Eindelijk, eindelijk hebben we pvdw ertoe kunnen overhalen om ook Beaujolais in te voeren. Hij hield lang vol dat dit niet of moeilijk verkoopbaar is (hoewel hij zelf al lang fan was) maar nu ging hij overstag. Na een rondrit door de streek besloot hij niet alleen enkele cuvees van onze geliefde Cédric Lacureux (Domaine Capréoles, hier door Francis geïntroduceerd) in te voeren, maar ook enkele wijnen van een splinternieuw jong talent in de streek, Cossima Bassouls. Een jonge, gedreven vrouw, die ook werk maakt van de promotie van de nieuwe (sub)aop, Lantignié.
Ik opende zonet de
Aux Saules Beaujolais Lantignié 2020
De kleur is schitterend, bijna oogverblindend paars en violet, verrassend intens ook. De neus is gul, een korf rijpe donkere kersen en een snuifje kruiden (laurier). In de mond is de wijn bijzonder zacht, met een pittige ruggengraat van rijp fruit. De fraicheur is opvallend, tannines en zuren mild zijn mild en zorgen voor een mooi uitgebalanceerd en zuiver geheel.
Een wijn die de perfecte begeleider is van de gelukzaligheid op een zonnige nazomerdag.
[
attachment=5813]
Cosima Bassouls! Heerlijke naam, bekt goed. Weer een jong talent voor promotie van de prachtige terroir van Lantignié. En nu nog eens eentje die klassiek werkt met macération semi carbonique. Dat moet ik eens zien te proeven.
(25-09-2021 08:24 PM)FRANCISPICCART schreef: [ -> ]Cosima Bassouls! Heerlijke naam, bekt goed. Weer een jong talent voor promotie van de prachtige terroir van Lantignié. En nu nog eens eentje die klassiek werkt met macération semi carbonique. Dat moet ik eens zien te proeven.
Ah ja, vergeten zeggen, ze werkt volledig biologisch ook! (haar naam klinkt idd heel lekker.. ;-) )
Madame Bassouls is landbouwingenieur en ze kwam op een wat vreemde manier in de wijn terecht. Enkele jaren geleden was ze voor een NGO aan het werk in een ontwikkelingsland, toen haar moeder overleed. De familie woont op het Château des Vergers in Lantignié. Bij het kasteeltje horen ook 6 ha voornamelijk oude stokken.
Door de torenhoge successierechten in Frankrijk dreigde vader Bassouls de wijngaarden te moeten verkopen. Dat kon enkel vermeden worden wanneer de familie de gronden zelf in beheer nam. Dus besloot Cosima om wijnboerin te worden.
“Maar ik zag me niet starten als ‘vigneronne’ met een sproeitoestel op de rug”, vertelt ze. “Dus sloot ik me meteen aan bij het mooie project dat de wijnboeren van Lantignié uitbouwen, waarbij we de eerste honderd-procent-bio-appellatie van Frankrijk willen worden”.
De wijnbouwster van Château des Vergers is inmiddels een trouw aanhanger van de zogenaamde agro-ecologie, die streeft naar een grote biodiversiteit op de percelen. Ze laat veel begroeiing toe in de wijngaarden en plant er zelfs bomen. Verder hanteert ze een ‘zachte snoei’, die minder traumatiserend is voor de wijnstokken.
Ik weet niet of dat te maken heeft met haar bijzonder zuivere manier van werken, maar de eerste anderhalve week nadat de wijnen hier na transport aangekomen waren, bleken ze hun gulle aroma bijna helemaal kwijt te zijn. Ook in de smaak hing de wijn een beetje scheef. Ik dacht eerst aan een nieuwe botteling, maar Cosima verzekerde me dat ze, gezien de beperkte hoeveelheden die ze produceert, alle wijn ineens bottelt. Inmiddels is de wijn weer op zijn oude niveau. Het zal dus het transport geweest zijn dat voor een tijdelijke depressie zorgde...
[
attachment=5820]
Ik heb daar ook last van.
Je weet dat je na transport de wijn even moet laten bekomen, maar de nieuwsgierigheid wint het van de rede en hop, daar heb je dan soms die onzekerheid terwijl je net het omgekeerde beoogde, zeer herkenbaar.
Ben je zeker dat je de wijn enkel importeerde vanwege diens kwaliteiten?
Ik moet toegeven dat ook haar goed karakter enigszins meegespeeld heeft.