening gehouden met tannine rijpheid en evenwicht i.p.v. gewoonweg het potentieel alcoholgehalte. Wat er ook van zij, ik vind nog steeds de meeste Nebbiolo's beter worden naarmate de jaren vorderen.

Weeral een werkweek achter de rug....
[attachment=5398]

Bij gebrek aan Grands Jours, Prowein, Vinitaly en andere wijnbeurzen gaan we nu ook maar naar de online virtuele wijnbeurs. En de stalen komen per post: flesjes van 2 cl, wel wat weinig om fatsoenlijk te proeven met tweeën...
[attachment=5401]

(10-02-2021 06:42 PM)wvd schreef: [ -> ]Bij gebrek aan Grands Jours, Prowein, Vinitaly en andere wijnbeurzen gaan we nu ook maar naar de online virtuele wijnbeurs. En de stalen komen per post: flesjes van 2 cl, wel wat weinig om fatsoenlijk te proeven met tweeën...

Twee cl

Denken die wijnbouwers nu echt dat hun wijn op 2 kleine slokjes kan beoordeeld worden?

(10-02-2021 06:53 PM)vinejo schreef: [ -> ]

(10-02-2021 06:42 PM)wvd schreef: [ -> ]Bij gebrek aan Grands Jours, Prowein, Vinitaly en andere wijnbeurzen gaan we nu ook maar naar de online virtuele wijnbeurs. En de stalen komen per post: flesjes van 2 cl, wel wat weinig om fatsoenlijk te proeven met tweeën...

Twee cl

Denken die wijnbouwers nu echt dat hun wijn op 2 kleine slokjes kan beoordeeld worden?

Alle begin is moeilijk blijkbaar en ik vernam al dat een aantal domeinen daar opmerkingen over gemaakt hebben. Intussen op andere beurs opnieuw stalen gevraagd, benieuwd of er iets veranderd is, vermoed van niet.
Ik vind het toch bijzonder moeilijk om met een nieuw domein te beginnen op basis van een paar 2cl stalen. Je kent de rest van het gamma niet, weet niet hoe de wijnbouwer klinkt en hoe de kelder ruikt. Niet simpel, maar voorlopig zit er niets anders op.

Ik zie her en der van die kleine flesjes van 2-5cl passeren, ook voor tal van online degustaties.
Maar wat ik me dan afvraag, worden die rechtsreeks van het vat gebotteld, of worden die vanuit een normale fles in kleine flesjes gegoten. Stel dat dit laatste het geval is, dan heeft de wijn toch eigenlijk een extra zuurstofkuur gehad? Nu verwacht ik ook niet dat je 2cl flesjes jaren zal bewaren in je kelder, maar de houdbaarheid hier is toch erg beperkt? En de worden smaak en aroma's van wijn niet teveel beinvloedt door dit proces?
Enfin, dit is een levensvraag die me plots te binnen schoot

(12-02-2021 01:01 PM)Baldrick schreef: [ -> ]Ik zie her en der van die kleine flesjes van 2-5cl passeren, ook voor tal van online degustaties.
Maar wat ik me dan afvraag, worden die rechtsreeks van het vat gebotteld, of worden die vanuit een normale fles in kleine flesjes gegoten. Stel dat dit laatste het geval is, dan heeft de wijn toch eigenlijk een extra zuurstofkuur gehad? Nu verwacht ik ook niet dat je 2cl flesjes jaren zal bewaren in je kelder, maar de houdbaarheid hier is toch erg beperkt? En de worden smaak en aroma's van wijn niet teveel beinvloedt door dit proces?
Enfin, dit is een levensvraag die me plots te binnen schoot

Terechte vraag me dunkt!
Ik hoop dat ze dit uit vat doen maar vrees dat het wel eens uit fles is ook. Wvd zal t mss weten. Als t uit fles is scheelt dat toch weer qua representativiteit. (heb een half uur moeten typen om dat woord juist te krijgen)

(12-02-2021 01:01 PM)Baldrick schreef: [ -> ]Ik zie her en der van die kleine flesjes van 2-5cl passeren, ook voor tal van online degustaties.
Maar wat ik me dan afvraag, worden die rechtsreeks van het vat gebotteld, of worden die vanuit een normale fles in kleine flesjes gegoten. Stel dat dit laatste het geval is, dan heeft de wijn toch eigenlijk een extra zuurstofkuur gehad? Nu verwacht ik ook niet dat je 2cl flesjes jaren zal bewaren in je kelder, maar de houdbaarheid hier is toch erg beperkt? En de worden smaak en aroma's van wijn niet teveel beinvloedt door dit proces?
Enfin, dit is een levensvraag die me plots te binnen schoot

Ze doen er Argon gas bij en deze meneer doet het uit de fles vandaan voor zijn wijncursussen.

