wijnliefhebbers

(22-03-2021 04:20 PM)wvd schreef: [ -> ]

(22-03-2021 12:31 PM)rlin schreef: [ -> ]

Citaat:Ik zou zeggen: we hebben over niets anders gepraat, maar dat is nu ook niet helemaal waar. Wat ieder verbaasd is dat amper 30 jaar geleden er in de meeste jaren gechaptaliseerd werd, nu nooit meer. De alcohol ligt dus hoger dan vroeger en dat merk je: bijna alle jaren zijn nu op het niveau van de uitzonderlijke jaren van vroeger. Beroemde jaren als 1947 en 1959 hadden alcoholpercentages die in de lijn van de laatste jaren liggen. Wat mij het meest verbaast is dat die in de Côte d'Or eigenlijk erg meevallen. Bij Fournier is zijn meest alcoholrijke wijn 14%, vorig jaar proefde ik er in Irancy van 15%! Ook in de Côte Chalonnaise liggen de alcoholgehaltes iets hoger.

Vroeger werd er ook relatief veel vroeger geoogst. De nadruk lag op hoeveelheid en op het ontwijken van allerlei ziekten, die optraden in het laatste rijpingsproces van de druif. De alcoholpercentages lagen dan ook veel lager en dit werd opgekrikt met de zogenaamde 'soleil de minuit' ofte suiker. De prijzen lagen ook lager, men kon het mogelijke verlies van te late rijping niet nemen. De kwaliteit lag toen door de band ook lager. Eigenlijk had men een uitzonderlijk najaar nodig om een behoorlijke wijn te maken zoals o.a. in 1947 en 1959. Maar zelfs toen lagen de alcoholpercentages lager dan nu.

Nochtans las ik ooit ergens dat Cheval Blanc 1947, ooit geroemd als de grootste wijn van de vorige eeuw, een alcoholgehalte van ruim boven de 14% had, eerder richting 15%! Helaas heeft niemand me die wijn ooit aangeboden.

Ik herinner me een paar Pommards en Volnays uit 1959 1er cru's, die door gebrek aan genoeg donkere flessen in 'witte' doorschijnende flessen verkocht werden. Komisch was dat wel, maar het had geen invloed op de smaak. Er heerste toen een relatieve armoede aldaar. We waren toen al heel blij dat die wijnen 11,0 % à 12,0 % haalden. Die 1959 was een magisch jaar in Bourgogne. Chaptalisering was toen door de weeromstandigheden nagenoeg niet nodig.

In 1947 was door de hete zomer en nazomer het overal heel moeilijk om goede wijnen te maken. Dat kwam vooral door de hoge temperaturen bij de gisting (veel suiker > veel alcoholische gisting en geen afkoeling van de gistvaten). Nu wordt dat thermisch gestuurd. Cheval blanc zal zoals iedereen toen de nodige moeilijkheden gehad hebben, maar of hij 14 % haalde betwijfel ik toch. Kan zijn natuurlijk.

Grootste wijnen van de 20ste eeuw zijn er veel. Smaken verschillen, dat is de natuur van het beestje. Zelf vond ik de Latour 1961 fenomenaal.

14,4% dus blijkbaar. De enige Cheval Blanc die ik ooit dronk was 1976 en ik was niet onder de indruk. Van Latour ook nooit een fatsoenlijk jaar gehad, enkel een erg geurige 30 jaar oude 1965 die best te drinken bleek. Zo uit het hoofd herinner ik me wel iets van Mouton (1979), Margaux (1980, 2007 en recent 2006), Petrus (1973 en 1978), Lafite 1976, Ausone 2007 en Haut Brion 1996. Sommige waren best OK, anderen bedroevend (Petrus... ), maar geen van allen staat hoog in mijn lijst van mooiste wijnen uit mijn toch rijk besprenkeld leven vrees ik. Daar staan eerder Bourgognes, Brunello, Barolo, Barbaresco, Chianti Classico, Gigondas & Châteauneuf en een paar Port's en Sauternes. Maar zoals je aangeeft, het is een kwestie van voorkeur en ik twijfel er geen seconde aan dat Latour 1961 uitstekend was.


