Het was wat kort dag wellicht, te laat aangekondigd en daardoor weinig volk gepasseerd om te komen proeven, maar de wijnen waren zoooo mooi dat ik ze volgende week terug wil laten proeven! Een week onder argon (Coravin hé...) zal ze zeker geen kwaad doen.
Maggiorina 2014 is de enige wijn die Christoph dat jaar kon maken met alle uitgeselecteerde druiven. De wijn heeft maar 11,5% alc en zeer hoge zuren, wat hem voor Bordeaux liefhebbers ondrinkbaar maakt vrees ik, maar hij heeft zeker zijn plaats aan tafel. En de wijn proeft nog steeds erg jong, zal op z'n zuren zeker nog erg lang ontwikkelen, maar zoals ik al zei, niet voor iedereen... Recentere jaren van Maggiorina zijn totaal anders. Bij de
Mimmo koos ik voor de 2013 om te tonen hoe mooi deze wijnen ontwikkelen. Een stuivend boeket met wat rood fruit maar nog meer florale toetsen, wat appelsienschil, een vleug ijzer, wat balsamische toets, stevig zonder echt vet te zijn maar met die intensiteit die zo typisch is voor dit type. Mimmo is vooral Nebbiolo van de jongere aanplant met een peut oude Croatina en een vleug Vespolina.
Dan de
Boca 2012.... Ik werd echt weggeblazen door het boeket: nog steeds fris rood fruit, bloemig en met walsen komen steeds meer nuances naar boven, het teken voor een echt GROTE wijn, iets wat ik niet licht zeg, maar wat een parfum! In de mond is de 2012 een tandje dikker dan ik had verwacht, eigenlijk nog erg jong met voelbare tannines, maar deze zijn goed ingepakt en nooit rasperig. Dit is een wijn die je volle aandacht verdient, anders ontgaat je zoveel. Ik vind hem nu al aangenaam om drinken en ik denk dat iedereen die van dit soort genuanceerde, elegante maar zeer intense wijnen houdt, hem al erg zal appreciëren, maar ik ben er vrij zeker van dat er nog een grote evolutie te verwachten is. Dit is verre van een goedkope wijn, maar voor mij voelt dit in de huidige context bijna aan als een koopje. Boca is 85% Nebbiolo en 15% Vespolina.
Zover ik weet is Le Piane
Piane de enige wijn van 100% Croatina in Alto-Piëmonte. Om dat deze druif nogal rustieke tannines kan geven, oogst Christoph Künzli altijd vrij laat, bijna in "vendange tardive". De cuvaison duurt daarom ook niet te lang, de druif geeft sowieso al veel meer kleur dan Nebbiolo. Het resultaat is een mooie, warmrode wijn met een boeket van donkerrood, "warm" fruit, droog maar romig, mondvullend "vetter" dan de Boca en geschikt om stevigere kost te begeleiden, waar Boca toch eerder moet gecombineerd worden met een verfijnde keuken, gevogelte, wit vlees, niet adellijk vederwild.
Enfin, u kan dat volgende week allemaal zelf komen vaststellen.