Link: https://fb.watch/3CepNatqMu/


Screenshot zie foto voor de mensen zonder FB

Klopt inderdaad, wordt uit de fles gebotteld onder argon en het is uiteraard de bedoeling dat je ze enkele dagen na ontvangst gaat proeven. Maar ik vind de hoeveelheid echt te klein. Ik wil altijd dat Vera haar gedacht zet en om een wijn goed te "voelen" wil ik een finke slok in de mond, wat al amper kan met 2 cl. Bovendien, als ik ze vergelijkend proef wil ik ze altijd in diverse richtingen proeven, liefst ook drinken aan tafel en dat 's anderendaags herhalen. Dat is niet echt nodig als het van een bedrijf komt waar je al mee werkt, dat je kent, maar absoluut noodzakelijk als het een nieuw domein betreft.
Een halve fles is dan ook niet echt nodig, maar 10-15cl is dan zeker niet teveel.

(12-02-2021 03:19 PM)Sur la Table schreef: [ -> ]

(12-02-2021 01:01 PM)Baldrick schreef: [ -> ]Ik zie her en der van die kleine flesjes van 2-5cl passeren, ook voor tal van online degustaties.
Maar wat ik me dan afvraag, worden die rechtsreeks van het vat gebotteld, of worden die vanuit een normale fles in kleine flesjes gegoten. Stel dat dit laatste het geval is, dan heeft de wijn toch eigenlijk een extra zuurstofkuur gehad? Nu verwacht ik ook niet dat je 2cl flesjes jaren zal bewaren in je kelder, maar de houdbaarheid hier is toch erg beperkt? En de worden smaak en aroma's van wijn niet teveel beinvloedt door dit proces?
Enfin, dit is een levensvraag die me plots te binnen schoot

Ze doen er Argon gas bij en deze meneer doet het uit de fles vandaan voor zijn wijncursussen.

Link: https://fb.watch/3CepNatqMu/


Screenshot zie foto voor de mensen zonder FB

! Interessant

Even bijbenen met wat hier de laatste paar weken passeerde:
[attachment=5416]
[attachment=5417]
[attachment=5418]

Geen tijd om alles neer te pennen, kan dat wel doen op aanvraag.

Dit wil ik nog graag kwijt: Ik hou nogal van La Clotte 2008, zeer mooie Saint-Emilion en ik vond dat altijd al één van de mooiste wijnen van dat toch wat strenge jaar. De 10 jaar jongere Liù maakte gewoon BRANDHOUT van deze wijn! Net binnen en al quasi uitverkocht en met reden.

[attachment=5438]
Deze week vond ik de Pagliarese onze mmoiste "basis" Chianti. Op andere weken is dat Rubiolo en soms zelfs eens Istine, maar die heeft wat meer tijd nodig. Maar nu ook weer niet zoveel als die van Fontodi, laat staan de Rampolla, maar die laatste twee spelen in een andere competitie. Een paar tegenvallers deze week toch: Mocine zou in theorie helemaal ons ding moeten zijn, maar in de praktijk niet. Sangiovese met wat antieke Toscaanse druiven in de blend, maar het bleef een wat sombere, stroeve en houterige wijn die ons helemaal niet aansprak. Daarin vergissen we ons volgens de boekskes, maar weet je f...k de boekskes...
Andere tegenvaller was de laatste op de foto. Die gisteren open gedaan naar aanleiding van een andere discussie hier. Viel tegen: vrij dun, hoge zuren, weinig vlees voor de tannine. Ik vond hem tien jaar geleden veel beter. Misschien te oud, uitdrogend, maar nog geen spoor van tertiair, dus wellicht wordt het niets. Er staat nog 1 boompje, we zullen vanavond zien. De Gevrey Billard 2013 van Galeyrand daarentegen was zeer mooi, veel meer vlees daar, helemaal op dronk voor mij, lekker zonder het diepere, intrigerende dat de Croisettes soms heeft, maar zeer genietbaar. Doe zo voort Jérôme! De Boroli Barolo 2015 was even wat ingetogen bij openen, maar bloeide mooi open, zeer zuivere, fijnfruitige aroma's, een wijn die niet gemaakt is om op te vallen, maar getuigd van groot vakmanschap. De eigenaar heeft veel ambitie en helaas zie je dat ook in de prijs. Maar toch... heel mooie wijn! Wat valt er nog te zeggen over Saumaize-Michelin? Die klasse komt altijd boven en zo ook in deze Mâcon "Sur la Roche" en dat is ook zo in 2018, geen spoor van overrijpheid, maar een smakelijke, evenwichtige wijn met weinig hout en mooi fruit en meer dan de prijs waard.
Misschien drink ik nog net iets liever de Bourgogne of de Montagny van Colin, maar dat is dan puur persoonlijk. Maar een paar flesjes gehad van Paolo Creazzi's Ripasso Gold Label "10 anni" 2011. Deze wijn wordt pas na 10 jaar uitgebracht om te tonen hoe mooi dit kan rijpen. En dat blijkt, hoewel er m.i. nog voldoende in de tank zit voor nog een lange rit. Al mooi afgerond, heel smakelijk fruit, een gemakkelijk toegankelijke, zachte wijn en hoewel we hem ook zeer konden smaken heb ik misschien toch nog net iets liever het zinderende fruit van de jongere wijnen, maar dat zal dan wel beroepsmisvorming zijn.