Vinous
98? pts

Cheval Blanc 1947 Saint-Emilion
Bordeaux, Bordeaux
Red wine from France
Drinking window:

(14.4% alcohol; 37.4 h/h): Amazingly vivid ruby-red color with only a hint of garnet at the rim. Explosive nose combines intensely minty notes with liqueur-like plum, blackberries macerated in alcohol, pine needles, sweet coffee and Oriental spices. This is a slightly more herbal bottle than the four others I have had before, all of which were alcoholic (but balanced) fruit bombs on the nose. Broad, lush and sweet in the mouth, with an exotic high-toned quality to the almost porty, very viscous flavors of dark berries, coffee, dark chocolate and vanilla. This verges on jammy but stays fresh thanks to sound acidity. The extremely long finish features a pronounced note of coffee grounds, very chewy but noble tannins and some residual sugar; in fact, this is downright port-like in its rich, round, alcoholic persistence. Undoubtedly a great wine, but I think it's more emblematic of the hot 1947 vintage than of Cheval Blanc. I found this particular bottle a little less thrilling than the two I had most recently tasted, but readers may want to take note that this wine is considered by some critics as one of the three or four greatest red wines ever made anywhere.
Ian D'Agata, October 2011

Citaat:Van Latour ook nooit een fatsoenlijk jaar gehad, enkel een erg geurige 30 jaar oude 1965 die best te drinken bleek. Zo uit het hoofd herinner ik me wel iets van Mouton (1979), Margaux (1980, 2007 en recent 2006), Petrus (1973 en 1978), Lafite 1976, Ausone 2007 en Haut Brion 1996. Sommige waren best OK, anderen bedroevend (Petrus...Sad ), maar geen van allen staat hoog in mijn lijst van mooiste wijnen uit mijn toch rijk besprenkeld leven vrees ik. Daar staan eerder Bourgognes, Brunello, Barolo, Barbaresco, Chianti Classico, Gigondas & Châteauneuf en een paar Port's en Sauternes. Maar zoals je aangeeft, het is een kwestie van voorkeur en ik twijfel er geen seconde aan dat Latour 1961 uitstekend was.

We gaan hier een beetje off-topic, men hoeft uiteraard zich niet beperken tot de 1er GCC en gelijkwaardigen in Bordeaux. Men vindt er zowel mislukkingen, middelmatigen als ware toppers onder. Dit is ook het geval voor Bourgogne, Loire, Rhône, Italië of Portugal en ik vergeet er nog. "De gustibus non est disputandum".

Hier nog een artikeltje over Trapet die ook aan het veranderen is ivm opwarming.

https://winehog.org/domaine-trapet-on-th...jnM2kDgUCI

(23-03-2021 11:59 AM)rlin schreef: [ -> ]We gaan hier een beetje off-topic, men hoeft uiteraard zich niet beperken tot de 1er GCC en gelijkwaardigen in Bordeaux. Men vindt er zowel mislukkingen, middelmatigen als ware toppers onder. Dit is ook het geval voor Bourgogne, Loire, Rhône, Italië of Portugal en ik vergeet er nog. "De gustibus non est disputandum".

I could'n agree more! Ik heb zowel goede herinneringen aan een paar oude Bordeaux en ook slechte aan heel vieze oude Bourgognes. En in mijn wereld heeft iedereen gelijk waar het zijn eigen smaak betreft.

Een aantal interessante opmerkingen wvd. Ik heb er my 2 cents bij geplaatst.

(21-03-2021 04:19 PM)wvd schreef: [ -> ]Wat me het meeste opviel: de bio en vooral biodynamiewijnen, die druivelaars dus, kunnen de klimaatopwarming blijkbaar veel beter aan. Straf hé! De uitleg is dat die stokken gezonder zijn en een beter afweersysteem hebben.

Voor mij maakt type snoei ook een groot verschil. Meer respect voor de sapstroom = meer levend hout en meer opslagcapaciteit voor reserves. Er zijn daar onlangs ook wat onderzoeken naar gedaan, stress hydrique & snoeiwijze. Belangrijk punt bij bio (maar kan bij conventioneel ook perfect gedaan worden) is het bewerken van de grond ipv spuiten. Het verplicht de wortels horizontaal te gaan ipv verticaal, wat ze in tijden van droogte toegang geeft tot water op grotere diepte. In relatie met jouw volgend punt, het verbeteren van de bodemkwaliteit= porositeit, water & grondstoffenretentie, werking van de bodem in relatie met pH: uiteraard zou ik zeggen. Ook niet exclusief voor bio maar ik denk dat we er misschien meer aandacht voor hebben om een evenwicht te zoeken. Dat gezegd zijnde, ook in bio kan je uw grond, wijngaard, wijn en alles ertussen "dood" maken. Gezond verstand is belangrijker dan het label.