Vorige week:
[attachment=5450]
Over de Piglio hadden we het al hier.
Cordero di Montezemolo is ook weer zo'n domein dat ik al decennia volg, een van de eersten die indertijd de maceratie verkortten en barriques gebruikte voor de rijping, een modernist dus. Deze is de eerste Nebbiolo 2019 die ik proef en dat bleek zeer mooi, Uiteraard wat tannine, maar bij Montezemolo is dat altijd vrij zachte, een heel goed domein. La Prevostura maakt enkele van de mooiste en meest elegante wijnen uit Alto-Piëmonte, maar toen deze 2015, die ik heel goed geproefd had voor aankoop, binnen kwam, was ik toch wat teleurgesteld. Recht van de kamion was deze potdicht en bijzonder hard en ontoegeeflijk, wat me wat zorgen baarde. Nu, ruim een jaar later is het gelukkig een gans ander verhaal. Nog steeds jong en gestructureerd, maar mits wat hulp ontvouwt zich al een erg mooi boeket en de mond wordt al wat 'vetter" met flinke afdronk. Ik zou hem liefst nog wat jaaartjes gunnen, maar wie hem nu al wil drinken zal niet teleurgesteld zijn! En dan Fontodi uit een slecht jaar. Wat lichter van kleur dan 2015 of 2016, maar toch nog vrij diep voor Chianti, zeer mooi open boeket met meer kers dan gebruikelijk, vrij volumineus toch voor het jaar en het enige negatieve was misschien de licht bittere toets op de afdronk. Al bij al een mooie wijn die al goed proeft en met nog toekomst.

De oogst van de week (en vorige):
[attachment=5479]

Deze Champagne werd zonder mij opengenokt terwijl ik in Bourgogne hard aan het werken was. Insubordinatie!
Maar ik begrijp het wel, ik vind het een zeer mooie Champagne en ik ben blij deze te kunnen aanbieden. Dan een paar Chianti's: een super klassieke Monsanto Riserva 2015, nog erg jong maar ook al heel lekker, ik hou wel van deze stijl. We zijn er (voorlopig?) mee gestopt, misschien komt die ooit nog terug, maar nu kijk ik wel erg uit naar de nieuwe Vignamaggio's. Dat zijn echt super wijnen voor de prijs!! Daarna een klassieker en 1 van onze "huiswijnen". Altijd raak, altijd lekker en ja, de 2018 is nog wat jong, een jaar of twee doet nog wonderen met deze Chianti uit Castellina. Dan de Givry, een test van een nieuw domein. Er staat 1 fles op de foto, maar het gaat over twee wijnen, een rode en een witte "basis" Givry. De rode is een echte, vlotte, redelijk volle typerende Côte Chalonnaise, smakelijk, rond, niet de meest genuanceerde maar bevredigend, Pinot Noir met een drupje room, je kent dat wel. De prijs is ook interessant, benieuwd naar de premiers. De witte viel tegen. Een wijn die ik blind nergens zou kunnen plaatsen, gesloten aan de neus, halfvol, ferme toets bitter. Stond vier dagen open en de laatste dag ging het iets beter, maar intussen had ik een Montagny van Colin open en dat was gewoonweg een andere dimensie. Hmmm, ik zoek nu wel geen fijnen witte in Givry, daarvoor gaan we naar Rully of zelfs Mercurey, maar toch. De Fleurie van onze vriendin Alexandra sputterde ook wat tegen of was ik minder in de stemming? Relatief donkere kleur, donker fruit ook, iets pruim, zwarte kers, klein snufje framboos, braambes en met een wat "stenige" achtergrond met mineralen. Minder open dan voorheen, misschien een wat gesloten fase. Het evenwicht is goed, de wijn heeft echt veel smaak, er is lengte, de fluwelen tannines zijn er maar het ontbreekt vandaag gewoon wat aan charme. Moeten we binnenkort nog eens polsen of misschien beter een andere cru. Dan een oud staal, een wijn uit Puglia met toch maar 13%. Ik herinner me dat ik het eerste staal ondrinkbaar vond vanwege snerpende zuren (Puglia...?!?). Nu in een groter glas was ik minder streng, de wijn heeft zeker verdienste, ruikt ook wat meer naar het zuiden zonder enige zwoelte, maar een hoogvlieger is het niet. Na de nogal tegenvallende F. Magnien NSG 2002 nu deze 2005 CdNV Croix Violette. En die was meer dan OK! Een heel mooie wijn (zij het verre van Fournier niveau) van dit grote miskende terroir. Een echte Pinot, nog jong en fris en toch mooi rijp zonder tertiaire tonen, heel mooi, de fles was snel leeg. Wat wordt het vanavond? En zaterdag Barolo degustatie, benieuwd.

Citaat:De Fleurie van onze vriendin Alexandra sputterde ook wat tegen of was ik minder in de stemming? Relatief donkere kleur, donker fruit ook, iets pruim, zwarte kers, klein snufje framboos, braambes en met een wat "stenige" achtergrond met mineralen.

Ik ben blij dat deze TN van jou komt, Wvd. Ik dacht aan Mencia toen ik deze wijn proefde.

(25-03-2021 05:54 PM)Olivier schreef: [ -> ]

Citaat:De Fleurie van onze vriendin Alexandra sputterde ook wat tegen of was ik minder in de stemming? Relatief donkere kleur, donker fruit ook, iets pruim, zwarte kers, klein snufje framboos, braambes en met een wat "stenige" achtergrond met mineralen.

Ik ben blij dat deze TN van jou komt, Wvd. Ik dacht aan Mencia toen ik deze wijn proefde.

Dat klinkt vrij aannemelijk. Ik ben alvast benieuwd naar welke richting deze "nieuwe" stijl uit gaat en ik heb het gevoel dat het momenteel wat vergelijkbaar is met de Bourgognes van 2015: stevig, krachtig, veel maar fijne tannines, goede lengte, maar niet het moment om nu te drinken.
Ik denk dat er in de nabije toekomst nog wel verrassingen uit de cru's in Beaujolais gaan komen, wijnen die niet voldoen aan ons verwachtingspatroon en ik vind dat een spannende ontwikkeling.
Ik heb nog een paar flessen 2007 van de "pionier" van deze stijl, Jules Desjourneys. Die is nu euh.... 13 jaar en dan zou je zo stilaan toch al moeten merken waar het naartoe gaat. 2007 was daar wel het eerste jaar en Fabien Duperray had toen de neiging om een tikje te overdrijven met extractie

Als je maar met 4 bent en je gaat al 2 stevige flessen openen, dan heb ik daarvoor graag een vrolijk aperitief met niet teveel alcohol. En dan is er deze altijd sublieme subtiele super florale Prosecco. Ik word daar altijd vanzelf vrolijk van en een mooiere dan Follador ben ik nog niet tegengekomen: beendroog en toch zacht en mollig, niet evident en dat aan 11%. Daar wat gevulde eitjes bij, ging er vlot in. Bij de truffel linguine truffelomelet, daar moet een Nebbiolo bij en dat werd een Brezza Barolo Sarmassa 2010. Die hed ik al jaren niet meer geproefd. Sindsdien toch al wat evolutie gelukkig met de typerende Brezza elegantie. Nooit de volste of krachtigste Barolo maar wel pure finesse, open boeket met zachtrood fruit en rozen en appelsienschil, halfvol in de mond, mooie expanderend en met nog wat tannine op de aromatische afdronk. Al erg mooie wijn met zeker nog een mooie toekomst. Bij het traag gegaard lamsgebraad met asperges opteerde ik voor iets stevigers, een Brunello van Capanna, ook 2010. Die leek "jonger" dan de Barolo, diepere kleur, magnifieke neus vol donkerrood fruit met een toets tabak en wat andere kruiden, volfruitig in de mond, totaal andere tannines ook, lang op de afdronk. Heerlijke wijn die eigenlijk nog maar net komt piepen. Ik had beide wijnen ruim 4 uur op voorhand gedecanteerd en dat heeft zeker geholpen. Capanna maakt heel mooie, klassieke, échte Brunello's die zeker meer aandacht verdienen.
[attachment=5494]