(21-03-2021 04:19 PM)wvd schreef: [ -> ]Het nieuwe super gehypet domein is Arnoux-Lachaud. Die man verhoogd de pallisage (meer schaduw) en doet zelfs geen rognage meer. Hij heeft dus meer bladeren en laat dat nou net zijn wat de suiker aanmaakt... En de tannines rijpen minder vlot doordat ze geen rechtstreekse zon krijgen. Wellicht geeft dat dus meer "backbone" voor de Angelsaksen, ik lach me daar kapot mee. Het verhogen van de pallisage is wel een goed idee denk ik. Fournier doet dat trouwens al jaren, niet zo hoog, maar toch zo'n 50 cm hoger dan de buren en bij hem hangen de druiven ook wat hoger, er blijft gras onder, de beste wijngaarden worden per paard bewerkt enz., dat helpt ook om de grond minder compact te maken (waterinsijpeling) enz.

Moeilijke discussie, ik volg het hogere palissage, meer schaduw principe, maar bladeren zorgen idd voor fotosynthese. Nu, véél meer bladeren zullen er niet zijn, de oude, onderste bladeren (aan de trossen dus) gaan normaal sneller vallen. Kan een effeuillage uitsparen Plus, bij rognage gaan er veel meer entrecoeurs groeien, wat voor meer bladeren op dezelfde plaats zorgt en dus meer vocht/risico op ziektes.
That being said, vorig jaar een test gezien, zelfde perceel met iedere 4 rijen wel rognage / 4 rijen tressage. De rijen met tressage hadden lagere aciditeit... Anekdotisch uiteraard.
Zorgen voor een goed evenwicht tussen grond, plant & rendement zorgt ook voor een niet-excessief bladerdek, het zal allemaal helpen.

Regelmatige rognage & lage palissage is het volledig omgekeerde en eveneens een techniek die wordt toegepast om exact hetzelfde resultaat te verkrijgen. Ik volg het interesse op.

Tanines & anthocyanen rijpen wel niet enkel door rechtstreeks zonlicht, wel deels. Fenolische rijpheid is ook meer afhankelijk van de duurtijd van de rijping dan technische rijpheid die meer impact ondervindt van licht & warmte (&co2).
Fenolische rijpheid ondervindt ook meer hinder van blokkage van rijping door hitte dan technische rijpheid. Vandaar ook de contradictie van vegetale toetsen in een jaar met hittegolven.


Ik ben trouwens niet tegen het bewerken van de wijngaard met een paard (zie maar mijn instagram van deze week https://www.instagram.com/avinture_vintastique allen daarheen ) maar mijn punt dus: het is voor een groot deel van de wijnbouwers niet weggelegd aan een kost van 5000 à 7000€ per hectare per jaar...

(21-03-2021 04:19 PM)wvd schreef: [ -> ]Iets hogere rendementen zijn ook een goed idee, in tegenstelling tot de algemene opvatting. Meer druiven = minder suiker per druif, wat hogere zuren, alle tegengestelde technieken van voor 20 - 30 jaar.

Akkoord, maar hogere rendementen met dezelfde densiteit vereist ook meer water. Net 1 van de problemen waar we meer & meer mee geconfronteerd worden. Dezelfde rendementen & een lagere densiteit lijkt mij een beter idee.


That being said, de knoppen beginnen hier uit te komen, tegen eind volgende week is het feest en mogen we opstaan voor de vorst Gelukkig is het hier niet te vochtig momenteel. Toch al 2 weken 'gewonnen' tegenover vorig jaar.