Momenteel werken we ons door een reeks Belgische wijnen waarover later meer.
We hebben net een degustatie van wijnen uit Montalcino achter de rug, zeer interessant en dus weldra een mailing over al onze wijnen uit Montalcino.
Ook de laatste flessen van een nieuwe Barolo gaan volgend weekend geproefd worden en dan ligt er nog wat uit Bourgogne klaar, maar daar wachten we nog op stalen van een andere producent. Er wordt hier niet over één nacht ijs gegaan hé!
Intussen is Tours binnen, verkocht en verdeeld en beginnen we aan het klaarmaken van alle bestellingen Riserva's van de Produttori del Barbaresco.
Ook Vignamaggio is gearriveerd. Zodra we mogen komt dat op de proeftafel.

(08-04-2021 12:39 PM)wvd schreef: [ -> ]Momenteel werken we ons door een reeks Belgische wijnen waarover later meer.
We hebben net een degustatie van wijnen uit Montalcino achter de rug, zeer interessant en dus weldra een mailing over al onze wijnen uit Montalcino.
Ook de laatste flessen van een nieuwe Barolo gaan volgend weekend geproefd worden en dan ligt er nog wat uit Bourgogne klaar, maar daar wachten we nog op stalen van een andere producent. Er wordt hier niet over één nacht ijs gegaan hé!
Intussen is Tours binnen, verkocht en verdeeld en beginnen we aan het klaarmaken van alle bestellingen Riserva's van de Produttori del Barbaresco.
Ook Vignamaggio is gearriveerd. Zodra we mogen komt dat op de proeftafel.

Belgische wijnen? Welke particulier gaat dié kopen...?

(08-04-2021 12:58 PM)vinejo schreef: [ -> ]

(08-04-2021 12:39 PM)wvd schreef: [ -> ]Momenteel werken we ons door een reeks Belgische wijnen waarover later meer.
We hebben net een degustatie van wijnen uit Montalcino achter de rug, zeer interessant en dus weldra een mailing over al onze wijnen uit Montalcino.
Ook de laatste flessen van een nieuwe Barolo gaan volgend weekend geproefd worden en dan ligt er nog wat uit Bourgogne klaar, maar daar wachten we nog op stalen van een andere producent. Er wordt hier niet over één nacht ijs gegaan hé!
Intussen is Tours binnen, verkocht en verdeeld en beginnen we aan het klaarmaken van alle bestellingen Riserva's van de Produttori del Barbaresco.
Ook Vignamaggio is gearriveerd. Zodra we mogen komt dat op de proeftafel.

Belgische wijnen? Welke particulier gaat dié kopen...?

.".... waarover later meer."
Het niveau is goed, rqp ligt iets moeilijker.
Ik vernam bijvoorbeeld dat 1ha landbouwgrond hier duurder is dan 1ha wijngaard in vele streken in Frankrijk. Niet in Pomerol of Pommard natuurlijk maar wel dan in Bojo of CdR en dan moet je die landbouwgrond eerst nog klaarmaken en dan beplanten....

Intussen loopt de proeverij van de Belgische wijn goed. Alle wijnen zijn technisch perfect gemaakt en tot mijn niet geringe verbazing een flink pak denser dan verwacht. We gaan er zachtjes mee beginnen denk ik.

Intussen proeven en drinken we nog vanalles hier, het werk houdt nooit op...
[attachment=5563]

Benieuwd naar de Rouanne 2018, een half jaartje terug was deze nog potdicht.

(27-04-2021 05:27 AM)jr02 schreef: [ -> ]Benieuwd naar de Rouanne 2018, een half jaartje terug was deze nog potdicht.

Deze was al (iets) vriendelijker, maar toch... Vrij hoge zuren zorgen er ook voor dat je de tannines harder merkt. Het is dat ik 100% vertrouwen heb in Louis en denk dat nog wat fles gaat helpen, maar ik vond de wijn eigenlijk beter toen hij net binnen was. Sindsdien is het echt potdicht.