Bedankt om aan te vullen, Jerver. Vele wijnbouwers waar ik nu mee praat hebben het ook over een nieuwe snoeiwijze die een bepaalde ziekte door rotting vanwege geen sapstroom vermijdt. (Ik wou dat ik de naam van de ziekte (Esca?) en de snoeiwijze kon onthouden... ). Een terechte opmerking ivm waterhuishouding in de ondergrond en daarmee ook het belang van kalksteen. 2011 was in Bourgogne zo'n warm jaar met toch vegetale toetsen. En ook het verschil tussen 2018 en 2019: in 2019 was er meer water in gesijpeld in de winter en is er weinig stress hydrique geweest blijkbaar. Laurent Fournier zei dat hij (behalve voor de lage rendementen wellicht) tekent voor elk jaar een 2019 en dan had hij het ook (en vooral) over het ontbreken van de gebruikelijke (ziekte)problemen denk ik.
In ieder geval, er is nog veel te doen en uit te proberen in de wijngaard, want daar zal toch de oplossing moeten gevonden worden denk ik zo.
Twee weken gewonnen tegenover vorig jaar...
Ik dacht dat 2020 al 2 weken vroeger was dan het langjarig gemiddelde. Binnenkort oogst in juli?

De snoeiwijze is waarschijnlijk Poussard, waarbij er wordt getracht de sapstroom aan de onderkant van de cep altijd te vrijwaren van wonden. François Dahl heeft hier interessante naslegwerken over geschreven. Er zijn ondertussen een aantal varianten op, oa la taille douce van Marceau Bourdiaras en Simonit & Sirch (hebben beide zeer begrijpelijke video's op youtube).

Esca is inderdaad de meest bekende ziekte. Is eigenlijk een verzameling van verschillende champignons die via de houtwondes binnenkomen en de cep koloniseren. BDA zijn ongeveer dezelfde symptomen, enkel te onderscheiden van esca door de cep open te zagen & eutypiose zit ook in dezelfde hoek.

2 weken gewonnen is voor mij in deze context 2 weken later!
De voorspellingen qua oogst gaan tegen 2050 wel naar begin augustus voor de Loire...

Wat jammer dat niemand inging op mijn uitdaging van 19/3 (zie hoger), ik had er een fles van het domein voor over gehad...
Enfin, terug naar de reis. Volgend station was dus Alexandre Brault. Ken ik niet denk je? Wel, ik kende hem ook niet, maar ik had hem al ergens gezien en hij herkende me ook, straf vind ik dat. Alexandre is of liever was de wijnmaker bij Alex Gambal, toch geen slechte referentie. Alexandre bezit wat vignes hier en daar en uiteraard heeft hij ook de juiste contacten om aan goede druiven te komen.
Ik was voornamelijk geïnteresseerd in de witte wijnen en die stelden niet teleur. Met in de ene hand je glas en in de andere je isomo spuwbakje is het niet zo praktisch om veel nota te nemen, zeker niet als je met de man intussen een boeiend gesprek voert, maar de indruk was dat de wijnen meer op elegantie en finesse waren dan op bruut geweld en ik was wel enthousiast. Ik proefde in wit een mooie Aligoté (lid van...), een erg geslaagde Pernand Villages, een volle wijn met spanning, een krachtige, exotische Montagny 1°cru en een nerveuze Meursault Narvaux (dessus). Ook zijn rode wijnen konden me wel bekoren met een eigenlijk vrij fijne Savigny, een zeer mooie Auxey-Duresses, beiden echter zwaar overklast door, het mag niet verbazen, een echt mooie Charmes-Chambertin, deze laatste al zeker négoce. Misschien wat stalen opvragen om thuis te proeven.
Dan naar de overkant en laat me daar nu (bijna) botsen op onze vriend Sylvain en zijn broer Laurent, beiden Pataille.

Citaat:Ik ben trouwens niet tegen het bewerken van de wijngaard met een paard (zie maar mijn instagram van deze week https://www.instagram.com/avinture_vintastique allen daarheen Smile ) maar mijn punt dus: het is voor een groot deel van de wijnbouwers niet weggelegd aan een kost van 5000 à 7000€ per hectare per jaar...

Interessant die 1e hand input, Jerver. Merci!

Ben wel benieuwd naar die kost om met paard te werken. Gaat dat dan om het aantal werkuren dat hoger ligt? Of hoe komt men tot die kostprijs?

Het gaat trager, dus meer uren te betalen & de uren zijn duurder. De wijnboeren die het zelf doen met eigen paarden zijn dun gezaaid (& daar zijn ook kosten aan verbonden), de meeste werken met een prestataire, en die zijn niet gratis, wat ik ook begrijp, er kruipt wel wat onderhoud & kosten in & hun eigen uren.
De kost is dus wel voor het volledige jaar, alle "mechanisch" werk in de wijngaard.

En wat was nu je ervaring met wit uit 2019, Werner? Over het algemeen gezien